Κατήχησις Αποκλειστικό: Κλήση για το επισκοπικό δικαστήριο έλαβε ο π.Θεόδωρος Ζήσης

Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς
Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
18ο χλμ. Θεσσαλονίκης-Περαίας
570 19 Ν. Ἐπιβάται
ΤΗΛ.: 23920.24865 FAX: 23920.27402
Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 26 Σεπτεμβρίου 2017


Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην
π. Στέφανον Τόλιον
Ἀναπληρωτὴν Πρόεδρον
τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
                                                    Ἐνταῦθα

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 2017


Τη ΚΣΤ΄ (26Η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου,  η Μετάστασις του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού, φίλου, παρθένου, επιστηθίου και ηγαπημένου του Κυρίου, ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ.                                                                                                    

Ιωάννης ο Θεολόγος ο ιερός Ευαγγελιστής και θείος Απόστολος του Κυρίου κατήγετο εκ Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, υιός ων του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, ήτις ήτο θυγάτηρ Ιωσήφ του Μνήστορος της Θεοτόκου. Διότι ο Ιωσήφ είχε τέσσαρας υιούς, Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα (ή Συμεών) και θυγατέρας τρεις, την Εσθήρ, την Μάρθαν και την Σαλώμην, ήτις ήτο γυνή μεν του Ζεβεδαίου, μήτηρ δε του Ιωάννου τούτου. Όθεν εκ τούτου έπεται, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήτο θείος του Ιωάννου, ως νομιζόμενος αδελφός Σαλώμης, της θυγατρός Ιωσήφ, μητρός δε Ιωάννου· ο δε Ιωάννης ήτο ανεψιός του Κυρίου. Συνεβοήθει δε ο θείος Ιωάννης τον πατέρα του Ζεβεδαίον εις την αλιευτικήν τέχνην ως και ο αδελφός του Ιάκωβος, διότι ο πατήρ των ήτο αλιεύς και πτωχός άνθρωπος, ότε δε εκλήθη παρά Κυρίου, αφήκε τον πατέρα ομού και το πλοίον του, και ηκολούθησε τον καλέσαντα Κύριον, και τους νόμους αυτού ακριβώς εδιδάχθη. Δια τούτο εγκαταλείψας την αλιείαν των αφώνων ιχθύων, εδιδάχθη πώς να ελκύση δια της διδασκαλίας τας λογικάς ψυχάς των ανθρώπων.

Toυ Οσίου Ποιμένα:

Στις στιγμές της απελπισίας να θυμάστε πώς δεν σας εγκατέλειψε ο Κύριος, αλλά μάλλον εσείς Τον λησμονήσατε. Να τι σας συμβουλεύω για τις ώρες της μοναξιάς σας: Να επικαλείστε ακατάπαυστα το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και βιάζετε σε τούτο το έργο τον εαυτό σας, όσο κι αν ο εαυτό σας δυσφορεί και αντιδρά.

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου Μασωνο-Οικουμενισμού

Με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :

«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα, να μορφώσωσι κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης όλην την ελληνικήν και σλαβικήν και λοιπήν απανταχού ορθόδοξον νεολαίαν, και κατά το πνεύμα αυτής της πλάνης, να μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον κλήρον, να διαλύσωσι κάθε δεσμόν αγάπης και αρμονίας εις όλους τους Ορθοδόξους, να ανατρέψωσι κάθε τάξιν είτε εκκλησιαστικής, είτε πολιτικής, είτε ηθικής και συγγενικής πειθαρχίας, να ανοίξωσιν όλον τον χείμαρον της διαφθοράς, όλον το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας υπό το πρόσχημα της Ελευθερίας· όλα τα εμφύλια και οικιακά σχίσματα…».

Να τα θυμούνται οι παλαιότεροι και να τα μαθαίνουν οι νεότεροι,,,,,,,


Τη ΚΕ΄ (25η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ο Αναχωρητής και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες πεντακόσιοι τεσσαράκοντα εξ, εν έτει από Χριστού τγ΄ (303) σταυρωθείς τελειούται.

Παφνούτιος ο Όσιος και Μάρτυς ησκήτευε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Διοκλητιανού βασιλεύσαντος των Ρωμαίων κατά τα έτη σπδ΄ -  τε΄ (284-305), ήτο δε εις τινα επαρχίαν της Αιγύπτου καλουμένην Γεντυρίαν. Κατά την εποχήν εκείνην εγένετο εξουσιαστής της Αιγύπτου ειδωλολάτρης τις, ονομαζόμενος Αρριανός, ο οποίος εκίνησεν εκεί μέγαν διωγμόν κατά των Χριστιανών. Ούτος ακούσας ότι εις τα μέρη της Γεντυρίας ευρίσκετο ο Αναχωρητής Παφνούτιος, όστις ήτο άνθρωπος δίκαιος και επίσημος εις όλην την περιοχήν εκείνην και σεβόμενος τον Χριστόν, διέταξε δύο εκατοντάρχους να υπάγουν να τον φέρουν σιδηροδέσμιον εις αυτόν· ο δε Άγιος Παφνούτιος, μη γινώσκων τα εναντίον του αποφασισθέντα, ανέβη εις το όρος και ηγρύπνει κατά την συνήθειάν του. Προσευχόμενος λοιπόν εις εκείνο το όρος εφάνη εις αυτόν Άγγελος Κυρίου λέγων· «Χαίρε, Παφνούτιε, Αθλητά του Χριστού»·

Γροθιά στην απελπισία»: Το πρόγραμμα του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει.. 2017»

Για 6η συνεχή χρονιά, θα πραγματοποιηθεί στην Ενορία της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς το πρόγραμμα καθημερινών δράσεων και εκδηλώσεων, με τον γενικό τίτλο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Το πρόγραμμα και φέτος διοργανώνεται από 1η Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου, περιλαμβάνοντας δεκάδες δράσεις που σε συνδυασμό με την λατρευτική ζωή της Ενορίας, φιλοδοξούν να μεταδώσουν το μήνυμα της ελπίδας και της αισιοδοξίας.
Έτσι, για μια ακόμη χρονιά, δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε σε καθημερινή βάση, όλα τα μέλη της Ενορίας και όσοι επιθυμούν να βρίσκουν ευκαιρίες για να έρχονται σε κοινωνία και να συνοδοιπορούν μεταξύ τους, στο δύσβατο μονοπάτι της καθημερινότητας.
Ηλεκτρονικά μπορείτε να το δείτε εδώ: https://enoriaendrasei.gr/2017/09/17/εν-δράσει-2016-το-αναλυτικό-πρόγραμμα/
 


Στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ πάλι η προσευχή στα σχολεία

Προσβάλλοντας βάναυσα το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων, ο γ.γ. του υπ. Εσωτερικών Κ. Πουλάκης ζητεί με προκλητικό τρόπο την κατάργησή της 
Τη «σκυτάλη» στην πρόκληση από τον πρώην υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη πήρε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Κώστας Πουλάκης, ο οποίος, σε μια προσπάθεια να... δοξαστεί από τον σκληρό κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε και αυτός με τη σειρά του την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία! 

Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων και προτάσσοντας εμμονικά την αριστερή ιδεοληψία, σε δηλώσεις του χαρακτήρισε την προσευχή στα σχολεία «κατάλοιπο της αντίληψης “Ελλάς Ελλήνων, χριστιανών”»! Μάλιστα, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών ζητεί με προκλητικό τρόπο «το κράτος σε όλες του τις εκφάνσεις, επιτέλους, να αποκτήσει κοσμικά χαρακτηριστικά».

Προϋποθέσεις ἀκροάσεως τοῦ Θείου Λόγου - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Α΄Λουκᾶ)


Τη ΚΕ΄ (25η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, η ανάμνησις του μεγάλου σεισμού και της εις τον αέρα αρπαγής του Παιδός.

Κατά τους χρόνους του Θεοδοσίου του Μικρού, εν έτει υι΄ (410), ο πανάγαθος Θεός ηβουλήθη, με τας κρίσεις τας οποίας γνωρίζει, να πληροφορήση τους ανθρώπους, αφ’ ενός μεν δια την κοινήν και εσχάτην πάντων ανάστασιν, αφ’ ετέρου δε, ότι πρέπει να υμνώσιν ορθώς τον Θεόν· όθεν συνεχώρησε να γίνη σεισμός φοβερός. Δια τον φόβον δε του σεισμού όλος ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως, ομού με τον Βασιλέα, τον Αγιώτατον Πατριάρχην Πρόκλον και όλον τον Κλήρον, ευρίσκοντο άπαντες ομού έξω εις την πεδιάδα, και εποίουν λιτανείας. Επειδή δε τότε ήρξατο η αίρεσις των Θεοπασχιτών εξ επηρείας του διαβόλου, οι οποίοι προσέθετον εις τον Τρισάγιον Ύμνον το «ο Σταυρωθείς δι’ ημάς», τούτου ένεκα αιφνιδίως ηρπάγη έμπροσθεν πάντων εν παιδίον εις τον αέρα. Όθεν όλοι βλέποντες το παράδοξον τούτο, με φόβον και έκπληξιν ανεφώνουν επί πολλάς ώρας το «Κύριε, ελέησον». Και ιδού πάλιν κατεβιβάσθη το παιδίον από νεφέλης, και μετά μεγάλης φωνής απεκάλυψεν εις όλους, ότι οι χοροί των Αγγέλων εν ουρανοίς αναφέρουσιν εις τον Θεόν τον Τρισάγιον Ύμνον χωρίς την προσθήκην του «ο Σταυρωθείς», λέγοντες: «Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς». Και το μεν παιδίον ευθύς μετά τους λόγους τούτους παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας του Θεού, ο δε σεισμός ευθύς έπαυσε. 

Κι όμως κάποιοι δε πιστεύουν...

