Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ ὁ ὁραματισμὸς του γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος»

«Ὁ Πατροκοσμᾶς1 εἶναι ἀπό τις γνωστότερες ἐκκλησιαστικές μορφές τῶν προεπαναστατικῶν χρόνων, ἀκόμη καί στό χῶρο τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας2, μολονότι ἡ δράση καί προσφορά του δέν ἀνήκουν κυρίως στόν χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Αὐτό ἔχει μέ ἔμφαση ὑπογραμμίσει ὁ καθηγητής Gerhard Podskalsky, πού συμπεριέλαβε και τόν Πατροκοσμᾶ σέ καθαρά ἐπιστημονικό ἔργο του, ὡς μοναδική ἐξαίρεση.

Ἀρκοῦν δέ πρός διακρίβωση τῆς σημασίας του γιά το ὑπόδουλο Γένος, ὅσα ἐγκωμιαστικά λέγει γι’ αὐτόν ὁ ἴδιος ὁ γερμανός ἐρευνητής: «Ἐξαιρετικά δημοφιλής ἱεραπόστολος καί ἐθνοδιδάσκαλος». Χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκοῦ ἱεροκήρυκα, πού «διέθετε μιά θρησκευτική εὐσέβεια ξένη πρός τήν ἀκαδημαϊκή θεολογία»--«Τά κηρύγματά του συγκλόνισαν τό Λαό τόσο ἀπό ἐθνική, ὅσο καί ἀπό θρησκευτική ἄποψη»--γι’ αὐτό ἐθεωροῦντο «ἀπό κοινωνικοπολιτική ἄποψη ἀνατρεπτικά»3. Καί εἶναι γεγονός, ὅτι στό στόμα τοῦ Λαοῦ καί τῶν Τραγουδιῶν του σώθηκε ὁ ἀπόηχος τῶν κηρυγμάτων αὐτοῦ τοῦ μεγάλου διδάχου τοῦ Γένους.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ

 

Ὁ δοκητισμός, ἡ φοβερότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων, δέχθηκε κατὰ φαντασίαν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου (δοκεῖν – φαίνεσθαι). Φαινομενική, δηλαδή, παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴν ἐνδοκοσμικὴ πραγματικότητα. Γιὰ ποιὸ λόγο, θὰ μποροῦσε νὰ ἐρωτήσει κανείς. Οἱ Δοκῆται ἢ Δοκηταὶ κάθε ἐποχῆς δὲν μποροῦν νὰ ἀνεχθοῦν, στὰ ὅρια τῆς λογικῆς τους, τὴ σάρκωση καὶ τὴ γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου. Μεταβαλλόμενοι σὲ αὐτόκλητους ὑπερασπιστὲς τοῦ κύρους τοῦ Θεοῦ, ντρέπονται νὰ δεχθοῦν κάτι, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐπέλεξε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Τὸ δρόμο τῆς μητρότητας. Νὰ γεννηθεῖ δηλαδὴ ἀπὸ μία Μάνα, ἔστω καὶ ἂν Αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸ καθαρότερο πλάσμα ὅλης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τὴν Παναγία Παρθένο.

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος ΚΟΣΜΑΣ, ο εν Αλβανία μαρτυρήσας κατά το έτος αψοθ΄ (1779) αγχόνη τελειούται.

