Μερικές σκέψεις μου πάνω στην αποτομή της ιεράς κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου – του αδελφού μας Ιουστίνου

Γράφω, αγαπητέ Silver, μερικές σκέψεις μου πάνω στην αποτομή της ιεράς κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου και παρακαλώ την αγάπη σας να με συγχωρέση, αν σας στενοχωρήσω ή σκανδαλήσω με τα λεγόμενά μου.

Όλοι μας βέβαια ξέρουμε, ότι της φρικτής αποτομής της ιεράς κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου προηγήθηκε ένας πορνικός χορός της Σαλώμης, κόρης της φονικής Ηρωδιάδας και μοιχαλίδας του Ηρώδου.

Και όπως είναι σε όλους μας γνωστό, ο άνομος αυτός χορός «ήρεσεν» σε όλους τους παρευρισκομένους άρχοντες, πλουσίους, αξιωματούχους, υψηλά ισταμένους στο πλέγμα κοσμικής εξουσίας, και περισσότερο από όλους βεβαίως στον βασιλέα Ηρώδη, εραστή της μητέρας τού κατάλληλα δασκαλεμένου πορνικού κορασίου.

Μάλιστα τόσο πολύ «ήρεσεν» η λικνιζομένη και εκκολαπτόμενη πόρνη, ώστε ο μοιχός Ηρώδης πάνω στο ηδονικό του παραλήρημα, ξεχνάει την Ηρωδιάδα και υπόσχεται στη κόρη της μέχρι και το μισό του βασίλειο, όλοι μας υποψιαζόμαστε για πια συνέχεια.

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὡραιότατον κείμενον! Νομίζω ὅτι θά μποροῦσε νά συμπληρωθῇ μέ τήν παρατήρησιν ὅτι οἱ ψηφίζοντες τούς ΠΡΟΔΟΤΑΣ «πολιτικούς» πού μᾶς «κυβερνοῦν» τάς τελευταίας 4-5 δεκαετίας, καθώς καί οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ τούς ψευδεπισκόπους πού σιωποῦν ἐμπρός εἰς τό μέγα κακούργημα τῶν ἐκτρώσεων, εἶναι συνυπεύθυνοι.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ


Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρχίζει και τελειώνει με την επίκλησιν «Της τιμιωτέρας των Χερουβίμ…», και πάντες οι άγιοι της Εκκλησίας θεωρούν την Θεοτόκον Μαρίαν ως «μετά Θεόν, τα δευτερεία της Τριάδος έχουσαν…». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «εμνήσθην της Θεοτόκου και εσώθη η ψυχή μου». Ο Γεώργιος Νικομηδείας λέγει, ότι ο Χριστός λογίζεται δόξαν ιδικήν Tου, την δόξαν της Μητρός Aυτού. «Την Σην γαρ δόξαν ο Κτίστης, ιδίαν οιόμενος, εκπληροί τας αιτήσεις». «Ελπίδα μου, καταφυγή μου, Μητέρα μου, γράφει ο Μηνιάτης, ένα νεύμα να κάνης δι’ εμέ, εγώ είμαι σεσωσμένος. Κυρία Θεοτόκε Μαρία, όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή».

Τη Η΄ (8η) Φεβρουαρίου μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Στρατηλάτου.

Θεόδωρος ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς του Χριστού ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου, εν έτει τκ΄ (320), καταγόμενος μεν από τα Ευχάϊτα, τα οποία κοινώς ονομάζονται Εφλεέμ και ευρίσκονται εν τη Γαλατία, κατώκει δε εις την εν τω Ευξείνω Πόντω κειμένην Ηράκλειαν. Ούτος λοιπόν υπερέβαλλε τους πολλούς κατά το κάλλος της ψυχής και την ωραιότητα του σώματος και κατά την δύναμιν των λόγων, φρόνιμος και γνωστικός υπέρ τους νέους του καιρού εκείνου, τόσον ώστε, δια την ευγλωττίαν του και την γνώσιν του τον ωνόμαζον Βρυορήτορα, ήτοι βρύσιν της ρητορικής· δια τούτο και όλοι εφιλοτιμούντο να αποκτήσωσι την φιλίαν του. Όθεν και ο βασιλεύς Λικίνιος πολλήν επιμέλειαν και φροντίδα είχε να συνομιλήση μετ’ αυτού και τον διώρισεν αρχιστράτηγον, του έδωσε δε και την πόλιν Ηράκλειαν προς τιμήν του να την εξουσιάζη, μη ηξεύρων, ότι είναι Χριστιανός κεκρυμμένος.

ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ο Βαθιώτης! Είναι όλοι πουλημένοι – Τι αποκάλυψε ο Καθηγητής


 

Η κρυφή ατζέντα της Παγκοσμιοποίησης --- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η κατάρριψη της λογικής και η επιβολή ενός παραλογισμού, από μία μερίδα η οποία πρόσκειται προς την «υμετέρα» θεσμική ελίτ, η οποία ακολούθως, κατ’ εντολή των προσφιλών προς όλους υπερεθνικών διευθυντηρίων, προάγει, σιωπηρώς και υπορρήτως, την «ατζέντα» της αμαύρωσης του ανθρώπινου προσώπου, με το πρόσχημα του «δικαιωματισμού».

Η στανική επιβολή αποδοχής μίας σεξουαλικής ιδιαιτερότητας μία ορισμένης ομάδας προσώπων τα οποία αυτοπροσδιορίζονται αποκλειστικά με γνώμονα την σεξουαλική τους ταυτότητα, συνιστά εξ ορισμού μία μορφή νεοπαγούς ολοκληρωτισμού, η άλλως μη ανοχή της διαφορετικής αντίληψης ή άποψης.

Ο καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων, Κωνσταντίνος Γρίβας : Το παίγνιο των ΗΠΑ στην Ευρώπη, τα όρια της Ρωσίας και η Ουκρανία


 

Ιδού τι επακριβώς σημαίνει η φωνή του αγίου Πνεύματος: «Εις ενότητα πάντας εκάλεσε»…

Η αγάπη των Οικουμενιστών είναι ανθρωπίνη, συναισθηματική, νοσηρά, ψευδής, καρπός της πεπτωκυίας φύσεως, άπελπις, αφιλόθεος, κατά βάθος αφιλάνθρωπος, πεπλανημένη και πλανώσα, «έχουσα την μόρφωσιν της ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένη», μη πιστεύουσα αληθώς εις Θεόν, εχθρά τω Θεώ, γέννημα αμαρτωλού βίου, έμφοβος, δειλή, μη εμπρέπουσα χριστιανοίς, αφιλόκαλος, αντιευαγγελική, εμπαθής, του διαβόλου έγγονος. Αυτήν την «αγάπην» κατεδίκασεν ο Χριστός, οι Προφήται, οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Ιησούς έφερε στους ανθρώπους ουρανίαν αγάπην, η οποία λυτρώνει, σώζει την ψυχήν, θεώνει τον άνθρωπον. Οι Οικουμενιστές  προσφέρουν άλλην αγάπην, γηίνην, σαρκικήν, αγάπην των ανθρωπίνων μέτρων. Και επ’  αυτής της αγάπης θέλουν να οικοδομήσουν την ενότητα των «Εκκλησιών». Και καθ’  ον χρόνον γίνεται αυτή η νόθος ενοποίησις, έχει ήδη καταστραφή το υγιές θεμέλιον της ενότητος!... Ολίγοι μόνον, φανεροί και αφανείς, συντηρούν  εις τα βάθη των τον θησαυρόν της Ορθοδοξίας. Και των ολίγων αυτών οι φωνές, αν και θα νομισθή ότι θα σβήσουν προ της θαλάσσης των Οικουμενιστών, εν τούτοις θα ακούωνται ομολογούντες την «μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα» Ορθοδοξίαν μας. Το δε εν είδει πυρίνων γλωσσών κατελθόν Άγιον Πνεύμα θα καλή τους λαούς εις ενότητα δια της Εκκλησίας, και εν τη Εκκλησία.

Reading from the Synaxarion:

Parthenius, Bishop of Lampsacus

Saint Parthenius was born in Melitopolis on the Hellespont, the son of a deacon named Christopher. Because of the miracles that he wrought even as a young man, he was ordained a priest and then Bishop of Lampsacus in the days of Saint Constantine the Great, from whom he received great gifts and authority both to overturn the altars of the idols and to raise up a church to the glory of Christ. Working many miracles throughout his life, he reposed in peace an old man and full of days.