Ο ΑΛΙΒΑΝΙΣΤΟΣ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Ἀφοῦ ἐβάδισαν ἐπί τινα ὥραν, ἀνὰ τὴν βαθεῖαν σύνδενδρον κοιλάδα, ἡ θεια-Μολώτα, κ᾽ ἡ Φωλιὼ τῆς Πέρδικας, κ᾽ ἡ Ἀφέντρα τῆς Σταματηρίζαινας, τέλος ἔφθασαν εἰς τὸ Δασκαλειό. Αἱ τελευταῖαι ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου ἐχρύσωναν ἀκόμη τὰς δύο ράχεις, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς κοιλάδος. Κάτω, εἰς τὸ δάσος τὸ πυκνόν, βαθεῖα σκιὰ ἡπλοῦτο. Κορμοὶ κισσοστεφεῖς καὶ κλῶνες χιαστοὶ ἐσχημάτιζον ἀνήλια συμπλέγματα, ὅπου μεταξὺ τῶν φύλλων ἠκούοντο ἀτελείωτοι ψιθυρισμοὶ ἐρώτων. Εὐτυχῶς τὸ δάσος ἐνομίζετο κοινῶς ὡς στοιχειωμένον, ἄλλως θὰ τὸ εἶχε καταστρέψει κι αὐτὸ πρὸ πολλοῦ ὁ πέλεκυς τοῦ ὑλοτόμου. Αἱ τρεῖς γυναῖκες ἐπάτουν πότε ἐπὶ βρύων μαλακῶν, πότε ἐπὶ λίθων καὶ χαλίκων τοῦ ἀνωμάλου ἐδάφους. Ἡ ψυχὴ κ᾽ ἡ καρδούλα των ἐδροσίσθη, ὅταν ἔφθασαν εἰς τὴν βρύσιν τοῦ Δασκαλειοῦ.

Λέγουν μερικοί, ότι η Εκκλησία ποτέ δεν θα εκλείψει, γιατί ο Κύριος είπε στον Πέτρο, ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

 Τι εννοεί με τα λόγια Του αυτά ο Κύριος; 
Εννοεί ότι αυτό που συνέβη με την Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, που τα μέλη της, οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όταν πέθαιναν, αιχμαλωτίζονταν προσωρινά από τον διάβολο στο βασίλειό του στον Άδη, δεν θα ξανασυμβεί! Όλους τους κρατουμένους αγίους στον Άδη, τους απελευθέρωσε ο Κύριος, κατά την κάθοδο Του σ΄ αυτόν, μετά το σταυρικό Του θάνατο! 
Αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Δεν πρόκειται δηλ. η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, που θα ίδρυε ο Κύριος κατά την Πεντηκοστή, να ξανααιχμαλωτισθεί από τον διάβολο στον Άδη! 

ΕΜΠΟΝΗ ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ Ἁγιορείτου τινὸς

O ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΑΙ Η ΕΝ ΣΥΝΤΩΜΩ ΠΑΥΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ

Λυπηθεῖτε Λαοὶ καὶ πενθήσατε· ἀντὶ τοῦ «χαίρετε λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθε», ὅτι ἀνέτειλλεν ἠμῖν «λύκος βαρὺς» ἀντὶ γιὰ «Ποιμένα καλόν»· ὅτι ἐγενήθη ἡμῖν ἐπίβουλος ἀντὶ  παρακλήτωρ· «βαρὺς καὶ βλεπόμενος» ἀντὶ «πρᾶος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ»· συντόμως εἰπεῖν, δυναστικὸς Πάπας ἀντὶ στοργικὸς Πατριάρχης ὁ Βαρθολομαῖος. Ὁ δυστυχῶς παναθλιώτατος ἀντὶ γιὰ Παναγιώτατος, καθότι δὲν ἔχει ἀφήσει τίποτα ὄρθιο ὁ ἀσεβέστατος καὶ ἀκόμη δὲν τὸ βάζει κάτω ἕως οὐ συντελέσει τὴν ἐκπόρθηση τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τέλος ὁ ἀλιτήριος.

   Ἀλλοίμονο δὲ σὲ ὁποῖον -ἀπὸ τοὺς πιστοὺς πάντα- ἔχει ἄλλη γνώμη ἀπ’ αὐτόν· Μὲ τοὺς ἀπίστους φλυαρίας ἀπὸ πρωΐας μέχρι νυκτός, οἱ πιστοὶ ὅμως οὔτε δικαίωμα δὲν ἔχουν νὰ ἐκφράσουν τὴν ἀντιθεσὴ τούς· «Τῶν φρονίμων ὀλίγα γάρ». Κι ἐνῶ ἔχει καταπατήσει τὴν «ἱερὰν παρακαταθήκην» ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἐνθρονιστηρίου λόγου του: θὰ ἀκολουθήσομεν τὴν γραμμὴν τῶν προκατόχων ἡμῶν, ἡ ὁποία γραμμὴ οὐδὲν ἕτερόν ἐστι εἰ ὁ Οἰκουμενισμός, τολμᾷ νὰ λέει ἀνερυθριάστως καὶ ἰταμῶς ὅτι «δὲν ἐπέρασε τὴν κοκκίνην γραμμήν», ἢ ὅτι «ἔχουσι γνῶσιν οἱ φύλακες», κι ἄλλες φαναριώτικες ὑπεκφυγές.

