Προς νέαν εκκλησίαν. ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΟΥΝΙΑ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στις μέρες μας, που τόσος λόγος γίνεται για την περίφημη «νέα τάξη πραγμάτων» και την  πολυθρύλητη «νέα εποχή», προγραμματίζεται και ποικιλοτρόπως επιδιώκεται η επικράτηση μιάς «νέας εκκλησίας». Ονομάζω έτσι το μοντέλο προς το οποίο προσανατολίζονται οι οικουμενιστικές προσπάθειες. Με έμφαση τονίζουν οι οικουμενιστές τα καλά και συμφέροντα που επαγγέλλεται το εν λόγω μοντέλο. Και πολλά από τα επιχειρήματά τους παρουσιάζονται εύλογα, εντυπωσιακά και δελεαστικά. Κατ΄ αρχήν, το επιταχυνόμενο άνοιγμα της κοινωνίας, η αναπόφευκτη και εν πολλοίς ευεργετική προσέγγιση λαών, πολιτισμών και ιδεών, που προωθεί η αμφιλεγόμενη αλλά σταθερά κυριαρχούσα παγκοσμιοποίηση, το αίσθημα ανασφάλειας, που υποθάλπει η προηγμένη τεχνολογία και τεχνογνωσία μας, καλλιεργούν ένα φρόνημα ανεπάρκειας.

Ἡ δογματική διάστασις τοῦ νέου ἑορτολογίου -- Τοῦ κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἔχει λεχθῆ καί γραφῆ πολλάκις, ἀλλ’ ἀνακριβῶς, ὅτι τό 1924 οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί (Ο.Χ.) δέν ἐγνώριζον δῆθεν ὅτι ὁ λόγος τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.) ἦτο ἡ προώθησις τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Συνεπῶς, συμπεραίνουν αὐτοί πού χρησιμοποιοῦν αὐτήν τήν ἐπιχειρηματολογίαν, ὅσοι ἀπετειχίσθησαν τότε ἀπό τήν καινοτομήσασαν Ἐκκλησίαν, ἐπικαλούμενοι τόν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου καί γενικώτερον τήν Πατερικήν Διδασκαλίαν καί Παράδοσιν, ἔσφαλον, διότι δῆθεν δέν ὑφίστατο δογματικός λόγος πού νά δικαιολογῇ τήν ἀποτείχισιν, ἐνῷ ὅσοι ἀπεδέχθησαν τό ν.ἑ. δέν ὑπέπεσαν εἰς δογματικόν σφάλμα. 

Σκοπός τοῦ παρόντος ἄρθρου εἶναι ν’ ἀποδείξῃ ὅτι ὁ ὡς ἄνω ἰσχυρισμός εἶναι ἐσφαλμένος, παραθέτοντας κείμενα πού εἶδον τό φῶς τῆς δημοσιότητος πρό τοῦ 1924 καί πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἀπό τό 1582 καί ἐντεῦθεν εἶναι γνωστόν ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ ἑνωτικοί «ὀρθόδοξοι» (οἱ σημερινοί Οἰκουμενισταί, δηλαδή) ἐπεδίωκον τήν ἐπιβολήν τοῦ ν.ἑ. εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς τό «πρῶτον βῆμα» διά τήν εἰς τόν Παπισμόν ὑποταγήν της, πού ἐθεωρεῖτο ἀνέκαθεν ὡς τό πρῶτον στάδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ



«Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα » , Αγ. Ανδρέας Κρήτης !!!

Τη ΚΖ (27η) Ιανουαρίου, η ανακομιδή του λειψάνου του εν Αγίοις πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

Πάλιν λαμπρά και χαρμόσυνος πανήγυρις και πολύφωτος εορτή κατέλαβε την Εκκλησίαν μας, τον χειμώνα της αθυμίας και το ψύχος της αμαρτίας αφανίζουσα, η μνήμη, λέγω, του διδασκάλου και χρυσοστόμου Πατρός, του οποίου ο φθόγγος, ως και των μακαρίων Αποστόλων, εξήλθεν όντως εις όλα της οικουμένης τα πέρατα και ενεπλήσθη πάσα πόλις και πάσα χώρα από τα χρυσά και λαμπρότατα ρήματα αυτού. Ιδού ήλθεν η χελιδών η πολύφωνος και καλλίφωνος, το μέγα μυστήριον της κοινής Αναστάσεως ως θείον έαρ λαμπρώς εγκαινίζουσα και με την προς ολίγον σιγήν και κατάπαυσιν της πίστεως εμφανίζουσα τον απέραντον ανακαινισμόν της κατά Χριστόν ηλικίας και πνευματικής νεότητος.

