Σαν απαλή αύρα -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Φοβισμένος και αποθαρρημένος βρίσκεται ο προφήτης Ηλίας κρυμμένος μέσα σε μια σπηλιά του όρους Χωρήβ. Οι απειλές της Ιεζάβελ τον κυνηγούν και η αποστασία του λαού τον λυγίζει. Εκείνη την ώρα της πίκρας και της αδυναμίας, όμως, διαλέγει ο Κύριος για να τον επισκεφθεί. Έρχεται και του κλείνει συνάντηση, του ορίζει χρόνο και τόπο, που θα τον δει· «Θα βγείς», του λέει, «αύριο και θα σταθείς ενώπιον Κυρίου στο βουνό» (Γ΄ Βασ. 19: 11). Και όχι μόνο αυτό, αλλά του δίνει και σημάδι αναγνωρίσεως, πώς να καταλάβει ο Ηλίας την παρουσία του Θεού· «θα περάσει από μπροστά σου ο Κύριος», συνεχίζει. «Θα ξεσηκωθεί άνεμος δυνατός, αλλά δεν θα είναι εκεί ο Κύριος. Θα ακολουθήσει σεισμός, ύστερα φωτιά, αλλά ούτε εκεί θα είναι. Και μετά το πυρ φωνή αύρας λεπτής, κακεί Κύριος» (Γ΄ Βασ. 19: 11-12). Έχει πολλούς τρόπους να παρουσιάζεται ο Θεός στους αγίους του.

Ο κ. Ερντογάν κατηγορεί την Ελλάδα ότι επιστρέφει τους λαθρο-μετανάστες-εποίκους

 

Χωρίς ντροπή για άλλη μια φορά ο κ. Ερντογάν κατηγορεί την Ελλάδα ότι επιστρέφει λαθρο-μετανάστες. Δηλαδή παραδέχεται ότι η Τουρκία στέλνει ολόκληρα καραβάνια λαθρο-μεταναστών, οι οποίοι επιχειρούν δια θαλάσσης να περάσουν στην Ελλάδα και η Ελλάδα τους επιστρέφει!

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε την Ελλάδα ότι επέστρεψε λαθρο-μετανάστες που προσπάθησαν να φθάσουν δια θαλάσσης.

Ο κ. Ερντογάν μίλησε χθες σε συνέδριο για τη μετανάστευση σε πανεπιστήμιο στη Σμύρνη, ανέφερε η DPA.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο, «όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα εφαρμόζει τέτοιες πρακτικές. Η Τουρκία το έχει πει επανειλημμένα στον κόσμο, αλλά οι δηλώσεις “μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο”, είπε ο κ. Ερντογάν

Ισχυρίζεται ότι μόνο το 2020, υπήρχαν σχεδόν 9.000 περιπτώσεις στο Αιγαίο όπου οι λαθρο-μετανάστες απωθήθηκαν.

-----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Μακάρι νά ἦτο ἀληθής ἡ «κατηγορία» ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐπιστρέφει τούς λαθρομετανάστας, ἀλλά προφανῶς δέν εἶναι. Δυστυχῶς, ἡ Ἑλλάς διοικεῖται ἀπό βρωμερούς προδότας καί «πισωγλέντηδες», οἱ ὁποῖοι προφανῶς κάμνουν «χαροῦλες» ὅταν βλέπουν τά στίφη τῶν μουσουλμάνων νά ἔρχωνται καί σπεύδουν νά τούς τακτοποιήσουν σέ «δομές», ἀκόμη καί στά σύνορα(!!!), νά τούς δώσουν ἐπιδόματα, HiFi κ.λπ., δεδομένου ὅτι, ὡς γνωστόν, οἱ μουσουλμᾶνοι «ἀγαποῦν» τούς «πισωγλέντηδες»!

