ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 2015

Πηγή : http://apotixisis.blogspot.ca/

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2/2


ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.
Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο· Θησαυρούς Χριστός εν Σιών δε ταύτης, και Βασιλείς συν αστέρι οδηγώ, αστροπολούντας έλκει· διο ανυμνούντες αναμέλψωμεν· Ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.

Την ανωτέρω ιστορίαν της Βαβυλώνος αναφέρει ο Ιερός Μελωδός και εν τω Τροπαρίω τούτω· όθεν λέγει. Το παλαιόν μεν η πόλις της Βαβυλώνος εσκλάβωσε την πόλιν Σιών (την Ιερουσαλήμ), και επήρε κούρση από αυτήν, χρυσάφι, αργύριον και άλλον πλούτον δορύκτητον (αποκτημένον με κοντάρια και άρματα)· τώρα δε ο Δεσπότης Χριστός, δεν αφήκεν ατιμώρητον την κατά της Σιών ύβριν ταύτην της Βαβυλώνος· αλλά γεννηθείς κατά σάρκα από την σκλαβωθείσαν και υβρισθείσαν Σιών, όχι μόνον τους θησαυρούς της Βαβυλώνος λαμβάνει, τον χρυσόν, τον λίβανον και την σμύρναν, τα οποία οι Μάγοι επρόσφερον εις τον Χριστόν, αλλά και αυτούς ακόμη τους Βασιλείς της Βαβυλώνος και Περσίας, τους Μάγους δηλαδή τους καταγινομένους εις την θεωρίαν των εν Ουρανώ αστέρων, και αυτούς, λέγω, τραβίζει εις την ιδικήν του προσκύνησιν. Με ποίον τρόπον; Δια μέσου του καινοφανούς εκείνου αστέρος, του διηγήσαντος αυτούς από την Περσίαν εις τα Ιεροσόλυμα. Τα δε λοιπά του Τροπαρίου εξηγήθησαν ανωτέρω.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 30 Απριλίου 2015

Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ«ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».
Ὁ Ἰάκωβος μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν υἱοὶ βροντῆς καὶ ἔγιναν μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ βίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν ἀποκλειστικοὶ μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Εἶδαν τὴ θαυμαστὴ Ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυναγωγοῦ Ἰάειρου καὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκληθοῦν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ κοντά Του κατὰ τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀγωνίας Του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ οἰκειότητα αὐτὴ ὁδήγησε προφανῶς τὸν Ἰάκωβο μὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη νὰ ζητήσουν μέσῳ τῆς μητέρας τους ἀπὸ τὸν Κύριο, πρωτοκαθεδρία στὴν ἐγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας τὴν ἀποστολὴ τοῦ Μεσσία. Οἱ δυὸ Μαθητὲς ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστό, δόξα μὲ ἀνθρώπινα κριτήρια, ἔχοντας κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Βασιλεία Του εἶναι αἰσθητή. Ὁ Χριστὸς ὅμως, διορθώνοντας τὴν ἐσφαλμένη δοξασία τους, ὑποδεικνύει τὴν πραγματικὴ καὶ αἰώνια δόξα, ἡ ὁποία διέρχεται μέσα ἀπὸ τὸ «ποτήριον», ποὺ εἶναι τὰ Πάθη καὶ ὁ Σταυρός. Γι’ αὐτὸ τοὺς λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι;».
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης. Μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων μεταστρεφόταν στὴ νέα πίστη καὶ ἄλλαξε τρόπο ζωῆς χάρη στὸ ἔργο τοῦ Ἰακώβου. Αὐτὸ θορύβησε ἰδιαίτερα τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι, τὸ ἔτος 44 μ.Χ., τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν, ὡς ἀμνό, μὲ διαταγὴ τοῦ Ἡρώδου τοῦ Ἀγρίππα.


