ΜΟΝΑΔΙΚΗ εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία.
Αγάπη και αλήθεια --- Διονύσιος Μπατιστάτος, Θεολόγος
(Παρατηρήσεις επί της επιστολής του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου)
Σεβαστοί Πατέρες,
Εν τω υμετέρω εγκρίτω οργάνω της αγωνιζομένης και αγωνιώσης Ορθοδοξίας, «Ορθόδοξος Τύπος» (αρ. φύλ. 109/10-10-1969) δημοσιεύεται μακροσκελεστάτη επιστολή του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. Καίτοι στερούμαι προσόντων, εφαμίλλων προς τον σεβαστόν και εξαίρετον επιστολογράφον, όντα σύμβουλον εξ απορρήτων επισήμων Εκκλησιαστικών ανδρών και πλειστάκις προβληθέντα δια το επισκοπικόν αξίωμα, εν τούτοις αποτολμώ να παρακαλέσω Υμάς, όπως φιλοξενήσητε πενιχράς τινας σκέψεις μου· τούτο δε ουχί προς προβολήν ασήμου και ασημάντου τινός λαϊκού, μη αξιωθέντος παρά του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας ουδέ θέσεως διδασκάλου εν εκπαιδευτικοίς Αυτής Ιδρύμασιν, ως αθεραπεύτου συντηρητικού, αναδίδοντος την οσμήν του λιβάνου, και της κανδήλας των παραδόσεων, αλλά χάριν αυτής ταύτης της Ορθοδοξίας, του προσφιλούς εντρυφήματος των καρδιών μας και της αποκλειστικής ελπίδος σωτηρίας. Συνεταί, πράγματι, αι παραινέσεις, συμπλέκουσαι αριστουργηματικόν δοκίμιον επιστολιμαίας ρητορικής διατριβής. Συνεταί, αλλά άσκοποι και … επικίνδυνοι! Άραγε αγνοεί ο προς ον η επιστολή όσα εν τη επιστολή αναφέρονται; Έχει την γνώμην ο συμπαθής συντάκτης, ότι είναι ο πρώτος, όστις ανακαλεί εις την τάξιν τον προ πολλού ατακτήσαντα;
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ
Λέγει δε και ο Βρυέννιος Ιωσήφ: «Τις Μήτηρ του Θεού των
Πατέρων εφάνη ποτέ; Τις άμα και πλάστην και πλάσμα συνέλαβε; Τις δε και
συλλαβούσα Υιόν και κυήσασα και τεκούσα το είναι Παρθένον ουκ απεβάλετο; Προ
της συλλήψεως Παρθένος· εν τη συλλήψει Παρθένος· εν τη κυήσει Παρθένος· εν τω
τίκτειν Παρθένος· και μετά το τεκείν ωσαύτως Παρθένος και αεί Αειπάρθενος· η
γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και
οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω,
πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν
όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο.
Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Επίσκοπος Κίου της Βιθυνίας εν ειρήνη τελειούται.
Ευστάθιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, αποτινάξας αφ’ εαυτού τον κόσμον και τα εν τω κόσμω, ως φορτίον βαρύ, έγινε Μοναχός και τον ζυγόν του Χριστού φέρων επι των ώμων του, αόκνως εποίει τας εντολάς Αυτού και επεμελείτο της σωτηρίας της ψυχής του. κατόπιν δε εχειροτονήθη και Ιερεύς, πεισθείς εις τας πολλάς προς αυτόν παρακλήσεις του λαού. Ηυχαρίστει δε πάντοτε τον Θεόν, προς τον οποίον είχε πίστιν αδίστακτον· είχεν αγάπην εις όλους ανυπόκριτον· ήτο διδακτικός, ταπεινός, συμπαθής, ελεήμων, ζηλωτής καλών έργων. Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας έγινε και Αρχιερεύς της εν Βιθυνία Κίου, η οποία το πάλαι ωνομάζετο Κίερος, ύστερον δε ωνομάσθη Προυσιάς και ήτις πρότερον είχε θρόνον Επισκόπου υπό τον Νικαίας Μητροπολίτην.
Ὁ λέγων αὐτήν τὴν Εὐχήν -- Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Ὁ λέγων αὐτήν τὴν Εὐχήν κάθε ἑσπέρας, μετὰ κατανύξεως, ἐὰν ἐπέλθη ἐπ' αὐτὸν ἡ φοβερά ὥρα τοῦ θανάτου ἐν τῇ νυκτί ταύτη, λυτροῦται τῆς κολάσεως, ἐλέει Θεοῦ.
Εὔσπλαγχνε καὶ πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ, ἐλέησόν με πρὸ τῆς ἐμῆς τελευτῆς.
Οἶδα γὰρ ὅτι φρικτὸν καὶ φοβερὸν ἀναμένει με δικαστήριον ἐνώπιον πάσης τῆς κτίσεως, ὅτε καὶ τῶν ἐναγῶν καὶ παμβεβήλων μου πράξεων ἁπασῶν φανέρωσις γίνεται· ἀσύγγνωστα γὰρ ὡς ἀληθῶς καὶ ἀνάξια ὑπάρχουσι συγχωρήσεως, ὡς ὑπερβαίνοντα τῷ πλήθει ψάμμον θαλάσσιον.