Λόγος εις την παραβολήν της Κυριακής του ΑΣΩΤΟΥ διαλαμβάνων και περί Μετανοίας. (Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου)

Μέγα κακόν είναι, Άγιοι Πατέρες και ευλογημένοι Χριστιανοί, η απόγνωσις και τοιούτον κακόν, ώστε γίνεται αιτία κολάσεως εις τον άνθρωπον. Στερέωμα και θεμέλιον των αμαρτιών όλων αύτη η απόγνωσις είναι. Διότι όταν αμαρτήση τις και σφάλη μεγάλως εις τον Θεόν, έπειτα δε να μη έλθη εις μετάνοιαν και εις εξομολόγησιν, αλλά να απογνωσθή τελείως και να λέγη, ότι σωτηρίαν δεν ευρίσκει, τι άλλο μεγαλύτερον και χειρότερον κακόν είναι απ’ αυτό; Πολλοί των ανθρώπων εκολάσθησαν απ’ αυτήν την απόγνωσιν, όπως οι Εβραίοι οίτινες εσταύρωσαν τον Χριστόν, καθώς και αυτός ο Ιούδας. Διότι εάν και τοσαύτην ασέβειαν εποίησεν ο Ιούδας, και επρόδωσε τον Χριστόν εις θάνατον, εν τούτοις εάν ήθελε μετανοήσει και προσδράμει εις τον Χριστόν και είπη ότι έσφαλε, πάλιν θα τον εδέχετο ο Χριστός και θα τον εσυγχώρει. Όμως δεν μετενόησεν ο ταλαίπωρος, αλλ’ έπεσεν εις απόγνωσιν, και είπεν ότι πλέον σωτηρίαν δεν έχει· δια τούτο επήγε και εκρεμάσθη και εκληρονόμησε την αιώνιον κόλασιν.

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


 

Τη ΚΕ΄ (25η) του Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΑΡΑΣΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ταράσιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη από γονείς ευγενείς και αξιωματούχους, οι οποίοι, καταγόμενοι από σειράν πατρικίων, εχρημάτισαν και αυτοί πατρίκιοι· και ο μεν πατήρ αυτού, Γεώργιος ονόματι, ανελθών μέχρι των θρόνων του κριτηρίου, απένειμεν εξ ίσου εις όλους, αδωροδοκήτως και αφιλοπροσώπως, το δίκαιον· η δε μήτηρ αυτού Ευκρατία ήτο πολύ θεοσεβής και ανέτρεφε τον υιόν της εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, παραγγέλλουσα δε καθ’ εκάστην εις αυτόν να μη έχη καμμίαν συναναστροφήν με τους ατάκτους παίδας, αλλά να συναναστρέφηται με εναρέτους άνδρας, τον προσέφερεν εις τον κοινόν σεβασμόν, διότι, διάγων πολιτείαν σεμνήν και ενάρετον, εκρίνετο παρ’ όλων άξιος ευλαβείας και πάσης τιμής, ώστε ανήλθεν εις το αξίωμα των υπάτων, έγινε δηλαδή ύπατος, εκλεγείς και πρώτος μυστικοσύμβουλος, ήτοι πρώτος γραμματικός των μυστικών του βασιλέως, λάμπων ως αστήρ μέσα εις τα βασίλεια. Ανεδείχθη δε τοιούτος ο Άγιος, διότι επλουτίσθη από τα θεία μαθήματα, την Παλαιάν και Νέαν Γραφήν και τα συγγράμματα των θείων Πατέρων, αλλά και από την έξω σοφίαν απεταμίευσεν εις εαυτόν τα καλύτερα μαθήματα.

Η αιρετική πατρικία

Κάποια πατρικία, που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε : 

-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας. 
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
 
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία με εμάς.
 
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική, και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
 

Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.

«Εν τούτω τω σημείω νικώμεν» – Στις 24/2/1821 ο Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης καλεί το Χριστιανικό Γένος σε Επανάσταση

 

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ

Σαν σήμερα, 24 Φεβρουαρίου, πριν 200 χρόνια, ο εθνεγέρτης Αλέξανδρος Υψηλάντης καλεί το χριστιανικό γένος σε Επανάσταση. Επί δυο αιώνες το θέμα έχει υποβαθμιστεί. Το κράτος που τελικά δημιουργήθηκε, γιορτάζει στις 25 Μαρτίου. Όχι τελείως άδικα, καθώς μεσολάβησαν πολλά και δραματικά γεγονότα ως το 1838. Η ιστορία όμως δεν παραγράφεται. Οι συνθήκες ανάγκασαν τον αφανή ηγέτη της Φιλικής Εταιρείας, τον Ιωάννη Καποδίστρια, να σχεδιάσει την Επανάσταση με τρόπο ιδιαίτερο. Πέρα από τον στρατιωτικό αντιπερισπασμό του Αλή πασά, η ίδρυση ενός ομοσπονδιακού -όπως προβλεπόνταν αρχικά- και στη συνέχεια ενός εθνικού κράτους απαιτούσε έναν δεύτερο πολιτικο-στρατιωτικό αντιπερισπασμό. Απαιτούσε, πάνω απ’ όλα, την ταύτιση της έγερσης με το υπερεθνικό σημείο του Σταυρού.

