Υπεραγία Θεοτόκος η επονομαζομένη Ιεροσολυμίτισσα

 


Κατά την Ιεράν Παράδοσιν, η θαυματουργός Αγία Εικών της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ» έχει αγιογραφηθεί τον προπαρελθόντα αιώνα θαυματουργικώς. Φέρει χρονολογίαν 1870 και έχει το εξής ιστορικόν.

Υπήρχε τότε μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή της Ρωσικής Ι. Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που κείται εις τους απέναντι της Ιερουσαλήμ πρόποδας του Όρους των Ελαιών. Είδε δε η Τατιανή καθ’ ύπνον το εξής όραμα.

Είδεν ότι την επεσκέφθη εις το κελλί της μία άγνωστος Μοναχή, η οποία της είπεν: «Αδελφή Τατιανή, ήλθα να με ζωγραφίσης». Η Τατιανή απήντησεν: «Ευλόγησον, αδελφή, αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος». Και η επισκέπτρια της λέγει: «Τότε να με αγιογραφήσης». Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και απεκρίθη: «Δεν έχω ξύλον (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;

Και τότε η επισκέπτρια Μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και λέγει: «Ζωγράφισε!». Αλλά, ζωγραφίζουσα η Τατιανή την Μοναχήν, είδε τα άμφιά της να γίνονται χρυσά, το πρόσωπόν της να λάμπη πολύ, και την ήκουσε να λέγη: «Ώ μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν Λουκάν, θα με αγιογραφίσης πάλιν εσύ». Η Τατιανή αντελήφθη, ότι αγιογραφούσε την Παναγίαν! Εταράχθη και εξύπνησεν.

Αμέσως έσπευσε εις την Ηγουμένην και της διηγήθη το όραμα. Η Ηγουμένη εδυσπίστησε και της είπε να πάη να κοιμηθή και αύριον να αγιογραφήση μίαν εικόνα της Παναγίας.

Καθώς όμως επέστρεφεν, είδεν να βγαίνη από το κελλί της φως και ησθάνετο ευωδίαν! Τότε ειδοποίησε την Ηγουμένην και μαζί εισήλθον εις το φωτεινόν και ευωδιάζον κελλί, όπου είδον εκπληκτικώτερον θαύμα. Η Εικών του οράματος ήτο εντός αυτού πραγματική Αχειροποίητος Αγία Εικών της Παναγίας!

Μετά ταύτα, παρουσιάζεται πάλιν η Παναγία εις την Μοναχήν και λέγει: «Να με κατεβάσετε κάτω εις το σπίτι μου, εις την Γεθσημανήν», το οποίο και έγινεν.

ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ»

Όχι μόνο οι ευλαβείς προσκυνηταί των Αγίων Τόπων γνωρίζουν για την Ιεροσολυμίτισσαν, αλλά και πολλοί Έλληνες και Βούλγαροι έχουν αξιωθεί να προσκυνήσουν την Ιεράν και Θαυματουργόν Εικόνα της, όταν οι Αγιοταφίται Πατέρες την έφεραν εις Αθήνας, εις Θεσσαλονίκην και εις Σόφιαν (Βουλγαρίας).

Εις την πρόσφατον μεταφοράν της Εικόνος εις Βουλγαρία αναφέρει ο μοναχός Πέτρος Αγιοταφίτης, εις το διμηνιαίον Ορθόδοξον Χριστιανικόν περιοδικόν «Κοσμάς ο Αιτωλός» της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας (τεύχος 272, Μάιος – Ιούνιος 2003). Κατά τον μοναχόν, τα ακόλουθα εσυνέβησαν εις τον Ιερόν Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκυ εις Σόφιαν:

«Παράλυτος εκ γενετής, ηλικίας άνω των 60 ετών, ωδηγήθη προ της Αγίας Εικόνος, όπου καθήμενος εις το καροτσάκι του, ικέτευε την Παναγίαν να τον θεραπεύση, όπως και ο Χριστός εθεράπευσε το επί ¨τριάκοντα και οκτώ έτη¨ παραλυτικόν. Και ηκούσθη εκ της Αγίας Εικόνος φωνή, λέγουσα: «Εγέρθητι (σήκω) και έλα να προσκυνήσης». Και ο ανίατος παράλυτος εστάθη επί τους πόδας του υγιής! Και τον είδον να προσκυνή και να ασπάζεται την θαυματουργόν Εικόνα, και να διαλαλή το θαύμα, δοξάζων τον Θεόν και την Παναγίαν. Και έγινε τότε σεισμός πίστεως και ευσεβείας του εντός και εκτός του μεγάλου Ναού απειραρίθμου Ορθοδόξου Λαού, ο οποίος έγινεν αισθητός εις όλην την Βουλγαρίαν και πέραν αυτής. Ηκολούθησαν χαρμόσυνοι κωδωνοκρουσίαι και ο Πατριάρχης κατήλθεν εις τον Ναόν, και έγινεν πάνδημον προσκύνημα και ακολουθία ευχαριστίας – δοξολογίας και παρακλήσεως. Και έχαιρεν ο Ορθόδοξος Λαός χαράν Αναστάσεως, του οποίου προ τινός η ευσέβεια εδιώκετο!

