Αθανάσιος Σακαρέλλος, θεολόγος:

…Ένας από τους λόγους ήταν, ο προβληματισμός του Σίλβερ, για την Ορθοδοξία του γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ, 1ον, για το περίφημο μικτό μοναστήρι, ανδρών και γυναικών! 2ον, για την διακοινωνία του μοναστηρίου με τους παν-οικουμενιστάς της εν Γαλλία ECOF, 3ον για την μηδέποτε αναφορά του γέροντα Σωφρονίου εναντίον της σατανικής ομοιοπαθητικής που εφήρμοζε η μονή του στο Άγιο Όρος (Ι. Μ. Παντελεήμονος), και 4ον, αν και ο γέροντας Σωφρόνιος έζησε τα πιο μεστά χρόνια του, την εποχή που ο οικουμενισμός έκανε θραύση επί Αθηναγόρου, σε κανένα συγγραφικό έργο του, κάνει αναφορά εναντίον του οικουμενισμού προς οφειλομένη προστασία του ποιμνίου του, αν ο ίδιος φυσικά ήταν εναντίον του οικουμενισμού. 

------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Συνεπῶς, θά πρέπῃ ν' ἀναμένουμε τήν ἁγιοποίησιν τοῦ γ. Σωφρονίου ὑπό τῶν Οἰκουμενιστῶν (=Σατανιστῶν).

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου ΙΩΑΣΑΦ, βασιλέως των Ινδιών, υιού του βασιλέως Αβεννήρ.

Ιωάσαφ του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών η άθλησις και οι κατά των δαιμόνων αγώνες υπερβάλλουσι πάντας των Αγίων τους βίους και ο βίος αυτού τόσον είναι ηδύς και γλυκύτατος, ώστε υπέρκειται της αμβροσίας και του νέκταρος, και δύναται να απαλύνη και την σκληροτέραν καρδίαν και να παρακινήση τους οφθαλμούς να σταλάξωσι πολλά δάκρυα. Πλην, επειδή οι περισσότεροι αγαπούν την βραχυλογίαν, εσμικρύναμεν την διήγησιν, μη αφήσαντες ή τα αναγκαιότατα, καθώς έγραψε ταύτα ο θείος πατήρ ημών Δαμασκηνός Ιωάννης. Εκείθεν της Αιγύπτου είναι χώρα, ήτις ονομάζεται των Ινδών, και χωρίζεται από το μέρος της Αιγύπτου δια θαλάσσης, από δε το μέρος της στερεάς πλησιάζει εις τα όρια της Περσίας, και ήτις χώρα της Ινδίας ήτο παλαιόθεν εσκοτισμένη από τον ζόφον της ειδωλολατρίας. Μετά δε την του Σωτήρος Ανάληψιν και την του Παναγίου Πνεύματος κάθοδον, απήλθον οι Άγιοι Απόστολοι εις διαφόρους τόπους και έθνη διδάσκοντες το Ευαγγέλιον. Τότε και ο ιερώτατος Θωμάς απεστάλη εις την ως άνω χώραν, ίνα κηρύξη το Ευαγγέλιον, και με την θείαν βοήθειαν επίστευσαν πολλοί των ανθρώπων της χώρας αυτής· όσον δε παρήρχοντο οι χρόνοι, τοσούτον ηύξανεν εις αυτούς και η πίστις μας. Και πολλοί, απαρνησάμενοι τας κοσμικάς ηδονάς, ησκήτευον εις τα όρη και τα σπήλαια.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.