Το έσχατον σύμπτωμα --- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Έχουν μιλήσει πολλοί και πολύ στις ημέρες μας για τη μεγάλη εσωτερική κρίση, που περνά ο άνθρωπος της εποχής μας. Καθώς βρέθηκε ξαφνικά μπρος στις ραγδαίες εξελίξεις του συγχρόνου πολιτισμού και δέχθηκε αφύλακτα τις καταιγιστικές συνέπειές του, ένιωσε αδύνατος και σμικρός αυτός ο άρχοντας της δημιουργίας να καταπατάται από τα ίδια του τα επιτεύγματα, να ασφυκτιά μέσα στις ίδιες του τις επιτυχίες. Από τη μια η τεχνολογία τον έκανε σκλάβο, από την άλλη η κουλτούρα του θόλωσε το μυαλό. Έτσι, ο άνθρωπος της εποχής μας έχασε την ισορροπία του και περπατά ανισόρροπος μέσα στην ιστορία. Του έμεινε όμως, οπωσδήποτε η συνείδηση του «είναι» του, που κινδυνεύει, η συναίσθηση της υπάρξεώς του που αγωνιά.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015: Εκδήλωση για την 103η επέτειο Απελευθέρωσης της Χιμάρας στο μνήμα του Σπύρου Σπυρομήλιου

Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 τιμά την 103η επέτειο από την απελευθέρωση της Χιμάρας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (5 Νοεμβρίου 1912). 

Την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 4:30 μ.μ. σας προσκαλούμε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών όπου θα τελεστεί τρισάγιο στο μνήμα του Ταγματάρχη Χωροφυλακής και Αρχηγού της Χιμάρας Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου. 

Θα ακολουθήσει σύντομη εκδήλωση τιμής και μνήμης.

Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ



Ταλαίπωροι αδελφοί μας....  Ζει, όμως, Κύριος….!

M.ΠΕΙΡΑΙΩΣ ''ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΡΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ''


Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου μας

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 4 Νοεμβρίου 2015

Ιωαννικίου του μεγαλομάρτυρος, Νικάνδρου, Ερμαίου, Πορφυρίου.

Γεννήθηκε στὴ Βιθυνία τὸ 740 μ.Χ. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Μυριτρίκη καὶ τὴν μητέρα του Ἀναστασῶ. Καὶ οἱ δυὸ ἦταν εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ παιδαγώγησαν τὸν γιό τους σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὅταν ὁ Ἰωαννίκιος στρατεύτηκε, αὐτοκράτορας ἦταν ὁ τραχὺς εἰκονομάχος Κωνσταντῖνος ὁ Ε’. Αὐτὸς διέπρεψε στοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν Βουλγάρων καὶ εἶχε μεγάλη ἐκτίμηση ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες του. Ἡ ψυχολογία ποὺ καλλιεργήθηκε στὰ πεδία τῶν μαχῶν, παρέσυρε τὸν Ἰωαννίκιο καὶ στὸ θρησκευτικὸ ἔδαφος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνει εἰκονομάχος, σὰν τὸν αὐτοκράτορα.
Ὅταν, ὅμως, ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, δὲν ἄργησε νὰ καταλάβει τὴν πλάνη του καὶ σὲ τί μεγάλα σφάλματα τὸν εἶχε ὁδηγήσει αὐτή. Τί νὰ κάνει ὅμως; Μὰ τί ἄλλο. Νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ποὺ τοῦ πρόσφεραν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του.
Ἀμέσως, μάλιστα, ᾖλθε στὴ σκέψη τοῦ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ:«Μνημόνευε οὒν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησαν καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον». Θυμήσου, δηλαδή, ἀπὸ ποιὸ ἠθικὸ ὕψος ἔχεις πέσει καὶ μετανόησε καὶ κᾶμε πάλι τὰ ἔργα τῆς πρώτης ἀγάπης σου.
Καὶ ὁ Ἰωαννίκιος μετανόησε εἰλικρινά. Ἐξομολογήθηκε τὸ ὀλίσθημά του, καταρτίσθηκε ἀνάλογα, ἔγινε μοναχὸς στὸν Ὄλυμπο καὶ πέθανε 94 χρονῶν στὴ Μονὴ Ἀντιδίου, διδάσκοντας στὸν κόσμο τὴν Ὀρθοδοξία.

