Μέ αφορμή τά γεγονότα στόν ιερό Ναό Αγ. Ισιδώρων Λυκαβηττού Αθηνών. --- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Οι άνθρωποι ακόμη καί σήμερα, λησμονούν τί έχει γράψει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος γιά τά θαύματα. Δέν θά τούς τό υπενθυμίσω. Θά γράψω, όμως, αυτό που δέν το θεωρούν θαύμα.

 

Ποιό είναι αυτό ; Η γνώση τής ανάγνωσης πάντων τών διαλαμβανομένων στήν Αγία Γραφή (Μετάφραση τών Εβδομήκοντα) συνευδοκούντων τών αγίων πατέρων τής καθ' ημάς Εκκλησίας καί τής Ιεράς Παραδόσεως. 

 Έτσι, τό μόνο που τούς χρειάζεται γιά νά πιστεύσουν, είναι τό θαύμα, ενώ η επίγνωση τής γνώσεως τού αγίου τριαδικού Θεού, παραμένει στά αζήτητα.

 

Επί τούτοις

1.«Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον» καί 

2.«Ιησού μνήμη ενωθήτω τη πνοή σου».

 

1. Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ΄, Θεολογικός καί

 2. Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος

 

Σημείωση

Τό πεζό γράμμα "ή" στό "μνημονευτέον (τό όνομα) τού Θεού ή αναπνευστέον" είναι διαζευτικό (μεταφράζεται "παρά") καί όχι ερωτηματικό. 

Αμφιβάλλω άν οι σημερινοί τό γνωρίζουν αυτό

 

Θά παρακαλούσα, επίσης, τόν αναγνώστη νά μή θεωρήσει τόν γράφοντα σάν αρνητή τών θαυμάτων. Θυμίζω, μερικές φορές ο Κύριος δέν επιθυμούσε τήν κοινοποίηση αυτών : "26 καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ λέγων· μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ κώμῃ." (Μρ. η')

"36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον." (Μρ. ζ')

ΤΟ ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΟΝ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

Όσοι εγεύθησαν την ανέκφραστον πνευματικήν γλυκύτητα της θείας εν Χριστώ ζωής, αυτοί μόνον ημπορούν να αντιληφθούν εις μίαν φωτεινήν πληρότητα, την αδιάρρηκτον σχέσιν της δογματικής και πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου αγίας Εκκλησίας μας. Εάν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον, «ίνα σώση τον κόσμον» και «ίνα ζωήν έχωμεν και περισσόν έχωμεν», είναι προφανές ότι δεν ήλθε, δια να διδάξη απλώς δόγματα εις τους ανθρώπους, αλλά δια να αγιάση τους ανθρώπους δια των δογμάτων. Και ο αγιασμός αυτός είναι η ζωή. Πρέπει να ζήση κανείς την εν Χριστώ ζωήν, δια να αντιληφθή, να αισθανθή εν χάριτι, ότι όλα τα δόγματα της Εκκλησίας οδηγούν κατ’ ευθείαν εις την σωτηρίαν, την θέωσιν, εις την γνώσιν την μυστικήν, η οποία δεν αποτελεί κατηγόρημα διανοητικόν, αλλά μετουσίαν ψυχής, δια την γνώσιν της Αγίας Τριάδος, όπως είναι και το θέλημα του Θεού. «Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».