Ἡ σύγχρονος αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητής Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἐν ὀλίγοις, ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἔχει λάβει τρομακτικάς διαστάσεις, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν κατεδάφισιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἐφόσον παραδέχεται ὅλας τάς Χριστιανικάς αἱρέσεις καί ὅλας τάς θρησκείας ὡς «διαφορετικούς δρόμους» διά νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τόν Θεόν. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν εἰς τόν ἴδιον Θεόν, ὁ καθείς μέ τόν τρόπον του, λέγουν ψευδῶς οἱ Οἰκουμενισταί, ὅπως οἱ «πατριάρχαι» Ἀθηναγόρας καί Βαρθολομαῖος. Νά καταργήσωμεν, λοιπόν, τά δόγματα τῆς Τριαδικότητος τοῦ Θεοῦ, τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του κ.λπ. καί νά κατασκευάσωμεν νέα, οὕτως ὥστε αὐτά νά εἶναι ἀποδεκτά ἀπό τόν σύγχρονον ἄνθρωπον, ἐπρότεινεν ὁ «ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς» Ἰάκωβος εἰς συνέντευξίν του εἰς τήν παγκοσμίου κυκλοφορίας ἐφημερίδα New York Times (25-9-1967, σ. 40). Παρομοίας αἱρέσεις, διαστροφάς καί βλασφημίας κηρύσσουν καί σύγχρονοι «πατριάρχαι», «ἀρχιεπίσκοποι», «ἐπίσκοποι» καί ἄλλοι, καί ὄχι μόνον οὐδένα κίνδυνον καθαιρέσεως διατρέχουν, ἀλλά τοὐναντίον τιμῶνται καί ὑπό πάντων! Ἐσχάτως δέ ἀρκετοί ἐξ αὐτῶν, ὅπως ὁ «πατριάρχης» Βαρθολομαῖος, μοιράζουν τό «ἅγιον Κοράνιον», ὅπως τό ἀποκαλοῦν, ἀντί τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου! Διά νά μήν μακρυγορῶμεν, ἁπλῶς λέγομεν ὅτι εἶναι τόσα πολλά τά ἄνομα ἔργα καί κηρύγματα τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὥστε θἀ ἐχρειάζετο μία πολύωρος ὁμιλία διά νά παρουσιασθοῦν καί νά σχολιασθοῦν. Δέν νομίζω ὅτι χρειάζεται, ὅμως, διότι τά γεγονότα αὐτά εἶναι πλέον γνωστά εἰς ὅλους ὅσους ἐνδιαφέρονται διά τήν Ἐκκλησίαν. Πλανῶνται οἰκτρῶς ὅσοι ἔχουν μέν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ἀλλά ἐν γνώσει των κοινωνοῦν ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς Οἰκουμενιστάς, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ στάσις των αὐτή εἶναι ἀντορθόδοξος.

Πειθήνιες και εύλαλες καθεστωτικές μαριονέτες -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Οι ιλιγγιώδεις εξελίξεις με την νεοεκλεγείσα Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και τον τρόπο αναδείξεώς της μας βάζουν σε διάφορες σκέψεις αναφορικώς προς την πορεία της Πατρίδας μας την σημερινή κρίσιμη μεταβατική καμπή, όπου η Ελλάδα καθίσταται πανταχόθεν εκτεθειμένη ως προς την Τουρκία εν συνδυασμό προς την βραδυφλεγή βόμβα του οξέος ζητήματος του μεταναστευτικού το οποίο ενδημεί  ανεπίλυτο και βαίνει επιδεινούμενο δια το μέλλον.
Η ασκουμένη κριτική προς την κ. Πρόεδρο δεν είναι προσωπική αλλά ως προς την εν γένει πολιτική δράση της, ούσα παλαιόθεν, εν ενεργεία Δικαστής, το λέγω τούτο ασφαλώς όχι δια να στηλιτεύσω τις απόψεις αλλά ίνα καταδείξω αν και κατά πόσο, ιδίως την σημερινή χρονική συγκυρία, ένα πρόσωπο με αυτές τις αντιλήψεις προσιδιάζει εις την επωφελή δια τα εθνικά συμφέροντα πηδαλιούχηση της πατρίδας μας.

Ασάλευτο θεμέλιο -- Φώτης Κόντογλου

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος. 

π. Θεόδωρος Ζήσης : Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«Ἔπαυσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ διακρίνουν μεταξὺ ὀρθοῦ καὶ ἐσφαλμένου, μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης. Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς νέας αὐτῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, τῆς Παναιρέσεως αὐτῆς κατὰ τὸν Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατὰ μικρὲς δόσεις ἐπὶ δεκαετίες καὶ καλυμμένο μὲ ὀρθοδοξοφανὲς περικάλυμμα σὰν τὴν Οὐνία, μὲ παρερμηνευόμενα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ναρκώσει τὶς συνειδήσεις τῶν περισσοτέρων καὶ μάλιστα πολλῶν κληρικῶν καὶ θεολόγων. Ἔχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ἀτμόσφαιρα εἰρήνης καὶ ἑνότητος μὲ τὸν δῆθεν διάλογο τῆς ἀγάπης, μέσα στὴν ὁποία ἀναπαύονται μακάρια τὰ πλήθη, ποὺ παίρνουν ἀνυποψίαστα καὶ δωρεὰν ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης τὸ χαπάκι τῆς οἰκουμενιστικῆς ἡρωίνης».