Ηκολούθησε δε και άλλο θαύμα. Το απόγευμα της αυτής ημέρας, ωδηγήθη προ της Αγίας Εικόνος τυφλή, εκ γενετής και αυτή, 15 περίπου ετών, η οποία προσευχομένη έλεγε προς την Θεοτόκον: «Παναγία μου, θεράπευσε και εμέ, όπως εθεράπευσες το πρωί τον παράλυτον. Σε παρακαλώ, χάρισε και εις εμέ το φως των οφθαλμών μου». Και ακούεται πάλιν φωνή εκ της Αγίας Εικόνος, λέγουσα: «Ανάβλεψε. Και η εκ γενετής τυφλή είδε!».

Επίσης ένα αξιοθαύμαστο γεγονός σχετικό με την θαυματουργόν Εικόνα της Ιεροσολυμιτίσσης είναι το εξής:

Πριν από αρκετά χρόνια είχε γίνει μία μεγάλη κακοκαιρία και πλημμύρισε ο Ναός του Τάφου της Παναγίας, που όσοι έχουν πάει ξέρουν ότι είναι πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Αυτό το γεγονός έχει γίνει πάρα πολλές φορές. Όμως αυτή τη φορά ήτο πολύ έντονη η βροχή που τα πάντα εκαλύφθησαν όχι μόνο με νερό αλλά και με λάσπη. Πίστεψαν οι πάντες ότι τίποτε πλέον δεν έμεινε. Αφού παρήλθε η μπόρα και άρχισαν να βγάζουν τα νερά και την λάσπη και έφθασαν στο προσκυνητάρι της Ιεροσολυμιτίσσης, τί να δούν; Η εικόνα είχε φύγει από τον θρόνο της και ευρίσκετο σφηνωμένη στον φεγγίτη ακριβώς από πάνω με το κανδύλι αναμμένο. Όλοι εξεπλάγησαν δια την διάσωσιν της Ιεράς Εικόνος. Αφού καθάρισαν τον Ναό και ό,τι διεσώθη από την καταστροφήν διερωτώντο μεταξύ τους οι Πατέρες πώς θα κατεβάσουν την Εικόνα στη θέση της. Και ώ του θαύματος την επομένην βρήκαν την

Εικόνα της Παναγίας μας στο θρόνο της και η κανδύλα της αναμμένη.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης γονυπετὴς εἰς τὸν τάφον τοῦ ὑβριστοῦ τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας

 


Γράφει ὁ κ. Λυκοῦργος Νάνης, ἰατρὸς

Οἱ φιλοκαζαντζακικοὶ δημοσιογραφικοὶ κύκλοι, μὲ τὰ ἀλλοιωμένα καὶ νοσηρὰ ἀξιολογικὰ κριτήρια, ἀναφερόμενοι στὸ κολοσσιαῖο ἀτόπημα τοῦ εἰρημένου ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιωματούχου, κάνουν λόγο γιὰ κίνηση μὲ “ἰδιαίτερο συμβολισμό”…

Πάλι καλὰ ποὺ δὲν προέβη καὶ σὲ δήλωση “συγγνώμης” ἀπὸ τὸ μεγάλο μυκτηριστὴ καὶ ὑβριστὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας!

Ποῦ καταντήσαμε!

H επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων!

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου: «… και η αποστολικότης διαφυλάττεται δια της προσευχής και όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι». Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»; Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών! Αλλά μήπως η ευσέβεια διατηρείται εις την ζωήν των Μεγαλοσχήμων Αξιωματούχων της Εκκλησίας; «… Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»! Ειλικρινά θα πρέπει να εντρεπώμεθα, και λαϊκοί και Κληρικοί (προ παντός οι εν υπεροχή όντες), όταν, απαγγέλλοντες το Ιερόν Σύμβολον της Πίστεώς μας, λέγωμεν: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», διότι ο Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός-Πολιτισμός

