Christ is Born - Χριστός Γεννάται


ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Γένος χοϊκόν ρυσόμενος Θεός, έως του Άδου ήξει, αιχμαλώτοις δε παρέξει πάσιν άφεσιν, και ανάβλεψιν πονηροίς, ως αλάλοις βοήσαι· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών.

Ερμηνεία.


Επειδή εις το ανωτέρω Τροπάριον ανέφερεν ο Μελωδός τον θεοδόχον Συμεών, ότι πηγαίνει εις τον Άδην δια να κηρύξη εις τους εκεί ευρισκομένους χαροποιά ευαγγέλια· τώρα εις το παρόν Τροπάριον λέγει και ποία είναι τα ευαγγέλια ταύτα. Διότι αυτός φθάσας σχεδόν εις αυτόν τον τόπον του Άδου, και υψώσας την φωνήν του, τοιαύτα λόγια φαίνεται να έλεγεν εις τους εκεί· ω εσείς νεκροί Αδάμ και Εύα και οι λοιποί, όσοι ευρίσκεσθε εις τον σκοτεινόν τούτον τόπον, σας δίδω την χαροποιάν είδησιν ταύτην, ότι ο των απάντων Θεός ήλθεν επί της γης και εγένετο άνθρωπος, δια να λυτρώση από την τυραννίαν του Διαβόλου το εκ του χοός πλασθέν γένος των ανθρώπων· και πρώτον μεν έχει να κηρύξη το Ευαγγέλιον της σωτηρίας εις τους ζωντανούς και επί γης όντας ανθρώπους· πλην δεν έχει να αφήση και εσάς τους υποκάτω της γης ευρισκομένους νεκρούς ανεπισκέπτους και ανεπιμελήτους, αλλά μετά το σωτήριον αυτού πάθος και τον θάνατον θέλει έλθη και έως τον Άδην τούτον, ίνα δώση λύσιν μεν και ελευθερίαν εις όλας τας ψυχάς τας σκλαβωμένας υπό του Διαβόλου, ανάβλεψιν δε και φως εις τους τυφλούς, καθώς θέλει χαρίσει και εις τους αλάλους το λαλείν και βοάν. Τι να βοώσι; Το «Ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών». Ταύτα δε ερανίσθη ο Μελωδός από την Προφητείαν του Ησαϊου την λέγουσαν ως εκ προσώπου του Χριστού: «Πνεύμα Κυρίου επ΄ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με· ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξας αιχμαλώτοις άφεσιν, και τυφλοίς ανάβλεψιν» (Ησ. ξα: 1). Περί δε της εις Άδην καταβάσεως του Κυρίου και της αυτού κηρύξεως εις τους εκείσε νεκρούς βεβαιοί ο Κορυφαίος Πέτρος, λέγων: «Ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε Πνεύματι (ήτοι τη Θεότητι) εν ω (Πνεύματι) και τοις εν φυλακή (του Άδου δηλ.) πνεύμασι πορευθείς εκήρυξε», (α΄ Πέτ. γ: 18-19) και πάλιν: «Εις τούτο γαρ και νεκροίς ευηγγελίσθη, ίνα κριθώσι μεν κατά ανθρώπους σαρκί, ζώσι δε κατά Θεόν πνεύματι» (α΄ Πέτ. δ: 6). Και όρα των ρητών τούτων την ερμηνείαν εν τη νεοτυπώτω ερμηνεία των καθολικών Επιστολών.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 27 Δεκεμβρίου 2014

Στεφάνου πρωτομάρτυρος, Θεοδώρου του Γραπτού.

Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ διακεκριμένους μεταξὺ τῶν ἑπτὰ διακόνων, ποὺ ἐξέλεξαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ γιὰ νὰ ἐπιστατοῦν στὶς κοινὲς τράπεζες τῶν ἀδελφῶν, ὥστε νὰ μὴ γίνονται λάθη. Ἂν καὶ κουραστικὴ ἡ εὐθύνη τοῦ ἐπιστάτη γιὰ τόσους ἀδελφούς, παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Στέφανος ἔβρισκε καιρὸ καὶ δύναμη γιὰ νὰ κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ» (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων στ’ 8 – 15, ζ’ 1 – 60). Δηλαδὴ ὁ Στέφανος, ποὺ ἦταν γεμάτος πίστη καὶ χάρισμα εὐγλωττίας, ἔκανε μεταξὺ τοῦ λαοῦ μεγάλα θαύματα, ποὺ προκαλοῦσαν κατάπληξη καὶ ἀποδείκνυαν τὴν ἀλήθεια τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος.
Οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως, καθὼς ἦταν προκατειλημμένοι, ἐξαπέλυσαν συκοφάντες ἀνάμεσα στὸν λαό, ποὺ διέδιδαν ὅτι ἄκουσαν τὸν Στέφανο νὰ βλασφημεῖ τὸ Μωϋσῆ καὶ τὸν Θεό. Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὲς τὶς συκοφαντίες, ποὺ οἱ ἴδιοι εἶχαν ἐνσπείρει, ἅρπαξαν μὲ μίσος τὸν Στέφανο καὶ τὸν ὁδήγησαν μπροστὰ στὸ Συνέδριο, τάχα γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖ. Ἡ ἀπολογία τοῦ Στεφάνου ὑπῆρξε πρότυπο τόλμης καὶ θάρρους. Χωρὶς νὰ φοβηθεῖ καθόλου, ἐξαπέλυσε λόγια – κεραυνοὺς ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων. Καὶ ἀπὸ ὑπόδικος, ὀρθώθηκε θυελλώδης ἐλεγκτὴς καὶ κατήγορος. Τότε, ἀκράτητοι ἀπὸ τὸ μίσος οἱ Ἰουδαῖοι, τὸν ἔσυραν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, ὅπου τὸν θανάτωσαν μὲ λιθοβολισμό.
Ἐκεῖ φάνηκε καὶ ἡ μεγάλη συγχωρητικότητα τοῦ Στεφάνου πρὸς τοὺς ἐχθρούς του μὲ τὴν φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε, μὴ λογαριάσεις σ’ αὐτοὺς τὴν ἁμαρτία αὐτή.


Αυτά μας γράφει ο αδελφός Ιουστίνος :


Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!
Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!
Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι … «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιάς νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί!
Και ποιός να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος!

Ας απαντήσουν οι Οικουμενιστές:

Η μνημόνευση του αιρετικού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εντός του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ως Ορθοδόξου Επισκόπου τον Νοέμβριο του 2014 είχε προηγούμενο ένα άλλο συλλείτουργο λίγο πριν την άλωση.
Εκείνο στάθηκε Πνευματική αιτία της τουρκοκρατίας για 400 τόσα χρόνια …..

Τώρα πόσα χρόνια θα κρατήσει η υποδούλωσή μας στη δυναστεία του Καρλομάγνου «Αγιωτάτου» Πάπα σας;

Nα μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους.

H οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.

Εκεί σαββατίζουν.

Όσοι  αφήσουν σε τούτη τη ζωή τον Κύριο να τους γεμίσει, όσοι γίνονται κατοικητήριά Tου, στο θάνατο, όταν ο κόσμος και οι αισθήσεις λείψουν εντελώς, ζούν την κοινωνία αυτή με τον Χριστό και το Πνεύμα το Άγιο, άμεσα και ανεμπόδιστα. Εκεί σαββατίζουν. Εκεί γεύονται την τέλεια ησυχαστική εμπειρία τους, σαν συνέχεια της επίγειας, σαν ανώτερη βαθμίδα μιας προκοπής που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση, αλλά ποτέ στον αιώνα δεν θα τελειώσει, αφού ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη.

«Προκόπτοντες ουδέποτε καταλήξομεν, ου κατά τον παρόντα, ου κατά τον μέλλοντα αιώνα, φωτί φως προσλαμβάνοντες»

(αγ. Ιω. Κλίμακος, Λόγ. ΚΣΤ΄, σ.141-142).

