ΣΥΓΧΥΣΙΣ ΦΡΕΝΩΝ -- Του Φώτη Κόντογλου

Ατομοβόμβες, δορυφόροι, πύραυλοι

Μπόμπες από υδρογόνο, νέοι πύραυλοι, διαπλανητικά βλήματα, τεχνητοί δορυφόροι, κι άλλα τέτοια τέρατα έχουνε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της δυστυχισμένης ανθρωπότητας, που κατάντησε σαν τον Κάιν, οπού ζούσε «τρέμων και στένων επί της γης».

Μα μήπως οι άνθρωποι δεν είμαστε σαν τον αδελφοκτόνο Κάιν; Όλος ο νους κι ο λογισμός μας δεν είναι στο πώς να βγάλουμε ο ένας τα μάτια τ’ αλλουνού; Τι άλλο είναι η ιστορία μας παρά καβγάδες, έχθρητες, σκοτωμοί κι αίματα; Και δεν ντρεπόμαστε για μια τέτοια ιστορία, αλλά καυχιόμαστε κιόλας για δαύτη και καμαρώνουμε οι χαμένοι, και γράφουμε σε βιβλία τα κατορθώματά μας και τον πολιτισμό μας και λεγόμαστε και Χριστιανοί οι ελεεινοί θεομπαίχτες! Και καλά τέλος πάντων εμείς οι απλοί κι αδύναμοι άνθρωποι, που δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε μήτε μεγάλο καλό, μήτε μεγάλο κακό. Αλλά εκείνοι οι φημισμένοι και παντοδύναμοι θεράποντες της επιστήμης, που κρατάνε τα κλειδιά της σοφίας, να; Που γινήκανε οι νεκροθάφτες της μητέρας τους της ανθρωπότητας που καμαρώνει τα διαλεχτά τέκνα της. Μέρα νύχτα ψάχνουνε, ξαγρυπνάνε, μελετάνε, βρίσκουνε καινούργια συστήματα για να εξοντώσει ο ένας τον άλλον, το ένα έθνος το άλλο, η μια φυλή της άλλη. Κι αφού μας φέρνουνε στην άκρη του γκρεμού, πιάνουνε τις φωνές και τα ξόρκια και κάνουνε τις μετανοούσες Μαγδαληνές, κι όλη η στερνή η έγνοια τους είναι, τάχα, με τι τρόπο θα γλυτώσει από τον Χάρο η φίλτατή μας ανθρωπότητα κι ο ανεκτίμητος πολιτισμός της, πού’ ναι αρματωμένος ως τα δόντια με τα έμορφα και εξαίσια στολίδια που τον στολίζουνε αυτοί οι ίδιοι!

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης


 

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

 

Η «Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» είναι συλλογή πατερικών κειμένων, τα οποία έχουν ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό αναφέρεται στη μυστική, δηλ. εσωτερική ψυχική εργασία της καθάρσεως του νου και της καρδιάς. Γι’ αυτό τα πατερικά κείμενα της «Φιλοκαλίας» παρουσιάζουν διαστάσεις και όψεις της μυστικής θεολογίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επειδή δε η βίωση της μυστικής αυτής πνευματικής εργασίας πραγματοποιείται υπό τον όρο της αδιαλείπτου εγρηγόρσεως της ψυχής, της νήψεως, τα πατερικά αυτά κείμενα χαρακτηρίζονται και «νηπτικά».

