ΔΙΔΑΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΠΕΡΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ -- ΗΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΤΗ Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων.

Διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον (Μάρκ. θ: 17).              

«Αφοβία μεγάλη το φοβείσθαι τους νόμους», είπεν ένας σοφός. Όποιος δηλαδή φοβείται τους νόμους, αυτός δεν φοβείται καμμίαν τιμωρίαν. Φοβερός είναι ο Κριτής, φοβερά και η Κρίσις. Όστις όμως έχει φόβον και του Κριτού και της κρίσεως, αυτός θέλει ζήσει χωρίς τον φόβον και από του Κριτού την οργήν και από της Κρίσεως την τιμωρίαν. Νομίζω ότι σας έδωκα άλλην φοράν να εννοήσετε δια τινος τρόπου οποίος τρόμος μέλλει να είναι εις την Δευτέραν του Χριστού Παρουσίαν, όταν ο Κριτής είναι Θεός, όλος οργή, χωρίς έλεος, διότι η δικαιοσύνη του κάνει κρίσιν και εκδίκησιν· και ο κρινόμενος αμαρτωλός, πταίστης χωρίς απολογίαν, διότι η συνείδησίς του κάμνει την κατηγορίαν και την απόφασιν. Έρχομαι λοιπόν σήμερον να σας είπω, ότι δεν είναι άλλος τρόπος δια να μη φοβήσθε, ούτε εκείνον τον φοβερόν Κριτήν, ούτε εκείνην την φοβεράν Κρίσιν, παρά το να έχετε τον φόβον και του Κριτού και της Κρίσεως. «Αφοβία μεγάλη το φοβείσθαι τους νόμους». Τι είναι εκείνο, που μας κάνει να φοβούμεθα τόσον την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού;

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν Τόπω Αγίω!

 

ΤΗ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Τη αυτή ημέρα Κυριακή Τετάρτη των Νηστειών, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου συγγραφέως της Κλίμακος.                            

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εν Παλαιστίνη περί το έτος φκγ΄ (523). Εις ηλικίαν δέκα εξ ετών, φρόνιμος ων και κατά πολλά φιλόθεος, παρέδωκεν ο μακάριος την ζωήν του εις τον Θεόν, γενόμενος εις Αυτόν θυσία ιερωτάτη, ανελθών ως Αναχωρητής εις το Σίναιον όρος. Είτα, μετά δέκα εννέα χρόνους, εισέρχεται εις τον αγώνα της ησυχίας, ελθών εις το Μοναστήριον της ασκήσεως, όπερ ευρίσκεται μακράν του Κυριακού σημεία πέντε, εις τόπον καλούμενον Θωλάν. Εκεί διέμεινε τεσσαράκοντα χρόνους θερμαινόμενος εις την καρδίαν από την προς τον Θεόν αγάπην. Έτρωγεν από όλα όσα είναι συγκεχωρημένα εις την μοναστικήν ζωήν, αλλά πάντοτε ολίγον, εκοιμάτο ολίγον και προσηύχετο ακαταπαύστως, με δάκρυα πάντοτε εις τους οφθαλμούς. Με ταύτας τας αρετάς ζήσας ο Άγιος θεαρέστως συνέγραψε πολλούς θαυμασίους λόγους, εξ ων θαυμασιώτεροι είναι οι περί μοναχικής πολιτείας και αρετής τριάκοντα λόγοι, έκαστος των οποίων περιλαμβάνει ανά μίαν αρετήν και από των πρακτικών επί τας θεωρητικάς προχωρών, αναβιβάζει τον άνθρωπον, ως δια βαθμίδων τινών, εις ουράνιον ύψος. Δια την αιτίαν ταύτην και το σύγραμμα τούτο ονομάζεται «Κλίμαξ των Αρετών», πλην δε τούτου και πλείστα έτερα συγγράμματα συνέγραψεν. Εκοιμήθη δε ο Όσιος περί το έτος χγ΄ (603), υπάρχων τότε ετών ογδοήκοντα. Τελείται δε η τούτου μνήμη την τριακοστήν Μαρτίου, εορτάζεται όμως και σήμερον, ίσως διότι απ’ αρχής της αγίας Τεσσαρακοστής άρχεται συνήθως αναγινωσκομένη εν τοις ιεροίς Μοναστηρίοις η Κλίμαξ των λόγων αυτού.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

6. Ποιοί ήταν η Εκκλησία το 1924 και μετά.