A CONFESSION OF FAITH Against Ecumenism
From a Convention of Orthodox Clergymen and Monks Greece, April 2009
Those of us who by the Grace of God have been raised with the dogmas of piety and who follow in everything the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, believe that:
The sole path to salvation of mankind[1] is the faith in the Holy Trinity, the work and the teaching of our Lord Jesus Christ, and their continuance within His Body, the Holy Church. Christ is the only true Light;[2] there are no other lights to illuminate us, nor any other names that can save us: "Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved."[3] All other beliefs, all religions that ignore and do not confess Christ "having come in the flesh,"[4] are human creations and works of the evil one,[5] which do not lead to the true knowledge of God and rebirth through divine Baptism, but instead, mislead men and lead them to perdition. As Christians who believe in the Holy Trinity, we do not have the same God as any of the religions, nor with the so-called monotheistic religions, Judaism and Mohammedanism, which do not believe in the Holy Trinity.
------------------
I read this "confession of faith" when it was first published in "Orthodoxos Typos" (2009). As an academic document, it was excellent! In Truth, however, it was void, as none of those who signed it walled off from the heresy of Ecumenism. Worse, some of them, e.g., the late "metropolitan" Jeremiah of Gortynos and Megalopoleos (I forget the other one), who were pressured by "patriarch" Bartholomew to "repent," requested that their names be taken off the list!!! These are the modern "confessors of the faith"!!! Even when the "Synod of Colymbarion" took place (2016), which turned everything upside down in Orthodoxy, these "confessors" hid, except for a few who interrupted the commemoration of their local "bishop," but, to my knowledge, continued their communion with other "bishops" who are in communion with Ecumenism!!! In short, this "confession" was a charade!!! The "confessors" of the type of "metropolitan" Serafeim of Peiraieus obviously think that they can deceive God, but are obviously wrong!
----------------------
Δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως τα παραπάνω κείμενο.
---------------------
ΧΣ: «Δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως τα παραπάνω κείμενο».
Σχόλιον: Διά μίαν ἀκόμη φοράν, ὁ κ. ΧΣ ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἐκτός πραγματικότητος! Οἱ ὑπογράψαντες τό κείμενον ὁμολογοῦν (μέ τά λόγια μόνον δυστυχῶς) ὅτι πιστεύουν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα, εἰς Μίαν Ἐκκλησίαν κ.λπ. Ὅπως ἔγραψα καί εἰς τό προηγούμενον σχόλιόν μου (τό ὁποῖον δέν γνωρίζω διατί δέν φέρει τό ὄνομά μου, ἀλλά γράφει «Ἀνώνυμος εἶπε»), ὡς ἀκαδημαϊκόν κείμενον, εἶναι ἐξαιρετικόν. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν συνοδεύεται ἀπό τήν πρᾶξιν τῆς ἀποτειχίσεως. Κατά τόν κ. ΧΣ, ὅμως, ἐφόσον οἱ ὑπογράψαντες δέν αὐτο-ανεκηρύχθησαν εἰς «Πανορθόδοξον Σύνοδον», ὅπως ἔπραξεν ὁ Καρπαθάκης, καί δέν «καθῄρεσαν-ἀνεθεμάτισαν» ὅλους τούς ἄλλους, ἕπεται ὅτι «δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως»!!! Πᾶρε λόγια καί πᾶνε στό παζάρι, πού λέγει καί ὁ λαός! Ἀκατάσχετος ἀερολογία!!! Μίαν μόνον «ὁμολογίαν» ξέρουν οἱ Ματθαιϊσταί τοῦ τύπου ΧΣ (νομίζω ὅτι ὑπάρχουν καί σοβαροί, ὅπως ὁ κ. Δ. Κάτσουρας): «Ἀνάθεμα σέ ὅλους ὅσους δέν κοινωνοῦν μέ τόν Ἀμφιλόχιον Λαρίσης»!!! Καί εἰς «ἀνώτερα», κ. ΧΣ! Καί μία ἀπορία: Πῶς σοῦ διέφυγε νά συκοφαντήσῃς τόν Ἅγιον πρ. Φλωρίνης καί τούς ὀπαδούς του ἐδῶ;
Παραθέτουμε τὴ δήλωση του « Ὀρθόδοξου» Μητροπολίτη Ἰταλίας Πολύκαρπου μετὰ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα:
«Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο πῆγε πολὺ καλά. Ἦταν μιὰ πολὺ ἐγκάρδια συνάντηση ἑνὸς νέου μὲ τὸν ἀγαπημένο του πατέρα, μιὰ συνάντηση ἑνὸς ἐπισκόπου μὲ τὸν προκαθήμενο καὶ πατριάρχη του. Ὁ Ἅγιος Πατέρας εἶναι μεγάλη, γνήσια καρδιά. Ζήτησα τὴν παπικὴ εὐλογία του γιὰ τὸ ἔργο μου... Τὸ ταξίδι τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στὸν σωστὸ δρόμο... Πιστεύω ὅτι ὁ στόχος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδo τῶν πιστῶν...».
------------------
Δυστυχώς, τα λεγόμενα του σχισματοαιρετικού νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Ιταλίας, αποτύπωσαν πλήρως την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που αρνήθηκε μετά το 1937 ο σχισματοαιρετικός πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος και που αρνούνται και οι οπαδοί του.
Νέο Ημερολόγιο σημαίνει υποταγή στον Πάπα, σημαίνει Οικουμενισμός, σημαίνει Παπισμός.
Κατά τ΄αλλα, κάποιοι Ακακιοφλωρινικοί δηλώνουν ότι οι Νεοημερολογίτες, όπως ο Ιταλίας Πολύκαρπος, είναι εντός Εκκλησίας με σώζουσα Θεία Χάρι.
Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης.
Θεολόγος.
-------------------------
Εἶπα κι ἐγώ πῶς γίνεται νά «ξεχάσῃς» νά ὑβρίσῃς τούς Ὀρθοδόξους, κ. ΧΣ! «Μπράβο», εἶσαι συνεπής εἰς τήν αἵρεσίν σου!