πατέρας Ελπίδιος: Εφτά χρόνια πικρής δοκιμασίας

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Αρωγέ Χριστέ, τον βροτοίς εναντίον, Πρόβλημα την σάρκωσιν, αρρήτως έχων, Ήσχυνας όλβον, της θεώσεως φέρων, Μορφούμενος νυν· ης τινος δι΄ ελπίδα, Άνωθεν εις κευθμώνας ήλθομεν ζόφου.

Ερμηνεία.

Ω βοηθέ ημών Χριστέ, Συ, λέγει, την φύσιν των ανθρώπων μορφωθείς και γεννηθείς σήμερον κατήσχυνας σοφώτατα και τεχνικώτατα τον αντίπαλον των ανθρώπων Διάβολον· διότι συ τον μεν πλούτον της Θεότητος (Θεότης δε ου μόνον η θεία φύσις λέγεται, αλλά και η θεία ενέργεια· όθεν είπεν ο Θεοφόρος Μάξιμος «Θεότης εστίν η εκθεωτική των προνοουμένων ενέργεια»)· έφερες ένδοθεν κεκρυμμένον· την δε σάρκα είχες έξωθεν πρόβλημα, και ως εν δόλωμα με άρρητον τρόπον και ανερμήνευτον· όθεν δια του τοιούτου πανσόφου τεχνάσματος κατεσοφίσω και ηπάτησας τον πονηρόν εχθρόν, όστις προσέβαλε και επολέμησε το έξωθεν φαινόμενον δόλωμα: ήτοι την φαινομένην ανθρωπότητα, περιέπεσε δε και ενικήθη από το έσωθεν κεκρυμμένον άγκιστρον: ήτοι από την παντοδύναμον Θεότητα· δια την ελπίδα της οποίας Θεότητος (του να γένωμεν Θεοί), καθώς ο πονηρός εσυμβούλευσεν όφις ειπών: «Η δ΄ αν ημέρα φάγητε απ΄ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί, και έσεσθε ως Θεοί γινώσκοντες καλόν και πονηρόν» (Γέν. γ: 3), κατεκρημνίσθημεν από τον Παράδεισον εις τους σκοτεινοτάτους τόπους του άδου. Σημείωσε, ότι τα ανωτέρω λόγια ερανίσθη ο Μελωδός από τον Θεολόγον Γρηγόριον λέγοντα: «Επειδή γαρ ώετο αήττητος είναι της κακίας ο σοφιστής, Θεότητος ελπίδι δελεάσας ημάς, σαρκός προβλήματι δελεάζεται· ίν΄ ως τω Αδάμ προσβαλών, τω Θεώ περιπέση· και ούτως ο νέος Αδάμ τον παλαιόν ανασώσηται» (Λόγος εις τα φώτα). Όρα και την ερμηνείαν του Ειρμού της πέμπτης Ωδής του Κανόνος του Σταυρού, του λέγοντος «Ω τρισμακάριστον ξύλον», ίνα μάθης πάνσοφον αλιευτικήν του Θεού. 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 2 Απριλίου 2015

Τίτου οσίου, του θαυματουργού, Αμφιανού, Αιδεσίου, μαρτ., Πολυκάρπου μάρτυρος, Θεοδώρας παρθενομάρτυρος.

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση, στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ο πόλεμος του Ισλάμ με θύματα τους χριστιανούς

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πρώτον, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος κήρυξε την εβδομάδα που διανύουμε ως εβδομάδα προσευχής υπέρ των χειμαζόμενων, φονευόμενων και διωκόμενων χριστιανών στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Δεύτερον, διότι στην Υεμένη εξερράγη φιλοϊρανικό πραξικόπημα. Η Σαουδική Αραβία εισέβαλε με πρόσχημα την αποκατάσταση της τάξης και ουσιαστικά για να εμποδίσει τη διείσδυση του Ιράν στη γειτονιά της. Τρίτον, οι μάχες του Ισλαμικού Κράτους συνεχίζονται κατά του ιρακινού στρατού και κατά των Κούρδων της Συρίας, με συνεχή τηλεοπτικά ντοκουμέντα φρίκης και φανατισμού.

