π. Θεοδώρητος Μαύρος: Οποία διαστροφή της ορθοδόξου διδασκαλίας!

''Λέγουν χαρακτηριστικώς, ότι ένεργούν έτσι, διότι έπθυμοΰν να εύρισκωνται εντός ‘Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της ορθοδόξου διδασκαλίας! Ενώ οι Iεροί Κανόνες και ο σύνολος χορός των ομολογητών Πατέρων χαρακτηρίζουν, ως σωτηριώδη αντίδρασιν και προστασίαν της Εκκλησίας την διακοπήν κοινωνίας με τους αιρετικά κηρύσσοντας, αυτοί ισχυρίζονται τα ακριβώς αντίθετα! Έτσι όχι μόνον συμμαχούν προς την αίρεσιν και την ενισχύουν διατηρούντες το ποίμνιόν τους ανύποπτο στο πλευρό των κακοδόξων, αλλά και υβρίζουν όλους τους ομολογητάς πατέρας του παρελθόντος, χαρακτηρίζοντας αυτούς, ως εκτός Εκκλησίας αγωνισθέντας, αφού, ως γνωστόν, έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα, από ό,τι πράττουν αυτοί σήμερα.'' 

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΣΑΜΟΥΗΛ.

Σαμουήλ ο ένδοξος Προφήτης κατήγετο εκ της Αρμαθαίμ Σιφά, εκ του όρους Εφραίμ, υιός ων Ελκανά και Άννης της Προφήτιδος. Ο δε Ελκανά έχων δύο γυναίκας, εκ των οποίων η μεν ονομαζομένη Άννα ήτο στείρα, η δε άλλη, Φεννάνα, είχε τέκνα, ανέβη μετά της Άννης εις τον τόπον Σηλώ, όπου ήτο τότε η Σκηνή και η Κιβωτός· εκεί δε ήτο και ο Ιερεύς Ηλί, και οι δύο υιοί του, ο Οφνί και ο Φινεές. Επειδή δε ο Κύριος απέκλεισε την μήτραν της Άννης και έμεινεν άτεκνος, η δε αντίζηλός της Φεννάνα ελύπει αυτήν, προσηυχήθη αύτη εις τον Θεόν μετά πόνου καρδίας, και εισηκούσθη παρ’ αυτού γεννήσασα δε υιόν τον μέγαν τούτον Προφήτην Σαμουήλ (το οποίον ερμηνεύεται Θεαίτητος) αφιέρωσεν αυτόν εις τον Θεόν. Όθεν, όταν ηυξήθη κατά την ηλικίαν, ελειτούργει εις τον Θεόν, και έγινε μέγας Προφήτης· ο δε Ηλί και οι υιοί του συνετρίβησαν υπό της οργής του Κυρίου και ηφανίσθησαν, διότι παρώργιζον τον Θεόν. Έκρινε δε Σαμουήλ τον λαόν του Ισραήλ εις όλας τας ημέρας της ζωής του, και δώρα παρ’ ουδενός έλαβεν. Αυτός έχρισε τον Σαούλ βασιλέα, ως και τον Προφήτην Δαβίδ· ελθών δε εις γήρας βαθύ και πλήρης ημερών γενόμενος, εκοιμήθη εν Κυρίω, προλαβών την σάρκωσιν του Χριστού χίλια τριάκοντα πέντε έτη, και προφητεύσας έτη τεσσαράκοντα.           

Eμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει.

Αποκηρύσσομεν τα φιλενωτικά συνθήματα και φιλενωτικάς τάσεις και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αι επτά άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι, και αι τοπικαί τοιαύται, έχοντες επί κεφαλής τον ακρογωνιαίον Λίθον Χριστόν, τον Θεόν ημών, και εν γένει εμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει είτε δια γραφίδος είτε δια παραδόσεως, αποκρούοντες την «Ένωσιν» ή «Ενότητα», όπως την αποκαλούν εσχάτως οι φιλενωτικοί παπόδουλοι οικουμενιστές.

----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Γράφει ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων εἰς τήν Δωδεκάβιβλον (βιβλίον Β', τόμος ΑΒ, σελ. 451) ὅτι ἐνῷ ὁ Αὐτοκράτωε Οὐάλης (4ος αἰών) ἦτο χειρότερος καί ἀπό εἰδωλολάτρης, ἐντούτοις, ἐπειδή ἔφερε (καταχρηστικῶς) τό ὄνομα «Χριστιανός», πλανοῦσε τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τόν ἐνόμιζον Χριστιανόν! Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει σήμερα μέ τούς Οἰκουμενιστάς ψευδεπισκόπους. Ἐνῷ κατ' ἀλήθειαν εἶναι Σατανισταί, ἐν τούτοις ἐμφανίζονται ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί (μέ ὀρθόδοξον ράσον, ἀκολουθοῦν τό ὀρθόδοξον τυπικόν, ἐπικαλοῦνται τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κ.λπ.) κι ἔτσι πλανοῦν σχεδόν τούς πάντας, ὅτι εἶναι δῆθεν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέχρι μάλιστα τοῦ σημείου πού πολλοί ἀκόλουθοί των νά θεωροῦν σχίσμα τήν ἀποτείχισιν ἀπό αὐτούς τούς Σατανιστάς!