1. Το 1924, μετά την αλλαγή του Ημερολογίου. Oι πιστοί χωρίστηκαν σε δυό μερίδες. H μια μερίδα δεν είχε «κοινωνία» με την άλλη. Ποιά όμως τότε ήταν η Εκκλησία;

α. Οι πιστοί που δεν άλλαξαν στη λατρεία τους το Παληό Ημερολόγιο και αποτειχίστηκαν από όσους επισκόπους ακολούθησαν το Νέο, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι συνέχισαν να είναι μέλη της Εκκλησίας, όπως ήταν και πριν από τη 10η Μαρτίου 1924. Δεν έπραξαν απολύτως τίποτε για να βρεθούν «εκτός Εκκλησίας». Το ότι σταμάτησαν την «κοινωνία» τους με τους καινοτόμους επισκόπους, αυτό ήταν υποχρέωσή τους, επιβεβλημένη από τους Πατέρες. Επομένως, όσοι αποτειχίστηκαν δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθή ότι είναι σχισματικοί, ή ότι τέθηκαν «εκτός Εκκλησίας». Είναι όμως μόνο αυτοί η Εκκλησία; Θα το δούμε.

β. Όσους επισκόπους δέχονται μιά αίρεση, ακόμα και προτού καθαιρεθούν, οι πιστοί πρέπει να τους θεωρούν «ψευδεπισκόπους» και «ψευδοδιδασκάλους» 198 ! Επομένως, όσοι επίσκοποι δέχθηκαν το Νέο ή Φράγκικο Ημερολόγιο στις 10 Μαρτίου 1924 πρέπει να θεωρούνται «ψευδεπίσκοποι» και έκπτωτοι από την Ορθόδοξοι πίστη! Ένας «ψευδεπίσκοπος» όμως και «έκπτωτος από την Ορθόδοξη πίστη δεν μπορεί ποτέ να είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας. Είναι νεκρός για την Εκκλησία, όπως ήταν ο αιμομίκτης της Κορίνθου, τον οποίο ζητεί ο Απόστολος Παύλος απο τους Κορινθίους να τον «παραδώσουν στον σατανά».

Τη ΙΑ΄ (11η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΝΤΙΠΑ Επισκόπου Περγάμου.

Αντίπας ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δομετιανού, του κατά τα έτη 81 – 96 βασιλεύσαντος, σύγχρονος ων των Αγίων Αποστόλων. Υπήρχε δηλαδή κατά την εποχήν εκείνην κατά την οποίαν ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος ήτο εξόριστος εις την Πάτμον, καθώς περί τούτου ο ίδιος ο Θεολόγος γράφει εις την Αποκάλυψιν, μάρτυρα πιστόν ονομάζων τον Αντίπαν. Διότι ούτω γράφει, ως εκ προσώπου του Χριστού λέγοντος προς τον Άγγελον της εν Περγάμω Εκκλησίας· «Και εν ταις ημέραις αις Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, ος απεκτάνθη παρ’ υμίν, όπου ο σατανάς κατοικεί» (Αποκάλ. β:13). Ούτος λοιπόν ο μακάριος εχειροτονήθη υπό των Αγίων Αποστόλων Επίσκοπος Περγάμου, πολύ δε πρεσβύτης κατά την ηλικίαν συνελήφθη υπό των εν Περγάμω αθέων ειδωλολατρών, διότι φανέντες προς αυτούς οι παρ’ αυτών λατρευόμενοι δαίμονες, τους είπον, ότι δεν δύνανται να κατοικώσιν εις τον τόπον εκείνον, ούτε να δέχωνται τας προσφερομένας προς αυτούς θυσίας, επειδή τους διώκει εκείθεν ο Αντίπας.