ΟΜΙΛΙΑ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (17-01-2020)

«Μὴ αἰσχυνθείησαν ἐπ΄ ἐμὲ οἱ ὑπομείνοντές Σε, Κύριε, Κύριε τῶν δυνάμεων. Μὴ ἐντραπείησαν ἐπ΄ἐμὲ οἱ ζητοῦντές σε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ».
Ἀπευθύνεται στόν Θεό Πατέρα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού ἐνηνθρώπησε. Καί ἐπειδή ἔλαβε δούλου μορφήν γιά τή σωτηρία μας καί ἐπειδή ἀτιμάσθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους ὅταν βρέθηκε μόνος Του ἀντιμέτωπος μέ ὅλους, ἐν τούτοις ὡς Θεός παντοδύναμος καί προγνώστης καί παντογνώστης, ἐγνώριζε ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι καί ἀπό τούς Ἐθνικούς καί ἀπό τούς Ἰουδαίους θά αἰσχύνοντο καί θά ἔνιωθαν ἐντροπή ἐπειδή δέν θά εἶχαν ὀρθή γνῶσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀτιμίας πού πέρασε ὁ Ἴδιος, ἐπιθυμώντας νά δώσει τιμή καί δόξα σέ κάθε ἄνθρωπο πού τόν δέχεται ὡς Σωτήρα, νά τόν ἁγιάσει καί νά τόν ἐπαναφέρει εἰς τόν τόπον ἀπό τόν ὁποῖο ἐξέπεσεν.

Ὀρθόδοξοι καὶ Αἱρετικοὶ εἴμεθα «μία Ἐκκλησία»!

Κηρύττει αἵρεσιν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ὁ Πατριάρχης Θεόδωρος; Ἤ ἁπλῶς ὅταν ἐσπούδαζε θεολογίαν «πέρασε» δι’ ἄλλης πύλης τὴν ἐξέτασιν τῆς δογματικῆς; Ἂν ἀναγνωρίζη τοὺς αἱρετικούς, τότε ἀντιλαμβανόμεθα διατί ἀνεγνώρισε καὶ τοὺς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας. Ὅ,τι δεχθοῦν οἱ πολιτικοί, ποὺ κρατοῦν τοὺς φακέλους! Ἀφοῦ εἶναι μία Ἐκκλησία, νὰ παραιτηθῆ, διότι δὲν χρειαζόμεθα δύο Πατριάρχας Ἀλεξανδρείας. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν τοῦ Πατριαρχείου τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου 2020:
---------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ὁ κ. Χορευτάκης διδάσκει μέ συνέπειαν τήν αἵρεσιν τοῦ «Πανθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Αὐτά πού λέγει εἰς τήν παροῦσαν ἀνάρτησιν εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ «Διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ» καί εἶναι συνεπῆ μέ αὐτά πού γράφει ἡ αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, γνωστή καί ὡς «τό Σύνταγμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», καί βεβαίως μέ αὐτά πού ἀπεφάσισαν οἱ ψευδο-αρχιερεῖς τό 2016 εἰς τήν ψευδο-σύνοδον τῆς Κρήτης.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α Π Θ.

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση
Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.
Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.
---------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

π. ΘΖ: «οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 15ου Κανόνος ὁρίζουν καὶ θεσπίζουν ὅτι ὅσα προηγουμένως ὁρίσθηκαν, ἡ μὴ διακοπὴ δηλαδὴ μνημοσύνου, δὲν ἰσχύουν στὴν περίπτωση ποὺ ὁ ἐπίσκοπος, ὁ μητροπολίτης, ὁ πατριάρχης κηρύσσουν αἵρεση. Στὴν περίπτωση αὐτὴ πρέπει ἀμέσως καὶ «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως» νὰ ἀποτειχισθοῦμε».

Σχόλιον: Ἡ φράσις «πρέπει ἀμέσως καὶ «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως» νὰ ἀποτειχισθοῦμε» δείχνει ὅτι ὁ π. ΘΖ διδάσκει τό ὑποχρεωτικόν τῆς ἀποτειχίσεως καί ἄρα δέν εἶναι ὀπαδός τῶν αἱρέσεων τοῦ «Δυνητισμοῦ» καί τοῦ «Ἀχρικαιρισμοῦ», ὅπως πολλάκις μᾶς εἶπαν ψευδῶς οἱ πράκτορες τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐπί ἀρκετούς μῆνας «ἐχολίαζον» (διάβαζε «ἀερολογοῦσαν» καί «ψευδολογοῦσαν») εἰς τό παρόν ἱστολόγιον, ἀπό τούς ὁποίους φαίνεται ὅτι ἀπηλλάγημεν, χάρις εἰς τήν παρέμβασιν τοῦ Διαχειστοῦ, ὁ ὁποῖος ὀρθότατα διέγραψε τά διεστραμμένα/αἱρετικά πού ἔγραφον οἱ ἐν λόγῳ πράκτορες. Ὀρθοδοξώτατος εἶναι, λοιπόν, ὁ π. Θεόδωρος, γι' αὐτό καί τόν συγχαίρω ἐκ καρδίας.