Λόγος εις την Ανάληψιν του Κυρίου

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τί εἶναι λοιπὸν ἡ σημερινὴ ἑορτή; Εἶναι μεγάλη καὶ ἄξια πολλοῦ σεβασμοῦ, ἀγαπητέ μου. Ξεπερνᾶ τὴν ἀνθρώπινην κατανόησιν καὶ εἶναι ἀντάξια τῆς γενναιοδωρίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ἐπραγματοποίησε. Διότι σήμερα ἔγινεν ἡ συμφιλίωσις τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ἀνθρώπινον γένος. Σήμερα διελύθη ἡ ἀρχαία ἔχθρα καὶ ὁ μακροχρόνιος πόλεμος ἔλαβε τέλος. Σήμερα ἐπανῆλθε θαυμαστὴ εἰρήνη, τὴν ὁποίαν προηγουμένως δὲν ἐπερίμενε κανείς. Ποῖος δηλαδὴ ἐπερίμενεν, ὅτι ἐπρόκειτο ὁ Θεὸς νὰ συμφιλιωθῆ μὲ τὸν ἄνθρωπον; Ὄχι διότι ὁ Δεσπότης (ὁ Κύριος) ἦτο ἀπάνθρωπος (ἐμισοῦσε τὸν ἄνθρωπον), ἀλλά διότι ὁ δοῦλος (ὁ ἄνθρωπος) ἦτο ἀπρόθυμος. Ὄχι διότι ἦτο σκληρὸς ὁ Κύριος, ἀλλά διότι ἦτο ἀχάριστος ὁ δοῦλος... Τόσον δὲ ἄσχημα ἐφέρθη παλαιότερα τὸ ἀνθρώπινον γένος, ὥστε ὑπῆρξε κίνδυνος καὶ ἀπό τὴν γῆν αὐτὴν νὰ ἐξαφανισθῆ. Ἀλλά ἀκριβῶς, ἐμεῖς ποὺ ἐφανήκαμεν καὶ τῆς γῆς αὐτῆς ἀνάξιοι, σήμερα ἀνεβήκαμεν καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς οὐρανούς. Ἐμεῖς ποὺ δὲν ἤμεθα ἄξιοι νὰ ἐξουσιάζωμεν τὴν γῆν, ἀνεβήκαμεν πρὸς αὐτὴν τὴν ἄνω βασιλείαν, ξεπεράσαμεν τοὺς οὐρανοὺς καί, ἀκόμη περισσότερον, ἐκερδίσαμεν (κατεκτήσαμεν) τὸν τοῦ Θεοῦ θρόνον. Καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἕνεκα τῆς παραβάσεως τοῦ ὁποίου ἐφύλαγαν τὸν Παράδεισον τὰ Χερουβίμ, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος σήμερα κάθεται (εὑρίσκεται) ὑπεράνω τῶν Χερουβίμ... Ἠμεῖς οἱ ἀναίσθητοι καὶ ἀγνώμονες, οἱ ἀνόητοι καὶ ἀπό τούς λίθους ἀκόμη περισσότερον ἀναίσθητοι, ἀπό ὅλους κατώτεροι, χωρὶς τιμήν, οἱ εὐτελέστατοι (τί νὰ εἰπῶ; πῶς νὰ ὁμιλήσω; πῶς νὰ βγάλω ἀπό τὸ στόμα μου τὸν λόγον αὐτόν;) ἡμεῖς, τὸ γένος τὸ εὐτελές, τὸ πλέον ἀσύνετον ὅλων, τὸ γένος αὐτὸ τὸ ἀνθρώπινον, σήμερα ἔγινεν ἀνώτερον ὅλων. Σήμερα ἀπήλαυσαν οἱ Ἄγγελοι αὐτὸ πού ἀπό πολλοῦ χρόνου ἀνέκαθεν ἐπιθυμοῦσαν. Σήμερα εἶδαν οἱ Ἀρχάγγελοι αὐτὸ ποὺ ἀπό πολλοῦ  ἐπιθυμοῦσαν: τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἀπό τὸν βασιλικὸν τοῦ Θεοῦ θρόνον νά ἀπαστράπτη, νὰ ἀκτινοβολῆ μὲ δόξαν καὶ ὡραιότητα ἀθάνατον καὶ αἰωνίαν.

Πηγή: περιοδικό ο Σωτήρ.

ΑΓ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

''Η Ελεημοσύνη'' (Η καρδιά της αρετής) 

«Η φωτιά είναι η παρθενία, το λάδι είναι η ελεημοσύνη. Όπως, ακριβώς, λοιπόν, η φωτιά, αν δεν έχει λάδι να τροφοδοτήται, σβήνει, έτσι και η παρθενία, αν δεν έχει ελεημοσύνη, σβήνει. «Πηγαίνετε και αγοράστε λάδι...».
Και πόσο λάδι να αγοράσω; Όσο θέλεις. Δεν ορίζω τιμή, για να μην προβάλεις σαν δικαιολογία την φτώχεια. Όσο μπορείς, τόσο αγόρασε. Έχεις οβολό; αγόρασε τον ουρανό. Όχι επειδή ο ουρανός είναι φτηνός, αλλά επειδή είναι φιλάνθρωπος ο Δεσπότης. Δεν έχεις οβολό; δώσε ένα ποτήρι κρύο νερό. «Όποιος ποτίσει ένα ποτήρι κρύο νερό κάποιον από αυτούς τους ασήμαντους στο όνομά μου, δε θα χάση το μισθό του». (Ματθ. 10,42). Εμπόριο και πραγματεία είναι ο ουρανός και μεις αδιαφορούμε. Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο, δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα. Αν ήταν πανηγύρι και υπήρχαν φθηνά και άφθονα τρόφιμα, δεν θα πουλούσατε τις περιουσίες σας και, παραμερίζοντας όλα τα άλλα, δεν θα προσπαθούσατε να αποκτήσετε εκείνη την πραγματεία; Και εκεί, βέβαια, που τα πράγματα είναι φθαρτά, δείχνετε τόση προθυμία. Όπου, όμως, η πραγματεία είναι αθάνατη, δείχνετε τόση ραθυμία και αδιαφορία!
Δώσε στον φτωχό, ώστε, και αν ακόμη εσύ σιωπάς, αμέτρητα στόματα να απολογούνται για σένα με την παρουσία και τη συνηγορία εκεί της ελεημοσύνης. Λύτρωσις της ψυχής είναι ή ελεημοσύνη.
Έπλυνες τα σωματικά χέρια με το νερό; Πλύνε και τα χέρια της ψυχής σου με την ελεημοσύνη».

[...] Κήρυκας της ελεημοσύνης ωνομάσθηκε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και πολύ σωστά. Είναι το πιο αγαπητό θέμα στον άγιο. Γι' αυτό και δεν υπάρχει σχεδόν ομιλία στην οποία δεν αναφέρεται για την ελεημοσύνη. Ακόμη και οι ακροατές του υπήρχαν περιπτώσεις που δυσανασχετούσαν λέγοντας "πάλι για την ελεημοσύνη θα μας μιλήση". Σε πολλές περιπτώσεις ο λόγος του ήταν τόσο πειστικός, ώστε το ακροατήριο ξεσπούσε σε χειροκροτήματα, αλλά και σε έμπρακτη εφαρμογή των λεγομένων..