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν. Κατόπιν λέγει ο μαθητής:                      

-Ώστε λοιπόν, Γέροντα, πρόκειται να αλλάξουν οι παραδόσεις και τα έθιμα των Χριστιανών; Μήπως δεν θα υπάρχουν πλέον ιερείς εις την Εκκλησίαν αφού θα βαδίσει προς αυτό το κατάντημα; Τότε ο αββάς εσυνέχισεν:  

Ελάχιστος, οφειλόμενος φόρος τιμής προς την Φιλική Εταιρεία.

Ο Ελληνικός Λαός από την φύση του ελεύθερος και αγωνιστής και πατριώτης στο διάβα της ιστορικής διαδρομής δεν έσκυψε το κεφάλι και δεν λογάριαζε την  αριθμητική - υλική υπεροχή του αντιπάλου. Το μαρτυρεί η απάντηση προς τους Πέρσες ότι θα πολεμάμε υπό την σκιά των τόξων των πολυάριθμων Περσών. Ο πόθος της ελευθερίας του κατέκαιγε τα σωθικά, μιλάμε για τη σκλαβιά του την οθωμανική. Το όνειρο ότι μια μέρα θα γίνουν πάλι με χρόνους με καιρούς δικά μας του συντηρούσε την ελπίδα και του έδινε φτερά. Το κρυφό σχολειό του συντηρούσε τον πόθο. Το ιστορικό παρελθόν δρούσε πολλαπλασιαστικά. Δεν δέχτηκε την τουρκική σκλαβιά μοιρολατρικά. Έγιναν αρκετές προσπάθειες σε τοπικό επίπεδο, κυρίως, για λευτεριά. Δεν είχαν τα αναμενόμενα και ποθητά αποτελέσματα. Οι τοπικές εξεγέρσεις πνίγονταν στο αίμα και πότιζαν το δένδρο και την Ελπίδα της ευλογημένης ημέρας.

Έτσι, λοιπόν, το 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας και συγκεκριμένα την 14^η Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Ορθοδοξία εορτάζει και πανηγυρίζει την ύψωση του Τιμίου Σταυρού,  τρείς αγνοί Έλληνες πατριώτες ιδρύουν τη Φιλική Εταιρεία. Πρόκειται για τον Νικόλαο Σκουφά, 35 χρόνων, από το Κομπότι της Άρτας, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, 42 χρόνων, από την Πάτμο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, 26 χρόνων, από τα Γιάννενα. Και οι τρεις έχουν ήδη γίνει κοινωνοί των επαναστατικών ιδεών. Η Φιλική Εταιρεία ήταν η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που σχηματίστηκαν για την προετοιμασία επανάστασης για την απελευθέρωση.

 Η επιλογή της ημέρας δεν είναι τυχαία. Θέλουν να σηματοδοτήσουν τον χαρακτήρα της σχεδιαζόμενης εξέγερσης, της προετοιμαζόμενης παλιγγενεσίας, την κήρυξη της επανάστασης για «την πίστη του Χριστού την Αγία και της Ελλάδος την Ελευθερία» όπως θα βροντοφωνάξουν οι επαναστατημένοι Έλληνες από την Αγία Λαύρα την 25^η Μαρτίου  1821, άλλη μια πολύ σημαδιακή ημέρα για την Ορθοδοξία.

Ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τῆς τουρκικῆς στά πομακοχώρια τῆς Θράκης!

 

Ἡ «Ἑστία» ἀποκαλύπτει δίγλωσσο ἔγγραφο τοῦ Δήμου Μύκης πρός τούς μουσουλμάνους κατοίκους