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ :

Υπάρχουν καιροί πικροί, δυσβάστακτοι και βασανιστικοί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Στον πόλεμο της φιληδονίας πολλοί τραυματίζονται και υφίστανται οδύνες, πολύ δε περισσότερο σ’ αυτή την πνευματική μάχη δεχόμαστε πολλά τραύματα από τα πνεύματα του κακού, ηττώμεθα κυρίως όταν βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και τη λογική μας, έως ότου επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας.

Christmas Homily of St. Isaac the Syrian

This Christmas night bestowed peace on the whole world; 
So let no one threaten;
This is the night of the Most Gentle One - Let no one be cruel;
This is the night of the Humble One - Let no one be proud.
Now is the day of joy - Let us not revenge;
Now is the day of Good Will -Let us not be mean.
In this Day of Peace -Let us not be conquered by anger.
Today the Bountiful impoverished Himself for our sake; 
So, rich one, invite the poor to your table.
Today we receive a Gift for which we did not ask; 
So let us give alms to those who implore and beg us.
This present Day cast open the heavenly doors to our prayers; 
Let us open our door to those who ask our forgiveness.
Today the DIVINE BEING took upon Himself the seal of our humanity,                          
In order for humanity to be decorated by the Seal of DIVINITY.

Του μα­κα­ρι­στοῦ Γέ­ρον­τος Θε­ο­κλή­του Δι­ο­νυ­σιά­του:

«Πρέ­πει νά ὁ­μο­λο­γή­σω­μεν ὅ­τι ἔ­χο­μεν καί ἡ­μεῖς τήν "κρί­σιν" μας. Κρί­σιν ποι­μέ­νων καί θε­ο­λό­γων. Δέν ἔ­χει, βε­βαί­ως ση­μα­σί­αν, ἄν τε­λι­κῶς δέν θά δυ­νη­θοῦν νά βλά­ψουν τήν Ἐκ­κλη­σί­αν τοῦ Χρι­στοῦ. Βέ­βαι­ον ὅ­μως εἶ­ναι, ὅ­τι φθεί­ρουν τό ὀρ­θό­δο­ξον φρό­νη­μα τοῦ λα­οῦ μας καί στε­ρε­ώ­νουν τούς αἱ­ρε­τι­κούς εἰς τάς πλά­νας των. Ἀλ­λά ἐ­λη­σμο­νή­σα­μεν. Τό νά εἶ­ναι τις Ὀρ­θό­δο­ξος ποι­μήν καί θε­ο­λό­γος εἶ­ναι μέ­γα πρᾶγ­μα. "Γεν­ναί­ας δεῖ­ται ψυ­χῆς" κα­τά Χρυ­σό­στο­μον. Ποῦ νά εὕ­ρω­μεν τούς γεν­ναί­ους; Ποῦ εἶ­ναι οἱ Πα­τε­ρι­κοί; Ποῦ οἱ Μάρ­τυ­ρες τῆς πί­στε­ως; Φο­βού­με­θα μή­πως εὑ­ρι­σκό­με­θα εἰς τάς ἐ­σχά­τας ἡ­μέ­ρας.
Ἀ­παι­σι­ο­δο­ξοῦ­μεν; Ἀλ­λά πῶς νά ἑρ­μη­νεύ­σω­μεν τό φαι­νό­με­νον τῆς τό­σον ἐ­κτε­τα­μέ­νης ἀ­φα­σί­ας, τῆς μει­ο­δο­σί­ας ἐν τῇ πί­στει, τῆς ἀ­που­σί­ας ζή­λου ὑ­πέρ τῆς εὐ­σε­βεί­ας, τῆς βα­θεί­ας σι­ω­πῆς, ἥ­τις δι­α­δέ­χε­ται τά αἱ­ρε­τι­κά κη­ρύγ­μα­τα "Ὀρ­θο­δό­ξων" ποι­μέ­νων; ποῦ εἶ­ναι αἱ ἀ­στρα­παί τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου θε­ο­λο­γί­ας;»