Περί της πιθανῆς ἀναγνωρίσεως της Ἐκκλησίας ΓΟΧ ΘΝΠ Ἑλλάδος, ἐκ του Πατριαρχείου της Ρωσίας. -- του κ. Μαρίνου Ριτσούδη

Μία ἄποψη ὡς ἀπάντηση στήν ἀρθρογραφία ἐπί του δημοσιευμένου στήν Ρομφαία  Κου Μάννη μέ τίτλο, περί Παλαιοημερολογιτῶν (ἡ ἄλλη άποψη)...και στήν τελευταία σημερινή ἐπίσης ἀρθρογραφία, πού δημοσιεύεται στό ἐν τούτω Νίκα.  

https://entoytwnika1.blogspot.com/2019/10/blog-post_49.html?m=1


Ἀπόσπασμα ἐκ του κειμένου του Κου Ν. Μάννη, ἀπό το πρῶτο δημοσίευμα στή ρομφαία.
https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/32203-peri-palaioimerologiton-i-alli-apopsi?fbclid=IwAR1qpVLNq5zQqj1FySETdRrjzpYhVI9Ev3CM68dLcuoURzV5LaeSs7IrWUY


"" Ἡ ἀγάπη ἐκ μέρους των Παλαιοημερολογιτῶν ὡς διάθεση καί ὡς πράξη", γράφει. Συμφωνῶ μαζί του, ἀλλά καί διαφωνῶ. Διότι ἡ ἀγάπη γιά νά θαυματουργήσει θέλει δύο· καί ὅσο ἀγάπη καί ἄν δείξουν οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἄν δέν ὑπάρξει ἀγάπη καί ἀπό την ἀπέναντι πλευρά (ἡ ὁποία, δυστυχῶς, τους ἀντιμετώπισε ἐξ ἀρχῆς μέ φοβερή βιαιότητα, ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ μέ ἀδιάψευστα τεκμήρια [3]) τότε δέν πρόκειται νά ὑπάρξει κανένα θετικό ἀποτέλεσμα. Ἑπομένως καλό εἶναι την ἀγάπη, ἀλλά καί τίς ἄλλες ἀρετές, νά τίς ζητοῦμε πρῶτα ἀπό τον ἑαυτό μας, καί ἔπειτα ἀπό τους ἄλλους.""


Ἐπί του δικοῦ μου σκεπτικοῦ:

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ* -- Τοῦ Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν

Τὸ θέμα εἶναι τεράστιο καὶ ἀναγκαστικὰ θὰ περιοριστῶ σὲ κάποιες δειγματοληπτικὲς ἐπισημάνσεις γιὰ τὴν κατανόηση τῆς πολυπλοκότητάς του. Μὲ τὴν παθολογία ὅμως τῆς ἱστοριογραφίας συνδέονται προβλήματα, ποὺ ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν σύγχρονη πραγματικότητα καὶ τὴν περαιτέρω πορεία τοῦ Ἔθνους. Διότι οἱ συχνοὶ πειραματισμοὶ στὸ χῶρο τῆς ἱστοριογραφίας, διοχετεύονται στὴν ἐκπαίδευση μὲ ὅλες τὶς αὐτονόητες συνέπειες. Βέβαια, ἀπὸ τὸν Λουκιανὸ τὸν Σαμοσατέα (±117–180 μ.Χ.) καὶ τὸ ἔργο του «Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν» μέχρι σήμερα, τὸ θέμα ἔχει μελετηθεῖ ἐπανειλημμένα σὲ μελέτες καὶ συνέδρια καὶ ἡ ἀποκτηθεῖσα γνώση καὶ πείρα εἶναι σημαντική. Ὑπάρχουν ὅμως συγκεκριμένα αἴτια, ὥστε ἡ ὑπάρχουσα δυσλειτουργία νὰ παρατείνεται. Πρέπει νὰ λεχθεῖ προοιμιακὰ ὅτι ἡ ἱστοριογραφία εἶναι αὐτόνομο πεδίο τῆς γνώσης, ποὺ ἀποσκοπεῖ βασικὰ στὴν ἑρμηνεία τῆς πραγματικότητας καὶ τὴν κατανόησή της μέσα ἀπὸ τὴν ἔρευνα τῶν πηγῶν. Ἐπιτυγχάνεται, ἔτσι, ἕνας ἀπολογισμὸς τῆς ἐξελικτικῆς πορείας τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, ποὺ συμβάλλει στὴν κατανόηση τοῦ πῶς προέκυψε τὸ σήμερα.

Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερήμωσης (22ον)


ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns


Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.


Τη ΙΔ΄ (14η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΝΑΖΑΡΙΟΥ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ και ΚΕΛΣΙΟΥ.

Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος και Κέλσιος οι θαυμαστοί και ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες έλαμψαν ως λαμπροί αστέρες βασιλεύοντος του ασεβεστάτου Νέρωνος, εν έτει νζ΄ (57). Ήτο δε τότε ο πρώτος τούτων, ο μακάριος Ναζάριος, εις την περίφημον και περιβόητον Ρώμην, διότι από την Ρώμην ήτο αυτός και η μήτηρ του, ο δε πατήρ του ήτο από την Λιβύην, αμφότεροι πλούσιοι και ενάρετοι, οίτινες ήσαν μαθηταί του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου, όστις και τους ωδήγησε προς την ευσέβειαν και τους εβάπτισεν, ο δε Πανάγαθος Θεός τους έδωκε κληρονόμον της αρετής και της περιουσίας αυτών τον Ναζάριον, τον οποίον εβάπτισεν ο Λίνος, όστις ήτο του θρόνου και της αρετής του Πέτρου διάδοχος.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13 Ὀκτωβρίου 2019

