Γνωρίζουν οι επίσκοποι τας νέας προδοτικάς αποφάσεις εις βάρος της Ορθοδοξίας εις το ΠΣΕ; -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

 1. Δὲν θέλουν νὰ γνωρίζη ὁ λαὸς τὰ ἀποφασιζόμενα

ΕΙΝΑΙ φοβερὴ ἡ συντελούμενη ἐκκλησιολογικὴ καταστροφὴ στὰ πλαίσια τῆς Ψευδοοικουμενικῆς Κινήσεως καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσοι ἐπὶ ἕνα αἰώνα ἀπατεώνα, τὸν προηγούμενο 20ὸ αἰώνα, ἐσχεδίασαν καὶ ἐφήρμοσαν μεθοδικά, στὴν ἀρχὴ κρυφὰ καὶ συνεσκιασμένα, τὸν σατανοκίνητο καὶ μασονοκίνητο διαθρησκειακὸ καὶ διαχριστιανικὸ συγκρητισμό, μὲ τὴν πολυδιαφημισθεῖσα καὶ πολυεπαινεθεῖσα Οἰκουμενικὴ Κίνηση, μποροῦν τώρα νὰ ἐπιχαίρουν, διότι οἱ ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις μειώνονται, ἰδιαίτερα στὰ ὑψηλὰ ἡγετικὰ κλιμάκια τῆςἘκκλησίας καὶ τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Μόνο θλίψη καὶ κατήφεια γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προκαλοῦν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», ἢ ὀρθότερα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα δέχθηκαν ὁμόφωνα οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, πλὴν βεβαίως τῶν ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἀξιεπαίνως καὶ πατερικῶς δὲν συμμετέχουν σ᾽ αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῆς πλάνης καὶ τῆς ἐκκλησιολογικῆς σύγχυσης. Ἡ Συνέλευση αὐτὴ τῶν αἱρετικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ἐκκλησιολογικὰ ταυτίζεται καὶ εὐτελίζεται ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔλαβε χώρα στὴν πόλη Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας ἀπὸ τὶς 30 Ὀκτωβρίου μέχρι τὶς 8 Νοεμβρίου τρέχοντος ἔτους.

Το χαροποιόν πένθος εις την Ορθόδοξον ασκητικοησυχαστικήν Παράδοσιν της Εκκλησίας --- Τοῦ αειμνήστου Παναγιώτου Σωτ. Γκιουλὲ

«Οὐκ ἐγκληθησόμεθα, ὦ οὗτοι, οὐκ ἐγκληθησόμεθα ἐν ἐξόδω ψυχῆς, διότι οὐ τεθαυματουργήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι οὐ τεθεολογήκαμεν, οὐδ᾽ ὅτι θεωρητικοὶ οὐ γεγόναμεν· ἀλλὰ λόγον πάντως δώσομεν τῷ Θεῷ, διότι ἀδιαλείπτως οὐ πεπενθήκαμεν» (Κλῖμαξ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, λόγος 7ος, στίχος 73ος).

Ὡς εὔηχον σάλπισμα, ἀδιαλείπτου ἡσυχαστικοῦ πένθους, ἀντηχοῦν στὶς ἀκοὲς τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ἀσκητικοησυχαστικοὶ αὐτοὶ λόγοι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, ποὺ διασαλπίζουν διαχρονικὰ σ᾽ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅτι κατὰ τὴν ἔξοδο τῆς ψυχῆς μας τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ δὲν θαυματουργήσαμε ἢ γιατὶ δὲν γίναμε θεωρητικοί, οὔτε γιατὶ δὲν θεολογήσαμε· ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ὅμως θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεό, γιατὶ ἀδιαλείπτως δὲν ἐπενθήσαμε σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴ μας γιὰ τὸ ἀπύθμενο βάθος τῆς ἁμαρτωλότητὸς μας!… Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια, πὼς κι ἄν ἀκόμη δὲν ἀξιωθήκαμε νὰ λάβουμε, «τὰ κρείττονα χαρίσματα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α´ Κορινθ. ιβ´ 31), ἐν τούτοις, δὲν θὰ κατηγορηθοῦμε, κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ἔλλειψη αὐτὴ τῶν θαυματουργικῶν καὶ θεολογικῶν μας ἱκανοτήτων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἔλλειψη ἐπιγνώσεως τοῦ συνεχοῦς καὶ ἀδιαλείπτου πένθους σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ζωὴν μας…

