Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Το πρώτο σχίσμα που στην κυριολεξία συντάραξε τις τάξεις των Γ.Ο.Χ. και απέβη καθοριστικό για το μέλλον της ιστορικής τους πορείας είναι το ματθαιικό. Κατά την περίοδο 1924-1935 ποιμαίνονταν μόνο από ιερείς, καθώς κανείς αρχιερεύς δεν είχε συμφωνήσει με την απόσχισή τους από την Εκκλησία. Το 1935 τρεις μητροπολίτες  της Ελλαδικής Εκκλησίας, οι Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και Ζακύνθου Χρυσόστομος αποκήρυξαν την εκκλησιαστική τους αρχή και ανέλαβαν την ηγεσία του παλαιοημερολογιτικού λαού. Οι τρεις μητροπολίτες  προέβησαν αμέσως σε χειροτονίες τεσσάρων νέων αρχιερέων, οι δύο όμως από τους οποίους -μαζί με τον Ζακύνθου Χρυσόστομο- έκαναν πολύ σύντομα αίτησι επιστροφής στους κόλπους της Εκκλησίας.

Την παλαιοημερολογιτική ηγεσία αποτελούσαν λοιπόν κατά τα έτη 1935-1937 εκτός από τους Γερμανό και Χρυσόστομο οι Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος.

Δύο έτη μετά την χειροτονία τους (1937) οι επίσκοποι Κυκλάδων και Βρεσθένης αποκήρυξαν με την σειρά τους τους επισκόπους που τους χειροτόνησαν με το εξής αιτιολογικό: Όταν οι επίσκοποι Δημητριάδος και πρώην Φλωρίνης ανέλαβαν την ηγεσία των Γ.Ο.Χ., διεκήρυξαν προς τον πιστό λαό, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος λόγω της αλλαγής του ημερολογίου κατέστη άμεσα σχισματική, οι δε «σχισματικοί λειτουργοί» της έχασαν την «χάριν του Παναγίου Πνεύματος».

Αντιρρητικός λόγος στον σχηματισμό Τριτοπρόσωπης εικόνας του Θεού. ---- Σταύρος Ασλανίδης.

Στα σχόλια προηγούμενων αναρτήσεων ο “ανώνυμος” έγραψε αρκετές αντιρρήσεις. Στο τέλος φαίνεται σαν να βρέθηκε σε σύγχυση και με κατηγόρησε για Νεστοριανισμό. Αυτό έχει επίκαιρη σημασία γιατί κοντά στην πίστη της αίρεσης που περιγράφει τριτοπρόσωπο τον Θεό, είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δέχονται αμφότεροι αδυναμία στον Χριστό, έναντι του μείζονος πατέρα Του και αμφότεροι αρνούνται την Παναγία ως Θεοτόκο. Το Θέμα λοιπόν είναι άκρως σοβαρό. Μου δίνεται λοιπόν η ευκαιρία για να μιλήσω για αυτό το Θέμα, και τον ευχαριστώ. Με τη βοήθεια του Θεού θα προσπαθήσω να κάνω αναίρεση της κατηγορίας του για να φανεί ποιος πραγματικά άφησε το φως της Δικαιοσύνης και πλανήθηκε με τις βορβορώδεις πλάνες του Νεστορίου.

Το ότι είμαι ενάντια στο Νεστοριανισμό δεν το λέω μόνο εδώ, ούτε μόνο ως τίτλο. Επαλειμμένα στο παραπάνω σύγγραμμα μου, αναφέρω ότι :