Εξοχική Λαμπρή -- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Καλά το έλεγεν ο μπαρμπα-Μηλιός, ότι το έτος εκείνο εκινδύνευον να μείνουν οι άνθρωποι οι χριστιανοί, οι ξωμερίτες, την ημέραν του Πάσχα, αλειτούργητοι. Και ουδέποτε πρόρρησις επλησίασε τόσον εγγύς να πληρωθή, όσον αυτή· διότι δις εκινδύνευσε να επαληθεύση, αλλ’ ευτυχώς ο Θεός έδωκε καλήν φώτισιν εις τους αρμοδίους και οι πτωχοί χωρικοί, οι γεωργοποιμένες του μέρους εκείνου, ηξιώθησαν και αυτοί να ακούσωσι τον καλόν λόγον και να φάγωσι και αυτοί το κόκκινο αυγό.

Όλα αυτά, διότι το μεν ταχύπλουν, αυτό το προκομμένον πλοίον, το οποίον εκτελεί δήθεν την συγκοινωνίαν μεταξύ των ατυχών νήσων και της απέναντι αξένου ακτής, σχεδόν τακτικώς, δις του έτους, ήτοι κατά τις δύο αλλαξοκαιριές, το φθινόπωρον και το έαρ, βυθίζεται, και συνήθως χάνεται αύτανδρον· είτα γίνεται νέα δημοπρασία, και ευρίσκεται τολμητίας τις πτωχός κυβερνήτης, όστις δεν σωφρονίζεται από το πάθημα του προκατόχου του, αναλαμβάνων εκάστοτε το κινδυνωδέστατον έργον· και την φοράν ταύτην, το ταχύπλουν, λήγοντος του Μαρτίου, του αποχαιρετισμού του χειμώνος γενομένου, είχε βυθισθή· ο δε παπα-Βαγγέλης, ο εφημέριος άμα και ηγούμενος και μόνος αδελφός του μονυδρίου του Αγίου Αθανασίου, έχων κατ’ εύνοιαν του επισκόπου και το αξίωμα του εξάρχου και πνευματικού των απέναντι χωρίων, καίτοι γέρων ήδη, έπλεε τετράκις του έτους, ήτοι κατά πάσαν τεσσαρακοστήν, εις τας αντικρύ εκτεινομένας ακτάς, όπως εξομολογήση και καταρτίση πνευματικώς τους δυστυχείς εκείνους δουλοπαροίκους, τους “κουκκουβίνους ή κουκκοσκιάχτες”, όπως τους ωνόμαζον, σπεύδων, κατά την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, να επιστρέψη εγκαίρως εις την μονήν του, όπως εορτάση το Πάσχα.

Το σύμπλεγμα της δαιμονικής δουλείας του σαρκικού ανθρώπου -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ο μωσαϊκός νόμος με την εντολή· “Ουκ επιθυμήσεις” απεκάλυψε τον εσώτερο υπαρξιακό προβληματισμό του ανθρωπίνου προσώπου, που προέκυψε από την πράξη της παραβάσεως της εντολής του Θεού!

 Τον προβληματισμό αυτό, στον οποίο εγκλωβίσθηκε το πρόσωπο αυτό, κατά τη διαδικασία της αντίθεης επιλογής του, τον αγνοούσε, αφού η αυτοσυνειδησία του λειτουργούσε πλέον, ύστερα από την επιλογή αυτή, στο καθεστώς της αιχμαλωσίας και της δουλικής του υποταγής στη δαιμονική βία!

Το πρόβλημα επομένως της απελευθερώσεως του ανθρώπου από τη δουλεία του αυτή ήταν πράγματι, πρώτα-πρώτα, πρόβλημα αυτογνωσίας, με πρώτο στόχο την κατανόηση της πλοκής και της φύσεως του βασικού του υπαρξιακού προβληματισμού.

'ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ'' Ψάλλει ο βυζαντινός χορός των Αγιοκυπριανιτών Πατέρων

Βουνόν δε δασύ και κατάσκιον είναι η Θεοτόκος· βουνόν μεν λέγεται διότι καθώς το όρος και το βουνόν ούτε αροτριάται, ούτε γεωργείται, ούτε σπείρεται από ανθρώπους αλλ΄ αυτοφυώς και αγεωργήτως βλαστάνει τα υψηλά δένδρα και τα χαμόκλαδα και το χορτάρι· ούτω και η Θεοτόκος ασπόρως και αγεωργήτως εβλάστησε τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ως δένδρον μεν υψηλόν, δια το ύψος της Θεότητος ως χαμόκλαδον δε, δια την ταπεινότητα της ανθρωπίνης φύσεως και ως χόρτον, διότι τρέφει τους αυτώ πιστεύοντας. Δασύ δε βουνόν λέγεται η Θεοτόκος καθώς εις το δασύ βουνόν δεν μπαίνει τσεκούρι, ούτε χέρι ανθρώπου κόπτει τα ξύλα αυτού δια την πολλήν δασύτητα. Σίδηρος = (λογισμός πονηρός) δεν ανέβη εις Αυτήν ο γεννών σκωρίαν: (μολυσμόν και φθοράν πάθους σαρκικού), ούτε χειρ ανθρωπίνη ίνα κόψη την παρθενίαν Αυτής. Όθεν ο Δανιήλ είπε περί του όρους τούτου της Παρθένου: «Εθεώρουν, έως ου ετμήθη λίθος από όρους άνευ χειρός». Δανιήλ β: 45.

 

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ο αθλήσας εν τη Νέα Εφέσω κατά το έτος αωα΄ (1801), ξίφει τελειούται.

Γεώργιος ο ένδοξος του Χριστού Νεομάρτυς ήτο γέννημα και θρέμμα της εν Μικρά Ασία πόλεως Νέας Εφέσου, εις την οποίαν κατά το έτος αψνστ΄ (1756) εγεννήθη εκ πατρός ονόματι Νικολάου και εις την οποίαν ήθλησεν εν έτει αωα΄ (1801), αφού προηγουμένως ανένηψεν εκ του πτώματος της αμαρτίας. Διότι, ευλογητός ο Θεός. Όσον οι εχθροί μαίνονται εναντίον του Χριστιανισμού, άλλο τόσον η Ανατολή κηρύττει λαμπρώς και μεγαλύνει με αθλητικούς αγώνας Θεόν αληθινόν, Σωτήρα του κόσμου και Κριτήν των απάντων, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Δια τούτο πλησίον των Βίων εκείνων των Αγίων, τους οποίους αναγινώσκετε, αδελφοί μου Χριστιανοί, ακούσατε και πως ανένηψεν εκ του πτώματος και πως ηγωνίσθη και ήθλησε δια τον Χριστόν ο Νεομάρτυς ούτος Γεώργιος, δια να μη μείνη υστερημένη η υμετέρα αγάπη από την εξ αυτής ωφέλειαν.

H αίρεσις τού Οικουμενισμού έχει δύο χαρακτηριστικά που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις

Πρώτον, την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεσιν και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και δεύτερον, την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελαχίστας εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων καί μοναχών. 

Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στό θεωρητικό πεδίον, δηλαδή στά λόγια και την πέννα, χωρίς ουδεμίαν πρακτικήν έκφρασιν αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την αίρεσιν κ.λ.π. 
Το θλιβερώτερον όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέσιν τους. Λέγουν χαρακτηριστικώς ότι ενεργούν έτσι, διότι επθυμούν να ευρίσκωνται εντός Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας!
 

----------------------------

 Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Τα ίδια και χειρότερα αναφέρουν και οι οπαδοί του πεπτωκότος πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου για τους αιρετικούς και σχισματικούς Νεοημερολογίτας.