Η λέξη «νήψις» ετυμολογείται από το ρήμα «νήφω», που σημαίνει. δεν πίνω οίνον, είμαι νηφάλιος, διάγω βίον εγκρατή, είμαι σώφρων, ήρεμος, κόσμιος. Επομένως τα νηπτικά πατερικά συγγράμματα είναι τα κείμενα εκείνα που, όπως θα ελέγαμε σήμερα, παρουσιάζουν την «υπαρξιακήν» όψη της ηθικής και πνευματικής εργασίας της καθάρσεως του νου και της καρδιάς, με την οποία ο πιστός προσεγγίζει στην περιοχή της θείας παρουσίας και ενεργείας. Τα νηπτικά πατερικά κείμενα δεν είναι κείμενα αφηρημένων θρησκευτικών στοχασμών ή θεωρητικής ηθικής διδασκαλίας. Είναι «το μεγαλόπνοον απαύγασμα ηγιασμένου ασκητικού βιώματος θειοτάτων πατερικών μορφών, επί των οποίων επέλαμψε το πανάγιον και φωτιστικόν πνεύμα» 1. Για τούτο πολύ εύστοχα η «Φιλοκαλία», συγκρινομένη προς τα λοιπά πατερικά κείμενα, χαρακτηρίζεται από τους εκδότας της εκδόσεως που κυκλοφορεί, ως το Άγιον των Αγίων2.

Kάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ


Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Τη Β΄ (2α) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΒΒΑΚΟΥΜ

ΑΒΒΑΚΟΥΜ ο θείος Προφήτης κατήγετο από την φυλήν του Πατριάρχου Συμεών, ήτο δε υιός Σαφάτ, προ Χριστού ων έτη χ΄ (600). Ούτος προείδε την αιχμαλωσίαν και άλωσιν, εις την οποίαν έμελλε να υποβληθή η Ιερουσαλήμ και ο Ναός του Θεού, και έκλαυσε πικρώς· ότε δε αφίκετο ο Ναβουχοδονόσωρ εις Ιερουσαλήμ, έφυγεν εις την Οστρακίνην, χώραν μεταξύ Αιγύπτου και Πετραίας Αραβίας και ήτο ξένος και πάροικος εις την γην του Ισμαήλ. Όταν δε επέστρεψαν εις την Βαβυλώνα οι Χαλδαίοι, έχοντες μετ΄ αυτών τους αιχμαλώτους Ισραηλίτας, όσοι ευρέθησαν εις Ιερουσαλήμ και Αίγυπτον, τότε και ο Προφήτης ούτος επανήλθεν εις την ιδικήν του γην. Ο Άγιος ούτος Προφήτης υπηρετών κάποτε τους θεριστάς, έλαβε φαγητόν και είπεν εις τους οικείους του· «Εγώ θα υπάγω εις μακρυνόν τόπον, και ταχέως πάλιν θέλω επανέλθει· εάν όμως εγώ βραδύνω, κομίσατε σεις φαγητόν εις τους θεριστάς». Ταύτα ειπών, ηρπάγη από Άγγελον Κυρίου και επήγεν εις Βαβυλώνα και έδωκε τροφήν εις τον Προφήτην Δανιήλ, ο οποίος ήτο κεκλεισμένος εντός του λάκκου των λεόντων· και πάλιν αρπαγείς από τον ίδιον Άγγελον έφθασεν εν μια στιγμή εις την Ιουδαίαν και προσέφερε το φαγητόν εις τους θεριστάς, χωρίς να είπη εις ουδένα το γενόμενον τούτο θαυμάσιον εις αυτόν.

