“Λόγος στην Παραβολή του Ασώτου” -- Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (δι’ αυτής, λοιπόν, ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν) μάλιστα σ’ αυτόν τον καιρόν των Νηστειών οφείλουμε να κάμνομεν, χάριν της κοινής ωφελείας....

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά που είπεν ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλαν­θρώπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος εξηγητής της Πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλην την Παραβολήν για τον Άσωτον, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσευχώμεθα στον Απροσπέλαστον και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ'' --- Ψάλλει ο βυζαντινός χορός των Αγιοκυπριανιτών Πατέρων (2005)


 Ο Θεσσαλονίκης θείος Γρηγόριος επάνω εις το όνομα της Παρθένου, πανηγυρίζων εις την εορτήν και λέγων:

Και το όνομα, φησί, της Παρθένου Μαριάμ· τούτο δε ερμηνεύεται «Κυρία» παρίστησι δε και το αξίωμα της Παρθένου, και το βέβαιον της Παρθενίας και εις το εξής αδιάπτωτον, και το εξηλλαγμένον αυτής του βίου και δια πάντων ηκριβωμένον και, ως ειπείν, παναμώμητον· κυρίως γαρ ούσα και φερωνύμως Παρθένος, πάσαν είχε την της αγνείας παντελή πανκτησίαν. Παρθένος ούσα και το σώμα και την ψυχήν, και τας της ψυχής δυνάμεις και τας του σώματος αισθήσεις πάσας μολυσμού παντός υπερανωκισμένας πλουτούσα, και τοσούτο κυρίως τε και βεβαίως και, ως ειπείν, κεκυρωμένως και τοις πάσιν ασύλως τον άπαντα χρόνον, ώσπερ η κεκλεισμένη πύλη τα εντεθησαυρισμένα, και το εσφραγισμένον βιβλίον οφθαλμοίς άψαυστα τηρεί τα εγγεγραμμένα.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου Μητρός ημών ΦΙΛΟΘΕΗΣ της Αθηναίας.

Φιλοθέη η Οσία Μήτηρ ημών ήτο από τας κλεινάς και περιδόξους Αθήνας, εις τας οποίας εγεννήθη κατά το έτος αφκβ΄ (1522), εις αυτάς δε και ανετράφη και έζησε και ηγωνίσθη τον αγώνα τον καλόν και ανεδείχθη «πόλις,… επάνω όρους κειμένη» (Ματθ.  ε:14) και «λύχνος… επί την λυχνίαν» (Ματθ.  ε:15) φωτίζουσα πάντας τους εν τη πόλει των Αθηνών και τοις πέριξ οικούντας, καίτοι τότε η άλλοτε λαμπροτάτη αύτη πόλις κατείχετο από ενός περίπου αιώνος από τας ορδάς των αλλοφύλων και αλλοπίστων τυράννων Τούρκων. Η σκοτεινή όμως και απαισία αύτη δουλεία ουδόλως ηδυνήθη να παρεμποδίση την γενναιόφρονα Φιλοθέην από του να πραγματοποιήση τον ένθεον πόθον της, αναδειχθείσαν ούτω προστάτιδα της τε πόλεως ταύτης ως και των εν διαφόροις κινδύνοις ευρισκομένων κατοίκων αυτής και μάλιστα των αδυνάτων γυναικών και κινδυνευουσών παρθένων και τότε, ότε έζη η μακαρία, αλλά και μετά την οσίαν και μαρτυρικήν αυτής κοίμησιν, έτι δε και από της εποχής εκείνης μέχρι σήμερον και μέχρι συντελείας των αιώνων.

Ψυχολογική εμβάθυνση στην παραβολή του ασώτου. ---- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η παραβολή του Ασώτου εκτιμάται ιδιαιτέρως υπό του πληρώματος εν γένει της Εκκλησίας. Η ευσπλαγχνία και η απεριόριστος αγάπη του ουρανίου Πατρός προς τον αμαρτωλόν άνθρωπον, η τονιζομένη μεγαλειωδώς εις την όλην ευαγγελικήν περικοπήν, προκαλεί έντονον αίσθησιν εις τας ψυχάς των πιστών. 