Η εφημερίδα «Χριστιανική», θέλοντας να τιμήσει την 100ή επέτειο του ξεριζωμού του Μικρασιατικού και Θρακικού Ελληνισμού διοργανώνει σειρά διαδικτυακών εκδηλώσεων - συζητήσεων, με θέμα:«Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός-Πολιτισμός

ΜΝΗΜΗ, ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ»

Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: 10-11-2022 (Πέμπτη, ώρα 7.30 μ.μ.)
Πρόγραμμα-εισηγήσεις
 1η   
Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος , μια εθνική και υπερεθνική ορθόδοξη προσωπικότητα, από τον Γεώργιο Τσακαλίδηδρ. Θεολογίας, συγγραφέα.                                    2η  Η Καππαδοκία της Μ. Ασίας, χώρα Αγίων και σπουδαίων προσωπικοτήτων, από τον Ιντζεσίλογλου Νικόλαοομότιμο καθηγητή Πανεπιστημίου.                                                      3η  Η Μικρασιατική Καταστροφή, Κεμαλισμός και Ερντογανισμός, από τον Ηρακλή Κανακάκηπρώην Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου, δημοσιογράφο.
  
Η αποκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα το 1923. Η περίπτωση των Ελλήνων της Μακεδονίας, από τον Πελαγίδη Ευστάθιοομ. Καθηγητή Πανεπιστημίου.                                                                                                                               ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Συντονιστής: Γιάννης ΖερβόςΝομικός, Δημοσιογράφος

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ:  https://us02web.zoom.us/j/89621518224  

ΣΤΟ YOUTUBE:                    https://www.youtube.com/user/XRISTIANIKH

Μέγας Βασίλειος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ καὶ τὴν ψαλμωδία, ὅπως καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα, κάθε στιγμὴ εἶναι ἡ κατάλληλη, ὥστε νὰ ὑμνοῦμε τὸν Θεὸ καὶ ὅταν ἐργαζόμαστε καθὼς κινοῦμε τὰ χέρια, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ γλώσσα ὅποτε μποροῦμε - κι αὐτὸ εἶναι ἀκόμη πιὸ ἱκανὸ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη μας. 

Ἂν ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχόμαστε προφορικά, τότε ἂς δοξάζουμε τὸν Θεὸ μέσα στὴν καρδιά μας, μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, ὅπως λέει ἡ Γραφή, ἂς κάνουμε τὴν προσευχή μας τὴν ὥρα ποὺ ἐργαζόμαστε· μποροῦμε δηλαδὴ νὰ εὐχαριστοῦμε αὐτὸν ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη τῶν χεριῶν στὴν ἐργασία, καὶ τὴν ἱκανότητα τοῦ νοῦ στὴν ἐπιστήμη, αὐτὸν ποὺ μᾶς χάρισε τὸ ὑλικὸ ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο φτιάχνουμε τὰ ἐργαλεῖα μας καὶ τὸ ὑλικὸ ποὺ δουλεύουμε στὶς τέχνες μας, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές· καὶ νὰ προσευχόμαστε τὰ ἔργα τῶν χεριῶν μας νὰ μὴν ἔχουν ἄλλο σκοπὸ παρὰ μόνο νὰ εὐχαριστοῦν τὸν Θεό.

Υπεραγία Θεοτόκος η επονομαζομένη Ιεροσολυμίτισσα

 Κατά την Ιεράν Παράδοσιν, η θαυματουργός Αγία Εικών της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ» έχει αγιογραφηθεί τον προπαρελθόντα αιώνα θαυματουργικώς. Φέρει χρονολογίαν 1870 και έχει το εξής ιστορικόν.

Υπήρχε τότε μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή της Ρωσικής Ι. Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που κείται εις τους απέναντι της Ιερουσαλήμ πρόποδας του Όρους των Ελαιών. Είδε δε η Τατιανή καθ’ ύπνον το εξής όραμα.

Είδεν ότι την επεσκέφθη εις το κελλί της μία άγνωστος Μοναχή, η οποία της είπεν: «Αδελφή Τατιανή, ήλθα να με ζωγραφίσης». Η Τατιανή απήντησεν: «Ευλόγησον, αδελφή, αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος». Και η επισκέπτρια της λέγει: «Τότε να με αγιογραφήσης». Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και απεκρίθη: «Δεν έχω ξύλον (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;

Και τότε η επισκέπτρια Μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και λέγει: «Ζωγράφισε!». Αλλά, ζωγραφίζουσα η Τατιανή την Μοναχήν, είδε τα άμφιά της να γίνονται χρυσά, το πρόσωπόν της να λάμπη πολύ, και την ήκουσε να λέγη: «Ώ μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν Λουκάν, θα με αγιογραφίσης πάλιν εσύ». Η Τατιανή αντελήφθη, ότι αγιογραφούσε την Παναγίαν! Εταράχθη και εξύπνησεν.

