ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἐπίκαιρον σχόλιον:

Εἰς τό ἄρθρον του μέ τίτλον «Τό ‘ἔκκλητον’ ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου: ἐγγύησις δικαιοσύνης ἤ ἐπιβράβευσις ἀδικίας;» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 5-12-2025, σελ. 6), ὁ πρωτ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος γράφει, μεταξύ ἄλλων, καί τά ἑξῆς διά τό θέμα τοῦ ἐπισκόπου Τυχικοῦ: «Δέν ἀποδείχθηκε καμία συνεργασία μέ ‘ἀποτειχιστές.’ Ἀντιθέτως, ὁ Μητροπολίτης Τυχικός στάθηκε ἀπέναντι σέ ὅσους παρερμήνευσαν τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου». Ὁ π. Ἀναστάσιος δέν μπαίνει στόν κόπον, ὡστόσον, νά ἐξηγήσῃ, εἰς τί ἀκριβῶς «παρερμηνεύουμε» τόν ἐν λόγῳ Κανόνα! Ξέρετε γιατί; Ὄχι διότι θεωρεῖ περιττόν νά δώσῃ μίαν σύντομον ἐξήγησιν, ἀλλά διότι λέγει ψέμματα! Τό ὑποχρεωτικόν τῆς ἀποτειχίσεως ἀπό μή καθῃρημένους αἱρετικούς (ὅπως εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Γεώργιος κ.ἄ.) ἀποδεικνύεται εὐκόλως μέ χιλιάδες ἀναφορές σέ ὅλες τίς Γραφές, ὅλες τίς Συνόδους καί σέ ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρες (Ἅγ. Μᾶρκος Εὐγενικός). Βλ. τό ἄρθρον μου μέ τίτλον «Ἡ ἀποτείχισις ἀπό μή κεκριμένους αἱρετικούς εἶναι δόγμα» εἰς τήν διεύθυνσιν 

https://orthodox-voice.blogspot.com/2025/07/blog-post_66.html . Κρῖμα, διότι κατά τά ἄλλα τό ἄρθρον του εἶναι ἐξαιρετικόν.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στό δίτομο ἔργο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος» λέει:

  «Τίς ἤδη ἀγνοεῖ τούς λόγους τοῦ σχίσματος; Ἡ ἑνότης ἤδη διεσπάσθη ἐσωτερικῶς, ὁ ἠθικός δεσμός ἀπεκόπη, τό χάσμα ἠνέῳκται, καί τό ἀπόστημα ἔστηκε μέγα διαχωρίζον τήν Δυτικήν, ἤ μᾶλλον τήν Ρωμαϊκήν τῆς Ἀνατολικῆς ἤ μᾶλλον τῆς μιᾶς ἁγίας καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Οἱ πάπαι ἀπέβησαν Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες ἡ δἐ Ρωμαϊκή Ἐκκλησία, αὐτοκράτειρα ἐκκλησία, ἡ ἐκκλησία τῶν ἐκκλησιῶν καί ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης, ἐπίσκοπος τῶν ἐπισκόπων ὅλου τοῦ κόσμου. Ἤδη ὁ πάπας ἐγένετο θεάνθρωπος διότι χειρίζεται θείῳ καί ἀνθρωπίνῳ δικαίῳ δύο ὑψίστας δυνάμεις τήν θείαν δύναμιν καί τήν ἀνθρωπίνην . Τίς ἀντιστήσεται πρός αὐτους; Τίς δύναται νά ἀτενίσῃ πρός τό ὕψος τό παπικόν; Τίς νά ἀντοφθαλμίσῃ πρός τήν μεγαλοπρέπειαν αὐτῶν; Ἡ Δύσις ἅπασα ἤδη προσπεσοῦσα προσεκύνησεν αὐτόν ἀλλʼἡ Ἀνατολή δέν ὑποτάσσεται, ἡ Ἀνατολή ἐμμένει ἐν τοῖς τῆς Ἐκκλησίας κανόσι…»

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.