«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»


ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
Δ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. η΄5-15) (Τιτ. γ΄8-15)
Πνευματική καρποφορία

Η διήγηση της παραβολής του Καλού Σπορέως ξεδιπλώνει μπροστά μας πολύ ζωντανές εικόνες από την αγροτική ζωή με πολύ βαθειά μηνύματα και νοήματα. Αποκαλύπτονται από το περιεχόμενό της σπουδαίες πνευματικές αλήθεις απόλυτα συμβατές με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, με πυξίδα την αλήθεια που οδηγεί στον Χριστό.
Κέντρο και καρδιά της παραβολής είναι το Πρόσωπο του Χριστού, με τους εξής άξονες:
α. Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς το χωράφι του.
β. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπόρέας.
γ. Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.
δ. Η γή, το χωράφι, το χώμα που πέφτει ο σπόρος είναι η καρδιά μας.
ε. Η ανάπτυξη και η καρποφορία του Λόγου, εξαρτώνται από το κατά πόσο η καρδιά μας είναι ανοικτή στην κοινωνία αγάπης του Θεού.
Διάφορα ζιζάνια όμως που ξεφυτρώνουν στη ζωή δεν αφήνουν την καρδιά να είναι μαλακή και ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος στα ζωηφόρα μηνύματα της Εκκλησίας. Η αμαρτία την αφήνει να είναι ακατάστατη και να προκαλείται έτσι ένα πνευματικό «έμφραγμα» στην ύπαρξη του ανθρώπου.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

SS Constantine and Helen Greek Orthodox Church hosts its first Fall Greek Food Fest




Julia Papadopoulos prepares loukoumades Friday at SS Constantine and Helen Greek Orthodox Church's Fall Greek Food Fest. Loukoumades are similar to doughnut holes but with a coating of honey.

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος : η Παπική εκκλησία είναι εκκλησία των πονηρευομένων


Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος :

"Η Δυτική εκκλησία είναι κακόδοξος και αιρετική. Αν δεν ήτο τοιαύτη, διατί ο Άγ. Σπυρίδων διώχνει από την εκκλησίαν του το αλτάριόν της, όχι με κανέναν άλλον μετριώτερον τρόπον, αλλά με τον πλέον φοβερώτερον, με έναν τρόπον, με τον οποίον εφανέρωσε, πόσην αποστροφήν και οργήν έχει εις εκείνην την εκκλησίαν των πονηρευομένων, δίδωντας εις όλεθρον και αφανισμόν, ως δυσεβείς και αλαζόνας, όλους εκείνους οπού με αυθάδειαν εφέροντο εις την αυτού αγιότητα;... Όντως, εκείνο όπου υπερβαίνει όλα του τα άλλα, και στεφανώνει τα θαύματα του αγίου Σπυρίδωνος, και όπου δικαίως, δεν πρέπει να ονομάζεται απλώς θαύμα, αλλά θαύμα θαυμάτων, ή να ειπώ ορθότερα, πρέπει να ονομάζεται, "Κρίσις του Ουρανού", είναι η παραδοξοτάτη καταστροφή των μιαρωτάτων Λατίνων, με την οποίαν τους απεδίωξεν από τον θείον του Ναόν όταν εμελέτησαν να τον μολύνουν... 
Λατίνοι, γνωρίσατε και καταλάβετε, ότι μεθ' ημών ο Θεός, μεθ' ημών η αλήθεια ο Χριστός, μεθ' ημών το Πνεύμα της αληθείας, μεθ' ημών των ταπεινών, των αείποτε μυριοτρόπως από εσάς πολεμουμένων και επιβουλευομένων..." 



Από τους ποιμένες, φύλακες του ποιμνίου, που θα έπρεπε να αγρυπνούν και να εκδιώκουν τους λύκους των αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, πολλοί σιωπούν και κρύβονται, είτε από φόβο και δειλία είτε για να μη πέσουν στην δυσμένεια των ισχυρών, ενώ άλλοι έχουν προσχωρήσει στις αιρέσεις και ως προβατόσχημοι λύκοι κατασπαράσσουν πνευματικά τους ποιμαινομένους.