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''


 

Η δε του Κυρίου Μήτηρ μηδέ κατά τον νουν μολυνθήναι ποτε πιστεύεται· διο και αμόλυντος κέκληται (ιερός Κοσμάς ο Μελωδός: ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ σελ. 156).

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του μηνός Οκτωβρίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΟΓΓΙΝΟΥ του Επισκόπου.

Λογγίνος, ο Άγιος Μάρτυς, ο Εκατόνταρχος, ήτο Ιουδαίος το γένος, ζων κατά τας ημέρας της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υπηρέτει δε ως εκατόνταρχος εις την υπηρεσίαν του Πιλάτου. Ούτος κατά την ημέραν καθ’ ην ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δια την άπειρον αυτού ευσπλαγχνίαν εσταυρώθη κατά το ανθρώπινον δια να μας λυτρώση από την προπατορικήν παράβασιν, προσετάχθη από τον Πιλάτον να φυλάττη μετά των στρατιωτών του το Σώμα του Ιησού. Και οι μεν Μαθηταί και Απόστολοι του Κυρίου δια τον φόβον των Ιουδαίων έφυγαν, ο δε μακάριος Λογγίνος παραμείνας πλησίον του Εσταυρωμένου και βλέπων τα σημεία και άπειρα θαύματα, άπερ έγιναν εις εκείνην την σωτήριον Σταύρωσιν, ήτοι τον σεισμόν, την του ηλίου εις σκότος μεταβολήν, τους ανοιγέντας τάφους και τους εξ αυτών εκπηδήσαντας νεκρούς ανεβόησε μετά μεγάλης φωνής ειπών· «Αληθώς Θεού Υιός ην ούτος» (Ματθ. κζ:54).

Δρ Ιωάννης Μάζης Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών : Συνέπειες ελληνογαλλικής συμφωνίας, αντιδράσεις Τουρκίας, Χάγη, πύραυλοι Scalp Naval


 

Έξοδος από της Εκκλησίας

Τι σημαίνει  η εισαγωγή, εις τα ιερά Δίπτυχα της Εκκλησίας, του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα; Τι άλλο, ει μη «ομολογία» του Παπισμού. Άρνησις  της Ορθοδοξίας. Παράβασις του Θείου Νόμου. Έξοδος από της Εκκλησίας. Μετάθεσις εις την αίρεσιν. Ανταλλαγή του φωτός δια του σκότους, της αληθείας δια του ψεύδους, της Χάριτος δια του αναθέματος. Ασεβής αναγνώρισις του αιρεσιάρχου Πάπα και ένωσις μετά της παπικής αιρέσεως, της οποίας το μέρος «εις την λίμνην του πυρός και του θείου», καθ΄ ότι «ψευδοπροφήτης».

Μαρίας Μαντουβάλου, Καθ. Φιλοσοφικής Αθηνών : “Οι αρνητές του Ελληνικού έθνους δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό”

Οι έμποροι των εθνών, εκκλησιαστικοί και λαϊκοί, εδώ και πολλά χρόνια έχουν συντονιστεί με τα κατά τόπους φερέφωνά τους, τα καλυπτόμενα κάτω από τον επιστημονικό μανδύα και την κρατική εξουσία, για να ξεθεμελιώσουν τις ιστορικές και θρησκευτικές μνήμες και κατά συνέπεια και τις εθνικές ταυτότητες των λαών. Προνομιακή θέση σ’ αυτήν την επιχείρηση μετάλλαξης και αλλοίωσης κάθε εθνικού, πνευματικού και θρησκευτικού βιώματος έχουν, η Ελλάδα ως ιστορικός εθνικός και γεωγραφικός χώρος, και η Ορθοδοξία ως αναπόσπαστο και απαρέγκλιτο θεμέλιό της.