Eνώπιον του Θεού ράκη άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος!

Αποροφημένοι οι μεν Ποιμένες από την αίγλην του αξιώματος και την κοινωνικήν δράσι, το πλήθος των ανυπόπτων προβάτων που τους ακολουθούν και τον οικοδομικόν οργασμόν των παιδικών κατασκηνώσεων και γηροκομείων, τους κύκλους Γραφής και τις σελίδες των εκδόσεών τους, οι δε Μοναχοί από την αίγλην της περικυκλούσης αυτούς φήμης δια την … νηπτικήν θεολογίαν και το … άκτιστον φως της νοεράς προσευχής τους, αδιαφορούν αν στο ένα και κύριο, την ομολογία της πίστεως, απέτυχαν, με αποτέλεσμα όλα τα λοιπά να είναι ενώπιον του Θεού ράκη άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος! Η Εκκλησία, τους έκανε επισκόπους για να διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον, κρατώντας συγχρόνως τα πρόβατά Της μακρυά από τα λειβάδια των αιρετικών, και όχι να τα εγκαταλείπουν απροστάτευτα μέχρι το στόμα του λύκου με την πρόφασι ότι μόλις θα τα καταπιή, τότε θα δείξουν την ποιμενική τους ικανότητα! Πότε θ΄ αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ περισσότερο από κάθε προσευχή και ιεραποστολική δράσι, και ότι, γι΄ αυτό το ΟΧΙ έχουν ταχθή από την Εκκλησία «εις τόπον Χριστού» και των Αποστόλων Του;

HOW OFTEN SHOULD WE RECEIVE HOLY COMMUNION? --- by Macarius Notaras 18th Century Archbishop of Corinth

To receive Communion the usual two or three times a year is good and helpful, but to receive Communion more frequently is far better. Remember, the nearer a person comes to the light, the more light he gets. The closer he draws to the fire, the warmer he is. The nearer he approaches sanctity, the more saintly he becomes.
In the same way, the more often one draws near to God in Communion, the more one receives light and warmth and holiness. My friend, if you are worthy to make your Communion two or three times a year, you are worthy of making it more often, as St. John Chrysostom tells us, by maintaining your own earlier preparation and worthiness.
But what does stop us from taking Communion?

Ανεπαίσθητη διαστρέβλωσις -- του Στάρετς Ανατόλιου της Όπτινα

Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία, με σκοπό να ελκύσει εντός της αιρέσεως εάν ήτο δυνατόν ακόμη και τους εκλεκτούς. Δεν θα αρχίσει κατ΄ ευθείαν ωμά να απορρίπτει τα δόγματα, αλλά θα αρχίσει ανεπαίσθητα να διαστρεβλώνει τις διδασκαλίες και τους θεσμούς της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν από τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσία της εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς τους υπηρέτες παντού, οι δε πιστοί θα καταφρονούνται… γι΄ αυτό παιδί μου, όταν δεις την παράβαση της πατερικής παράδοσης και της Θείας τάξεως, που εγκαθιδρύθη από τον ίδιο τον Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θα διαστρέφουν την Αγία Πίστη μας ανεπαίσθητα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άπειρους στα δίκτυά τους. Να αναγνωρίζεις αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και από την αγάπη τους για εξουσία… οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί και υπακούουν στην εκκλησία. Οι πιστοί τότε που δεν έχουν δείξει τίποτε άλλες αρετές θα λάβουν στεφάνους μόνο και μόνον, επειδή στάθηκαν στέρεοι στην πίστη. Να φοβάσαι τον Κύριο, παιδί μου. Να φοβάσαι μην αποβληθείς στην αιώνια κόλαση. Στέκε ανδρείως στην πίστη και αν είναι αναγκαίο υπόμενε διωγμούς και άλλες θλίψεις, διότι και ο Κύριος θα είναι μαζί και οι Άγιοι μάρτυρες και ομολογητές θα βλέπουν με χαρά τούς αγώνες σου. Να μη φοβάσαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβάσαι την ολέθρια αίρεση, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη. 

Η Διαχρονική αξία του «ΟΧΙ» του έπους του '40 --- Ίερός Ναός Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Παλαιού Φαλήρου


ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea CodiciArchivio di Stato,  Τόμος 4.) :


«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον καi μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως.