Του Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Επί πολλές δεκαετίες η παναίρεση του Οικουμενισμού λυμαίνεται την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Από τους ποιμένες, φύλακες του ποιμνίου, που θα έπρεπε να αγρυπνούν και να εκδιώκουν τους λύκους των αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, πολλοί σιωπούν και κρύβονται, είτε από φόβο και δειλία είτε για να μη πέσουν στην δυσμένεια των ισχυρών, ενώ άλλοι έχουν προσχωρήσει στις αιρέσεις και ως προβατόσχημοι λύκοι κατασπαράσσουν πνευματικά τους ποιμαινομένους. Την διαφύλαξη της πίστεως ανέλαβαν ευάριθμοι πρεσβύτεροι και μοναχοί, αλλά και οι ίδιοι οι ποιμαινόμενοι με αξιοθαύμαστη παρρησία. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας, που το ποίμνιο αποδεικνύεται συνετώτερο των ποιμένων, ποιμαινόμενο αοράτως από τον αρχιποίμενα Χριστό, ο οποίος άλλωστε εγκατέστησε τους ποιμένες, όχι για να καταφάγουν, αλλά για να προστατεύουν το ποίμνιο, όχι για να σφετεριστούν την ιερατική Χάρη προς ίδιον όφελος, αλλά για να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους, όπως έπραξεν Εκείνος, για την σωτηρία των προβάτων. Ο καλός ποιμένας δεν φεύγει, όταν βλέπει τον λύκο να έρχεται, πολύ περισσότερο δεν προσχωρεί στους λύκους, αλλά «την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων.

Ζ´ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ


 Κατ τν Κυριακ τν γίων Πατέρων τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου κκλησία τιμ τος γίους Πατέρες, πο πραν μέρος σ ατν τ 787 στ Νίκαια π βασιλίσσης Ερήνης κα
το υο της Κωνσταντίνου ΣΤ´, γι ν καταδικασθ εκονομαχία.          
ρος τς Ζ´ Οκουμενικς Συνόδου πισημαίνει: «Διαφυλάσσουμε μετάβλητες λες τς κκλησιαστικς παραδόσεις, πο μς παραδόθηκαν, ετε γραπτς ετε προφορικς, μία
π τς ποες εναι στόρηση εκονικν παραστάσεων, συμφώνων πρς τν στορία το κηρύγματος το Εαγγελίου, μία παράδοση πνευματικά φέλιμη π πολλς πόψεις,
λλ διαίτερα π τό τι τσι Σάρκωση το Λόγου το Θεο καταδεικνύεται ς
πραγματικ κα χι πλς φανταστική, γιατί ατς χουν κοινς νδείξεις κα χωρς
μφιβολία χουν κα κοινς σημασίες». Κα σ λλο σημεο ναφέρει: 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνος ο Θεός, μόνος ο αληθινός αυτός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!


Σηκώθηκα και πήγα εις τις εικόνες και κάνω την προσευχή μου και λέγω: Κύριε, βλέπεις σε τι κατάστασιν έφτασα. Ο μόνος σωτήρας είναι η παντοδυναμία σου και η ευσπλαχνία σου σ΄ εμάς όπου κινδυνεύομεν εις την ματοκυλισμένη μας πατρίδα.

(O Oρθόδοξος Έλληνας Στρατηγός Μακρυγιάννης).

ΔΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Η κοινωνία μας χει χαλάσει. Δν εναι πι χριστιανική. Ο νθρωποι πο τ
συγκροτον χουν πομακρυνθε π τν Θεό. Μερικο μάλιστα τν χουν
ξεχάσει κιόλας, γι ατ κα ζον δίχως προσανατολισμ κα δίχως σκοπ
στ ζωή τους. Εναι δειοι σωτερικ κα ζον μέσα στν κόλαση, πο μόνοι
τους δημιούργησαν. Νομίζουν τι ατ πο ζον εναι τ καλύτερο κα γι
ατ δν φροντίζουν γι τ βελτίωσή του. νας πίσκοπος ξηγε τ
φαινόμενο κα προτείνει μι πλ κα συνάμα ποτελεσματικ λύση, ποία
μπορε ν παλείψει λα τ κακς κείμενα τς κοινωνίας. Βέβαια,
προτεινόμενη λύση δν εναι δυνατ ν πιβληθε δι νόμου. Εναι πνευματικ
λύση κα πρέπει λεύθερα ν τν πιλέξουν λοι ο νθρωποι τουλάχιστον
ο περισσότεροι. Γράφει λοιπν μπειρος πίσκοπος: «Πολ διαφορετικ
θ ταν ζωή, ν ο νθρωποι δν ταν φθηνο γι τν αυτό τους κι κριβο
γι τος λλους. Κα θ ταν ληθινς παράδεισος γ, ν ο νθρωποι
μάθαιναν ν ζυγίζουν βαρι τ δικά τους παραπτώματα κ λαφρ τν λλων.
σο γι κείνους, πο νοιάζονται δθεν γι τ δικαιοσύνη κα τν θικ τάξη
στν κόσμο, ς μ φοβονται. δικαιοσύνη κα θικ τάξη καμμι φορ
κινδυνεύουν π τος προστάτες των, παρ απ τος χθρούς των». λύση
ατ χει τ βάση της στ χριστιανικ διδασκαλία, γι ατ κα κρίνεται
νεφάρμοστη π τος κοσμικος κα μ χριστιανούς, ο ποοι προσπαθον
ν βρον λλους τρόπους ντιμετώπισης το μεγάλου ατο θέματος.
καθένας λέει ,τι σκέφτεται, πιμένει πιπόλαια στν ρθότητα τς γνώμης του
κα μετ π τ πείραμα χουμε  ποτυχία. τσι κατάσταση δν βελτιώνεται.
Ο νθρωποι γίνονται χειρότεροι. Τ σχολεα δν προσφέρουν τν παιδεία, πο
χρειάζεται, ο νόμοι μένουν νεφάρμοστοι κα ο φυλακς πρέπει ν αξηθον!
Μέσα σ ατ τν κοινωνία πο ζομε, παρόλο πο μς νοχλε, μπορομε ν
κάνουμε κάτι διαφορετικό, κόντρα στ ρεμα. Ν δείξουμε μ τ χριστιανικό
μας θος κα τς προσωπικές μας πιλογς να λλο τρόπο ζως, ποος
νδεχομένως ν βοηθήσει μερικος ν παλλαγον π τν πικρ κόλαση τς
κοινωνίας. Μπορε συνειδητς χριστιανς ν χει μέσα στ λίμνη τς κόλασης
τ δικό του μικρ νησί, πο θ εναι να κομμάτι το παραδείσου. Δν εναι
περβολικ εκόνα. Μπορε κανες ν τ πετύχει, ταν μ συνέπεια τηρε τς
θεες ντολς κα ξεπερνάει τ μπόδια τς καθημερινότητάς του. Τ παράδειγμα
μς τ χουν δώσει ο γιοι τς κκλησίας κα ο σύγχρονοι Γέροντες.

"O. T."

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Όλα αυτά οδηγούν εις το συμπέρασμα:  ο ουμανιστικός Χριστιανισμός αποτελεί πράγματι την πλέον αποφασιστικήν διαμαρτυρίαν εναντίον του Θεανθρώπου και της αξιολογίας και κριτηριολογίας Του. Βεβαίως, και εδώ παρουσιάζεται η προσφιλής τάσις του ευρωπαίου ανθρώπου να συνοψίση τα πάντα εις τον άνθρωπον ως την βασικήν αξίαν και το βασικόν μέτρον των πάντων. Όπισθεν δε αυτού ίσταται ένα είδωλον :  Menschliches, Allzumenschliches ( “ Aνθρώπινον, πολύ ανθρώπινον»).   Με την πράξιν αυτήν της σμικρύνσεως του Χριστιανισμού εις ουμανισμόν έχει αναμφιβόλως απλοποιηθή ο Χριστιανισμός. Ταυτοχρόνως όμως έχει καταστραφή. Και επειδή έγινε συνεμφάνισις του Χριστιανισμού με τον ουμανισμόν, σήμερον σκέπτονται εις την Ευρώπην να αντικαταστήσουν τον ουμανιστικόν Χριστιανισμόν με την παλαιάν πολυθεϊστικήν θρησκείαν. Αι φωναί μερικών ανθρώπων εις τον προτεσταντικόν κόσμον:  Zuruck zu JesusBack to Jesus (=επιστροφή στον Χριστό! ) αποτελούν αδυνάτους κραυγάς μέσα εις την ασέληνον νύκτα του ουμανιστικού Χριστιανισμού, ο οποίος εγκατέλειψε τας θεανθρωπίνας αξίας και τα θεανθρώπινα μέτρα, και πνίγεται τώρα μέσα εις την απόγνωσιν και το αδιέξοδον, ενώ από τα βάθη των αιώνων ηχούν τα σκληρά λόγια του θλιμμένου προφήτου του Θεού, του Ιερεμίου: «Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ΄ άνθρωπον!» (Ιερεμ. 17,5).                                                                                     