Ἀπάντηση στήν δήλωση τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου Β´

Μεταφέρουμε ἀπό τήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος (31.1.2020, σ. 1):

Λυπᾶμαι γιά τά ὅσα λέχθηκαν (καί βιντεοσκοπήθηκαν) ἀπό τό στόμα ἑνός Ἀρχιερέως τήν ὥραν, μάλιστα, τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅτι δηλαδή: στά «ἱερά τζαμιά λατρεύεται ὁ θεός» καί ὅτι «ἀναπέμπονται ἀπ᾽ αὐτά ἅγιες προσευχές». Αὐτή ἡ δήλωση ἀποτελεῖ προσβολή στή μνήμη ὅλων ἐκείνων πού σφαγιάστηκαν ἀνελέητα ἀπό τό Ἰσλάμ χάριν τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Χριστό. Ὁ Θεός τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ὁ Ἕνας καί Μοναδικός Ἀληθινός Θεός. Δέν ὑπάρχουν ἄλλοι θεοί. Οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν εἶναι κατασκευάσματα τοῦ ἀνθρώπου, τῆς φιλοσοφικῆς σκέψεως, τῶν κοσμικῶν ὀργανισμῶν καί σωματείων, καί ἑπομένως ψευδεῖς θεοί καί κατά συνέπεια ἀποτελοῦν σύγχρονα εἴδωλα. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὁμολογοῦμε Ἕνα Θεόν, Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα. Τήν Ἁγία Τριάδα ὁμολογοῦμεν καί κηρύττομεν ὡς τὸν Μόνον Ἀληθινόν Θεόν. Σεβόμαστε τήν θρησκευτική ἐλευθερία, ἀλλά δέν ἰσοπεδώνουμε τά πάντα. Ἐξ ἄλλου, δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι «ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία». Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτοί, πού κατέσφαξαν τόσους Χριστιανούς, νά προσφέρουν λατρεία θεάρεστον πρός τόν Θεόν; Προτρέπομεν λοιπόν μετάνοια καί ἀνάκληση τῶν ἀνωτέρω δηλώσεων.

Ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων [τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας].

Κάλυμνος 25.01.2020

Eνός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου “Εκκλησιών”) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ΄Ιδιας Πίστης και ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6ο  άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή !!!

 

( Θ΄ Γενική Συνελεύση του Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre της Βραζιλίας το Φεβρουάριο του 2006).

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΝΔΡΕΟΥ του Στρατηλάτου, και των συν αυτώ τελειωθέντων Δισχιλίων Πεντακοσίων Ενενήκοντα Τριών.

Ανδρέας ο ένδοξος Μάρτυς και Στρατηλάτης ήκμασε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Μαξιμιανού, εν έτει σπθ΄ (289), στρατιώτης ων εν τη Ανατολή, υπό τον Αντίοχον αρχιστράτηγον του βασιλικού στρατού. Αποσταλείς δε υπ’ αυτού μετ’ άλλων συστρατιωτών, ίνα πολεμήση τους Πέρσας, οίτινες, διαβάντες τα όριά των και ελθόντες εις τα όρια των Ρωμαίων, ελεηλάτουν αυτά και ηφάνιζον, επεκαλέσθη τον Χριστόν, πείσας δε και τους συντρόφους του να επικαλεσθώσιν Αυτόν, ενίκησε τους Πέρσας και τους κατετρόπωσεν. Όθεν ένεκα της ανελπίστου ταύτης νίκης προσείλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού τους στρατιώτας του. Διαβληθέντες λοιπόν ο τε Άγιος και οι τούτου σύντροφοι προς τον αρχιστράτηγον αυτών Αντίοχον, παρεστάθησαν όλοι προς αυτόν και ωμολόγησαν την του Χριστού πίστιν· διο τον μεν Άγιον Ανδρέαν ήπλωσαν επί σιδηράς πεπυρωμένης κλίνης, των δε συντρόφων του τας χείρας εκάρφωσαν επί τετραγώνων ξύλων. Είτα κατά προσταγήν του Αντιόχου εδίωξαν τους Αγίους εκ των ορίων της χώρας εκείνης χίλιοι άλλοι στρατιώται, τους οποίους κατηχήσας ο Άγιος Ανδρέας ωδήγησε και τούτους εις την πίστιν του Χριστού. Τούτο δε μαθών ο Αντίοχος κατεδίωξεν όλους, προστάξας να θανατώσωσιν αυτούς τε και τους εξ αρχής όντας συντρόφους του Αγίου, ως και αυτόν τον ίδιον πανένδοξον Ανδρέαν και ούτως έλαβον όλοι τους στεφάνους της αθλήσεως.