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΙ ΕΥΘΥΝΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΙΝ ...":

Υπάρχει σχέδιο. Αυτά που λένε δήθεν περί ισότητας, ελευθεριών, είμαστε όλοι παιδιά του Θεού, η αγάπη και η αγάπη. -αχ αυτή η αγάπη, στα μέτρα μας κι αυτή- είναι για να περάσουν τις μεθοδείες τους. Ποιός είπε ότι ο Θεός δεν είναι και αγάπη, είναι και αγάπη, αλλά είναι και δικαιοσύνη την οποία καταστρατηγούν. Βεβαίως ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να είναι αγαπημένοι αλλά όχι με τα ανθρώπινα μέτρα, γιατί αυτό είναι φιλαυτία, αρνούμαστε την πρόνοιά του και αυτόν, στηριζόμαστε στα μπράτσα μας, χωρίς αυτόν, και οικοδομούμε το πύργο της Βαβέλ τον οποίο ο Θεός μίσησε. Βεβαίως δε θέλει σύνορα και ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων αλλά εν ονόματί του, όχι εν ονόματι του αντίχριστου, όχι εν ονόματι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Ο Θεός από τη Γραφή γνωρίσαμε ότι υπάρχει, έστειλε Προφήτες, διδασκάλους, προετοίμασε τη κάθοδό του με την ένσαρκη οικονομία του δια του Λόγου του. Πρώτα μας μαθήτευσε με το Νόμο του, μας έδωσε γάλα σαν νεογνά που είμαστε, λατρεύαμε τη φύση αντί του Κτίστη, λατρεύαμε είδωλα αντί του Δημιουργού τους, θεοποιήσαμε τα πάθη μας με θεούς, και ήλθε Εκείνος, το σεσιγημένο μυστήριο από αιώνων όπως μας πληροφορεί ο απόστολος Παύλος με την ένσαρκη οικονομία του. Μας αποκάλυψε τον Πατέρα, τον εαυτό του Θεό Λόγο, τον Παράκλητο, και μας έδειξε πώς πρέπει να βαδίζουμε. Μας δημιούργησε από το μη είναι στο είναι, από την αλογία μας καλεί στην έλλογο δράση και ζωή. Από το γάλα και από τη πρώτη του Δημοτικού ο Θεός θέλει να μας ταΐσει και στερεά τροφή, και να γίνουμε και καθηγητές, να μη μείνουμε μετεξεταστέοι και απόφοιτοι του Δημοτικού.. Μας αποταμιεύει στη τράπεζα του ουρανού αιώνια αγαθά, στο χέρι μας είναι να τα κερδίσουμε. Μας έδωσε και βιβλιάριο καταθέσεων, ως βαπτισμένοι να μπορούμε να κάνουμε κατάθεση αρετών κατά δύναμη. Η απολαβή θα είναι πλούσια στη μέλλουσα ζωή που μας υποσχέθηκε. Και αυτή η υπόσχεση είναι βεβαία, γιατί ο λόγος του Θεού είναι συμβόλαιο και Διαθήκη. Διαθήκη που ανοίγεται όπως και στα ανθρώπινα μετά το αγώνισμα και τη πάλη σε αυτή τη ζωή. Όλα αυτά ελάχιστοι τα ξέρουν, νομίζουμε ότι είμαστε σάρκες μόνο, γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε!! Δεν είναι καθόλου έτσι, γεννηθήκαμε για να ζούμε αιώνια και μακάρια, και είναι στο χέρι μας, αποτελούμε το τελειότερο ον ο άνθρωπος όλης της κτίσης του Θεού, μικτό ον, και του πνευματικού, και του υλικού κόσμου που δημιούργησε ο Παντοκράτορας. Κι όμως κάποιοι δε πιστεύουν...

ΑΙ ΕΥΘΥΝΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΣ ΙΣΤΟΥ

Όταν καθιερώνετο ἡ Συνθήκη Σέγκεν, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μετὰ τῶν πνευματικῶν πατέρων τους ἠγέρθησαν ἐναντίον τῆς τότε Κυβερνήσεως τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀλλὰ καὶ ἐναντίον βουλευτῶν ὅλων τῶν παρατάξεων, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζον τὴν Συνθήκην. Ἡ ἔγερσις ἔγινε, διότι διὰ τῆς Συνθήκης θὰ βαδίσωμεν πρὸς τὴν ἠλεκτρονικὴν ταυτότητα, τὰ ἠλεκτρονικὰ διαβατήρια, τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλλωμα.

Ορθοδοξία και Ελληνισμός στο σύγχρονο κόσμο -- του π. Γεωργίου Μεταλληνού

Μιλώντας κανείς για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, αγγίζει ένα μυστήριο, ένα θαύμα κυριολεκτικά, πού συντελέσθηκε μέσα στην Ιστορία. Διότι ή ιστορική ένωση των δύο αυτών οικουμενικών μεγεθών προκάλεσε αληθινή κοσμογονία. Δημιούργησε ένα νέο κόσμο, μία αληθινή «Νέα Εποχή». Για να μιλήσω θεολογικά, ξαναδημιούργησε, ανάπλασε τον κόσμο ολόκληρο. Και ή ένωση των δύο αυτών μεγεθών ως πηγή ζωής ανεξάντλητη αρδεύει συνεχώς την παγκόσμια κοινωνία. Στην εποχή μας, όμως, τίθεται με τρόπο οξύ και καθοριστικό το πρόβλημα της συνέχειας του συνδέσμου αυτού, πού τόσο ωφέλησε τον κόσμο.

Θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τα δύο αυτά μεγέθη, προσδιορίζοντας Ιστορικά τη στιγμή της συναντήσεως και ενώσεως τους και τον τρόπο της διασύνδεσης τους, υπογραμμίζοντας συνάμα τις κύριες απειλές για τη συνέχεια της ένωσης αυτής στους δύσκολους καιρούς μας.

Τι είναι ό Ελληνισμός;

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 25 Σεπτεμβρίου 2017

Μνήμη της Οσίας μητρός ημών ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ, θυγατρός Παφνουτίου του Αιγυπτίου.                                                                                       

Ευφροσύνη η Οσία μήτηρ ημών εγεννήθη εν Αλεξανδρεία κατά τας ημέρας του βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού εν έτει υι΄ (410). Ο πατήρ της, ονόματι Παφνούτιος, ήτο εις εκ των πλουσιωτέρων και περιφανεστέρων ανδρών της Αλεξανδρείας, έζη δε μετά της γυναικός του εν πολλή αρετή και ευσεβεία. Ούτοι, πριν αποκτήσουν την Ευφροσύνην, ελυπούντο πολύ, διότι δεν είχον κληρονόμον, και καθ’ εκάστην εδέοντο του Θεού με νηστείας, αγρυπνίας, ελεημοσύνας και άλλα όμοια, να δώση εις αυτούς τέκνον. Και η μεν γυνή προσηύχετο εις τον οίκον αυτών μιμουμένη την πάλαι Άνναν, και έλεγε ταύτα δακρύουσα· «Κύριε Σαβαώθ, εάν επιβλέψης επί την δούλην σου και μοι δώσης τέκνον, υπόσχομαι να σου το αφιερώσω ως δώρον τέλειον». Ο δε Παφνούτιος, μεταβαίνων εις ιερά φροντιστήρια, παρεκάλει τους εναρέτους Μοναχούς να δέωνται του Θεού δι’ αυτό. Ακούσας δε ούτος ότι εις εν Μοναστήριον υπήρχεν ενάρετός τις και άγιος Γέρων, έχων προς Θεόν πολλήν παρρησίαν και βίου καθαρότητα, μετέβη εκεί και ασπασάμενος τον Ηγούμενον είπεν εις αυτόν· «Επίβλεψον επ’ εμέ, τίμιε Πάτερ· ίδε την ταπείνωσίν μου, διάλυσον το νέφος της αθυμίας μου δια του φωτός των προσευχών σου, και δεήθητι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να μου δώση τεκνογονίαν, ότι εγώ και η γυνή μου πολλήν θλίψιν έχομεν».

Επιστολή του Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου, στον Βασιλέα Αναστάσιο.

Επειδή μας εμήνυσες να κάμωμεν ένα από τα δύο ταύτα, ήτοι ή να συμφωνήσωμεν εις την των Ακεφάλων( Μονοφυσιτών) γνώμην, ή μένοντες εις τα ορθά των Πατέρων Δόγματα, να λάβωμεν βίαιον θάνατον, γίνωσκε ότι προτιμώμεν τον θάνατον και όχι μόνον ημείς δεν παρεκλίνομεν ποσώς από την αλήθειαν, αλλά και όσους άλλους παρασύρετε και γίνουν ομόφρονές σας, ημείς αναθεματίζομεν, και εάν χειροτονήσετέ τινα από τους Ακεφάλους ημείς δεν τους δεχόμεθα. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλεύ, να παρατηθώμεν από την Ορθόδοξίαν έστω και μικρόν τι, αλλά καν τους Αγίους τούτους Τόπους ίδωμεν εις το πυρ παραδεδομένους, καν άλλο τι πάθωμεν, δεν αλλάσσομεν γνώμην, καν εις λεπτά τεμάχια τα σώματά μας ελεεινώς αν κατακόψωσιν, αλλά τας Αγίας τέσσαρας Συνόδους πιστεύομεν, από τας οποίας η πρώτη των 318 Πατέρων έγινε κατά του Αρείου εις την Νίκαιαν, τον οποίον αναθεμάτισαν, ότι τον Υιόν του Θεού εδογμάτιζεν ο δυσσεβής της του Πατρός ουσίας αλλότριον. Η δευτέρα κατά Μακεδονίου, όστις εβλασφήμει εις το Πνεύμα το Άγιον, η τρίτη κατά Νεστορίου συνηθροίσθη εις Έφεσον, όστις εφλυάρει κατά της οικονομίας του Χριστού μιαρά και άτοπα, η δε τετάρτη των 630 Θεοφόρων Πατέρων εις την Χαλκηδόνα, οι οποίοι ομοφρονούντες με τους άλλους, αφώρισαν τον Ευτυχή και Νεστόριον, και μακράν της Εκκλησίας εδίωξαν και εκράτυναν την Αποστολικήν Πίστιν, δογματίζοντες ξένους της Εκκλησίας Χριστού τους α λ λ ο τ ρ ι ό φ ρ ο ν α ς. Από ταύτην λοιπόν την Ορθόδοξον πίστιν δεν παρεκκλίνομεν ούτε προδίδομεν (άπαγε! ) την ευσέβειαν, έστω και αν πρόκειται να μας δώσετε μυρίους θανάτους. Η δε ειρήνη του Θεού η πάντα νουν υπερέχουσα να είναι φύλαξ και οδηγός του κράτους σου.

