Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Η μετάνοια είναι η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.

Ο ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Συνέχεια : https://xristianorthodoxipisti.blogspot.gr/2017/08/1920-2016.html

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 16 Σεπτεμβρίου 2017

Ευφημίας μεγαλομάρτυρος, Μελιτινής μάρτυρος.

Ευφημία η πανεύφημος του Χριστού Μεγαλομάρτυς ήκμαζε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος των Ρωμαίων Διοκλητιανού βασιλεύσαντος κατά τα έτησπδ΄ - τε΄ (284 – 305), είναι δε αύτη, ήτις θαυμασίως εκράτυνε τον όρον της εν Χαλκηδόνι συνελθούσης Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου, ρμη΄ (148) έτη περίπου από του μαρτυρίου αυτής ήτοι εν έτει υνα΄ (451). Αύτη ήτο από την Χαλκηδόνα και ο μεν πατήρ της ωνομάζετο Φιλόφρων και ήτο περιφανής και πλούσιος, συγκλητικός το αξίωμα, η δε μήτηρ της εκαλείτο Θεοδοσιανή, ήτο δε γυνή ευσεβής και συμπαθεστάτη εις τους πτωχούς. Από τοιαύτην όθεν ρίζαν αγαθήν εκβλαστήσασα η καλλίνικος Ευφημία δεν ήργησε να καταστή ονομαστή και πανεύφημος δια την προς Χριστόν πίστιν και ευσέβειαν.

Τη ΙΕ΄ (15ην) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΦΙΛΟΘΕΟΥ Πρεσβυτέρου του θαυματουργού.

Φιλόθεος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από εν χωρίον καλούμενον Μύρμηξ, ευρισκόμενον κατά το θέμα του Οψικίου· είχε δε όνομα όμοιον και σύστοιχον με το της μητρός του· διότι καθώς αυτός ωνομάζετο Φιλόθεος, ούτω και η μήτηρ του ωνομάζετο Θεοφίλη· λαβών δε γυναίκα και γεννήσας παιδία με αυτήν, ως ευλαβής και σώφρων εχειροτονήθη Ιερεύς. Από τότε λοιπόν σχολάζων πάντοτε ο αοίδιμος εις νηστείας και προσευχάς, ηξιώθη να λάβη παρά Θεού των θαυμάτων την χάριν. Όθεν εις πολλούς πεινώντας παραδόξως εχάρισεν άρτον, το ύδωρ του ποταμού μετέβαλεν εις οίνον, και πέτραν μεγάλην μετέθεσεν εις άλλον τόπον με μόνον τον λόγον του· και άλλα πολλά τοιαύτα θαυμάσια εποίησεν, εν όσω έζη εις την παρούσαν ζωήν· αφού δε εκοιμήθη και ενεταφιάσθη εις το μνήμα, μετά παρέλευσιν ενός έτους μετετέθη το λείψανόν του εις άλλον τόπον. Όταν δε έμελλον να μεταθέσουν αυτό δύο Ιερείς, ω του θαύματος! εξέτεινεν ο Άγιος ως ζων και υγιής τας δύο του χείρας και λαβών τους Ιερείς από τους δύο ώμους, ηγέρθη· και περιπατήσας τρία βήματα, κατετέθη εις τον τόπον εκείνον, εις τον οποίον ευρίσκεται μέχρι της σήμερον, μύρα αναβλύζον αενάως, εις απόδειξιν της θαυμαστής και καθαράς και ξένης πολιτείας του. 

π ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ 27/6/2016 Π.Η - ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός

Αν προσέξει κανείς, στο βίο και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, θα διακρίνει ότι όλοι, σε όλα τα στάδια της ζωής τους, εκινούντο στον κοινό χώρο των εντολών του Χριστού. Δηλαδή δεν έφευγε ο νους και η βούλησή τους έξω από την περιοχή των ζωοποιών και θεοποιών εντολών, μέσα στις οποίες είναι μυστικά κρυμμένος ο ίδιος ο Χριστός. Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’ όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής. Με άλλα λόγια η αφετηρία του βίου τους, κοινώς ήταν βιβλική, γι’αυτό και η διδασκαλία είναι εμπειρική ανάπτυξη του Ευαγγελίου, του οποίου σαρκωμένες εικόνες έγιναν οι ίδιοι.

Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης: Προς Νέα Εκκλησία (Μέρος α΄)

(Απάντηση στο κείμενο του Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου Κατερέλου «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;»)

Νικολάου Μάννη

εκπαιδευτικού
http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/2017/09/blog-post_15.html

Α. Τον περασμένο Ιούλιο (2017) δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο ένα κείμενο με τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;». Συντάκτης του (Σ. στο εξής) είναι ο Επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος Κατερέλος, ο οποίος έχει μεγάλη μόρφωση και τυγχάνει Πανεπιστημιακός Καθηγητής. Ο σκοπός δε της συντάξεως του κειμένου αυτού ήταν διττός:

Ο νοών νοείτω…

Σας λέγω δε να προσέχετε, διότι εγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θα εισέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι και πλάνοι σαν άλλοι λύκοι άγριοι και σκληροί, που αλύπητα θα διαρπάζουν το ποίμνιον βλάπτοντες και αφανίζοντες τας ψυχάς των λογικών προβάτων.                                                                             

(λόγια του Αποστόλου Παύλου :Πράξεις:Κ,29).

Από το κείμενο τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1895 πρὸς τὸν πάπα Λέοντα ΙΓ΄

«Ὁ μισόκαλος καὶ ἀπ’ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνος φθόνῳ τῆς ἀνθρωπίνης σωτηρίας ὠθούμενος οὐ διαλείπει ἑκάστοτε ποικίλα ἐνσπείρων ζιζάνια εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Κυρίου, τοῦ συνιᾶσαι τὸν σῖτον. Ἔνθεν τοι καὶ ἀνέκαθεν ἀνεφύησαν αἱρετικὰ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ ζιζάνια, ἅπερ πολλαχῶς ἐλυμήναντο καὶ λυμαίνονται τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ ἅπερ ὡς σπέρματα πονηρὰ καὶ μέλη σεσηπότα δικαίως ἀποκόπτονται ἀπὸ τοῦ ὑγιοῦς σώματος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἐν ἐσχάτοις δὲ χρόνοις ὁ πονηρὸς διέσπασεν ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔθνη ὁλόκληρα τῆς Δύσεως, ἐμφυσήσας τοῖς ἐπισκόποις τῆς Ῥώμης φρονήματα ὑπερφιάλου ἀλαζονείας, ποικίλας γεννησάσης καινοτομίας ἀθέσμους καὶ ἀντευαγγελικάς» 

Τη ΙΕ΄ (15ην) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ του από μίμων.

Πορφύριος ο Άγιος Μάρτυς, μίμος ων κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού εν έτει τξα΄ (361), προσετάχθη μίαν φοράν από τον Παραβάτην, όταν εωρτάζοντο τα μιαρά και ανόσια αυτού γενέθλια (ήτοι η ημέρα εκείνη κατά την οποίαν εγεννήθη), να μιμηθή και να περιπαίξη τα Μυστήρια των Χριστιανών. Όθεν βαπτισθείς εις την κολυμβήθραν εφώναξε· «Βαπτίζεται Πορφύριος, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Και εξελθών του ύδατος και ενδυθείς ιμάτια λευκά, καθώς δηλαδή οι Χριστιανοί ποιούσιν όταν βαπτίζωνται, ταύτα, λέγω, ποιήσας, ωμολόγησε τον εαυτόν του Χριστιανόν με πολλήν παρρησίαν, επειδή η θεία Χάρις ενέπνευσεν εις αυτόν την ομολογίαν του ταύτην. Όθεν δια τούτο με το ξίφος την κεφαλήν αποτέμνεται. 

Παναιρετική ἡ «Σύνοδος τῆς Κρήτης».’Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13425

Eκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης στον Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Μεταλληνό

Στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελιστρίας (όπισθεν του Ιερού Ναού), εκδήλωση αφιερωμένη στον Ομότιμο Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Μεταλληνό.
Για τον τιμώμενο κληρικό θα μιλήσουν ο Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος Κρητικός, Ιεροκήρυκας και Ηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Αναστάντος Χριστού Πειραιώς, ο κ.  Κωνσταντίνος Μπελέζος, Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο κ.  Λέο Μπράγκ, Διδάκτωρ Θεολογίας  και Καθηγητής Μέσης Εκπαιδεύσεως.
Θα συντονίσει ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων.
Την εκδήλωση θα κλείσει με τον λόγο του ο τιμώμενος π. Γεώργιος.

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ -- «Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…»

Σωτήρια απάρνηση
Η εφιαλτική κρίση που ζώνει σε όλα τα επίπεδα το σημερινό κόσμο και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε στο βάθος της, αφήνει ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας να περιλούζει το σημερινό άνθρωπο, ο οποίος αισθάνεται φοβερά αδύναμος και προδομένος από κοσμικά συστήματα και ιδεολογίες, που τόσο ασφυκτικά τον κυκλώνουν. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει τελικά την αδυναμία του. Και ας νόμιζε για τόσα χρόνια ότι μπορούσε να είναι παντοδύναμος, με το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας να είναι διάχυτο σε όλες τις δραστηριότητές του αλλά και γενικότερα στη στάση που διαμόρφωνε σε όλο το πλέγμα των σχέσεών του: με τον Θεό, το συνάνθρωπο, αλλά και με την κτίση ολόκληρη.