Αμέσως έσπευσε εις την Ηγουμένην και της διηγήθη το όραμα. Η Ηγουμένη εδυσπίστησε και της είπε να πάη να κοιμηθή και αύριον να αγιογραφήση μίαν εικόνα της Παναγίας.

Καθώς όμως επέστρεφεν, είδεν να βγαίνη από το κελλί της φως και ησθάνετο ευωδίαν! Τότε ειδοποίησε την Ηγουμένην και μαζί εισήλθον εις το φωτεινόν και ευωδιάζον κελλί, όπου είδον εκπληκτικώτερον θαύμα. Η Εικών του οράματος ήτο εντός αυτού πραγματική Αχειροποίητος Αγία Εικών της Παναγίας!

Μετά ταύτα, παρουσιάζεται πάλιν η Παναγία εις την Μοναχήν και λέγει: «Να με κατεβάσετε κάτω εις το σπίτι μου, εις την Γεθσημανήν», το οποίο και έγινεν.

ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΗΣ»

Όχι μόνο οι ευλαβείς προσκυνηταί των Αγίων Τόπων γνωρίζουν για την Ιεροσολυμίτισσαν, αλλά και πολλοί Έλληνες και Βούλγαροι έχουν αξιωθεί να προσκυνήσουν την Ιεράν και Θαυματουργόν Εικόνα της, όταν οι Αγιοταφίται Πατέρες την έφεραν εις Αθήνας, εις Θεσσαλονίκην και εις Σόφιαν (Βουλγαρίας).

Εις την πρόσφατον μεταφοράν της Εικόνος εις Βουλγαρία αναφέρει ο μοναχός Πέτρος Αγιοταφίτης, εις το διμηνιαίον Ορθόδοξον Χριστιανικόν περιοδικόν «Κοσμάς ο Αιτωλός» της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας (τεύχος 272, Μάιος – Ιούνιος 2003). Κατά τον μοναχόν, τα ακόλουθα εσυνέβησαν εις τον Ιερόν Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκυ εις Σόφιαν:

«Παράλυτος εκ γενετής, ηλικίας άνω των 60 ετών, ωδηγήθη προ της Αγίας Εικόνος, όπου καθήμενος εις το καροτσάκι του, ικέτευε την Παναγίαν να τον θεραπεύση, όπως και ο Χριστός εθεράπευσε το επί ¨τριάκοντα και οκτώ έτη¨ παραλυτικόν. Και ηκούσθη εκ της Αγίας Εικόνος φωνή, λέγουσα: «Εγέρθητι (σήκω) και έλα να προσκυνήσης». Και ο ανίατος παράλυτος εστάθη επί τους πόδας του υγιής! Και τον είδον να προσκυνή και να ασπάζεται την θαυματουργόν Εικόνα, και να διαλαλή το θαύμα, δοξάζων τον Θεόν και την Παναγίαν. Και έγινε τότε σεισμός πίστεως και ευσεβείας του εντός και εκτός του μεγάλου Ναού απειραρίθμου Ορθοδόξου Λαού, ο οποίος έγινεν αισθητός εις όλην την Βουλγαρίαν και πέραν αυτής. Ηκολούθησαν χαρμόσυνοι κωδωνοκρουσίαι και ο Πατριάρχης κατήλθεν εις τον Ναόν, και έγινεν πάνδημον προσκύνημα και ακολουθία ευχαριστίας – δοξολογίας και παρακλήσεως. Και έχαιρεν ο Ορθόδοξος Λαός χαράν Αναστάσεως, του οποίου προ τινός η ευσέβεια εδιώκετο!

Ηκολούθησε δε και άλλο θαύμα. Το απόγευμα της αυτής ημέρας, ωδηγήθη προ της Αγίας Εικόνος τυφλή, εκ γενετής και αυτή, 15 περίπου ετών, η οποία προσευχομένη έλεγε προς την Θεοτόκον: «Παναγία μου, θεράπευσε και εμέ, όπως εθεράπευσες το πρωί τον παράλυτον. Σε παρακαλώ, χάρισε και εις εμέ το φως των οφθαλμών μου». Και ακούεται πάλιν φωνή εκ της Αγίας Εικόνος, λέγουσα: «Ανάβλεψε. Και η εκ γενετής τυφλή είδε!».

