Ἡ δουλικότης τῆς «Ὀρθοδόξου» Ἡγεσίας ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας

Η Δ´ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΗΣ ΤΟΥ 1204

 

Ἐφέτος συμπληρώνονται 811 ἔτη ἀπὸ τὴν πρώτην ἅλωσιν τῆς Πόλεως ὑπὸ τῶν Φράγκων κατὰ τὴν 13ην Ἀπριλίου 1204, ἡ ὁποία ἐσήμανε τὴν ἀρχὴν τοῦ τέλους διά τὴν Αὐτοκρατορίαν τῆς Ρωμανίας.

Αἱ συνέπειαι εἶναι αἰσθηταὶ ὥς σήμερον, καθὼς ὁ χωρισμὸς καὶ ἡ ἀπομόνωσις τῆς ἀνατολικῆς ἀπὸ τὴν δυτικὴν Εὐρώπην ὅπως καὶ ἡ Οὐνία ἔχουν τὰς ρίζας των εἰς αὐτὸ τὸ γεγονός.

Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός

Μετὰ τὸ τραγικὸ σχίσμα τοῦ 1054 δὲν θὰ παύση, δυστυχῶς, ἡ Παποσύνη νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1215/ 1254 ἡ Οὐνία. Στὴν ἴδια κατεύθυνση κινήθηκαν καὶ οἱ Σταυροφορίες ἀπὸ τὸ 1095, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὸ κλασικὸ συναφὲς ἔργο τοῦ ἀειμνήστου ἱστορικοῦ - βυζαντινολόγου ἐπιφανοῦς - Στῆβεν Ράνσιμαν (τρίτομο ἔργο του, 1951 - 1954). Τὸ μίσος τοῦ Παπισμοῦ - καὶ γενικότερα τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικότητας κορυφώθηκε μὲ τὴν Δ´ Σταυροφορία (1204). Ἂν λοιπόν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στὴ μνήμη μας τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς τὸ 1453, ἄλλο τόσο ἀποφρὰς εἶναι γιὰ τὸ Γένος μας καὶ ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ᾿ αὐτὴν ἔπεσε ἡ Πόλη τὸ 1204 στοὺς Φράγκους. Τὸ δεύτερο γεγονὸς δὲν ὑστερεῖ καθόλου σὲ σημασία καὶ συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου. Αὐτὴ εἶναι σήμερα ἡ κοινὴ διαπίστωση τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας. Ἀπὸ τὸ 1204 ἡ Πόλη, καὶ σύνολη ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ῥώμης, δὲν μπόρεσε νὰ ξαναβρεῖ τὴν πρώτη της δύναμη. Τὸ φραγκικὸ χτύπημα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, ποὺ ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μία πόλη καταδικασμένη νὰ χαθεῖ» (Ἑλ. Ἀρβελέρ). Ἀξίζει, συνεπῶς, μία θεώρηση τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἔστω καὶ στὰ περιορισμένα ὅρια ἑνὸς ἄρθρου μέ τήν συμπλήρωση μάλιστα 811 ἐτῶν ἐφέτος.

1. Στὶς 13 Ἀπριλίου 1204, ἔπειτα ἀπὸ μία πεισματικὴ καὶ μακρόχρονη πολιορκία, κατελάμβαναν οἱ Φραγκολατίνοι Σταυροφόροι τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἡ χριστιανικὴ αὐτοκρατορία τῆς Ῥωμανίας/Βυζαντίου ἔσβηνε κάτω ἀπὸ τὸ θανάσιμο πλῆγμα τῆς φραγκικῆς Δύσεως. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἦταν σημαντικότατο πρός δύο κατευθύνσεις:

Christ is Risen!


 

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαϊου, μνήμη των Αγίων ενδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων και Ισαποστόλων ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και ΕΛΕΝΗΣ.