"Οι Νεοημερολογίτες βρίσκονται εντός της Εκκλησίας και έχουν θεία Χάρι", λένε, με αποτελέσμα πολλοί εκ των Νεοημερολογιτών να παρασύρονται και να παραμένουν εκτός Εκκλησίας, ήτοι στην αναθεματισμένη σχισματοαίρεσή τους.

--------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

ΧΣ:«΄΄Οι Νεοημερολογίτες βρίσκονται εντός της Εκκλησίας και έχουν θεία Χάρι΄΄,λένε,με αποτελέσμα πολλοί εκ των Νεοημερολογιτών να παρασύρονται και να παραμένουν εκτός Εκκλησίας, ήτοι στην αναθεματισμένη σχισματοαίρεσή τους.»

Διά μίαν εἰσέτι φοράν ὁ κ. ΧΣ ψεύδεται ἀσυστόλως! Διότι οἱ μέν Ν/Ηται λέγουν ὅτι οἱ Π/Ηται εἶναι αὐτοί πού εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας καί δέν ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια, οἱ δέ Π/Ηται (οἱ ἀποτειχισμένοι ἐννοεῖται) λέγουν ἐπισήμως (Συνοδικῶς) ἤ ἀκριβῶς τό ἀντίθετον (οἱ Ματθαιϊσταί καί ἡ Σύνοδος Μακαρίου) ἤ ὅτι δέν γνωρίζουν (Σύνοδος Καλλινίκου μετά τήν ἕνωσίν των μέ τούς Ἁγιοκυπριανίτας). Οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό ὅλες τίς Συνόδους Π/Ηται λέγουν ὅτι οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ τούς Οἰκουμενιστάς ὄχι μόνον ΔΕΝ λαμβάνουν εὐλογίαν, ἀλλά κολάζονται κιόλας, κατά τήν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μόνον οἱ ἐν ἀγνοίᾳ κοινωνοῦντες λαμβάνουν εὐλογίαν. Πάντως, ἔτσι ὅπως τό ἔγραψεν ὁ κ. ΧΣ, προπαγανδιστικῶς, δηλαδή, καί οὐχί ἐν Ἀληθείᾳ, οὐδείς ἐχέφρων ἀποτειχισμένος Π/Ητης τό λέγει! Διότι τότε δέν θά ὑπῆρχε λόγος ν' ἀποτειχισθῇ, δηλαδή ἔτσι θ' ἀκύρωνε τήν ὁμολογίαν του!

Eνός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου “Εκκλησιών”) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ΄Ιδιας Πίστης και ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6ο  άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή !!!

π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Τόν πολιτικό ρόλο τοῦ Μασονισμοῦ πραγματοποιεῖ ἡ Λέσχη Bilderberg, πού ἔχει αἰχμαλωτίσει τήν πλειονότητα τῶν πολιτικῶν δυνάμεων»

Ὁ Τεκτονισμὸς/Μασονία εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στὴν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ποὺ παρασιτεῖ στὸ σῶμα της, μὲ συνέπειες ὀδυνηρὲς γιὰ τὴν συνοχὴ καὶ ταυτότητά της. Τὸ σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τοκετὸς ξένων ὠδίνων, ξένος τελείως πρὸς τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καὶ μάλιστα στὴν οὐσία του μὴ συμβατὸς μὲ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τὸν ἰδεολογικὸ διαμελισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, κυρίως στὰ «ὑψηλότερα» κοινωνικὰ στρώματά της, συμβάλλοντας στὴ διαιώνιση καὶ τὸ βάθεμα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας διχασμοῦ. Ἡ δράση του (ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα) στὸν δικό μας γεωγραφικὸ χῶρο ἐθεμελίωσε τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ Μασονία ταυτίζεται μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ τὴν σκοτεινότητα λειτουργίας καὶ ἐνέργειας, κάτι ποὺ ὑποστασιώνεται στὴ γνωστὴ στὰ Ἰόνια Νησιὰ καὶ ἀπαξιωτικὴ γιὰ κάποιον διατύπωση• «σὰν μασόνος»...