Τη ΚΔ΄ (24η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμην επιτελούμεν του εξαισίου θαύματος της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, γεγονότος εν τω πανσέπτω αυτής Ναώ των Μυρτιδίων εν τη νήσω των Κυθήρων, ότε τον παράλυτον ήγειρεν.

Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικών της Θεοτόκου ευρεθείσα εν Κυθήροις υπό τας εξής περιστάσεις: Εις ταύτην την νήσον, την κοινώς Τσιρίγον ονομαζομένην, υπήρχεν εις παλαιοτέραν εποχήν εις τόπος έρημος, Μυρτίδια καλούμενος, διότι ήτο πλήρης από μυρσίνας, τας κοινάς λεγομένας μυρτιάς, και μόνον προς βοσκήν των ζώων χρήσιμος. Εις αυτόν λοιπόν τον τόπον οδηγηθείς από μίαν θείαν οπτασίαν, την οποίαν είδε καθ’ ύπνον, εις ευλαβής Χριστιανός έχων πολλήν την ευλάβειαν προς την Κυρίαν Θεοτόκον, μετέβη εκεί και ιστάμενος παρετήρει του τόπου την αγριότητα· και ούτω παρατηρών, ήκουσε φωνήν αοράτως, η οποία του έλεγεν· «Εάν ερευνήσης εδώ πλησίον, θα εύρης την Εικόνα μου· διότι είναι καιρός αφ’ ότου ήλθον και ευρίσκομαι εδώ, δια να δώσω εις τούτον τον τόπον την χάριν και βοήθειάν μου». Ταύτην την φωνήν ακούσας ο ευλαβής εκείνος Χριστιανός, και στρεφόμενος ένθεν κακείθεν δια να ίδη ποίος του ωμίλησεν, ουδένα έβλεπεν· όθεν φοβηθείς εποίησε το σημείον του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, λέγων συγχρόνως· «Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι· και συ Κυρία μου και Δέσποινα, ήτις έχεις πολλήν την παρρησίαν προς τον Μονογενή Σου Υιόν, μη βραδύνης να φανερώσης εις εμέ, εάν είναι θέλημά σου, την σημασίαν της φωνής, την οποίαν ήκουσα».

Κάθε είδους ομολογία, άνευ του εν επιγνώσει ζήλου, δεν δύναται να προχωρήση πέραν του χάρτου και της μελάνης

Ο ζηλωτισμός αποτελεί προϋπόθεση της Ορθοδοξίας, είναι δε εκ των πραγμάτων αναμφισβήτητον, δεδομένου ότι ο μη υπό ζήλου διαπνεόμενος πιστός, ουδόλως δύναται ν΄ ανταποκριθή προς τας εντολάς και διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων περί ορθοδόξου πίστεως και ομολογίας, ως και προς τα Κανονικώς εντελλόμενα υπό της Εκκλησίας και επομένως να διατηρήση χωρίς καινοτομίας την ορθόδοξον αυτού ιδιότητα και υπόστασιν. Εις αυτόν ακριβώς τον λόγον οφείλεται και το σύνηθες φαινόμενον, κατά το οποίον οι πλείστοι διακηρύσσουν και δημοσιεύουν, μετά περισσού μάλιστα θαυμασμού, πάσας μεν τας περί ορθοδοξίας διδασκαλίας και υποθήκας των Πατέρων της Εκκλησίας, πλην όμως, άμοιροι ζήλου τυγχάνοντες ούτοι και μη δυνάμενοι, ένεκα τούτου, να πραγματώσουν τα διακηρυσσόμενα, χάνουν την ορθόδοξον αυτών ιδιότητα, «τη κοινωνία της αιρέσεως». Έτσι κάθε είδους ομολογία, άνευ του εν επιγνώσει ζήλου, δεν δύναται να προχωρήση πέραν του χάρτου και της μελάνης, ή πέραν της ασκόπου διαμαρτυρίας, αλλά θα καθιστά τον ούτω «ομολογούντα» πάντοτε μεν λέγοντα «Κύριε, Κύριε,…» αλλ΄ουδέποτε ποιούντα το θέλημα Αυτού.

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως;

Εισαγωγή
       Μπορούν οι λαΐκοί, τα μέλη της Εκκλησίας που δεν έχουν την Ιερωσύνη, να ασχολούνται με θέματα Πίστεως; Δύνανται οι λαΐκοί, παρ' όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν Επισκόπους, όταν εκείνοι παρεκτρέπονται από την αλήθεια; Είναι δικαιολογημένοι όσοι πίσω από τους Ιερείς και τους Πνευματικούς τους Πατέρες τηρούν στάση αδιαφορίας, όταν παραχαράσσονται το κήρυγμα και η Πίστη της Εκκλησίας, επειδή παρομοίως και οι Προεστώτες και Πνευματικοί τους Πατέρες, «αφού έπαθαν κάτι ανθρώπινο» δεν μαρτυρούν και δεν ομολογούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας;

Τη ΚΔ΄ (24η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΟΠΡΙΟΣ.

Κόπρις ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη  εις τινα κοπρίαν, ευρισκομένην έξωθεν του Μοναστηρίου του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, διότι διωκομένη η μήτηρ αυτού από τους Αγαρηνούς, ομού με άλλους πολλούς πλησιοχώρους και καταφεύγουσα προς τον Άγιον Θεοδόσιον δια να σωθή από τας χείρας των ασεβών, εκρατήθη από τα κοιλοπονήματα. Και ευρίσκουσα την εκεί κοπρίαν, εγέννησεν επάνω εις αυτήν. Αφού δε επέρασαν οι Αγαρηνοί, ευρίσκοντες οι Μοναχοί το βρέφος εν τη κοπρία, κατά προσταγήν του Αγίου Θεοδοσίου έλαβον αυτό και επωνόμασαν Κόπριν. Έτρεφον δε αυτό με γάλα αιγός, η οποία έβοσκε μεν ομού με τας άλλας αίγας, όταν δε ήρχετο ο καιρός δια να θηλάζη το παιδίον, τότε διεχωρίζετο από τας άλλας και μόνη κατέβαινεν από το βουνόν. Και αφού εθήλαζε το παιδίον, πάλιν επέστρεφεν εις την συνήθη της βοσκήν. Και τούτο εποίει, έως ου το παιδίον ηύξησε και έτρωγε στερεωτέραν τροφήν. Ούτος λοιπόν, όταν έφθασεν εις ηλικίαν τελειοτέραν, έγινεν αγαπητός εις τον μέγαν Θεοδόσιον. Και επειδή εφύλαξεν αμόλυντον το κατ’ εικόνα, δια τούτο ηξιώθη και της του Πνεύματος Χάριτος, και τα θηρία υπέτασσε.

Νέα πρόκληση από τα Τίρανα με σχολικά βιβλία που περιέχουν «αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα»


Χάρτες που εμφανίζουν ως «αλβανικά εδάφη» την Κόνιτσα, την Καστοριά και τη Φλώρινα και ως «Τσαμουριά» ολόκληρη την Ηπειρο, μέχρι την Πρέβεζα, συνεχίζουν να εμπεριέχουν τα σχολικά βιβλία της Γεωγραφίας που διδάσκονται οι Αλβανοί μαθητές (όπως πολλάκις έχει αποκαλύψει η «δημοκρατία»).

Πρόκειται για μια σοβαρή πρόκληση των Τιράνων και σαφή ένδειξη του ότι η καλλιέργεια του αλυτρωτισμού και του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού συνεχίζεται από το καθεστώς του Εντι Ράμα.

Το «μπόλιασμα» των μαθητών με την ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» έρχεται, μάλιστα, σε συνέχεια του επιχειρούμενου ξεριζωμού των Ελλήνων της μειονότητας από τη Χειμάρρα, με την αρπαγή των περιουσιών τους και το γκρέμισμα των σπιτιών τους. Οι αντιδράσεις, ωστόσο, που έχουν προκληθεί έχουν βάλει προς το παρόν «πάγο» στα σχέδια του Αλβανού πρωθυπουργού. Σε καμία περίπτωση, όμως, όπως εκτιμάται, δεν πρόκειται να σταματήσει το καθεστώς Ράμα τις διώξεις σε βάρος της ελληνικής εθνικής μειονότητας.

ΑΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στρατοκόποι ἀέναοι σ᾿ αὐτόν τον κόσμο ἀδιάκοπα βαδίζουμε -ἤ μᾶλλον τρέχουμε- γιά νά προλάβουμε «νά κάνουμε κάτι»· εἶναι τρομακτικά σύντομη ἡ πορεία μας. Τό   νιώθουμε αὐτό ἰδιαίτερα στή γοργή ἀνακύκληση τῶν ἑορτῶν, στό γρήγορο πέρασμα ἀπό τήν προηγούμενη χρονολογία στήν ἑπόμενη. Ποιό νά ᾿ναι τό νόημα τοῦ δρόμου μας, ποιά ἡ ἀφετηρία καί ποῦ ὁριοθετεῖται τό τέρμα του; «Ἀπ᾿ το μηδέν προήλθαμε καί στό μηδέν τραβᾶμε», ἀκούγεται ὁ καημός τοῦ ὑλιστῆ, πού δέν ἀντιλαμβάνεται παρά μόνο τήν ὁριζόντια πεπερασμένη διάσταση, ἀπό τό λίκνο ὥς τό μνῆμα. Παρόμοια σκέπτονται κι ὅλοι ὅσοι δέν ἔνιωσαν τήν εὐλογία τῆς πίστεως. Γιά τόν πιστό ὅμως ἡ ζωή ἔχει εὐγενική προέλευση και προορισμό: τήν ἀληθινή ζωή, τον Δημιουργό καί Πατέρα μας. Ἀπό τήν ἀγάπη του ξεκινᾶ, στό ἔλεός του ἐκτυλίσσεται καί στήν αἰώνια δόξα τῆς βασιλείας του καταλήγει. Στήν προοπτική τῆς πίστεως παίρνει ἄλλη, αἰώνια, διάσταση ἡ τόσο μικρή, σκληρή καί πικρή ζωή μας. Γίνεται τό πολύτιμο σκαλοπάτι, πού μᾶς ἀνεβάζει στήν αἰωνιότητα.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 24 Σεπτεμβρίου 2017


Α ΛΟΥΚΑ. Θέκλης, μεγαλομάρτυρος, Παναγίας Μυρτιδιώτισσας.

