Τροπάριον.
Βεβαίως φέρων, τον χαρακτήρα, του προ αιώνων σε φύσαντος, την βροτών δι΄ οίκτον, νυν ασθένειαν περιέθου.
Ερμηνεία.
Το παρόν Τροπάριον ερανίσθη ο Μελωδός από τα αποστολικά εκείνα ρητά του μεγάλου Απ. Παύλου λέγοντος: «Ος ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού» (Εβρ. α: 3) και «Ος εν μορφή Θεού υπάρχων, ουχ΄ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ΄ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. β: 6). Λέγει λοιπόν ο Ιεράρχης Κοσμάς· συ, ω θεάνθρωπε Ιησού Χριστέ, φέρων βεβαίως και αμετακινήτως τον απαράλλακτον χαρακτήρα της υποστάσεως του σε προ των αιώνων γεννήσαντος αϊδίου Πατρός, ως ομοούσιος τούτου Υιός, τώρα επ΄ εσχάτων των χρόνων δια υπερβολήν φιλανθρωπίας και αγαθότητος εκαταδέχθης να φορέσης και την των ανθρώπων ασθένειαν (φύσιν)· ταυτόν ειπείν, μη τραπείς κατά την Θεότητα, αλλά μείνας εκείνο οπού ήσουν: ήτοι τέλειος Θεός, έγινες και τέλειος άνθρωπος αληθεία ου φαντασία, ίνα θεώσης τον άνθρωπον.