ΥΠΑΡΧΟΥΝ μερικοί χριστιανοί, πού ἀρνοῦνται νά συμβιβα-
στοῦν μέ τόν κόσμο καί ἀγωνίζονται γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους. Δέν ἀνήκουν στούς κατ᾽ ὄνομα μόνο χριστιανούς. Ἡ εὐαισθησία τους ἀπέναντι στό θεῖο θέλημα εἶναι μεγάλη καί συχνά ἀντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα, καθώς καί αὐτοί ζοῦν μέσα στή σύγχρονη κοινωνία, πού μόνο χριστιανική δέν μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ. Στίς δύσκολες αὐτές ὧρες ἀναζητοῦν κάποιον κληρικό, γιά νά τόν συμβουλευτοῦν, ἀλλά καί γιά νά τόν ἔχουν οὐσιαστικό βοηθό στίς δύσκολες καταστάσεις, πού ἀντιμετωπίζουν. Δυστυχῶς, τίς περισσότερες φορές δέν τόν βρίσκουν, μέ ἀποτέλεσμα νά μειώνεται ὁ ἱερός τους ζῆλος καί νά μπαίνουν καί αὐτοί στή νοοτροπία τοῦ κόσμου. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν κληρικῶν μένει ἀδιάφορη. Ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά βοηθήσει τούς πιστούς, ἀλλά χρειάζεται ἐκείνη τή βοήθειά τους! Νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσει ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικότερα ὁ κάθε Μητροπολίτης ξεχωριστά. Πρέπει νά φτάσουμε κάποτε στό σημεῖο νά εἶναι οἱ κληρικοί ὄντως
πνευματικοί πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι κοντά στόν πιστό λαό καί θά μποροῦν νά βοηθοῦν, ὅταν οἱ ἀνάγκες τό ἀπαιτοῦν. Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσω ὅτι ἡ πνευματική ἀναβάθμιση τῶν κληρικῶν δέν εἶναι εὔκολο ἔργο. Δέν ἐπιτυγχάνεται μέ μιά ἐγκύκλιο ἤ μέ ἕνα ἱερατικό συνέδριο. Χρειάζεται ἀδιάκοπη προσπάθεια ἐκ μέρους τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν στενῶν τους συνεργατῶν.