Θέκλα η ένδοξος Πρωτομάρτυς και Ισαπόστολος του Χριστού, η πιστή του θείου Παύλου μαθήτρια, ήτο από το Ικόνιον της Μικράς Ασίας, θυγάτηρ ούσα ευγενούς τινος και επιφανούς Ελληνίδος γυναικός ονόματι Θεοκλείας, είχε δε και αρραβωνισθή με άνδρα τινά ονόματι Θάμυριν. Κατ’ εκείνον τον καιρόν παρεγένετο από την Αντιόχειαν εις το Ικόνιον ο μέγας κήρυξ και ευαγγελιστής της αληθείας Παύλος, η πολύφθογγος σάλπιγξ του Χριστού, δια να κηρύξη τον σωτήριον λόγον, έχων εις την συνοδείαν του δύο άνδρας, Δημάν τε και Ερμογένην, οίτινες ήσαν πονηροί και υποκριταί, δεικνύοντες ότι τον ηυλαβούντο εις το φαινόμενον, ενώ η γνώμη των ήτο όλως διεστραμμένη. Ο δε θείος Παύλος, ως του Ιησού Χριστού μιμητής και αγαθός άνθρωπος, δεν είχε πανουργίαν τινά, αλλά τους ηγάπα ως αδελφούς και τους εδίδασκε πάσαν την ένσαρκον οικονομίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πως του απεκαλύφθη ο Κύριος ενώ εβάδιζε προς Δαμασκόν και πως επίστευσεν εις Εκείνον.

Met. Hilarion makes visit to EP Bartholomew


(mospat.ru) - On 18 September 2017, with the blessing of His Holiness Patriarch Kirill of Moscow and All Russia, Metropolitan Hilarion of Volokolamsk, chairman of the Moscow Patriarchate’s Department for External Church Relations, arrived in Istanbul. At the airport, he was met by Mr. Andrey Podelyshev, Consul General of the Russian Federation in Istanbul. In the evening of the same day the DECR chairman met with Mr. Alexei Yershov, Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Russian Federation to the Republic of Turkey.

Aγ. Σεραφείμ του Σαρώφ

Το σώμα είναι δούλος, η ψυχή είναι κυρίαρχος. Όταν το σώμα κατατρύχεται από ασθένεια, αυτό οφείλεται στη θεία πρόνοια. Γιατί μ' αυτό το τρόπο τα πάθη εξασθενούν και ο άνθρωπος συνέρχεται. Μερικές φορές όμως η σωματική ασθέναια προκαλείται από τα πάθη. 
Απομάκρυνε την αμαρτία και οι αρρώστιες θα εξαφανιστούν. Γιατί, όπως βεβαιώνει ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας, αυτά συμβαίνουν σε μας λόγω της αμαρτίας. Από που προέρχονται οι ασθένειες; Από που προέρχονται οι σωματικές πληγές; Ο Κύριος δημιούργησε το σώμα, αλλά όχι την αρρώστια. Την ψυχή, αλλά όχι την αμαρτία. Τι είναι περισσότερο απ' όλα πιο χρήσιμο και πιο απαραίτητο; Η ένωση με το Θεό και η επικοινωνία μαζί Του με την αγάπη. Αν χάσουμε αυτή την αγάπη απομακρυνόμαστε από Εκείνον, παθαίνουμε διάφορες και ποικίλες αρρώστειες.
 

Τη ΚΓ΄ (23η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ μετά των δύο αυτού τέκνων ΠΕΤΡΟΥ και ΑΝΤΩΝΙΟΥ ο μεν πατήρ ξίφει, οι δε υιοί τα μέλη εκκοπέντες τελειούνται.

Ιωάννης ο Άγιος Μάρτυς και τα δύο αυτού τέκνα, Πέτρος και Αντώνιος, ήσαν από τας Συρακούσας, πρωτεύουσαν τότε της νήσου Σικελίας, έζων δε εις αυτήν κατά τας ημέρας του αυτοκράτορος Βασιλείου του Μακεδόνος εν έτει ωξζ (867). Τότε εις όλην την Αφρικήν εξουσίζον οι Αγαρηνοί, των οποίων άρχων ήτο ο θηριώδης εκείνος και ωμότατος Αβραχίμ. Ούτος λοιπόν, αφού επολέμησε τας Συρακούσας, έλαβεν από εκεί αιχμάλωτον τον άνω ειρημένον Ιωάννην ομού με τους υιούς του Πέτρον και Αντώνιον, νεαράν έχοντας τότε ηλικίαν, Όθεν τους παρέδωκεν εις διδάσκαλον Αγαρηνόν, δια να μανθάνουν τα ιδικά των γράμματα. Όταν δε οι νέοι έφθασαν εις ανδρικήν ηλικίαν και υπερέβαλον τους άλλους κατά την φρόνησιν και τας άλλας αρετάς, τότε ο τύραννος, θαυμάζων δια τα τοιαύτα προτερήματά των, τον μεν Αντώνιον κατέστησε Γενικόν, τον δε Πέτρον, Σακελλάριον. Ούτοι λοιπόν κρυφίως μεν ήσαν Χριστιανοί, εις δε το φανερόν υπεκρίνοντο την των Αγαρηνών θρησκείαν.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΕΙΝΑΙ γνωστό ὅτι οἱ οἰκουμενιστές δεν ἔχουν ἀπήχηση στόν Ὀρθόδοξο λαό τῆς πατρίδας μας. Δεν ἔχουν ἀπήχηση οὔτε καί στην πλειονότητα τῶν μητροπολιτῶν. Ἐντούτοις γίνεται θόρυβος πολύς και οἱ ἐκδηλώσεις, με συγκαλυμμένους στόχους, πληθαίνουν. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συχνά ἐπισκέπτεται διάφορες μητροπόλεις, ἀποφεύγοντας ἐπιμελῶς να ἀναφερθεῖ στις οἰκουμενιστικές του δραστηριότητες, γιατί ξέρει ὅτι θα ξεσπάσουν θύελλες. Ὅμως το σκοπό του τον πετυχαίνει διά τῆς πλαγίας ὁδοῦ. Τι ἐννοῶ; Ὁ σκοπός τῶν ἐπισκέψεών του εἶναι να πεισθοῦν οἱ μητροπολίτες ὅτι  δεν ὑπάρχει κίνδυνος για την Ὀρθοδοξία ἀπό τόν Οἰκουμενισμό, ἀλλ᾽ ἀντίθετα μέσῳ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προβάλλεται ἡ Ὀρθοδοξία στους ἑτεροδόξους, με την ἐλπίδα ὅτι στο μέλλον θά προσελκυσθοῦν στη μία Ἐκκλησία.

Τη ΚΓ΄ (23η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΝΔΡΕΑΣ λόγχη τελειούται.

Ανδρέας ο μακάριος Μάρτυς, γέρων ων κατά την ηλικίαν, έζη κατά τας ημέρας του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Βασιλείου του Μακεδόνος εν έτει ωξζ΄ (867), συλληφθείς δε υπό των Αγαρηνών, οίτινες κατά την εποχήν εκείνην εξουσίαζον όλην την Αφρικήν και είχον φθάσει μέχρι της Σικελίας, παρεστάθη ενώπιον του άρχοντος αυτών, του θηριώδους και ωμοτάτου Αβραχίμ. Επειδή δε ωμολόγησε παρρησία την εις Χριστόν πίστιν, ερρίφθη εις την φυλακήν και εκεί έμεινεν πολλά έτη, έως ου κατεξηράνθη όλος από την πείναν και δίψαν, και από τας άλλας ταλαιπωρίας της φυλακής. Μετά ταύτα, επειδή δεν επείθετο να αρνηθή την ευσέβειαν, το άσπλαγχνον εκείνο θηρίον, ο Αβραχίμ, ανέβη επάνω εις ίππον, και λαβών εν ακόντιον, έστησε τον Άγιον κατ’ ευθείαν έμπροσθεν εις τον δρόμον.

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – Α΄ ΛΟΥΚΑ -- «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»

Κοντά στο μεγάλο Δάσκαλο
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ξεδιπλώνει μπροστά μας με ένα εκπληκτικό τρόπο το περιστατικό της κλήσης των πρώτων μαθητών του Κυρίου. Ο Λόγος του Θεού είναι εκείνος που πρώτος σπεύδει να απευθύνει την πιο ευλογημένη πρόσκληση. Καλεί όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή σύναξη ακούμε την ομολογία: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες». Ο άνθρωπος καλείται από τον Χριστό όχι απλά να διατηρήσει το «είναι», δηλαδή έτσι απλά να υπάρχει, αλλά να καταξιωθεί ενός μεγαλείου ανώτερου. Ν’ ατενίσει τις κορυφογραμμές του «εύ είναι», να φθάσει δηλαδή στη θέωση.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Σχολιασμός της δεινής Εκκλησιαστικής επικαιρότητας [ΒΙΝΤΕΟ 2017]


Εισαγωγικό σημείωμα Στέλιου Παπαθεμελή στην Καντάτα του Δημήτρη Θέμελη με λιμπρέτο Αλέκου Δαφνομήλη «Η Κύπρος η αέρινη».