ΠΡΟ ΜΗΝΟΣ ἡ «Ἑστία» ἐδέχθη μία καταγγελία. Πολῖτες τῆς Ξάνθης μᾶς ἀνέφεραν ὅτι ἐδέχθησαν κλήση γιά ἐμβολιασμό στά κινητά τους –εἰς ἀπάντησιν προηγούμενης δικῆς τους– στά τουρκικά! Πιό συγκεκριμένα ἡ καταγγελία πού ἐτέθη τότε ὑπ’ ὄψιν μας ἦταν ἡ ἑξῆς: Ἕλλην δημόσιος ὑπάλληλος, τόν ὁποῖο τό σύστημα ἐμβολιασμοῦ προγραμμάτισε νά κάνει τό ἐμβόλιό του στό Κέντρο Ὑγείας τοῦ ὀρεινοῦ Πομακικοῦ χωριοῦ Ἐχῖνος, ἐδέχθη κλήση ἀπό τό συγκεκριμένο νοσηλευτικό ἵδρυμα στό κινητό του, στήν ὀθόνη τοῦ ὁποίου δέν ἐνεφανίσθη ὁ ἀριθμός τοῦ τηλεφώνου ἁπλῶς ἀλλά καί ἡ ἐπωνυμία του! Καί μάλιστα ἀναβαθμισμένη: ἀπό Κέντρο Ὑγείας σέ νοσοκομεῖο. Στά τουρκικά. Σύμφωνα μέ τήν καταγγελία, ἐνεφανίσθη στήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ του μήνυμα κλήσεως ἀπό τό Şahin Hastanesi. Sahin ὀνομάζουν οἱ Τοῦρκοι στήν γλῶσσα τους τόν Ἐχῖνο ὅπως καί τήν Ξάνθη Cece İskeçe. Hastanesi στήν τουρκική ὀνομάζεται τό νοσοκομεῖο. Ἡ καταγγελία ἦταν σοβαρή, ἀλλά ὁ καταγγέλλων λόγῳ τῆς φύσεως τῆς ἐργασίας του δέν ἤθελε νά κάνει τήν καταγγελία ἐπωνύμως οὔτε νά μᾶς ἀποστείλει ἀντίγραφο τῆς κλήσεως. Ὁ Διευθυντής τῆς «Ἑστίας» ἐπικοινώνησε κατόπιν αὐτοῦ μέ τό Κέντρο Ὑγείας Ἐχίνου ζητώντας τόν διευθυντή του, ἀλλά εἰς μάτην. Ἐκεῖνος δέν τοῦ ἀπήντησε ποτέ. Ἐπικοινώνησε μέ ἄλλους παράγοντες τῆς Ξάνθης ἀλλά οὔτε καί ἐκεῖνοι μπόρεσαν νά τόν βοηθήσουν. Ἔτσι ἡ ἐφημερίς μας ἀπεφάσισε ἐλλείψει ἀποδείξεων νά μήν προβάλει τό θέμα.

Σήμερα ὅμως μέ ἀπόσταση μηνός γίνεται ἀντιληπτό ἐγγράφως, μέ ἀποδείξεις αὐτήν τήν φορά, ὅτι πράγματι στήν ὀρεινή Ξάνθη, στά ἀποκαλούμενα Πομακοχώρια, πλησίον τῆς ἑλληνοβουλγαρικῆς μεθορίου, γίνεται προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς τουρκικῆς γλώσσης σέ δημόσια ἔγγραφα θεσμῶν τῆς μειονότητος.

ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

H επίθεση, πού δέχεται ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία αὐτή τήν ἐποχή, ἐκδηλώνεται σέ τρία κυρίως μέτωπα: 

1. Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων διαλύει σήμερα τήν Ἑλλάδα μέ μεθόδους Μαφίας καί μέ τή βοήθεια τῶν ντόπιων ἐντολοδόχων της, τῶν πολιτικῶν-μαριονεττῶν· ἀφ᾽ ἑνός τῶν ἀριστερούληδων-διεθνιστούληδων τῆς «Ἀριστερᾶς» καί ἀφ᾽ ἑτέρου (σέ μικρότερο βαθμό) τῆς «Δεξιᾶς» «τοῦ κεφαλαίου πού δέν γνωρίζει πατρίδα». Ξεπουλοῦν τήν πατρίδα μας ὅσο-ὅσο. Τήν μετέβαλαν ἤδη σέ «ἀποικία χρέους» καί τήν ἐποικίζουν μέ στρατιές Ἀφροασιατῶν μωαμεθανῶν, οἱ ὁποῖοι σύντομα θά λάβουν ἑλληνική ὑπηκοότητα καί θά ἀπαιτήσουν γλῶσσα, τζαμιά καί σαρία (ἰσλαμικό νόμο). Σ᾽ αὐτό τό ἔγκλημα συνεργοῦν ἀπό κοινοῦ οἱ «ἀγαπούληδες» χριστιανοί τῶν σαλονιῶν καί τό «ζαλισμένο κοπάδι» καί οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι», πού δημιουργεῖ ἡ πλύση ἐγκεφάλου, πού ἀσκοῦν τά διαπλεκόμενα καί ἐξωνημένα ΜΜΕ. Ἰδιαίτερα μᾶς πονᾶ αὐτό πού βλέπουμε νά γίνεται: Νά συνεργεῖ, ἄθελά της, καί ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας (εὐτυχῶς ὄχι ὅλοι οἱ Μητροπολίτες) στό ἀνίερο καί ἀντεθνικό αὐτό ἐγκληματικό σχέδιο, πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἐσχάτη προδοσία!

