''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

Τη ΙΒ΄ (12η) Ιουνίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ του Αιγυπτίου.

Ονούφριος ο Όσιος και ασκητής ήκμασε κατά τον Δ΄ (4^ον) από Χριστού γεννήσεως αιώνα. Ούτος ησύχαζε πρότερον εις Κοινόβιον κείμενον πλησίον της Ερμουπόλεως των Θηβών· ακούσας δε ύστερον την ήσυχον και ερημικήν ζωήν του Προφήτου Ηλιού και Ιωάννου του Βαπτιστού εξήλθε του Κοινοβίου και κατώκησεν εις την έρημον έτη εξήκοντα αποκεχωρισμένος των ανθρώπων. Τούτον εύρεν ο Μοναχός Παφνούτιος όστις έγραψε και τον βίον αυτού. Ησύχαζε δε τότε ο Παφνούτιος εις την Αίγυπτον, ότε εκ Θεού φωτισθείς απήλθεν εις την εσωτέραν έρημον. Και απελθών ηξιώθη να ίδη δια των ιδίων αυτού οφθαλμών όσα ο ίδιος περί του Οσίου Ονουφρίου έγραψε, λέγων ταύτα: Καθημένου ποτέ εν τω κελλίω μου, ένευσεν ο Θεός εις την καρδίαν μου, ίνα μεταβώ εις την εσωτέραν έρημον, ίνα εύρω οσίους άνδρας και λάβω την ευλογίαν αυτών. Εξελθών λοιπόν του Μοναστηρίου έλαβον μετ’ εμού ολίγους άρτους και ύδωρ, όσα ηδυνάμην, και αρξάμενος της οδοιπορίας με πόθον πολύν, επεριπάτησα ολίγας ημέρας. Και ευρών ένα κεκλεισμένον σπήλαιον, έκρουσα την θύραν, λέγων κατά την τάξιν το «Πάτερ, ευλόγησον».

Tελικά το πέτυχαν!

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου Μασωνο-Οικουμενισμού, με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :

«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα, να μορφώσωσι κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης όλην την ελληνικήν και σλαβικήν και λοιπήν απανταχού ορθόδοξον νεολαίαν, και κατά το πνεύμα αυτής της πλάνης, να μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον κλήρον, να διαλύσωσι κάθε δεσμόν αγάπης και αρμονίας εις όλους τους Ορθοδόξους, να ανατρέψωσι κάθε τάξιν είτε εκκλησιαστικής, είτε πολιτικής, είτε ηθικής και συγγενικής πειθαρχίας, να ανοίξωσιν όλον τον χείμαρον της διαφθοράς, όλον το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας υπό το πρόσχημα της Ελευθερίας· όλα τα εμφύλια και οικιακά σχίσματα…».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ A΄ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ Η΄ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἀγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Όπως ακούσαμε από τους θαυμασίους ύμνους, ιδιαίτερα από τα δοξαστικά του Εσπερινού «Τάς μυστικάς σήμερον του Πνεύματος σάλπιγγας...» και του Όρθρου «Των Αγίων Πατέρων ο χορός...», η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα Ζ΄ Κυριακή από του Πάσχα τους Αγίους και Θεοφόρους 318 Πατέρες, που συνεκρότησαν την Α΄ αγία και Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. επί της βασιλείας του αγίου ενδόξου θεοστέπτου βασιλέως και Ισαποστόλου Κωνσταντίνου του Μεγάλου.

Στη Σύνοδο αυτή συμμετείχαν πολύ μεγάλα ονόματα σοφών αγίων της Εκκλησίας μας, πολύ γνωστών σέ όλους μας, όπως ο εν αγίοις πατήρ ημών Αθανάσιος πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Μέγας, που τότε ήταν διάκονος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Αλεξάνδρου, ο εν αγίοις πατήρ ημών Νικόλαος Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας ο Θαυματουργός, ο οποίος ράπισε, χαστούκησε τον Άρειο για τις βλασφημίες, που εξεστόμισε, ο εν αγίοις πατήρ ημών Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου ο Θαυματουργός, που έκανε το θαύμα με το κεραμίδι, ο εν αγίοις πατήρ ημών Αχίλλιος Επίσκοπος Λαρίσης, που έκανε το θαύμα με την πέτρα, που ανέβλυσε λάδι, ο εν αγίοις πατήρ ημών Αλέξανδρος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο οποίος, όταν λειτουργούσε, είδε τον Χριστό ως βρέφος πάνω στο άγιο Δισκάριο να έχει σχισμένο τον χιτώνα, εξαιτίας του Αρείου, ο εν αγίοις πατήρ ημών Όσιος Επίσκοπος Κορδούης και πλήθος άλλων κληρικών, ηγουμένων, πρεσβυτέρων, διακόνων και μοναχών.