Η Κύπρος η αέρινη
            Για να τονώσει το αδούλωτο φρόνημα, την καρτερία και το σθένος του Κυπριακού Ελληνισμού θέλησε ο διακεκριμένος συνθέτης μακαριστός Δημήτρης Θέμελης με την καντάτα «Η Κύπρος η αέρινη». Συνέκδημός του με το λιμπρέτο ο Αλέκος Δαφνομήλης.
            Ο Γιώργος Σεφέρης απαθανάτισε με τη φωτογραφική του μηχανή το 1950 σ’ ένα κυπριακό μαντρότοιχο την επιγραφή:  «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΟΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ». Οι Κύπριοι αδελφοί μας το απέδειξαν αυτό με τον ένοπλο αντιαποικιακό τους αγώνα 1955-1959 και τις θυσίες των γενναίων παλληκαριών. Όμως Ελλαδίτες (κυρίως εμείς) και Κύπριοι «κατάπιαμε» την ντροπή της τουρκικής εισβολής το 1974, αφού προηγουμένως της ανοίξαμε το δρόμο με την απόσυρση της Μεραρχίας και το προδοτικό πραξικόπημα…

ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ουδέν σύνθημα είναι τόσον επικίνδυνον σήμερον, όσον είναι το της ενότητος. Σήμερον η ενότης αποτελεί πόθον και απαίτησιν όλων των λαών. Πόθον, διότι η ενότης ευρίσκεται εις τα βάθη της ανθρωπίνης ψυχής. Απαίτησιν, διότι μόνον δια της ενότητος των λαών, δύναται να αποφευχθή ο διαγραφόμενος κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου. Ποίος τολμά να αντιτεθή εις το σύνθημα τούτο, χωρίς να θεωρηθή ως εχθρός της παγκοσμίου οικογενείας;  Εχαρακτηρίσαμεν το σύνθημα της ενότητος ως επικίνδυνον. Εξηγούμεθα. Αν πρόκηται περί ενότητος, εις το επίπεδον της συνεργασίας και συνυπάρξεως των εθνών και ανοχής, των μεταξύ των καθεστωτικών διαφορών, παρά τον πρόσκαιρον χαρακτήρα της εκβιαζομένης αυτής ενότητος, ουδέν, ίσως, το κακόν υπάρχει. Αν όμως το σύνθημα της ενότητος περιλαμβάνη τον θρησκευτικόν βίον των λαών, όπως ακριβώς και επιζητείται, το πράγμα είναι απατηλόν και ολέθριον, δι’ αυτήν την ιδίαν ανθρωπότητα.

Τη ΚΓ΄ (23η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΝΔΡΕΑΣ λόγχη τελειούται.

Ανδρέας ο μακάριος Μάρτυς, γέρων ων κατά την ηλικίαν, έζη κατά τας ημέρας του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Βασιλείου του Μακεδόνος εν έτει ωξζ΄ (867), συλληφθείς δε υπό των Αγαρηνών, οίτινες κατά την εποχήν εκείνην εξουσίαζον όλην την Αφρικήν και είχον φθάσει μέχρι της Σικελίας, παρεστάθη ενώπιον του άρχοντος αυτών, του θηριώδους και ωμοτάτου Αβραχίμ. Επειδή δε ωμολόγησε παρρησία την εις Χριστόν πίστιν, ερρίφθη εις την φυλακήν και εκεί έμεινεν πολλά έτη, έως ου κατεξηράνθη όλος από την πείνν και δίψαν, και από τας άλλας ταλαιπωρίας της φυλακής.

Απολυτίκιον Συλλήψεως Ιωάννου του Προδρόμου -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 23 Σεπτεμβρίου 2017


Σύλληψη Προδρόμου

Ο Κύριος ημών και Θεός, ο του Πατρός Μονογενής Υιός και Λόγος, όταν έμελλε να καταβή από τους ουρανούς και να συλληφθή ασπόρως και παραδόξως εις την παρθενικήν κοιλίαν της Παναμώμου Αυτού Μητρός, ηθέλησε να προβεβαιώση την εν τη Παρθένω ιδικήν του άσπορον σύλληψιν με άλλο θαύμα παράδοξον. Τούτου ένεκα εξ μήνας προς της ιδικής του συλλήψεως απέστειλε τον Αρχάγγελον Γαβριήλ εις τον Προφήτην και Αρχιερέα Ζαχαρίαν, όστις ευρίσκετο τότε εις τον Ναόν και εθυμία και προσηύχετο υπέρ του λαού, και διεμήνυσεν εις αυτόν την παράδοξον σύλληψιν του ιδικού του Προδρόμου, η οποία έμελλε να γίνη εν τη κοιλία της στείρας και γηραιάς γυναικός του, της Ελισάβετ, και την οποίαν σύλληψιν εορτάζομεν  σήμερον. Ο δε Ζαχαρίας, επειδή δεν επίστευσεν εις την παρ’ ελπίδα ταύτην αγγελίαν του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, δια τούτο κατεδικάσθη εις αφωνίαν και σιωπήν, έως ου ίδη δια των έργων γενόμενον το αρχαγγελικόν μήνυμα. 

ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ (Η ΕΛΛΑΔΑ)

Το «Προσφυγικό - Μεταναστευτικό» υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε ζήτημα εθνικής ασφάλειας

Η μετακίνηση πληθυσμών είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε σε διάφορες φάσεις της Ιστορίας. Όμως μπορούμε να πούμε ότι περιορίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τότε που ιδρύθηκαν τα κράτη και οριοθετήθηκαν τα μεταξύ τους σύνορα. Έκτοτε και ιδιαίτερα στη διάρκεια του 20ού αιώνα το μόνο φαινόμενο σχετικό με το θέμα, που μπορούμε να πούμε ότι συνεχίστηκε, ήταν αυτό της μετανάστευσης, νόμιμης και παράνομης. Σε έκτακτες δε περιπτώσεις είχαμε και κύματα προσφύγων από περιοχές που τις έπληξε ο πόλεμος ή από χώρες με ανελεύθερα καθεστώτα.
Το καθεστώς των προσφύγων καθορίζεται από τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες του ΟΗΕ, που βασίζεται στο άρθρο 14 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948. Σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951, ως πρόσφυγας ορίζεται «ένα άτομο που λόγω βάσιμου φόβου δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας της ιθαγένειάς του και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου, δεν επιθυμεί να θέσει εαυτόν υπό την προστασία της εν λόγω χώρας, ή που δεν έχει υπηκοότητα και είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του, ως αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή...».

Ο όσιος Πέτρος Ο Δαμασκηνός γράφει (Δεύτερον Βιβλίον):

«Εκείνος, που φωτίστηκε, ώστε να βλέπη τις αμαρτίες του, δεν σταματά να θρηνή τον εαυτόν του και τους άλλους ανθρώπους, βλέποντας την τόσην ανοχήν του Θεού και τις τόσες αμαρτίες, που από την αρχή κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε διαρκώς οι  άθλιοι. Απ᾽ αυτό γίνεται ευγνώμων, μη τολμώντας να κατακρίνη κανέναν, από ντροπή για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού και τα δικά μας αμαρτήματα…». 

Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, οι Άγιοι Εικοσιέξ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Επειδή το Άγιον Όρος πάντοτε και ήτο και είναι ο πρόβολος και το στήριγμα της πασχούσης εν τη Ανατολή Εκκλησίας, δια τούτο οι Λατίνοι, ίνα καταστρέψωσι το θεμελιώδες τούτο στήριγμα της Ορθοδοξίας, εισεπήδησαν ποτε και εις αυτό, πείθοντες δια λόγων, εξαπατώντες δια χρημάτων και υποσχέσεων, και καταναγκάζοντες δια των απειλών και της τυραννικής μέχρι μαρτυρίου βίας, όπως αναγνωρισθή και εν τω Αγίω Όρει η εξουσία του Πάπα της Ρώμης. Πλην όμως ολίγοι τινές δειλοκάρδιοι επείθοντο εις τούτο· οι δε πλείονες αυτών επεσφράγισαν δια του ιδίου αίματος την εαυτών ομολογίαν, και δια της σταθερότητος αυτών εξήλεγξαν την ιερόσυλον του Πάπα οικειοποίησιν της εξουσίας και του πεπλασμένου ονόματος ως τοποτηρητού του Χριστού, όστις εις και μόνος και ήτο και είναι και θα είναι εις τους αιώνας, η κεφαλή της Αγίας αυτού Εκκλησίας. Ίνα δε παρεκκλίνωσι οι Μοναχοί του Αγίου Όρους εις τα της Ρώμης και του Πάπα σαθρά δόγματα, συνήργει δυστυχώς και ο τότε αυτοκράτωρ της Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ ο Παλαιολόγος, και ο Πατριάρχης αυτής Ιωάννης Βέκκος. Ούτοι λοιπόν ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν, πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ’ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το «Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας αυτής Εικόνος τους εξής λόγους· «Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού»! ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού», εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός· οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή· άπελθε λοιπόν ταχέως».

Του αειμνήστου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννου Κορναράκη :

«Ο θρησκευτικός συγκρητισμός, τον οποίο καλλιεργεί και προωθεί η Νέα Εποχή, η απαράδεκτος δια κάθε ορθόδοξον χριστιανόν άποψις, ότι όλαι αι θρησκείαι ή «τα πνευματικά μονοπάτια», κατά την νεοεποχίτικην ορολογίαν είναι παράλληλοι δρόμοι, οι οποίοι οδηγούν εις τον Θεόν, προσκρούουν απολύτως εις την Ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν μας, ότι η εν Χριστώ Ιησού αποκαλυφθείσα Αλήθεια είναι μοναδική, ανυπέρβλητος και αναντικατάστατος. Το πανθρησκειακό όραμα, το οποίον εξισώνει το μυστήριον της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος με τα πάσης φύσεως ανθρωποκεντρικά μορφώματα… δεν έχει θέσιν εις την ζωήν των ορθοδόξων, αλλά ουσιαστικώς αποτελεί άρνηση της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας, ελευθερίας και ελπίδος μας»

Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν τω Αγίω Όρει του Άθω Οσίου ΚΟΣΜΑ του Ζωγραφίτου, ασκήσαντος εν έτει ατκγ΄ (1323).