Η προτροπή του πρωτεργάτη της ελευθερίας των Ελλήνων ότι πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα Υπέρ Πίστεως και έπειτα Υπέρ Πατρίδος, έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια στον κάδο της λήθης. Στον ίδιο που έχουν ριχτεί και η ιστορική μνήμη και η θρησκευτική και εθνική ταυτότητα από τους μασκοφόρους της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας που έχουν αποδυθεί στον αγώνα της φίμωσης της Ελληνορθόδοξης παιδείας.

Τα αντεθνικά και μειοδοτικά άτομα του σχεδόν πρόσφατου παρελθόντος, ξένα προς τον εθνικό κορμό, επανέρχονται σήμερα με τους ομοϊδεάτες διαδόχους τους σε θέσεις ηγετικές και ο σκοπός τους είναι ίδιος όπως και τότε. Δηλαδή, η μεταφύτευση και καλλιέργεια στην Ελληνική κοινωνία και παιδεία, κοινωνικών δοξασιών και πολιτικών ιδεολογημάτων που αποβλέπουν στη μεταβολή και την ανατροπή των υφισταμένων στη χώρα Ελληνορθόδοξων αξιών και αρχών.

κ. Κωνσταντίνος Βαθιώτης, τ. Καθηγητής του ποινικού δικαίου : ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ : ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ - 13/10/2021


 

Πανηγύρεις καὶ «φιγουρομανία»!... -- Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Γ. Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

Μιλάμε γιὰ παράδοσι. Καὶ ζοῦμε τὸ παράδοξο! Μιλᾶμε γιὰ Ἐκκλησία. Καὶ ζοῦμε πανηγύρια φρικτῆς φιγούρας, τεράστιας σπατάλης, προκλητικοῦ θρησκευτικοῦ «χαβαλέ»! Μιλᾶμε γιὰ τιμὴ μαρτύρων, καὶ ζοῦμε τὴ λάμψι τῆς πολυτέλειας ἀκόμα καὶ στὶς λάρνακες τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως λειψάνων. Δὲν χρειάζεται νὰ δυσκολευθῆτε ψάχνοντας. Οἱ ἱστοσελίδες ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν ἀποκλειστικὰ καὶ ἐργολαβικὰ ἀναλάβει νὰ καλύπτουν τὰ λεγόμενα «πολυαρχιερατικὰ συλλείτουργα», ἐνημερώνουν ἀνὰ μία περίπου ὥρα γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς κενοδοξίας καὶ φιγουρομανίας μέσα στὸν ἅγιο χῶρο τοῦ θυσιαστηρίου. • Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Ἐσταυρωμένο τοῦ Γολγοθᾶ, τὸν Ἰησοῦ, τὸν Κύριο τῆς δόξης, νὰ δορυφορῆται τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀπὸ τριάντα (30) δεσποτάδες, φανταχτερὰ καὶ χρυσοστόλιστα ντυμένους καὶ στεφανωμένους μὲ περίλαμπρες μίτρες; • Ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ὁ Γολγοθᾶς. Τί δουλειὰ ἔχει ὅλος ὁ ἐπισκοπικὸς συνωστισμὸς γύρω-γύρω, ποὺ τολμοῦν μάλιστα ὡρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀποθέτουν τὶς μίτρες τους πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα; «Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς».

Lucian the Martyr of Antioch

This Saint was from Samosata, the son of pious parents. He established a catechetical school in Antioch, and taught the correct doctrines of the Faith and made clear the parts of the divine Scriptures that were difficult to understand. He edited the Old Testament translation from the Hebrew tongue, and published it in an excellent edition, free from every heretical corruption and interpolation. He travelled to Nicomedia to strengthen the faithful there in their contests for Christ, and was accused before Maximinus, with whom he conversed openly. When he had made a defence of the Christian Faith, he was condemned to imprisonment where, in 311, he died of hunger and thirst.