Κωνσταντίνος ο μέγας και αοίδιμος πρώτος βασιλεύς των Χριστιανών, ο ιδρυτής της Κωνσταντινουπόλεως και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εγεννήθη εν Ναϊσώ, σημερινή Νίσση, της Δαρδανίας, περιοχής ανηκούσης νυν εις την κεντρικήν Σερβίαν, περί το έτος σοδ΄ (274) μ.Χ. Ο πατήρ του ονόματι Κωνστάντιος, εξ Ιλλυρίας έλκων την καταγωγήν, ήτο τότε στρατηγός του Ρωμαϊκού Κράτους, μετέπειτα δε ανεκηρύχθη αυτοκράτωρ των δυτικωτάτων μερών αυτού, ήτοι Βρεταννίας, Γαλατίας (της σημερινής Γαλλίας), Ισπανίας κ.λ.π.. Ούτος δια την χλωμότητα του προσώπου του επωνομάζετο Χλωρός, ήτο δε μικρανεψιός εκ μητρός του αυτοκράτορος Κλαυδίου του Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σξη΄ - σο΄ (268-270). Μήτηρ του Αγίου υπήρξεν η ευσεβεστάτη και αγιωτάτη βασίλισσα Ελένη η ομού μετά του υιού της Μεγάλου Κωνσταντίνου εορταζομένη κατά την σήμερον. Η μακαρία Ελένη κατήγετο εκ Βιθυνίας της Μικράς Ασίας γεννηθείσα εις πόλιν καλουμένην Δρεπάνην, ήτις προς τιμήν της μετωνομάσθη υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου Ελενόπολις.

Ιανουάριος 1970 --- Δεκέμβριος 2020

18 .960. 000,  ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις «Ηρωδιάδες» Eλληνίδες δια των αμβλώσεων!!!

"και έκραξαν φωνή μεγάλη:  έως πότε, ο Δεσπότης ο Άγιος και ο Αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της Ελληνίδος γης;"

Η μικτή μονή του Έσσεξ Αγγλίας του Γέροντα Σωφρονίου!

Όταν ο Μέγας Αρσένιος είπε εις την Ρωμαία συγκλητική που του ζήτησε να προσεύχεται γι αυτήν: «είθε ο Θεός να εξαλείψει το μνημόσυνό σου από την σκέψι μου» και αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος το ανέλυσεν ότι δεν εννοούσε ο Άγιος κάτι το κακό αλλά δεν ήθελε να την φέρνη εις την σκέψιν, καθ’ ότι ο διάβολος, είπε, πολεμεί τους μοναχούς δια των γυναικών. Τώρα εάν οι μοναχοί της ωραίας Αγγλίας είναι ανώτεροι του Μεγάλου Αρσενίου και δεν πολεμούνται πλέον διά των γυναικών, τότε είναι άξιοι προσκυνήσεως. Αλλά κι άξιοι προσκυνήσεως εάν είναι, το ότι το παράδειγμα των αγίων αυτών δημιουργεί προηγούμενον εις την Εκκλησίαν, αυτό και μόνον νομίζω είναι ένας λόγος να τους παρακαλέσωμεν να διορθώσουν τα του οίκου των.

ΜΖʼ Ἱεροῦ Κανόνος Στʼ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:                                                                                    

 

«Μήτε ἐν ἀνδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ἐν γυναικείω ἀνήρ, καθευδέτω. Παντὸς γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον. εἰ δὲ τις τοῦτο πράξοι, εἴτε Κληρικός εἴη, εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω.


Κ΄ Ἱεροῦ Κανόνος Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:
«Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο... Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίω. Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ εχέτω Μοναχός παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἤ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδία προσομιλεῖν. Μὴ κοιταζέσθω Μοναχός ἐν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατὰ μόνας...»
Η  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατεδίκασε το 1987 διὰ συνοδικοῦ δικαστηρίου εἰς τὴν ἐσχάτην ποινήν τῆς καθαιρέσεως τὸν ἱερομόναχον Ἄγγελον Ἀναστασίου, μὲ πρωτίστην κατηγορίαν «τὴν σύμπηξιν μικτῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος» ἐν Ἀθήναις .....