Κοσμάς ο Όσιος πατήρ ημών ήτο Βούλγαρος το γένος, και εγεννήθη εξ επαγγελίας από γονείς ευσεβείς και ευγενείς, οι οποίοι, αφού τον ανέθρεψαν καλώς, τον έβαλαν και έμαθε τα γράμματα της ελληνικής γλώσσης και της των Βουλγάρων· έπειτα εβούλοντο και να τον νυμφεύσωσιν. Όμως αυτός, έχων πόθον να γίνη Μοναχός, έφυγε κρυφίως από την πατρίδα του και απήλθεν εις το Άγιον Όρος, ενώ δε κατευωδούτο εις τον προς ον λορον του, εις την αρχήν του Αγίου Όρους ο μισόκαλος και φθονερός διάβολος, θέλων να τον κάμη να επιστρέψη εις τα οπίσω, εσχημάτισε κατά φαντασίαν έμπροσθέν του ως μίαν θάλασσαν από του ενός άκρου της αληθινής θαλάσσης έως εις το άλλο άκρον, και του έδειξε το Όρος ως νήσον· ο δε μακάριος Κοσμάς διαλογιζόμενος άρα γε πως εμβαίνουν οι Μοναχοί εις το Όρος, με σκάλαν ή με λέμβον, και μη έχων τινά να ερωτήση, έκαμεν εις τον Θεόν προσευχήν ούτω: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δια πρεσβειών της παναχράντου σου Μητρός, δείξον μοι την οδόν, από την οποίαν εμβαίνουν οι Μοναχοί εις το Όρος». Και παρευθύς η φαινομένη εκείνη θάλασσα έγινεν άφαντος, και αναγνωρίσας την μηχανήν του διαβόλου ηυχαρίστησε τον Θεόν και την Θεοτόκον. Αφού δε εμβήκεν ανεμποδίστως εις το Άγιον Όρος, μετέβη εις την σεβασμίαν Μονήν του Ζωγράφου, και εγένετο δεκτός από τον προεστώτα και από όλους τους αδελφούς.

Ο περί των Αγίων Εικόνων όρος της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, έχει ως εξής:

«Ορίζομεν συν ακριβεία πάση και επιμελεία παραπλησίως τω τύπω του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, ανατίθεσθαι τας σεπτάς και Αγίας Εικόνας εν ταις Αγίαις του Θεού Εκκλησίαις, και ιεροίς σκεύεσι, και εσθήσι, τοίχοις τε και σανίσιν, οίκοις τε και οδοίς (όσω γαρ συνεχώς δι’ εικονικής ανατυπώσεως ορώνται, τοσούτον και οι ταύτας θεώμενοι διανίστανται προς την των πρωτοτύπων μνήμην τε και επιπόθησιν) και ταύταις ασπασμόν και τιμητικήν προσκύνησιν απονέμειν, (ου μη την κατά πίστιν ημών αληθινήν λατρείαν, η πρέπει μόνη τη Θεία Φύσει, αλλ’ ον τρόπον τω τύπω του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, και τοις Αγίοις Ευαγγελίοις και τοις λοιποίς ιεροίς αναθήμασι) και υμιαμάτων και φώτων προσαγωγήν προς την τούτων τιμήν ποιείσθαι, καθώς και τοις αρχαίοις ευσεβώς είθισται· η γαρ της Εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει και ο προσκυνών την Εικόνα προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν».

π.Νικόλαος Μανώλης, Παιδιά μου φυλάξτε την αρετή της Παρθενίας [ΒΙΝΤΕΟ 2017]


Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης: Προς Νέα Εκκλησία (Μέρος β΄)

(Απάντηση στο κείμενο του Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου Κατερέλου «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;»)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/09/blog-post_15.html

Νικολάου Μάννη
 εκπαιδευτικού

Ε. Πριν προχωρήσουμε στην καθαρώς προτεσταντίζουσα πλευρά της Νέας Εκκλησιολογίας, όπως αυτή παρουσιάζεται στο επόμενο κεφάλαιο του εξεταζομένου κειμένου («Αἱρετικοὶ καὶ Ἑτερόδοξοι»), συνεχίζουμε την αναφορά με την εξέταση του καταταλαιπωρημένου ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, με την οποία φαίνεται τόσο η παπίζουσα, όσο και η προτεσταντίζουσα επιρροή στη Νέα αυτή Εκκλησιολογία των Οικουμενιστών.

Ο Σ. προβαίνει σε μια πρωτοφανή ερμηνευτική ανάλυση του Κανόνος τούτου, η οποία τον οδηγεί στις εξής εσφαλμένες, όπως θα αποδειχθεί, θέσεις (με την σειρά που παρουσιάστηκαν):

Απάντησις εις την Ι. Μ. Βατοπαιδίου – του πρωτοπρ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

Ευχαριστώ πολύ την Αγιορειτική Ι. Μονή Βατοπαιδίου για την προσοχή που έδειξε στο άρθρο μου «ΠΛΑΝΗ Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΔΥΟ ΑΓ. ΠΟΤΗΡΙΩΝ ΕΙΣ ΜΙΑΝ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ» («Ορ­θόδοξος Τύπος» 3-2-2017), έστω και αν αυτή η προσοχή της –όπως σημειώνει– δεν οφείλεται σε αυτό καθ’εαυτό το σκεπτικό του άρθρου μου αλλά στο ότι δημοσιεύθηκε «στην δημοφιλή εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος”», αδυνατώ, όμως να την επαινέσω για τον τρόπον που επέλεξε να απαντήση στο κείμενό μου, ιδίως δε για το περιεχόμενο της απαντήσεώς της.

Εξηγούμαι ευθύς:

Α) Ως προς τον τρόπον:

Η Ι. Μονή έκρινε για δικούς της λόγους –παρά την δεοντολογία– ότι δεν έπρεπε να δημοσιεύση την προς εμένα απάντησή της στον «Ορθ. Τύπον» η στην «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», έντυπα τα οποία είχαν δημοσιεύσει το άρθρο μου και οι αναγνώστες είχαν γνώση του περιεχομένου του και ήσαν εις θέσιν να αξιολογήσουν και το απαντητικό αγιορειτικό κείμενο, ούτε το παρέθεσε ολόκληρο στους δικούς της αναγνώστες, για να κρίνουν αμερόληπτα, αλλά το ανήρτησε στο διαδίκτυο(!) στην δική της ιστοσελίδα «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», στις 17 Αυγούστου 2017, έξι ολόκληρους μήνες μετά την δική μου δημοσίευση, χωρίς να μου κοινοποιήση το περιεχόμενο της αναρτήσεώς της, ενώ εμμέσως στο κείμενό της με καλεί να προσκομίσω αναιρετικά επιχειρήματα της κριτικής της!

Έπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία. -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

...Δυστυχῶς θά πρέπει νά ἀρχίσει κανείς μέ τό «πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν», καί νά συνθέσει νέα Ἱερεμιάδα. Αὐτό πού δέν δέχθηκαν νά κάνουν οἱ μεγάλες μορφές τοῦ Γένους, ὁ Μ. Φώτιος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, νά προδώσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά νά σώσουν τό κράτος ἤ στήν Τουρκοκρατία οἱ Ἅγιοι καί οἱ Νεομάρτυρες, γιά νά σώσουν το σῶμα τους καί τήν καλοπέρασή τους, τό ἐπράξαμε δυστυχῶς καί το πράττουμε σήμερα χειρότερα. Παραδώσαμε τήν Ἑλλάδα στά χέρια ξένων, τῶν Βαυαρῶν τοῦ Ὄθωνος και τῶν ἐντοπίων ὑποστηρικτῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχουν ὡς μόνιμο στόχο νά ξερριζώσουν και νά ἀφανίσουν ὅ,τι θυμίζει Ὀρθοδοξία καί Βυζάντιο καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀποδυναμώσουν τελείως τίς πνευματικές ἀντιστάσεις νά καταστήσουν τήν Ἑλλάδα ἀγνώριστη, ἀνορθόδοξη καί ἀνελλήνιστη, ὥστε φραγκεμένη καί ἐκλατινισμένη, παπική, προτεσταντική καί «διαφωτισμένη» (σκοτισμένη), νά την ἀφομοιώσουν καί νά τήν ἀφανίσουν.

Οἱ μεταπατερικοί καί ἀντιπατερικοί ὑπάρχουν καί δροῦν ἐδῶ και πολλά χρόνια· ἁπλῶς τώρα τους ὑποστασιώνει, τούς συνοψίζει και τούς ἐκφράζει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ὁποία ὅπως ἐλέχθη προσφυῶς ἀπό εὐλαβέστατο και ἀγωνιστή συμπρεσβύτερο ἔπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία.

Ύμνοι στα Εισόδια της Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου 2017


Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΦΩΚΑ του θαυματουργού, του εν λουτρώ σφοδρώς πυρωθέντι τελειωθέντος.                                          

Φωκάς ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο υιός Παμφίλου και Μαρίας, καταγόμενος εκ πόλεως Σινώπης, αρχαίας και περιφανούς ούσης κατά την Μαύρην θάλασσαν. Ευθύς δε εξ απαλών ονύχων ηξιώθη να λάβη τη Χάριν του Αγίου Πνεύματος και να ενεργή παράδιξα θαύματα. Έπειτα δε έγινε και Επίσκοπος και πολλούς απίστους επέστρεψεν εις το φως της θεογνωσίας, τόσον με τα θεία του λόγια, όσον και με τα υπερφυσικά του τεράστια· πάντοτε δε εδίδασκε και εθαυματούργει έως εσχάτης του αναπνοής. Απεκαλύφθη δε εις αυτόν το μαρτυρικόν τέλος, όπερ έμελλε να λάβη, με τοιούτον σημείον παράδοξον· μία περιστερά ελθούσα εκάθισεν επί της κεφαλής του, και θέσασα επ’ αυτής στέφανον, ωμίλησε με ανθρωπίνην φωνήν και είπε· «Ποτήριον εκεράσθη εις σε και πρέπει να το πίης». Και τη αληθεία το τοιούτον ποτήριον του Μαρτυρίου ηξιώθη να πίη ο αοίδιμος επί της βασιλείας του Τραϊανού, εν έτει ρα΄ (101).

Τη ΚΑ΄ (21η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΚΟΔΡΑΤΟΥ του εν Μαγνησία.