Συνεχίζεται.  

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΠρό του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού ακόμη και οι δοξασμένοι, ως οι Πατριάρχαι και οι Προφήται, απέθανον φυσικόν και πνευματικόν θάνατον και ανέμενον την πνευματικήν των και σωματικήν ανάστασιν, την οποίαν οι Πατέρες ονομάζουν πρώτην και δευτέραν Ανάστασιν. Ο πνευματικός θάνατος είναι ή να μη βλέπουν την δόξαν του Θεού, ή να βλέπουν αυτήν την ίδιαν δόξαν ως "πύρ καταναλίσκον" και "σκότος εξώτερον" της κολάσεως. Η πρώτη ανάστασις είναι διαρκής και αδιάκοπος θέα της δημιουργίας εν τη δόξη του Θεού εν Χριστώ, καθώς εις την περίπτωσιν και εις την κοινωνίαν των Αγίων, πέραν του τάφου από του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Αυτοί ετελειοποίησαν τον γάμον των με τον Χριστόν, ο οποίος θα ολοκληρωθή με την τελικήν ανάστασιν και αποκατάστασιν των πάντων. Εντεύθεν του τάφου, οι πιστοί έχουν τον "αρραβώνα του Πνεύματος" εν ταις καρδίαις αυτών δηλαδή την νοεράν προσευχήν.

      Συνεχίζεται.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ» ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ


Μία απὸ τς σύγχρονες «πληγς» τς θεολογίας μας εναι κα
«θολοκουλτούρα» ρισμένων θεολόγων (κληρικν κα λαϊκν),
ο ποοι χουν ναγάγει τν ερ πιστήμη σ «κλμπ διανοουμένων»,
μ ποτέλεσμα τ σταδιακ πομάκρυνσή της π τν ρθόδοξη
διδασκαλία. Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κα γίου
Βλασίου κ. ερόθεος, νήκει ναμφίβολα στος λόγιους πισκόπους
τς λλαδικς κκλησίας κα στος θεματοφύλακες τς ρθοδόξου
παραδόσεως. Ν τί λέει γι τ φαινόμενο ατό: « λεγομένη
πιστημονικ” θεολογία, σ πολλ σημεα ποδομε λες τς βασικς
ρχς τς θεολογίας τς κκλησίας. Πολλο θεολόγοι, χρησιμοποιώντας
τν λογικοκρατία, τν στοχασμ κα τν βιβλικ μέθοδο ρεύνης, πο
ναπτύχθηκε στν προτεσταντικ χρο, προσπαθον ν ρμηνεύσουν
τ προφητικά, ποστολικ κα πατερικ κείμενα σ μία λλη κατεύθυνση
π ατήν, πο χει δώσει ρθόδοξη θεολογία». ς σχόλιο θ
προσθέταμε πς κα ατ τ φαινόμενο ντάσσεται στ γενικότερο σχέδιο
γι τν λλοτρίωση το ρθοδόξου φρονήματος τν πιστν. Τ ρώτημα
εναι κατ πόσον γίνεται συνειδητ ατ ποδόμηση π τος
ρθοδόξους θεολόγους!

"O.T."