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΝΑ ΕΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΝΙΚΟΛΑΕ ΠΡΙΝΤΕΖΗ; -- Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + ὁ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ                                                                                     

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 11^η Ἰουνίου 2021

 

Στήν ἱστοσελίδα τῆς Καθολικῆς «Ἀρχιεπισκοπῆς» Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου ὁ πρώην «Ἀρχιεπίσκοπος» κ. Νικόλαος Πρίντεζης, ὅπως ὑπογράφεται, μέ ἐπίτιτλο «Δηλώσεις ἀγάπης καί δηλώσεις μίσους» σχολιάζει τό ἡμέτερον Ἀνακοινωθέν τῆς 31/5/2021 «Ἔλεγχος σοβαροῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀτοπήματος» ἀναφερόμενο σέ ἀπαραδέκτους δηλώσεις στό Vaticanews τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου καί ἀπομονώνοντας 3 σειρές ἀπό 10σέλιδο Ἀνακοινωθέν μας, τίς χαρακτηρίζει ὡς δηλώσεις μίσους καί τίς «ἐπισφραγίζει» μέ κεφαλαῖα γράμματα ΝΤΡΟΠΗ! ὑπογράφοντας +Ν. Προηγουμένως βέβαια στίς ὀρθοδόξως ἀπαράδεκτες δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου διά τήν συνάντησί του μέ τόν καταληψία τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης κ. Φραγκῖσκον Μπεργκόλιο, πού παραθέτει, στίς ὁποῖες ὁ Σεβ. Ἰταλίας χαρακτηρίζει τήν συνάντησι μέ τόν κ. Φραγκῖσκο ὡς συνάντησι «ἑνός υἱοῦ μέ τόν ἀγαπημένο του πατέρα», ἑνός «Ἐπισκόπου μέ τόν Προκαθήμενο καί Πατριάρχη του» ἐκφράζει τήν ἀπόλυτη εὐαρέσκειά του χαρακτηρίζοντας τά πρόδηλα ψεύδη τοῦ Σεβ. Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου καί τίς ἀνεπέρειστες καί ἐξωπραγματικές δηλώσεις του, ὡς δῆθεν δηλώσεις ἀγάπης τίς ὁποῖες «καταστέφει» μέ τό ἐπίρρημα ΕΥΓΕ!, ὑπογράφοντας +Ν.

--------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Περί εντροπής ο λόγος.

Στηλιτεύοντας ο κ. Σεραφείμ την στάση του κ. Πολυκάρπου, για τα όσα αιρετικά είπε και έπραξε, απευθυνόμενος πρός τον κ. Πρίντεζη, έκανε αναφορά και στην Αλήθεια, μία Αλήθεια, όμως, που εσκεμμένα την παραθεωρεί.

Τα όσα ειπώθηκαν και τον περασμένο Νοέμβριο στο Φανάρι, από τους Φαναριώτες και τους Παπικούς, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την Αυτοαλήθεια που επικαλείται ο εκτός Εκκλησίας νεοημερολογίτης Πειραιώς και είναι ενδεικτικά του ψεύδους και του σκότους.

Στους Φαναριώτες και στον Νεοημερολογιτισμό δεν εντάσσεται, δεν υποκλίνεται και δεν υπακούει ο κ. Σεραφείμ;


΄΄Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε και στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο, τον περασμένο μήνα στην Ρώμη, επισημαίνοντας ότι «κάθε συνάντησις πρόσωπον προς πρόσωπον μετά του αδελφού Πάπα Φραγκίσκου αποτελεί ιδιαίτερον βίωμα αδελφοσύνης, το οποίον ενισχύει τον πόθον και τον αγώνα αμφοτέρων διά την πρόοδον της πορείας προς το κοινόν Ποτήριον της Ευχαριστίας».
.
΄΄Στο μήνυμά του ο Αγιώτατος Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε ότι ο ίδιος έχει βιώσει αυτό το πνεύμα αδελφοσύνης κατά τις διάφορες συναντήσεις που είχε με τον Παναγιώτατο, και υπενθύμισε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, πριν από τις άλλες Εκκλησίες, με την Συνοδική Εγκύκλιο του 1920, είχε εκφράσει την επιθυμία για μεγαλύτερη εγγύτητα και κατανόηση μεταξύ των Χριστιανών.΄΄

Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης.
Θεολόγος.

Bartholomew the Holy Apostle

Saint Bartholomew was one of the Twelve Apostles, and had Galilee as his homeland; this is all that is known of him for certain according to the history of the Gospels. Concerning his apostolic work, certain say that he preached in Arabia and Persia, and especially in India, bringing to them the Gospel written by Saint Matthew, which had been written originally in Hebrew, and which was found there one hundred years later by Pantaenus, formerly a stoic philosopher and later an illustrious teacher of the Christian school in Alexandria (see Eusebius, Eccl. Hist., 5: 10). Other accounts say that he went to Armenia. According to some, he ended his life by being crucified, or by being flayed alive, in Albanopolis (Urbanopolis) of Armenia. This also confirms an ancient tradition preserved by the Armenians. According to some, Bartholomew and Nathanael are the same person, because the Evangelists who mention Bartholomew do not mention Nathanael; and John, who alone mentions Nathanael as one of the Twelve, says nothing of Bartholomew. Indeed, Bartholomew is a patronymic, "son of Talmai," which means "bold, spirited" (see also Jesus of Navi 15:14; II Kings 3:3), and Nathanael could have had this as a surname. According to the Synaxarion of the Menaion on April 22, however, it is Simon the Zealot and Nathanael who are the same; the Evangelists who mention Simon the Zealot (or "the Canaanite") do not mention Nathanael.