Η πρόκληση του Διαφωτισμού και οι «Κολλυβάδες» πατέρες -- π. Γεώργιος Μεταλληνός

Το 18ο αιώνα συντελείται νέα περιπετειώδης συνάντηση της Ορθόδοξης Ανατολής με τη Δύση, που στα βασικά της σημεία συνιστά επανάληψη της ανάλογης διαδικασίας του 14ου αιώνα. Συνεχιστές, άλλωστε, των Ησυχαστών του φθίνοντος Βυζαντίου ήσαν οι αγιορείτες Κολλυβάδες Πατέρες, ενώ στη θέση του Καλαβρού «Λατινέλληνος» Βαρλαάμ, του φορέα δηλαδή και εκφραστού της «ευρωπαϊκής» συνειδήσεως, κατέλαβαν οι επισημότεροι εκπρόσωποι του Ελληνικού Διαφωτισμού, κληρικοί και μοναχοί στην πλειονότητα τους, όπως και εκείνοι. Πρόκειται για μια νέα φάση του μακραίωνος εθνικού διχασμού μας, του μακρόσυρτου δηλαδή «πνευματικού δυϊσμού», που κατατρώγει μόνιμα την εθνική μας σάρκα. Η πνευματική αυτή κρίση κατανοείται -δίκαια ως ένα σημείο- ως κρίση ταυτότητας του Γένους. Σημασία όμως έχει, ότι και πάλι το Άγιον Όρος, χώρος περισσότερο ευαισθητοποιημένος σε ζητήματα παραδόσεως, γίνεται επίκεντρο και της νέας συγκρούσεως, εφ’ όσον έχει γίνει πια παραδεκτό (π.χ. Δημ. Αποστολόπουλος), ότι το Άγιον Όρος, στα πρόσωπα των Κολλυβάδων, όχι μόνο επηρεάζει, αλλά και κατευθύνει τον αγώνα του Εθναρχικού Κέντρου στις κρίσιμες πράγματι εκείνες ιστορικές επιλογές του.

-------------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μιας και αναρτάτε συχνά αποσπάσματα από λόγους του μακαριστού Γεωργίου Μεταλληνού ας θυμηθούμε ένα θέμα που θίξαμε πριν λίγο καιρό!
Λέει ο Μεταλληνός σε ένα άρθρο του:

"Παράδεισος και κόλαση δεν είναι δυο διαφορετικοί τόποι. Αυτή η εκδοχή είναι ειδωλολατρική. Είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις (τρόποι), που προκύπτουν από την ίδια άκτιστη πηγή και βιώνονται ως δυο διαφορετικές εμπειρίες. "

(Ολόκληρο το άρθρο βρίσκεται εδώ:
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/paradise_and_hell.htm

Κάποιοι χωρίς 2η κουβέντα θα πουν οτι ο Μεταλληνός εδώ κάνει σφάλμα υποστηρίζοντας πως το αιώνιο πυρ της κολάσεως είναι ο ίδιος ο Κύριος.
Κάνει λάθος μιας και όπως είπαμε τότε ο Κύριος μας είπε στην Παραβολή της Τελικής Κρίσεως ότι οι αμαρτωλοί θα εκδιωχθούν μακριά Του και συγκεκριμένα στο πυρ το αιώνιο!!!
Πώς είναι δυνατόν να τους διώχνει από κοντά του και να τους στέλνει στον εαυτό του!!!;;

Τι κάνει εδώ λοιπόν, ο Μεταλληνός;
Μας λέει ότι όποιος πιστεύει οτι ο Κύριος δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκεται αιωνίως σε μια κάποιας μορφής κοινωνία με τους κολασμένους και μάλιστα αυτή η κατάσταση να είναι ανυπόφορη γιαυτους ε αυτός, λοιπόν, έχει ειδωλολατρικές αντιλήψεις!!!
Αντί λοιπόν κάποιος να του έλεγε τότε, όσο ήταν εν ζωή, ότι η ιδιότητα που δίνει στο Θεό είναι απίστευτη κι ότι εξισώνοντας τον Θεό με το πυρ της Κολάσεως είναι σα να λέμε ότι ο Κύριος ο ίδιος αναλαμβάνει τον κολασμό και την αιώνια τιμωρία των αμαρτωλών αυτός τους κατηγορεί για ειδωλολατρεία!!

Αν αυτά δεν ισχύουν τότε ο Μεταλληνός δίνοντας στον Θεό ιδιότητες που δεν Έχει τότε έχει πέσει σε μεγάλο σφάλμα και θα πρέπει εσείς να προσέχετε τι αναρτάται !  


Πέτρος Τυριντζής

Reading from the Synaxarion:

Nahum the Prophet

The Prophet Nahum had Elkesaeus (Elkosh) as his homeland, and was from the tribe of Symeon; he is seventh in order among the twelve Minor Prophets He prophesied during the time of Hezekias, after the destruction of Samaria (721 years before Christ), but before the ten tribes were taken into captivity; he prophesied against Nineveh, the capital of Assyria. His name means "comforter." His book of prophecy is divided into three chapters.