Αυτήν την συμβουλή έδωσε ο Αββάς Ποιμήν σε κάποιον αδελφό, που τον επισκέφθηκε και του είπε ότι έχει πολλούς λογισμούς και κινδυνεύει από αυτούς.

Ο Γέροντας τον έβγαλε έξω στο ύπαιθρον και του είπε: «Άνοιξε την αγκαλιά σου και πιάσε τους ανέμους». Ο επισκέπτης του αποκρίθηκε ότι δεν είναι ικανός να πιάση τους ανέμους. Τότε ο Αββάς Ποιμήν του είπε: «Εάν είναι αδύνατον να πιάσης τους ανέμους, ούτε τους λογισμούς μπορείς να τους εμποδίσης να μπουν μέσα σου. Δικό σου χρέος όμως είναι να αντισταθής σ΄ αυτούς».

Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Κάτι δεν πάει καλά κι «η βάρκα μας μπάζει νερά». Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται από τα δύο γεγονότα, που συνέβησαν στα τέλη του περασμένου έτους. Τόσο η επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι και οι παρεπόμενες θριαμβολογίες των δημοσιογράφων ότι «ο πάπας θωρακίζει το Πατριαρχείο», όσο και η μετάβαση του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό και η ενθουσιώδης επιθυμία του «να βιώσωμεν την πλήρη ενότητα και να μεταλάβωμεν του σώματος και του αίματος του Κυρίου από του αυτού Ποτηριού της Ζωής», επισημαίνουν ένα σοβαρό, καυτό για τις μέρες μας Εκκλησιολογικό ερώτημα: Είναι Εκκλησία ο παπισμός;

Ecumenism is heresy

We should define Ecumenism and what it means to be an Ecumenist.Ecumenism is a new heresy which has appeared in our days, and Ecumenists are the followers and expounders of this movement. Ecumenism is a fearful and dangerous heresy from which we Orthodox must stand far apart. Indeed, we ought to fight against it by enlightening those Orthodox who are ignorant of Ecumenism and what it entails.

Ιερά Λαύρα Σάββα του Ηγιασμένου --- «Φωνή βοώσα εκ της Ερήμου»

Επιθυμούμεν δια του παρόντος να εκφράσωμεν τον βαθύτατον πόνον, την θλίψιν και την αγωνία μας δι΄ όσα εσχάτως συμβαίνουν εις βάρος της αμολύντου φιλτάτης Ορθοδοξίας από τα όργανα της παναιρέσεως του Αντίχριστου Οικουμενισμού.                                                                                                     

Αναγκαζόμεθα να λύσωμεν την ερημητικήν σιωπήν και υψώνομεν την ταπεινήν μας φωνήν με όλους τους εναπομείναντας αγωνιζομένους Ορθοδόξους ιεράρχας, ιερείς, μοναχούς, μοναχάς και λαϊκούς αδελφούς: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η Χάρις του Θεού μάς αξίωσε να έχωμεν προστάτας και οδηγούς εις τον μοναχικόν μας βίον τον εκ βρέφους Ηγιασμένον Όσιον Σάββαν και τον Άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν, πρωτοστάτας εις τον αγώνα κατά των Μονοφυσιτών και Εικονομάχων. Τα όσα διαδραματίζονται με υποκινητάς δυστυχώς «Ορθοδόξους» Πατριάρχας και Αρχιερείς είναι προ πολλού έξω από τα όρια της ανοχής και υπομονής μας. Η Ορθοδοξία μας εμπαίζεται, καταπατείται και διαστρέφεται εκ των έσω, και δυστυχώς οι περισσότεροι σιωπούν.

Ο αδελφό μας Διονύσιος Πολυμενόπουλος σχολιάζει την επιστολή Ομολογίας του μακαριστού Γέροντα παπα- Σάββα, προς τον συνασκητή του μοναχό πατέρα Νικόδημο Μπιλάλη.