 

«Απόστρεψον οφθαλμόν από γυναικός ευμόρφου, και μη καταμάνθανε κάλλος αλλότριον· εν κάλλει γυναικός πολλοί επλανήθησαν» (Σειρ. θ:8).

 

Ιδιαιτέρως ηνοχλείτο ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ από τας επισκέψεις γυναικών. Δια τούτο παρεκάλεσε τον Ηγούμενον Ησαϊαν να απαγορεύση να έρχονται γυναίκες εις τον λόφον του, τον οποίον είχεν ονομάσει Άθω. (ιδ: 485).

π. Νικόλαος Δημαράς:

…τό 1965 ἔγινε ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας καί θεμελίωση τῆς διακοινωνίας, ἡ ὁποία ἐπιβλήθηκε μέ τρόπον πονηρόν, ("τεχνηέντως", κατά τόν καθηγητήν Ἀντ. Παπαδόπουλον), καί ἔκτοτε μέ τίς συνεχόμενες συμπροσευχές μετά τῶν Φράγγων στήν Ἀνατολή καί στήν Δύση καί σέ κάθε εὐκαιρία, μέ τά οὐνιτικά συλλείτουργα, στό Φανάρι καί στήν Ρώμη, τήν φανερή πολλές φορές καί τήν κρυφή  διακοινωνία κατά τήν Θεία Εὐχαριστία, ἐπιβάλλεται σιγά-σιγά στόν λαό πού μένει ἀκατήχητος καί διατηρεῖται ἐν ὑπνώσει ἡ προδοτική ἀπόφαση τῆς πλήρους διακοινωνίας μετά τῶν Κατολύκων τοῦ 1965 στήν καθ΄ ἡμᾶς Ἀνατολή, ἀπό τούς Λατινόφρονες τοῦ Φαναρίου, συνεργούντων καί τῶν κοινωνικῶν πρός αὐτούς Νεοημερολογιτῶν τῆς φαινομένης "ἐκκλησίας" τῆς Ἑλλάδος. 

ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΤΙΚΟΙ --- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι άνθρωποι της εποχής μας εύκολα συμβιβάζονται με ό,τι προβάλλεται ως σύγχρονο, μοντέρνο και προοδευτικό, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν τη ζωή τους πιό ευχάριστη. Δεν έχουν ηθικές αρχές και δέν αντιδρούν. Είναι παθητικοί αποδέκτες των όσων οι επιτήδειοι προτείνουν, αδιαφορώντας αν πολλά από αυτά είναι ηθικά και θεάρεαστα. Την ίδια περίπου νοοτροπία έχουν και οι περισσότεροι χριστιανοί! Ενώ δέχονται τη διδασκαλία του Χριστού και θεωρούν την Εκκλησία Του κιβωτό σωτηρίας, παραμένουν συμβιβασμένοι με το κυριαρχούν κοσμικό φρόνημα, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η χριστιανική τους ιδιότητα πολύ λίγο τους επηρεάζει. Γι᾽ αυτό και είναι ιδιαίτερα επίκαιροι οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Λαοδικείας:

Οι νεκροί ζητούν Δικαίωση Γενοκτονία Ποντίων


 Γενοκτονία ορθοδόξων του Πόντου | Το καραβάκι της ιστορίας (wordpress.com)

The Holy Martyr Thalleleus

Saint Thalleleus was from the region of Lebanon in Phoenicia, the son of Berucius, a Christian bishop; his mother's name was Romula. Raised in piety, he was trained as a physician. Because of the persecution of Numerian, the Saint departed to Cilicia, and in Anazarbus he hid himself in an olive grove; but he was seized and taken to Aegae of Cilicia to Theodore, the ruler. After many torments he was beheaded in 284. Saint Thalleleus is one of the Holy Unmercenaries.