Του Ασλανίδη Σταύρου.
Λόγος
αντιρρητικός στην αρίθμηση και στον διαχωρισμό που γίνεται ανάμεσα στα Πρόσωπα
της Αγίας Τριάδας.
Άκουσα την ομιλία πολλών σύγχρονων Θεολόγων για τα Θεοφάνεια και αναστατώθηκα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν σε μια φιλολογική ερμηνεία των υψηλών σε πνευματικά νοήματα, περικοπών του Ευαγγελίου που αναφέρονται στην Βάπτιση του Κυρίου. Δυστυχώς η Κ.Δ. κατανοείται ανθρωπομορφικά και ως κοσμικό βιβλίο. Πράγματι, με φιλολογική απόδοση της περικοπής, παρουσιάζεται ο πατέρας, σαν ένα ατομικό Πρόσωπο, που μιλάει και πιστοποιεί την συγγένεια του με τον Χριστό (ένας προς ένα). Ξεχωριστά και αυτόνομα παρουσιάζεται το Άγιο Πνεύμα, ως χωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα, σαν είδος της περιστεράς. (ένας και ένας και ένας). Έτσι εκκοσμικεύεται ο Άυλος, ο Απερίγραπτος, ο Ακατάλυπτος, ο Άσαρκος και ο Άκτιστος Θεός. Ο Απρόσιτος Θεός μετατρέπεται σε προσιτό και σαρκικό. Οι κτιστοί νόμοι και τα κτιστά ατομικά χαρακτηριστικά μεταφέρονται και αποδίδονται και στα πρόσωπα του Θεού. Για παράδειγμα στην ομιλία “Τα άγια Θεοφάνεια” του γενικά σεβαστού π. Αθανάσιου Μυτιληναίου, γίνεται λόγος για έναν τριτοπρόσωπο Θεό!!! (πρβλ. https://orthodox-voice.blogspot.com/2024/01/blog-post_9.html). Ο καθένας λαμβάνει διαφορετική Θέση, μορφή, ρόλο και διδάσκει ατομικά.