Η Απομόνωση Ασυμπτωματικών covid-19 Συμπολιτών μας -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 

Από τό βίντεο : «... στό σημείο αυτό διευκρινίζετε ότι τά οικιακά τέστ σέ καμία περίπτωση δέν μπορούν νά υποκαταστήσουν τήν επιδημιολογική επιτήρηση, αντιθέτως αποτελούν ένα συμπληρωματικό μέσο ατομικής αυτοδιάγνωσης και αυτοπροστασίας γιά τήν έγκαιρη διάγνωση και απομόνωση τών ασυμπτωματικών συμπολιτών μας» ! Τό θαυμαστικό δικό μου, γι΄ αυτά που μάς είπε ο κ. Κοντοζαμάνης. Δηλαδή τί μάς είπε ; Πρώτον, ότι « ... τά οικιακά τέστ δέν μπορούν νά υποκαταστήσουν τήν ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ μελέτη», ξεχνώντας ότι βασανιζόμαστε από μία ΠΑΝΔΗΜΙΑ. Καί δεύτερον, ότι αυτά τά τέστ (οικιακά) «είναι συμπληρωματικό μέσο ( ... ) γιά τήν έγκαιρη διάγνωση καί ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ τών ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΩΝ συμπολιτών μας». Δηλαδή, κάθε ασυμπτωματικός συμπολίτης μας είναι δυνητικός εχθρός τής υγείας μας, οπότε καλόν είναι νά τόν απομονώνουμε.

Διδάσκει το παράδειγμα και όχι τα παχιά λόγια

Ευχαριστώ τον Antonios Markou για την αποστολή του παρόντος άρθρου

«Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας». Μάλιστα. Είναι η μόνιμη επωδός των ανυστάκτων φρουρών της υγείας μας. Το ποικιλώνυμο πολιτικό κυβερνολόι, τι έχασε, εν μέσω πανδημίας και χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στην κοινότοπη φράση; Μειώθηκε ο μισθός τους ή απαγορεύονται οι μετακινήσεις τους; Τι έχασαν, ξαναρωτώ, που θα το πάρουν πίσω;

Έχασαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι απλοί ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ζουν με τις ελεημοσύνες του κράτους, μη επιστρεπτέες… κακομοιριές, μοιρασμένες και αυτές με άδικα εν πολλοίς κριτήρια. Κόποι χρόνων κατεδαφίστηκαν. Αξιοπρέπειες τσαλακώθηκαν. Όνειρα ματαιώθηκαν. Γενοτόπια ερημώθηκαν. Γονείς γέροντες αφέθηκαν σε παγερή μοναξιά και φόβο για τα μελλούμενα, χωρίς την παρουσία των παιδιών τους, που είναι παρηγοριά τους και ελπίδα. Η κ. Μπακογιάννη μας βεβαιώνει ότι θα πάει στην Κρήτη το Πάσχα, «βρέξει-χιονίσει». Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία περί τούτου. Νυχθημερόν παρελαύνουν από τις τηλεοπτικές οθόνες οι κολοκυθολογούντες εν πολλοίς ειδικοί και παραπολιτικοί, με εξασφαλισμένη την άνεση μετακινήσεων, και μας απειλούν για το Πάσχα, αν δεν υπακούσουμε στις οδηγίες τους. Καλά λέει η παροιμία «να φοβάσαι από καινούργιο άρχοντα και παλιό διακονιάρη».