 

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἀπαντᾶ στήν παρασιώπισι καί διαστρέβλωσι τῶν θέσεών του στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (12.10.2019)

 

Ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ προσευχόμενος προτείνει «σύμβασι» καί «συμφωνία» μέ τόν Πανάγιο Θεό λέγων: «Λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου» (Ψαλμ. 118, 134). Ὁ διαχρονικός αὐτός λόγος ἔχει ἐφαρμογή σέ κάθε μετρητή στιγμή τοῦ χρόνου. Εἶναι ἐξωφρενικό ὅτι ἡ ταπεινότητά μου πού μόνος κατά τήν ἐχθεσινή ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μέ θέμα τήν Οὐκρανική κρίσι, κατέθεσα πολυσέλιδο ὑπόμνημα τό ὁποῖο ἔχει ἤδη δημοσιευθεῖ 12/9/2019 μέ τίτλο:

Η ἐκφράζουσα τὴν αὐτοσυνειδησίαν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας διακήρυξις τῆς Ζ΄ Αγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου:

«Ἡμεῖς δὲ κατὰ πάντα τῶν αὐτῶν Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τὰ δόγματα καὶ πράγματα κρατοῦντες, κηρύσσομεν ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ, μηδὲν προστιθέντες, μηδὲν ἀφαιροῦντες τῶν ἐξ αὐτῶν παραδοθέντων ἡμῖν.  Ἀλλὰ τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα. Οὕτως ὁμολογοῦμεν, οὕτως διδάσκομεν, καθὼς αἱ ἅγιαι καὶ Οἰκουμενικαὶ ἕξ Σύνοδοι ὥρισαν καὶ ἐβεβαίωσαν... Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι  ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ Χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ Ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ Σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν. Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν...Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν»

ansi 13, 129). 

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (η αρχική ταινία)


Ο αθάνατος Παύλος Μελάς

Σήμερα συμπληρώνονται 115 χρόνια από το πέρασμα του Παύλου Μελά στην αθανασία. Στις 13 Οκτωβρίου 1904, ο Παύλος Μελάς έπεσε, σε ανταλλαγή πυρών με τουρκικό απόσπασμα, ηρωικά μαχόμενος για τη Μακεδονία μας. Ο τόπος της θυσίας ήταν το χωριό Στάτιστα του νομού Καστοριάς. Σήμερα το χωριό ονομάζεται Μελάς προς τιμήν του συμβόλου του Μακεδονικού Αγώνα, που άφησε τα πάντα για να πάρει σε αντάλλαγμα την ικανοποίηση ότι πολεμάει υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Ο Μελάς δεν βρήκε βιοποριστικό αποκούμπι στον εθνικό αγώνα. Ως μεγαλοαστός θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από ένα βουνό με δικαιολογίες ώστε να απολαύσει τις δυνατότητες της καταγωγής και της οικονομικής επιφάνειας της οικογένειάς του.
Κι όμως, τα ζύγισε όλα και, σε σύγκριση με τον Αγώνα, τα βρήκε ελλιποβαρή. Κι έπεσε με πάθος στη φωτιά της μάχης και σκοτώθηκε.

Ομιλία της κ. Μαρίας Μαντουβάλου στην Εστία Πατερικών Μελετών -- ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Εστία Πατερικών Μελετών σας προσκαλεί την
Κυριακή 20 Ὀκτωβρίου, 6.30 μ.μ. στο Δημαρχείο Αμαρουσίου Αθήνα(στην αίθουσα εκδηλώσεων)
στην εκδήλωση-ομιλία με θέμα:
«Ἡ ἄξια ἡγεσία τοῦ μεγαλειώδους "ΟΧΙ" ὁδήγησε στήν ἔνοπλη ἐθνική ἀντίσταση ὅλων τῶν Ἑλλήνων,
ἑνωμένων κάτω ἀπό τήν δοξασμένη καί αἱματοβαμμένη ἑλληνική σημαία καί τόν ἑλληνικό σταυρό».
Ὁμιλήτρια ἡ κα Μαρία Μαντουβάλου
Ἱστορικός – Φιλόλογος,
τ. Ἀναπλ. Φιλοσοφικῆς Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Η παρουσία σας θα είναι ιδιαίτερη τιμή για εμάς.
Εἴσοδος ἐλεύθερη
https://www.orthros.eu/

Μνήμην επιτελούμεν των Αγίων Πατέρων της Αγίας Οικουμενικής Εβδόμης Συνόδου

των εν Νικαία συνελθόντων το δεύτερον, επί των ευσεβών και φιλοχρίστων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης, κατά των δυσσεβών και αμαθώς και απερισκέπτως την Εκκλησίαν του Θεού ειδωλολατρείν ειπόντων, και τας σεπτάς και αγίας Εικόνας καταβαλόντων.                                                                                                                               
Η Αγία αύτη και Οικουμενική Εβδόμη Σύνοδος έγινεν εν Nικαία το δεύτερον κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου βασιλέως και Ειρήνης της μητρός αυτού εν έτει ψπζ΄ (787). Πατέρες δε ήσαν εις αυτήν Ορθόδοξοι μεν τριακόσιοι πεντήκοντα, προσετέθησαν δε και άλλοι δεκαεπτά, εικονομάχοι μεν όντες πρότερον, ύστερον δε μετανοήσαντες και προσδεχθέντες από αυτήν, ώστε όλοι ήσαν τριακόσιοι εξήκοντα επτά.