Επίσης ένα αξιοθαύμαστο γεγονός σχετικό με την θαυματουργόν Εικόνα της Ιεροσολυμιτίσσης είναι το εξής:

Πριν από αρκετά χρόνια είχε γίνει μία μεγάλη κακοκαιρία και πλημμύρισε ο Ναός του Τάφου της Παναγίας, που όσοι έχουν πάει ξέρουν ότι είναι πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Αυτό το γεγονός έχει γίνει πάρα πολλές φορές. Όμως αυτή τη φορά ήτο πολύ έντονη η βροχή που τα πάντα εκαλύφθησαν όχι μόνο με νερό αλλά και με λάσπη. Πίστεψαν οι πάντες ότι τίποτε πλέον δεν έμεινε. Αφού παρήλθε η μπόρα και άρχισαν να βγάζουν τα νερά και την λάσπη και έφθασαν στο προσκυνητάρι της Ιεροσολυμιτίσσης, τί να δούν; Η εικόνα είχε φύγει από τον θρόνο της και ευρίσκετο σφηνωμένη στον φεγγίτη ακριβώς από πάνω με το κανδύλι αναμμένο. Όλοι εξεπλάγησαν δια την διάσωσιν της Ιεράς Εικόνος. Αφού καθάρισαν τον Ναό και ό,τι διεσώθη από την καταστροφήν διερωτώντο μεταξύ τους οι Πατέρες πώς θα κατεβάσουν την Εικόνα στη θέση της. Και ώ του θαύματος την επομένην βρήκαν την

Εικόνα της Παναγίας μας στο θρόνο της και η κανδύλα της αναμμένη.

Όταν κινδυνεύει η πίστις, η Ορθοδοξία, πρώτη πνευματική προτεραιότητα είναι η υπεράσπισή της, ο αγώνας η συμπαράσταση προς όσους αγωνίζονται, η μέχρι θανάτου και αίματος προθυμία.

Όταν, προ του Μ. Κωνσταντίνου εμαίνετο ο διωγμός στην Αλεξάνδρεια εναντίον των Χριστιανών επί Μαξίμου το 311, ο Μέγας Αντώνιος σε ηλικία εξήντα ετών (γεννήθηκε το 251) άφησε για λίγο την έρημο, την άσκηση και την προσευχή και ήλθε στην Αλεξάνδρεια άφοβος και ατρόμητος με διάθεση και πόθο να μαρτυρήσει και να ενθαρρύνει τους οδηγουμένους στο μαρτύριο. Αψήφησε και αγνόησε τις απαγορεύσεις του δικαστού να φύγουν οι μοναχοί από την πόλη και να μη παρίστανται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εμφανίστηκε ενώπιον του ηγεμόνα σε περίβλεπτη θέση στο δικαστήριο, αποδεικνύοντας την προθυμία των Χριστιανών να αγωνισθούν για την πίστη τους και να μαρτυρήσουν, «αυτός ατρέμας ειστήκει, δεικνύς ημών των Χριστιανών την προθυμίαν, ηύχετο γαρ και αυτός μαρτυρήσαι, καθά προείπον». Τον φύλαξε βέβαια ο Θεός και δεν μαρτύρησε, για να ωφελήσει περισσότερο με την ζωή του, αυτός όμως δεν περιορίσθηκε στο κελλί του, στην έρημο, αλλά «υπηρέτει συνήθως τοις ομολογηταίς, και ως συνδεδεμένος αυτοίς ην κοπιών εν ταις υπηρεσίαις». Όταν κινδυνεύει η πίστις, η Ορθοδοξία, πρώτη πνευματική προτεραιότητα είναι η υπεράσπισή της, ο αγώνας η συμπαράσταση προς όσους αγωνίζονται, η μέχρι θανάτου και αίματος προθυμία. Όλα τα άλλα πνευματικά καθήκοντα έπονται. Όσοι πράττουν και συμβουλεύουν τα αντίθετα, απλώς συγκαλύπτουν με προφάσεις την απροθυμία και δειλία τους, και γίνονται διδάσκαλοι και καθηγητές της απραξίας και της υποκρισίας.

Ο κόσμος παραπλανάται και αποκοιμίζεται

 Μέσα σ΄ ένα σκόπιμα καλλιεργούμενο κλίμα ενθουσιασμού για τη «μεγάλη επιτυχία» ο κόσμος παραπλανάται και αποκοιμίζεται με το γλυκερό παραμύθι της οικουμενιστικής ενότητος, ενώ όσοι διαφωνούν ή εκφράζονται με δυσπιστία ή ανησυχία, στιγματίζονται ως φανατικοί φονταμενταλιστές, ασυγχρόνιστοι, στενοκέφαλοι και πάντως άγευστοι αγάπης.