Κοσμάς ο Άγιος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος, ο αληθώς άνθρωπος του Θεού, διδάσκαλος και κήρυξ του θείου Ευαγγελίου, κατήγετο από το μικρόν χωρίον της Αιτωλίας το ονομαζόμενον Μέγα Δένδρον. Ήτο υιός γονέων ευσεβών, παρά των οποίων ανετράφη και εξεπαιδεύθη εις τα γράμματα εν νουθεσία Κυρίου, κατά τον θείον Απόστολον. Όταν δε ήλθεν εις ηλικίαν περίπου είκοσιν ετών, ήρχισε να διδάσκεται από τον Ιεροδιάκονον Ανανίαν, τον καλούμενον Δερβισάνον. Επειδή όμως κατά τους χρόνους εκείνους ήρχισε να ακμάζη και να φημίζεται μεγάλως και το σχολείον του Βατοπαιδίου εις το Άγιον Όρος, μετέβη εκεί, ίνα φοιτήση εις τούτο με άλλους αρκετούς συμπατριώτας του. Εκεί συνεπλήρωσε την μάθησιν υπό διδάσκαλον τον Παναγιώτην Παλαμάν. Μετά δε ταύτα εδιδάχθη και την Λογικήν από τον εκ Μετσόβου διδάσκαλον Νικόλαον Τζαρτζούλιον, όστις ήτο εκεί σχολάρχης μετά τον σοφώτατον Ευγένιον. Ήτο δε ούτος ο Ιερομάρτυς Κοσμάς ακόμη τότε λαϊκός, καλούμενος Κώνστας.

Είναι καί αυτό υπερηφάνεια Ελληνική..

 

Πηγή: https://scripta---manent.blogspot.com/

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΑΚΟΗ ?

 ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ :

Για να είμεθα Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε ο Ιερεύς και η Θεία Λειτουργία. Χωρίς αυτά τα δύο, δεν είμεθα Εκκλησία, αλλά απλά και μόνο ένα κοσμικό, φιλανθρωπικό σωματείο, μια οποιασδήποτε οργάνωσις όπως και οι προτεστάντες.

Συμπερασματικά : 

Εκκλησία = Ο λαός, ο Λειτουργός Ιερεύς και η Αγία Τράπεζα, δηλαδή η Θεία Λειτουργία.


ΕΙΠΕ ΑΛΛΟΣ ΓΕΡΩΝ :

"Οι ειδικοί επιστήμονες απεφάνθησαν ότι ο ιός διαδίδεται εύκολα στις συναθροίσεις. Η ειδική επιστημονική ομάδα μας προέτρεψε να απέχουμε από τις λατρευτικές μας Συνάξεις μέχρι να ξεπερασθεί ο πειρασμός.

Ο κίνδυνος της διασποράς ήταν και είναι μεγάλος. Θα έμενε η Εκκλησία στωικά αδιάφορη ενώπιον αυτής της παγκόσμιας αγωνίας; Ανθρώπινες ζωές χάνονται. Γι' αυτό και συστοιχηθήκαμε με την ειδική επιστημονική ομάδα για την προσωρινή αναστολή των λατρευτικών συναθροίσεων."

---------------------------------

Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Άν η Εκκλησία τών Κατακομβών είχε δική της "ειδική ομάδα", ώφειλε νά ποιμάνει εμπεριστατωμένα τό ποίμνιο, ούτως ώστε νά μήν βρεθεί στήν δύσκολη θέση νά στοιχηθεί μέ τόν Καίσαρα. Τί έπρεπε νά πράξει ; Νά ενημερώσει τούς πιστούς γιά τόν κίνδυνο τής διασποράς καί νά συστήσει - κατά κανόνα θά ήταν οι προχωρημένης ηλικίας - τήν αποχή τους από τή Θεία Λατρεία, ειδικότερα μάλιστα, σέ όποιους είχαν "υποκείμενο νόσημα" (υπέρταση, διαβήτη, καρδιακή ή αναπνευστική ανεπάρκεια, παχυσαρκία ή καποιο άλλο σοβαρό νόσημα). Σημαντικό θά ήταν επίσης νά τούς συμβουλεύσει νά απέχουν τής Θείας Λατρείας, άν είχαν συμπτώματα "κοινού κρυολογήματος" (πυρετός, βήχας, πονόλαιμος, ρινόρροια κλπ). Μέ αυτό τόν τρόπο, οι πιστοί θά απείχαν τού εκκλησιασμού καί δέν θά υπήρχε ουδείς λόγος κλεισίματος τών Ιερών Ναών. Άς σημειωθεί ακόμη καί η συμβουλή τού Απ. Παύλου πρός Κορινθίους : «28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· 29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. 30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. 31 εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα·» (1Κρ. ια΄).