Αββάς Φιλήμονας : Πρόσεχε τις σκέψεις σου

Πρόσεχε με ακρίβεια και φύλαγε την καρδιά σου να μη δέχεται πονηρούς λογισμούς ή οποιουσδήποτε μάταιους και ανωφελείς. Πάντοτε όμως, και όταν κοιμάσαι και όταν τρως ή πίνης ή συνομιλής, η καρδιά σου κρυφά να μελετά, άλλοτε τους ψαλμούς με νοερόν τρόπον, άλλοτε να προσεύχεσαι με τα «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Και πάλιν όταν ψάλλης με την γλώσσα σου, πρόσεχε μη λέγη άλλο το στόμα σου και αλλού να γυρίζη ο νους σου.

Προσευχή προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, συ που γέννησες κατά σάρκα το Θεό Λόγο, κάμε δεκτή την εξαγόρευση των πολλών μου αμαρτιών και φέρε τη μετάνοιά μου στο Μονογενή Υιό σου και Θεό μας, για να λυπηθεί την ταλαίπωρη ψυχή μου. Δέσποινα Θεοτόκε ελέησε την πολύπαθη ψυχή μου. Δέσποινα Θεοτόκε, ελέησέ μου την ταπείνωση. Λυπήσου την ασθένειά μου, συ που έχεις μεγάλη παρρησία προς τον Γεννηθέντα από σένα. Μη παραβλέψεις λοιπόν τα δάκρυα της μετανοίας μου. Μη αποδιώξεις τον πόνο της καρδιάς μου. Αλλά με τις μητρικές σου παρακλήσεις απόσπασε για μένα την ευσπλαγχνία του Θεού και αξίωσέ με να ξαναβρώ το αρχαίο προπτωτικό κάλλος.                                                                                                                                            
Στον παρόντα βίο συνοδοιπόρησε και σύμπλευσε μαζί μου. Ενίσχυσέ με στις αγρυπνίες. Παρηγόρησέ με στις θλίψεις. Δώρισέ μου  την θεραπεία των ασθενειών. Σώσε με από τις αδικίες. Αθώωσέ με από τις συκοφαντίες. Ανάδειξέ με ισχυρό απέναντι στους αοράτους εχθρούς μου. Ναι υπεράγαθε, Δέσποινα Θεοτόκε, επάκουσε τη δέησή μου. Κατάσβεσε τις εναντίον μου επαναστάσεις. Καταπράϋνε τον πικρό θυμό μου. Διαπαιδαγώγησε τη γλώσσα μου, για να λέγω πάντα όσα συμφέρουν στην ψυχή μου. Δίδαξε τα μάτια μου να βλέπουν σωστά την αρετή. Τα χέρια μου να κάνουν το καλό, για να τα ανυψώνω επάξια σε στάση προσευχής. Καθάρισε το στόμα μου, για να επικαλούμαι το Πανάγιο όνομα του Θεού. Άνοιξε τα αυτιά μου, για να ακούω, να καταλαβαίνω και να εφαρμόζω τα λόγια των Αγίων Γραφών, που είναι πιο γλυκά κι από το μέλι.                                                                                                        
Δώσε μου καιρό μετανοίας και επιστροφής. Φύλαξέ με από τον ξαφνικό θάνατο και παραστάσου κοντά μου κατά το χωρισμό της ψυχής από το σώμα. Απάλλαξέ με από τη θέα της σκοτεινής όψης των δαιμόνων. Φέρε με σε οικειότητα με τον Θεό και αξίωσέ με να βρεθώ στα δεξιά του Θεού ως κληρονόμος των αιωνίων και αφθάρτων αγαθών. Την εξομολόγησή μου απευθύνω, Δέσποινά μου Θεοτόκε, σε Σένα, που είσαι η μόνη ελπίδα μου μετά το Θεό. Αξίωσέ με να κοινωνώ χωρίς κατάκριση το Πανάγιο και Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Υιού και Θεού σου, για να αξιωθώ να συμμετάσχω και στο γλυκύτατο και Ουράνιο Δείπνο του Παραδείσου.                                                                                                   
Δια των δικών σου πρεσβειών, πανύμνητε και υπερένδοξε Δέσποινα, κάμε να σωθεί κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που δοξάζει κι ευλογεί τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, την παναγία και ομοούσιο Αγία Τριάδα και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων, Αμήν.                                                         

Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης : Ο θρησκευτικός συγκριτισμός και οι «προφήται της αισχύνης»

Ετόλμησε μόνος ο προφήτης Ηλίας να τα βάλει με το συγκρητιστικό κατεστημένο των βασιλέων του Ισραήλ Αχαάβ και Ιεζάβελ, οι οποίοι μαζί με τη λατρεία του αληθινού Θεού εισήγαγαν και τη λατρεία του Βάαλ, ανάλογης θεότητος προς τον ελληνικό Δία, αναμείξαντες την αλήθεια με το ψεύδος και έχοντες συμμάχους και συμφώνους τους «προφήτας της αισχύνης», όπως συμβαίνει και σήμερα· άλλα συγκρητιστικά κατεστημένα τώρα του επάρατου Οικουμενισμού εξισώνουν και αναμειγνύουν τις θρησκείες και τις ομολογίες, με τη συμμαχία και συμφωνία πάλιν «προφητών της αισχύνης», υψηλοβάθμων και προβεβλημένων. Ο ίδιος ο Κύριος, άλλωστε, δεν συγκρούσθηκε με το ιερατικό κατεστημένο της εποχής του, ασταμάτητα καθ΄ όλη τη διάρκεια της δημοσίας δράσεώς του, με αποκορύφωμα τα φοβερά «ουαί», λίγο πριν από τη σταυρική του θυσία, με την οποία δίδαξε ότι μέχρι θανάτου πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια; Τους ζηλωτάς της πίστεως τιμά και προβάλλει προς μίμηση η Εκκλησία και όχι τους χλιαρούς και συμβιβαστικούς του εφησυχασμού. Ακόμη και ησυχαστές και ερημίτες, όπως ο Άγιος Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου, άφηναν την ησυχία και την προσευχή και κατέβαιναν στον κόσμο, για να συμπαρασταθούν και να ενισχύσουν όσους αντιστέκονταν στις αιρέσεις. Υπάρχει ευθεία γραμμή που συνδέει τον προφήτη Ηλία, τον Τίμιο Πρόδρομο, τον Άγιο Αντώνιο και όλους στη συνέχεια τους ομολογητάς Αγίους με αυτούς που σήμερα αγωνίζονται εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού: «Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείας ταις τρίβοις επόμενος, πάτερ Αντώνιε…». 

π. Νικόλαος Μανώλης, Η νέα εκκλησιολογία του Οικουμ. Πατρ. κ. Βαρθολομαίου

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ;


Η ΑΓΙΑ  ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ δεν είναι σαν το τραπεζάκι του μπουφέ που διαλέγεις ό,τι σου αρέσει και το τρως.
Η αλήθεια δεν είναι μεμερισμένη, άλλα υπάρχει στο σύνολό της.
Δεν μπορείς να αρνείσαι μία θεμελιώδη αλήθεια της πίστης όπως είναι ο Ορθόδοξος Γάμος, να προχωράς στο μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής σου αρνούμενος την παρουσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μέσα σε αυτήν και από την άλλη να θέλεις να γίνεσαι ο εγγυητής αυτής της πίστης, ως ανάδοχος, την οποία επιλεκτικά απορρίπτεις, πόσο μάλλον να κοινωνάς και να συμμετέχεις στα υπόλοιπα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας (μέχρι ότου απορρίψεις στο  μέλλον και αυτά, όταν βγούν  προσεχώς πολιτικά ευχέλαια, ή οι πολιτικές εξομολογήσεις…)
Έτσι σωστά πράττοντες πολλοί Ιερείς απαγορεύουν με λύπη τους έχοντας διαπράξει πολιτικό Γάμο, ό οποίος  αποτελεί νομιμοποίηση της  ακύρωσης του Χριστού, να γίνονται ανάδοχοι ή να κοινωνoύν.
Τα ζήτημα όμως είναι αν επιτρέπεται και αυτός ο επίσημα τελεσιουργών την πράξη της του Χριστού αρνήσεως, ο Δήμαρχος ή ο Αντιδήμαρχος να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Δυστυχώς ενώ η Εκκλησία είναι απαγορευτική στα παιδιά που τελούν τον πολιτικό γάμο, (πιστεύω από άγνοια και επιπολαιότητα οι περισσότεροι) την ίδια στιγμή όμως στους  αξιότιμους Δημάρχους είναι αγκαλίτσες  και φιλάκια , πρωτοκαθεδρίες εις την Θείαν Λειτουργίαν και τα λοιπά γλειψίματα και οι μαλαγανιές...
Ύστερα λοιπόν από όλα αυτά  είμαστε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί έντιμοι με τον εαυτό μας και με το Ευαγγέλιο;

Ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του.


“ΑΝΤΙΜΟΡΦΕΑΣ”

Δεν πρέπει να γίνει καμία υποχώρηση στο Σκοπιανό


Κωνσταντίνος Χολέβας

Υπάρχουν πάντα κάποιοι Ελληνες έτοιμοι για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα. Τώρα, λόγω και της οικονομικής κρίσης, βρίσκουν ένα επιπλέον επιχείρημα. Θεωρούν σκόπιμο να κλείσουμε, όπως ισχυρίζονται, τα ανοικτά μέτωπα, για να αφοσιωθούμε στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Διαφωνώ ριζικά με το σκεπτικό τους. Μάλιστα, οι εξελίξεις της επικαιρότητας δικαιώνουν την ανυποχώρητη στάση μας.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο θέλουν να μονοπωλήσουν οι Σκοπιανοί γείτονές μας. Αν προσέξουμε τη σημερινή κατάσταση του ψευδομακεδονικού υβριδίου, θα διαπιστώσουμε ότι η ΠΓΔΜ βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση, απομονωμένη πανταχόθεν και με σοβαρά ερωτηματικά για τη βιωσιμότητά της. Υπενθυμίζω:

Στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι και του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ κατηγορείται, βάσει στοιχείων, ότι υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες και επηρέαζε τη Δικαιοσύνη. Η σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση και ο ηγέτης της Ζόραν Ζάεφ καλούν τον Γκρούεφσκι να παραιτηθεί, δεδομένου ότι ηγετικά στελέχη των μυστικών υπηρεσιών είναι συγγενείς του.

Η «Αγαθή Μερίδα» του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ. Σχόλιον εις ένα παρεξηγημένον χωρίον

Φιλοξενούμενος ο Κύριος στη Βηθανία, ένα προάστειο των Ιεροσολύμων, στο γνωστό και φιλικό σπίτι των αδελφών Μάρθας, Μαρίας και Λαζάρου – ο πατέρας της οικογένειας, Σίμων ο λεπρός (βλ. Ματθ. 26: 6· Μρ 14: 3), είχε πεθάνει – αξιοποιεί την ευκαιρία για να διδάξει τους παρευρισκομένους. Η Μάρθα ως οικοδέσποινα καταγίνεται με την περιποίηση του φιλοξενουμένου, ενώ η μικρότερη αδελφή της Μαρία καθισμένη κοντά στα πόδια του Ιησού, ακούει με προσοχή τη διδασκαλία Του (Λουκ. 10: 39). Αυτό ενόχλησε την Μάρθα, η οποία περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, καταγινόταν υπερβολικά με την φροντίδα της φιλοξενίας. Πιθανόν ετοίμαζε πλούσιο τραπέζι με πολλά φαγητά, που μάλιστα απαιτούσαν ιδιαίτερο κόπο και χρόνο για την προετοιμασία. Επειδή, όμως δεν μπορούσε να τα προλάβει όλα μόνη της, έρχεται στον Κύριο, που δίδασκε και κάνει τα παράπονά της· «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να διακονώ; Πες της, σε παρακαλώ, να με βοηθήσει». Αξίζει να προσέξουμε ότι η Μάρθα δεν απευθύνεται στην αδελφή της αλλά στον Κύριο. Στο παράπονο τής Μάρθας ο Κύριος απαντά: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ΄ αυτής» (Λουκ. 10: 41-42).

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Παναγία η Πορταΐτισσα - Συναξάριον και θαύματα