Ἡ βαρβαρότητα δέν ἔχει χρῶμα, κόμμα, θρησκεία…

.....Ὑπάρχουν ὅμως καί κάποιες ἄλλες φωνές. Ἔγραψε χθές, φίλος: «Ἀπορῶ μέ κάποιους, πού σχίζουν τά ἱμάτιά τους ἐνάντια στούς παιδεραστές τοῦ θεάτρου (καί φυσικά συμφωνῶ μαζί τους σέ αὐτό), ἀλλά ὅταν ἀκοῦνε γιά συνήθη “ἔθιμα” τοῦ ἰσλαμικοῦ «πολιτισμοῦ» περί γάμων ἐνηλίκων ἀνδρῶν μέ παιδάκια 6 καί 9 ἐτῶν “κάνουν τό θέμα γαργάρα” διότι δέν συμφέρει στήν κομματική τους προπαγάνδα. Ὁ ἠθικός ἄνθρωπος, ὁ πραγματικά ἔντιμος, αὐτός πού ἔχει ἀρχές, ὀφείλει νά εἶναι ἐναντίον τῆς βίας κάθε μορφῆς, ἀπέναντι σέ κάθε εἴδους βία, πού ἀσκεῖται εἰς βάρος ἀνηλίκου, σέ κάθε ἀποπλάνηση παιδιοῦ, ἀνεξάρτητα τοῦ ποιός εἶναι ὁ ἐγκληματίας πού τό διαπράττει, καί ποιό εἶναι τό παιδί-θῦμα. Καί ὅταν αὐτές οἱ κτηνωδίες εἶναι “πολιτιστικά” δηλαδή “συλλογικά” χαρακτηριστικά κάποιου λαοῦ ἤ θρησκείας, ὁ ἔντιμος ἄνθρωπος ὀφείλει νά βγαίνει μέ γενναιότητα καί νά καταγγέλλει αὐτόν τόν “πολιτισμό” ὡς βαρβαρότητα καί ἀπανθρωπιά καί νά κάνει τό πᾶν νά μήν ἀποτελέσει μέρος τῆς δικῆς μας ζωῆς καί Πατρίδας. Καί ὄχι γιά τόν πρώην διευθυντή τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ἐπειδή τόν διόρισε ἡ “ἀντίπαλη” κυβέρνηση νά σκούζουν ἀπό εὐαισθησία γιά τά συμβάντα, ἀλλά γιά τούς ἰσλάμηδες πού τό ἔχουν ὡς καμάρι νά βιάζουν ἑπτάχρονα ὡς …“συζύγους” ὄχι ἁπλά “κάνουν τίς πάπιες” ἀλλά σκοτώνονται νά φέρουν ὅσο πιό πολλούς μποροῦν!”»… Ὀλίγον «μπρουτάλ» ὁ φίλος, ἀλλά ὄχι ἐκτός πραγματικότητος, νομίζουμε…

Ἡ βαρβαρότητα δέν ἔχει χρῶμα, κόμμα, θρησκεία... | ΕΣΤΙΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ (estianews.gr)

Θεολογικοὶ διάλογοι «ἐπὶ ἴσοις ὅροις»: τέχνασµα τοῦ διαβόλου!

Οἱ Οικουμενιστές ἔχουν ἀναγάγει τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους µὲ τοὺς αἱρετικούς, σὲ προσχήµατα, γιὰ νὰ ἐνταθοῦν καὶ ἑδραιωθοῦν οἱ σχέσεις µας, ὡς Ὀρθοδόξων, µὲ αὐτούς. Ἔχει ἀποδειχτεῖ πὼς οἱ διάλογοι δὲν γίνονται πιὰ γιὰ νὰ πειστοῦν οἱ αἱρετικοὶ συνοµιλητές µας γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ «γιὰ νὰ τὰ βροῦµε», ἤτοι: νὰ καταλάβουµε ὅτι «ἡ ἀλήθεια βρίσκεται κάπου στὴ µέση» καὶ νὰ ἑνωθοῦµε! Ὄντως δαιµονικὴ ἀντίληψη καὶ πρακτική!