Εξοχική Λαμπρή -- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Καλὰ τὸ ἔλεγεν ὁ μπάρμπα-Μηλιός, ὅτι τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἐκινδύνευον νὰ μείνουν οἱ ἄνθρωποι οἱ χριστιανοί, οἱ ξωμερίτες, τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ἀλειτούργητοι. Καὶ οὐδέποτε πρόρρησις ἔφθασε τόσον ἐγγὺς νὰ πληρωθεῖ, ὅσον αὐτή· διότι δὶς ἐκινδύνευσε νὰ ἐπαληθεύσῃ ἀλλ᾿ εὐτυχῶς ὁ Θεὸς ἔδωκε καλὴν φώτισιν εἰς τοὺς ἁρμοδίους καὶ οἱ πτωχοὶ χωρικοί, οἱ γεωργοποιμένες τοῦ μέρους ἐκείνου, ἠξιώθησαν καὶ αὐτοὶ νὰ ἀκούσωσι τὸν καλὸν λόγον, καὶ νὰ φάγωσι καὶ αὐτοὶ τὸ κόκκινο αὐγό.

Ὅλα αὐτά, διότι τὸ μὲν ταχύπλουν, αὐτὸ τὸ προκομμένον πλοῖον, τὸ ὁποῖον ἐκτελεῖ δῆθεν τὴν συγκοινωνίαν μεταξὺ τῶν ἀτυχῶν νήσων καὶ τῆς ἀπέναντι ἀξένου ἀκτῆς, σχεδὸν τακτικῶς δὶς τοῦ ἔτους, ἤτοι κατὰ τὶς δυὸ ἀλλαξοκαιριές, τὸ φθινόπωρον καὶ τὸ ἔαρ, βυθίζεται, καὶ συνήθως χάνεται αὔτανδρον· εἶτα γίνεται νέα δημοπρασία, καὶ εὑρίσκεται τολμητίας τις πτωχὸς κυβερνήτης, ὅστις δὲν σωφρονίζεται ἀπὸ τὸ πάθημα τοῦ προκατόχου του, ἀναλαμβάνων ἑκάστοτε τὸ κινδυνωδέστατον ἔργον· καὶ τὴν φορὰν ταύτην, τὸ ταχύπλουν, λήγοντος τοῦ Μαρτίου, τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ τοῦ χειμῶνος γενομένου, εἶχε βυθισθεῖ· ὁ δὲ παπᾶ-Βαγγέλης, ὁ ἐφημέριος ἅμα καὶ ἡγούμενος καὶ μόνος ἀδελφὸς τοῦ μονυδρίου τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ἔχων κατ᾿ εὔνοιαν τοῦ ἐπισκόπου καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐξάρχου καὶ πνευματικοῦ τῶν ἀπέναντι χωρίων, καίτοι γέρων ἤδη, ἔπλεε τετράκις τοῦ ἔτους, ἤτοι κατὰ πᾶσαν τεσσαρακοστήν, εἰς τὰς ἀντίκρυ ἐκτεινομένας ἀκτὰς ὅπως ἐξομολογήσῃ καὶ καταρτίσῃ πνευματικῶς τοὺς δυστυχεῖς ἐκείνους δουλοπάροικους, τοὺς «κουκουβίνους ἢ κουκοσκιάχτες», ὅπως τοὺς ὀνόμαζον, σπεύδων, κατὰ τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, νὰ ἐπιστρέψῃ ἐγκαίρως εἰς τὴν μονήν του, ὅπως ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα. Ἀλλὰ κατ᾿ ἐκεῖνο τὸ ἔτος, τὸ ταχύπλουν εἶχε βυθισθεῖ, ὡς εἴπομεν, ἡ συγκοινωνία ἐκόπη ἐπὶ τίνας ἡμέρας, καὶ οὕτως ὁ παπᾶ-Βαγγέλης ἔμεινεν ἀκουσίως, ἠναγκασμένος νὰ ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα πέραν τῆς πολυκυμάντου καὶ βορεοπλήκτου θαλάσσης, τὸ δὲ μικρὸν ποίμνιόν του, οἱ γείτονες τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, οἱ χωρικοὶ τῶν Καλυβιῶν ἐκινδύνευον νὰ μείνωσιν ἀλειτούργητοι.