Αληθινά φοβερό κείμενο, άξιο να διαβαστεί πολλές φορές από όλους μας, είτε Αποτειχισμένους, είτε μνημονευτές. Όσοι έφυγαν από τον παρόντα Κόσμο, ως μνημονευτές, ευρίσκονται ήδη στην Κρίση Του Κυρίου μας, όσοι όμως ευρισκόμεθα στην παρούσα ζωή ας προσέξουμε διπλά και τριπλά, μήπως η μή ουσιαστικά εκτέλεση του καθήκοντός μας, με την νόμιμη Αποτείχιση, είναι πολλαπλασίως χειρότερο από την δήθεν εκοπή μας από την " Εκκλησία " λόγω διακοπής του μνημοσύνου των φιλαιρετικών και των συνοδοιπόρων τους. Ο Κύριός μας πολλάκις συγκαταβαίνει από άπειρη αγάπη στις αδυναμίες μας και τις ατέλειές μας, αλλά αυτό το γεγονός δεν μας παρέχει το δικαίωμα να συγκαταβαίνουμε εμείς, κατά το δοκούν, όταν παραβιάζεται το Δόγμα, η Πίστη μας δηλαδή, όπως συμβαίνει στην Αίρεση του Οικουμενισμού, θεωρητικά και πρακτικά από πολλών ετών. Και κάτι τελευταίο για να μην το ξεχνάμε. Η αντίσταση των Ορθοδόξων στην Αίρεση δεν είναι το μόνο καθήκον μας, αλλά συμπληρώνεται με το επίσης καθήκον όλων μας να επιδιώκουμε, με κάθε μέσον, την Ενότητα των αληθινών Ορθοδόξων, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά σε Παγκόσμιο επίπεδο, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να συγκληθεί κάποια ημέρα, με την Ευλογία Του Κυρίου, μία Αληθινή Πανορθόδοξη Σύνοδος, που θα καταδικάσει την Αίρεση και θα υπερασπίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Όποιος λησμονεί αυτό το δεύτερο καθήκον στερεί, σε ότι τον αφορά, την Εκκλησία μας από την λύτρωση

***

Ο σεβαστός Γέροντας π. Σάββας ηκολούθει τας 19 Ι. Μονάς του Αγ. Όρους νομίζων, όπως πολλοί, ότι πρέπει εις τα της Πίστεως να κάνωμεν και ωρισμένας οικονομίας, άχρι καιρού!...                                                                                                                                                            

Ήτο όμως καλοπροαίρετος και ενάρετος.                                                                                                                          

Τούτο είχον εκμεταλλευθή οι μνημονεύοντες και κοινωνούντες με οικουμενιστάς νεοαγιορείται και είχον πλαισιώσει τον Γέροντα με συνεχείς επισκέψεις. Είχον τούτον ως παράδειγμα προς μίμησιν. Εάν ο ζήλος ήτο καλός, έλεγον εις τους υποτακτικούς των, δεν θα τον ηκολούθει και ο ενάρετος π. Σάββας;                                                                                                                                  

Όμως διεψεύσθησαν! Όταν ο «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν  με τον πάπαν της Ρώμης τον Δεκέμβριον του 1987, τότε ο Γέροντας εξανέστη! Δεν ηνέχθη η ψυχή του να ευρίσκεται εις μίαν τοιαύτην, ανοικτά οικουμενιστικήν «εκκλησία». Ομού με ετέρους συνασκητάς του, διεμαρτυρήθη και διεχώρησεν την ευθύνην του από τους άλλους αγιορείτας που ακολουθούν τας 19 Ι. Μονάς.                                                                                                                   

Διέκοψεν τον εκκλησιασμόν του εις τας 19 Ι. Μονάς και εις όλα τα κελλία και εξαρτήματα που ακολουθούν αυτάς.   Όλοι οι μνημονεύοντες εξανέστησαν. Μοναστηριακοί και κελλιώται προσέτρεξαν να μεταπείσουν τον Γέροντα. Εστάθη αδύνατον. Αι ενοχλήσεις όμως απέβησαν συχναί και φορτικαί. Καταχωρούμεν επιστολήν του εν αντιγράφω, την οποίαν απέστειλεν εις συνασκητήν του παρενοχλούντα.  Η επιστολή του έχει ως εξής:

Ἱ.Κελλίον Ἅγιος Νικόλαος Καψάλα

13 Αὐγούστου 1991

Ἀγαπητὲ π.Νικόδημε, εὐλογεῖτε.

            Κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν σου, πρὸ ἡμερῶν, εἰς τὸ κελλίον μας, ἐπανέλαβες τοὺς ἀνορθοδόξους δογματισμούς σου ὅτι εἴμεθα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν μνημονεύομεν τὸν πατριάρχην Δημήτριον κι ἄλλα τινὰ διὰ τὰ ὁποῖα ἀναγκαζόμεθα καὶ γράφομεν τὰ κατωτέρω πρὸς καλυτέραν πληροφόρησίν σου, διότι τὰ ἐπιχειρήματά μας κατὰ τὴν συνομιλίαν μας, ἀφαιροῦν τὴν εἰρήνην σου καὶ συγχίζεσαι.

Κύπρος 1η Απριλίου 1955

ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 

ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ 

Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: "'Η τάν ή επί τάς".

Αδελφοί Κύπριοι, 
Από τα βάθη των αιώνων μάς ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν διά να διατηρήσουν τήν ελευθερίαν των: οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι τού Λεωνίδα και οι νεώτεροι τού Αλβανικού έπους. Μάς ατενίζουν οι αγωνισταί τού 1821, οι οποίοι και μάς εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το αίμα.