Πηγή : https://catacomb--church.blogspot.com/

Ο όσιος Πέτρος Ο Δαμασκηνός γράφει (Δεύτερον Βιβλίον):

«Εκείνος, που φωτίστηκε, ώστε να βλέπη τις αμαρτίες του, δεν σταματά να θρηνή τον εαυτόν του και τους άλλους ανθρώπους, βλέποντας την τόσην ανοχήν του Θεού και τις τόσες αμαρτίες, που από την αρχή κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε διαρκώς οι  άθλιοι. Απ᾽ αυτό γίνεται ευγνώμων, μη τολμώντας να κατακρίνη κανέναν, από ντροπή για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού και τα δικά μας αμαρτήματα…».

«Ορθόδοξος Τύπος» : Ο Πατριάρχης μας Συνοδικός του Πάπα!

«Είναι εκτός πάσης αμφιβολίας ότι με σταθερά και καλώς μελετημένα βήματα – όχι όμως με τον νόμιμον και κανονικόν τρόπον – προωθείται το πλησίασμα των κορυφών Ορθοδοξίας και Παπισμού. Όλα δείχνουν ότι δεν είναι πλέον πολύ μακριά η στιγμή, που θ΄ ακούσουμε να διακηρύσσεται και επισήμως η ένωσις των «εκκλησιών». Και τυφλοί ακόμη το βλέπουν μετά την τελευταίαν ενέργειαν του οικουμενικού μας πατριάρχου. Ποιο είναι το νέο οικουμενιστκό βήμα; Στις 18 Οκτωβρίου 2008 ο ορθόδοξος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος έλαβε μέρος στην σύνοδο των ρωμαιοκαθολικών επισκόπων στο Βατικανό. Όχι απλώς  παρηκολούθησε τις εργασίες ως ακροατής, αλλά και ωμίλησε αγγλιστί στους παπικούς καρδιναλίους. Με άλλα λόγια έγινε δεκτός ως μέλος στο ανώτατον διοικητικόν όργανον της παπωσύνης, σαν να ήταν ένας καρδινάλιος κι αυτός. Προσοχή, δεν ηυτομόλησεν από την Ορθοδοξίαν στον παπισμό, όπως έκαμε κάποτε ο Βησσαρίων, αλλά μετέσχε στην παπική σύνοδο παραμένοντας ορθόδοξος πατριάρχης. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, είναι πρωτοφανές και ανήκουστο. Αποκαλύπτει πόση εξοικείωσις έχει επέλθει μεταξύ πατριάρχου και πάπα». (Περιοδικόν «Σπίθα» αρ. φ. 667). Παρακολουθούμεν μετά δέους και ανησυχίας τα αντορθόδοξα αυτά βήματα του πατριάρχου Βαρθολομαίου, αναμένοντες τα επόμενα! Άραγε θα ολοκληρωθή ως δεύτερος «Βησσαρίων»; Ίδωμεν.

«Ορθόδοξος Τύπος» αρ. φ. 1762

Προς φιλοπαπικούς: Η δολιότης των Παπικών. Του Ευγενίου Βουλγάρεως.

«Όχι ολιγωτέραν προσοχήν και φύλαξιν χρειάζεσθε, Αδελφοί μου, προς αυτούς τους απατεώνας (εννοεί του παπικούς), όταν έρχωνται με το μέλι εις το στόμα και σας ομιλούν, όταν τεχνεύωντας με τον δόλον των ευεργεσιών και χαρίτων να σας αγκιστρώνουν και με τας ελπίδας και υποσχέσεις να σας σαγηνεύσουν. Φοβερώτερος εχθρός δεν είναι από εκείνον, όπου υποκρίνεται φίλος. Επικινδυνωδέστερος και ολεθριώτερος πόλεμος δεν είναι από εκείνον, όπου με την ελπίδα της ελευθερίας φέρει την τυραννίδα. Πιστεύσατέ μοι ότι περισσοτέρους Ορθοδόξους επλάνησαν και έσυραν προς εαυτούς οι Λατίνοι με την δόσιν (παροχές),  πάρεξ με την διάλεξιν (διαλόγους).