Κοδράτος ο Απόστολος και Μάρτυς ήτο ανήρ σοφός και πολυμαθής. Γενόμενος δε μαθητής των Αποστόλων, εχειροτονήθη Επίσκοπος των Αθηναίων και πολλούς επέστρεψεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού, τους δε σοφούς των Ελλήνων, οίτινες υπερηφανεύοντο μεγάλως δια την σοφίαν των, απεστόμωσε και κατήσχυνε με την χάριν του Θεού και με την δύναμιν των λόγων του. Όθεν από τους διώκτας των Χριστιανών τιμωρηθείς με πέτρας, με πυρ και με πολλάς άλλας βασάνους, εδιώχθη από την επαρχίαν και το ποίμνιόν του· και απελθών εις την πόλιν Μαγνησίαν, εδίωξε και από εκεί με τας διδασκαλίας του το σκότος της πλάνης· ύστερον δε κατά τους χρόνους Αδριανού, του καλουμένου Αιλίου, εν έτει ριζ΄ (117), λαμβάνει του Μαρτυρίου τον στέφανον. Το δε άγιον αυτού λείψανον ευρίσκεται εις την Μαγνησίαν, πηγάζον πλουσίως πάσαν ιατρείαν ασθενείας εις όλους τους πλησιάζοντας μετά πίστεως. 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΣΕ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΕΣ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΩΝ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ;


Ἐκτός τῶν ἄλλων (τῶν περισσοτέρων ἀναφερομένων στό συγκεκριμένο ἄρθρο "Ὅταν τά ἀντίγραφα ἱστορικῶν εἰκόνων πολλαπλασιάζονται μέ ταχύτητα… φωτοτυπίας", Ἀ. Λουδάρου, ΑΚΤΙΝΕΣ, 12/9/2017 ) ἐκτιμοῦμε ὅτι ὁ τρόπος καί τό πλαίσιο κατασκευῆς καί ἀποδοχῆς αὐτῶν τῶν πιστῶν ἀντιγράφων, κατά πάντα, τῶν πρωτοτύπων, δημιουργεῖ ἤ ἐμφανίζει καί ἕνα καθαρῶς θεολογικό πρόβλημα. Θά τό ἐκθέσουμε ἐνταῦθα ἁπλουστευμένο γιά κατανόηση ὑπό πάντων (καί μή θεολόγων) ἐπιφυλασσόμενοι νά ἀσχοληθοῦμε, σύν Θεῶ, διεξοδικότερα μέ αὐτό τό ζήτημα. Λοιπόν, ὅπως ὅλοι γνωρίζομε ἡ μία Παναγία μας, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἔχει πολλές προσωνυμίες (οἱ ἑπωνυμίες της ὑπολογίζονται σέ δεκάδες χιλιάδες, ἀνά τόν ὀρθόδοξο κόσμο). Ἡ κάθε εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἐφέστια σέ Μονή ἤ σέ προσκύνημα, ἡ ὁποία ἔχει κάποιο προσωνύμιο ἔχει ἐπ' αὐτῆς, συνήθως, διάφορα τάματα καί ἀφιερώματα καί κυρίως ἕναν διάκοσμο ὁ ὁποῖος σχετίζεται μέ τό συγκεκριμένο πρωτότυπο εἰκόνισμα, τό ὁποῖο ἐπίσης συνήθως θεωρεῖται καί εἶναι θαυματουργό. Θαυματουργός βεβαίως εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ τά θαύματα διαπορθμεύουσα τήν χάρη καί εὐλογία της μέσω τῶν συγκεκριμένων ἱερῶν εἰκονισμάτων ἀλλά καί κάθε εἰκόνος της πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως τῶν προσφευγόντων στή βοήθειά Της πιστῶν ἀνθρώπων καί κυριως πρός σωτηρίαν αὐτῶν.

Ἀκατανόητον θαῦμα !


ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·


Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Μια ακούσια αμαρτία πόσο «ακούσια» είναι; --- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου Αθηνών

Συχνά έχουμε όλοι οι άνθρωποι την εμπειρία μιας ακούσιας αμαρτίας. Και βέβαια κάθε εξομολόγος-πνευματικός πατέρας ακούει πολύ συχνά, σχεδόν σε κάθε εξομολόγηση, τη διαβεβαίωση ή τον ισχυρισμό του εξομολογούμενου για το αθέλητο μιας αμαρτίας του,
-Σας διαβεβαιώνω ειλικρινώς. πάτερ μου, ότι αυτή η αμαρτία μου έγινε χωρίς να το αντιληφθώ. Εντελώς ακούσια χωρίς να είναι στη βούλησή μου ή στην σκέψη μου να την κάνω.
Πόσο ειλικρινής ή τουλάχιστον σίγουρη μπορεί να είναι μια τέτοια διαβεβαίωση και πόσο αληθινός ένας τέτοιος ισχυρισμός;
Ένα βιβλικό επιχείρημα για τον ακούσιο χαρακτήρα πολλών αμαρτιών μας είναι ασφαλώς το έβδομο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής του αποστόλου Παύλου. Εκεί ο απόστολος των εθνών εκθέτει σε αδρές γραμμές τον αντιφατικό (συγκρουσιακό) χαρακτήρα της λειτουργίας της ανθρώπινης ψυχής, κατά τη σχέση της, αφ’ ενός μεν με το νόμο του Θεού αφ’ ετέρου δε με την «οικούσαν» σ’ αυτήν αμαρτία.

Νυκτερινή "προσευχή" με τις αδελφές του αγίου πατερούλη Φραγκίσκου...


Η ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΑΛΑΜΑ

   «… ούτω γινόμεθα ναός Θεού, όταν μη φροντίσι γηϊναις το συνεχές της μνήμης διακόπτηται… αλλά πάντα αποφυγών ο φιλόθεος επί τον Θεόν αναχωρή»                 Μ. Βασίλειος.

Η Ησυχία δεν αποτελεί διακοσμητικόν τι πλαίσιον της προσευχής. Είναι το αναγκαίον περιβάλλον της. Εν τοις θορύβοις «το μοναδικόν του νου, καθ’ ο συνίσταται ο εντός και όντως Μοναχός, δυαδικόν, έστι δ’ ότε και πολυσχιδές, καθίσταται». Η διάσπασις του ενιαίου της ψυχής καθιστά αδύνατον την αληθή προσευχήν. Διασπάται το «μοναδικόν» του νου εις «δυαδικόν» ή και «πολυσχιδές» εκ των συνομιλιών και από αυτής της θέας των ανθρώπων. Εν αναλύσει, και αυτή η προσδοκία ελεύσεώς τινος προκαλεί σύγχυσιν. Αλλά και γράφων ο Ησυχαστής προς τινα, έστω και πνευματικά, πάλιν δεν δύναται ν’ αποφύγη την περισπώσαν τον νουν μέριμναν.

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 2017


Ιωνά του προφήτου, Κοδράτου αποστόλου.

                                                      
Ιωνάς ο Προφήτης ήτο υιός του Αμαθί, καταγόμενος από Γιέτ Καριαθμαούς και κατοικών πλησίον εις την Άζωτον, ήτις ήτο πόλις των Ελλήνων παραθαλάσσιος· προεφήτευσε δε περί τα έτη ωλη΄- ωι΄ (838 – 810) προ Χριστού. Μήτηρ αυτού ήτο η χήρα εκείνη, προς την οποίαν επέμφθη ο Ηλίας, όταν δια προσευχής του εγένετο πείνα εις την Σαμάρειαν, και εις όλην την επικράτειαν των δέκα φυλών. Όθεν και δια την φιλοξενίαν εκείνην ηυλόγησε τον καμψάκην, ήτοι το αγγείον του εκαίου και την υδρίαν του αλεύρου, ώστε ούτε εκενώθη, ούτε ωλιγόστευσεν εν όσω επεκράτει η πείνα. Ούτος δε ο Ιωνάς είναι ο υιός της προρρηθείσης χήρας, τον οποίον παραδόξως ανέστησεν ο Προφήτης Ηλίας εκ των νεκρών. Αφού δε επέρασεν ο καιρός της πείνης, ηγέρθη και επήγεν εις γην Ιούδα και εκεί προεφήτευσε με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος. Προσταχθείς δε από τον Θεόν, δια να υπάγη να κηρύξη εις την Νινευϊ την καταστροφήν, την οποίαν έμελλε να πάθη μετ’ ολίγον, δεν υπήκουσεν.

Τη αυτή ημέρα Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Πατέρων ημών και Ομολογητών ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου και ΑΝΔΡΕΟΥ Πρεσβυτέρου.

Υπάτιος ο Επίσκοπος και Ανδρέας ο Πρεσβύτερος κατήγοντο από την χώραν των Λυδών, όταν δε ήσαν παιδία επήγαιναν εις εν σχολείον, και με τας συνεχείς νηστείας και αγρυπνίας, τας οποίας έκαμνον, και με την καθαράν ζωήν και την πολλήν ταπεινοφροσύνην και την εις πάντας αγάπην, όπου μετεχειρίζοντο οι αοίδιμοι, υπερέβαλλον όλους τους εκεί μαθητάς· και ο μεν Υπάτιος ηγάπησε την μοναδικήν ζωήν, ο δε Ανδρέας ενεπιστεύθη την διακονίαν της Εκκλησίας. Επειδή δε ο Επίσκοπος Εφέσου έμαθε την ενάρετον αυτών πολιτείαν, έστειλε και τους έφερε· και τον μεν Υπάτιον εχειροτόνησεν Επίσκοπον, τον δε Ανδρέαν Πρεσβύτερον, ήτοι Ιερέα. Λέων δε ο δυσσεβής και εικονομάχος, μαθών περί αυτών, ότι είναι κήρυκες της αληθείας και διδάσκουσι πάντας να σέβωνται και να προσκυνώσι τας αγίας Εικόνας, έστειλε και τους έφερε· και πρώτον μεν τους έβαλεν εις την φυλακήν· έπειτα δε επρόσταξε να σύρωνται κατά γης και να διασπαράττωνται. Μετά ταύτα απέσπασε μεν τα δέρματα των ιερών αυτών κεφαλών, επάνω δε των γυμνών κεφαλών των κατέκαυσε πολλάς αγίας Εικόνας ο αλιτήριος, ύστερον δε έχρισε τα γένειά των με πίσσαν και έσυρεν αυτούς δια μέσου της πόλεως. Τελευταίον  δε κατέσφαξεν αυτούς εις τα μέρη τα λεγόμενα του Ξηρολόφου· και μετά τον θάνατον, δεν αφήκεν ο θηριώνυμος να τους ενταφιάσουν, αλλά τους έρριψεν εις τους κύνας δια να τους φάγουν. 