Λόγω δε της τοιαύτης εντυπώσεως, την οποίαν η παραβολή του Aσώτου δημιουργεί, εξισούται αύτη, ως γνωστόν, πολλάκις πλήρως προς το λοιπόν περιεχόμενον της Αγίας Γραφής. Ούτως αναγνωρίζεται ότι η παραβολή αύτη είναι μεστή σωτηριολογικών νοημάτων και ότι εν αυτή εύρηται συμπεπυκνωμένη η όλη χριστιανική διδασκαλία περί της σωτηρίας του ανθρώπου δια της εν Χριστώ Θείας Αποκαλύψεως.

Αλλ' επίσης και εκ της επόψεως των ψυχολογικών διαδικασιών η παραβολή του Ασώτου αποτελεί ασφαλώς ανεξάντλητον μεταλλείον. Επί τη βάσει οιασδήποτε ψυχολογικής θεωρίας, αντιμετωπιζούσης την ψυχικήν υπόστασιν μετά της οφειλομένης εΙς αυτήν αξιοπρέπειας και αν ερευνήσει τις το κείμενον της παραβολής ταύτης, θα επισημάνη πλούτον και ποικιλίαν ψυχικών διαδικασιών, δι' ων διαφωτίζεται πως το σχήμα της πτώσεως του ανθρώπου εις την αμαρτίαν και της επιστροφής αυτού εις τον Θεόν. Το θέμα δηλονότι ή το πρόβλημα, το οποίον η παραβολή απεικονίζει, είναι πάντοτε πνευματικόν. Το γενικόν σχήμα της συμπεριφοράς του Ασώτου υιού αλλά και του πρεσβυτέρου αφορά εις την πνευματικήν υπόστασιν και ζωήν αυτών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ---- + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΚΑΜΕΡΟΥΝ

 

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 18 Φεβρουαρίου 2022

 

Σεβασμιώτατε Ἅγιε ἀδελφέ,

Εἰς ἀπάντησιν τῆς ἀνακοινώσεως Σας σχετικῶς μέ τόν σχολιασμόν ἀπό τό Γραφεῖον Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεώς μας, τῆς ἐκφωνηθείσης εἰσηγήσεώς Σας εἰς τήν Σεπτήν Ἱεραρχίαν τοῦ Περιπύστου Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, τήν 10ην Ἰανουαρίου 2022, ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ --- Αθωνικά άνθη

Με πόσην νοσταλγίαν και χαράν ο πνευματικός άνθρωπος περιμένει την αγίαν περίοδον της Μεγ. Τεσσαρακοστής! Γνωρίζει ότι όλος ο κύκλος των ημερών αυτών ανταποκρίνεται περισσότερον προς τας ανάγκας της πεπτωκυίας ανθρωπίνης φύσεως. Όλαι, βεβαίως, αι ημέραι του έτους είναι άγιαι και εκάστη εξ αυτών θα μας φέρη κάποιο μήνυμα, ενός, δύο ή περισσοτέρων αγίων, που εορτάζουν την γενέθλιον ημέραν της τελειώσεώς των, είτε μαρτυρικώς, είτε «εν ειρήνη». Επίσης άλλαι ημέραι αναφέρονται εις τον εορτασμόν γεγονότων, σχετιζομένων με την επί γης παρουσίαν του Κυρίου και το απολυτρωτικόν του έργον. Όλα εις την Εκκλησίαν είναι με μεγάλην και θείαν σοφίαν ρυθμισμένα υπό των αγίων Πατέρων, ώστε να υπάρχη συγκερασμένον δι΄ όλου του εορταστικού κύκλου το κατά Θεόν πένθος με την πνευματικήν χαράν.

Reading from the Synaxarion:

Leo the Great, Pope of Rome

According to some, this Saint was born in Rome, but according to others in Tyrrenia (Tuscany), and was consecrated to the archiepiscopal throne of Rome in 440. In 448, when Saint Flavian, Archbishop of Constantinople, summoned Eutyches, an archimandrite in Constantinople, to give account for his teaching that there was only one nature in Christ after the Incarnation, Eutyches appealed to Saint Leo in Rome. After Saint Leo had carefully examined Eutyches's teachings, he wrote an epistle to Saint Flavian, setting forth the Orthodox teaching of the person of Christ, and His two natures, and also counseling Flavian that, should Eutyches sincerely repent of his error, he should be received back with all good will.