Ρώτησαν έναν Γέροντα:

"Πως λένε μερικοί ότι βλέπουν οπτασία αγγέλων;"
Και αποκρίθηκε:
"Ευτυχής είναι εκείνος που βλέπει πάντοτε τις αμαρτίες του".

Μαυροθάλασσα - Την Πατρίδα μ΄ έχασα



Με απόφασή της, το 1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ποντίων και κήρυξε τη 19η Μαΐου ως “Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο”.

Σφοδρή ήταν η αντίδραση του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων, Χαράλαμπου Αποστολίδη, ο οποίος χαρακτήρισε «νέα Ρεπούση» το Νίκο Φίλη.

«Να ξεκαθαρίσει το θέμα Φίλη ο πρωθυπουργός»

«Στο λεξικό της ελληνικής γλώσσας υπάρχουν δύο λέξεις. Στο μεν "ε" υπάρχει η λέξη εφιάλτης και στο δε "κ" η λέξη κερκόπορτα. Χαρακτηρίζουν απόλυτα τον κ. Φίλη. Του τα αφιερώνω...Αυτός όμως είναι επικίνδυνος. Έλειψε η Ρεπούση στη Βουλή φαίνεται και ήρθε κάποιος να την αντικαταστήσει. Σα δε ντρεπόμαστε», είπε μιλώντας στο Focus fm.

Ο όσιος Μελέτιος, ο Ομολογητής, ο Γαλησιώτης (13ος αιών), σε ποιητικό λόγο, γράφει για τους αιρετικούς Παπικούς.

Ο τίτλος της σχετικής ογδόης υποθέσεως είναι : «Ότι αιρετικοί εισίν οι Ιταλοί και οι συγκοινωνούντες αυτοίς απόλλυνται»

Νυν δε της υποθέσεως άρχομαι της ογδόης,
εν η καθυποδείξω σοι, Θεού τη συνεργία,
ότι, καν λέγωσί τινες των καθ΄ ημάς ποιμένων
εξ αμαθείας των Γραφών ή καθ΄ ετέρους τρόπους
ως Ιταλών τα σφάλματα βραχύτατα τυγχάνει,
ως ουκ εισίν αιρετικοί μηδ΄ αποκεκομμένοι
του των πιστών συστήματος εκ τινος των αγίων,
ουδέ το τούτοις κοινωνείν σφάλμα ψυχής και βλάβη
ψευδώς φασι, κακώς φασι, μακράν της αληθείας.
Μέγιστα γαρ εσφάλησαν και πάμπλειστα Λατίνοι·
πας των πατέρων ο χορός αυτούς καταδικάζει,
αιρετικοίς συντάττεται και σύμπας ο Λατίνοις

συγκοινωνών μεμέρισται Χριστού και των αγίων.

ΣΤΗΝ ΨΗΛΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

  (Από Λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, από τα αμφιβαλλόμενα).


Ήλθα σήμερα, ω φίλοι μου, για ν΄ αποδώσω το χρέος, που θα πλουτίσει κι΄ εμένα που σας μιλάω, αλλά θα ωφελήσει κι΄ εσάς που θα με ακούσετε. Ευρίσκομαι πάλιν εδώ για να σας παρουσιάσω τον Θωμά, που στην αρχή μεν απιστούσε στην Ανάσταση του Σωτήρα, ύστερα όμως, μετά την εμφάνισή του και την ψηλάφηση, να πιστεύει και να τον ονομάζει Κύριον και Θεόν του. Δώσετέ μου προσοχή παρακαλώ και ικετεύσατε τον Θωμά, ν΄ αγγίξει στο στόμα μου το άγιο δεξί χέρι του, όπως άγγιξε την πλευρά του Δεσπότου, κι΄ έτσι να δυναμώσει τη γλώσσα μου για να εξηγήσω τα ποθούμενα· εσείς δε να ανεχθήτε τα ευτελή λόγια μου με γαλήνη για να καρπωθείτε κάποια ωφέλεια. Αφού προηγουμένως ο Σωτήρας μας ετρύπησε την παμφάγο κοιλιά τού Άδου και έγινε «πρωτότοκος των νεκρών», εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο δωμάτιο που ήσαν συνηγμένοι οι μαθηταί Του. Ο δε Θωμάς, ο λεγόμενος Δίδυμος «ουκ ην μετ΄ αυτών» (Ιωάν. κ΄ , 24).