Η «άπαξ παραδοθείσα πίστις» -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Οι πατέρες παραλαμβάνουν από τους αποστόλους, διαφυλάττουν και ερμηνεύουν την ιερά παράδοση, η οποία, σημειωτέον, παραδόθηκε άπαξ, δεν σχηματίσθηκε κατά τον μακραίωνα εκκλησιαστικό βίο. Και αυτές οι Οικουμενικές Σύνοδοι, όπου οι μεγάλοι θεοφόροι πατέρες θεόπνευστα διατύπωσαν τα δόγματα και τους κανόνες της πίστεώς μας, δεν δημιούργησαν, αλλά ερμήνευσαν την ιερά παράδοση. Υπενθυμίζω ότι τα δόγματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι αποκαλυμμένες αλήθειες του θείου λόγου, όπως τις διατύπωσαν οι φωτισμένοι άγιοι ύστερα από αγώνες και μάχες της Εκκλησίας κατά της πλάνης και της πονηρίας των αιρέσεων. Και οι κανόνες ή εντολές των Συνόδων είναι οι ηθικές προτροπές του θείου λόγου, όπως τις έζησαν οι άγιοι κάθε εποχής, που δεν συσχηματίζονταν με κανένα σχήμα του καιρού τους, αλλά μεταμορφώνονταν σε σκεύη του αγίου Πνεύματος. Τα πάντα υπό τον ήλιο μπορούν να μεταβάλλονται, να τελειοποιούνται, να εξελίσσονται. Η παράδοση της Εκκλησίας, όμως, παραμένει αναλλοίωτη, ανεξέλικτη και αμετάβλητη στους αιώνες. Ούτε συμπληρώνεται ούτε τελειοποιείται, αλλά αυτή τελειοποιεί τον άνθρωπο, τον αναγεννά, και ανανεώνει την κοινωνία για να την καταστήσει και να την διατηρήσει καινή κτίση. Βεβαίως, σε κάθε εποχή οφείλει η Εκκλησία να βρίσκει νέους τρόπους, για να καθιστά προσιτή και κατανοητή στους ανθρώπους τη διδασκαλία της. Ποτέ, όμως, και για κανένα λόγο δεν μεταβάλλει ούτε στο ελάχιστο τη διδασκαλία· με απόλυτη ευλάβεια τη διατηρεί εντελώς αναλλοίωτη και απαραχάρακτη. Μιμείται την τακτική του Θεανθρώπου Αρχηγού της, ο οποίος «μη εκστάς της φύσεως μετέσχε του ημετέρου φυράματος»· χωρίς να εγκαταλείψει ούτε στιγμή τη θεϊκή του φύση προσέλαβε την ανθρώπινη κι αγκάλιασε τον πεσμένο άνθρωπο, για να τον οδηγήσει στη σωτηρία, στη θέωση.

Η Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" σας προσκαλεί :


Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΧΜΕΤΗ -- του Αλεξ. Παπαδιαμάντη

Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἶχε καταπλεύσει ὁ Καπετὰν Πασὰς μὲ τὴν ἀρμάδα του εἰς τὸν Μέγαν Γιαλόν, κάτω ἀπὸ τὸ Παλαιὸν Κάστρον τοῦ Βοριᾶ, ὅπου ἐξέσπων τ᾿ ἄγρια κύματα, φθάνοντα ὡς μετὰ μακρὸν δόλιχον εἰς τὸ τέρμα. Ἀλίμενον, θεσπέσιον πέλαγος, ·τὸ κράτος τοῦ Βορρᾶ‚. Ἦτο γαλήνη καὶ καύσων σφοδρός, τὰ μελτέμια εἶχον παύσει νὰ φυσοῦν περὶ τὰ τέλη Ἰουνίου, καὶ οὕτω ἠμπόρεσαν τὰ μεγάλα σκάφη νὰ σταθοῦν σχεδὸν ἐπὶ τριάκοντα ἓξ ὥρας εἰς τὸν ἄνορμον ἐκεῖνον κόλπον. Ἐπάνω στὰ πλοῖα, τὸ ἥμισυ τοῦ πληρώματος ἦσαν Τοῦρκοι, Μαυροθαλασσῖται, Μικρασιᾶται καὶ ἄλλοι· τὸ ἄλλο ἦσαν Αἰγύπτιοι καὶ Ἄραβες, Βαρβαρέζοι, Τουνεζινοὶ ·Ἀλγερῖνοι‚· καὶ τὸ τέταρτον περίπου ἦσαν τὰ συνήθη ἀγήματα τῶν Χριστιανῶν ναυτῶν, ἑκατὸν πενῆντα ὡς ἔγγιστα Ὑδραῖοι καὶ ἄλλοι τόσοι ὁμοῦ Σπετσιῶται, καὶ ὀλίγοι ἐκ τῶν λοιπῶν νήσων.

«ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει» -- Η πιο παρεξηγημένη Ιερή Παροιμία



                                 "Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει" 
                              και όχι "Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει": 
  
"Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε θεμιτά και νόμιμα να καταλύσουμε την νηστεία; είναι ένα σύνηθες ερώτημα πιστών προς τους ιερείς και ιδιαίτερα προς τους πνευματικούς - εξομολόγους. "Aσθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", είναι μια εξίσου συνηθισμένη απάντηση. 

Πρόκειται όμως για μια παρεξήγηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παροιμίες αποτελούν καταστάλλαγμα της μακρόχρονης εμπειρίας των ανθρώπων. Kαι για τον λόγο αυτό αναγνωρίστηκαν παντού και πάντοτε ως αναμφισβήτητες αλήθειες. 
Mία από τις παροιμίες αυτές είναι και η "ασθενής και ωδιπόρος (ή ωδειπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει". Mε απλούστερα λόγια: "Ο άρρωστος και η έγκυος γυναίκα δεν αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει". 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΣΕ ΤΣΙΠΡΑ: Η ΕΙΣΡΟΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΕΠΕΛΑΣΗΣ

Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα απέστειλε την Τετάρτη ο μητροπολίτης Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών, Ευσέβιος με την οποία επισημαίνεται η προσωπική του ανησυχία, ενώ σε αυτήν, όπως τονίζει, διερμηνεύει παράλληλα και την αγωνία των κατοίκων Βαθέος Σάμου «για το άλυτο πλέον μεταναστευτικό πρόβλημα».

Σύμφωνα με το μητροπολίτη η κατάσταση στη Σάμο «έχει ξεφύγει από κάθε δυνατότητα ελέγχου και δύναται ευθαρσώς να χαρακτηρισθεί δραματική». 

Στην επιστολή του ο Μητροπολίτης αναφέρει ότι η «εισροή μεταναστών γίνεται πλέον με τη μορφή επέλασης» και η παρουσία μέσα στην πόλη βαθύ χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών επαναφέρει το νησί «εις κατάστασιν χειροτέραν αυτής του 2015. Τότε οι πρόσφυγες-μετανάστες ήταν μέν πολλοί, αλλά ήταν διερχόμενοι!».

Όπως ο μητροπολίτης αναφέρει στο Βαθύ των 6.000 κατοίκων ζουν περί τις 5.000 πρόσφυγες και μετανάστες ενώ ο καταυλισμός τους που βρίσκεται σε απόσταση 200 μέτρων από την πόλη, μπορεί να φιλοξενήσει το πολύ 800 ανθρώπους. Αυτή, τονίζεται στην επιστολή προς τον πρωθυπουργό, είναι μια κατάσταση που δημιουργεί εξάρσεις.

Και η επιστολή καταλήγει με το μητροπολίτη Σάμου να σημειώνει: «Σας διαβεβαιούμεν, ότι όλοι εμείς παραμένομεν απλοί θεαταί ενός θεάτρου παραλόγου, βιούντες την εκατάλειψιν της Πολιτείας και αδύναμοι εξ αυτού να ατιδράσωμε, απευχόμενοι απλώς τά χειρότερα, … και ὁ νοών νοείτω!».

Μιά μικρογραφία του μαρτυρίου των εσχάτων - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ


Τι είναι το ΟΜΟΦΩΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

https://www.facebook.com/Psifisma.Apofasismenon.Ellinon/

Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατά της ψευδοσυνόδου της Κρήτης

Σε εκτενή επιστολή που έστειλε προς τον π. Θεόδωρο Ζήση ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Κουντουράς (Παθολόγος-Γαστρεντερολόγος) τον ευχαριστεί εν πρώτοις για την αποστολή των δύο τελευταίων συγγραμμάτων του: α) Η διακονία μου στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Απάντηση στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και β) Μετά την «σύνοδο» της Κρήτης. Η διακοπή μνημοσύνου και η δικαστική μου δίωξη.
Από την μελέτη τους έπειτα κρίνει, ότι η επιστημονικά κατοχυρωμένη επιχειρηματολογία τους δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης εκ μέρους των αντιτιθεμένων. Εκτιμά ότι ο Οικουμενισμός μοιάζει με ξερολιθιά, χωρίς θεϊκό θεμέλιο και υπόβαθρο, που τον σοβατίζουν με το υδρόχρωμα της επισκοπικής εξουσίας, είναι όμως ετοιμόρροπος και θα γκρεμισθεί ή ήδη γκρεμίζεται, ήδη αποπίπτει, σύμφωνα με τον ιατρικό όρο απόπτωση, που σημαίνει προγραμματισμένο θάνατο. Στην σχετική μάλιστα ιατρική βιβλιογραφία η απόπτωση εμπλέκεται στην παθοφυσιολογία της άνοιας της νόσου Alzheimer's και της γλαυκωματικής τύφλωσης, που βρίσκουν πνευματικά την αντιστοιχία τους στον πτωτικό κόσμο της συνόδου της Κρήτης.