Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου,

 Επιστολή 33^η

Εν Αθήναις τη 21 Δεκεμβρίου 1907

Θυγάτηρ εν Κυρίω αγαπητή Ξένη, εύχομαί σοι πατρικώς.

Εγκλείστως σοι πέμπω επιστολήν προς την Φεβρωνίαν, εις την οποίαν γράφω να σοι την διαβάση. Ήρχισα, να σκέπτωμαι περί της αναγκαιότητος της παρουσίας μου εις την μονήν. Ιδρύσαμεν μονήν με νέας απείρους μοναχάς, ήδη το πρώτον δοκιμαζομένας, εχούσας μεν προαίρεσιν και αγάπην προς το πολίτευμα, αλλ΄ αγνοούσας έτι τι εστιν αυταπάρνησις υπέρ της τελειότητος εν τη αρετή, τι εστιν αγών προς ημάς αυτούς, ήτοι αγών προς τον εγωϊσμόν και προς τα πάθη της ψυχής και του σώματος, τι εστιν αγών προς τον κόσμον, ήτοι τας εκ του κόσμου παραστάσεις, και τι εστιν αγών προς τον αντίπαλον, τον αρχαίον εχθρόν. Ριπίζονται υπό παντοίων ανέμων και κυμαίνονται υπό της ζάλης της θαλάσσης του βίου και το σκάφος αυτών κλυδωνίζεται και ο τρόμος αυτάς καταλαμβάνει, και αρχαίων ναυκλήρων στερούνται, και θάρρος αυτάς καταλείπει και οι ενθαρρύνοντες δια του παραδείγματος παλαίμαχοι δεν υπάρχουσι. Τούτο με εμβάλλει εις σκέψεις. Ήθελον να είμαι μεθ΄ υμών, όπως ενθαρρύνω υμάς και διδάσκω, και ως μοι λέγει ο λογισμός, το βραδύτερον τούτο δεν θέλει επιβραδύνη πολύ, τότε θα δυνηθώ να μένω επί πολύ παρ΄ υμίν και θέλω παρέχει πάσαις υμίν την αναγκαίαν υποστήριξιν και διδασκαλίαν. Όταν ηρχόμην εις την Αίγιναν, ίνα σας αποκαταστήσω εις την μονήν, ηγνόουν, ότι ανελάμβανον υποχρέωσιν, ήτις θα με έφερε και εμέ εις Αίγιναν. Ο νους μου και ο πόθος μού εισιν αλλαχού, εις τον Πρόδρομον της Σκοπέλου, αλλά μία φωνή ενδόμυχος μοι λέγει, ότι ανέλαβες καθήκοντα εις την Αίγιναν και οφείλεις να εκπληροίς αυτά μένων εις Αίγιναν. Εύχεσθε να με φωτίση ο Θεός να πράξω, ό,τι είναι το θέλημα Αυτού. Η Φεβρωνία μοι έγραψεν, ότι είχετε στενοχωρίας τινάς. Δυνάμεθα να μάθωμεν το είδος των στενοχωριών σας; Εκ των πειρασμών σας και των στενοχωριών σας και εξ όλων των δεδομένων κατανοώ, ότι ο Θεός θέλει ν΄ αναδείξη την μονήν πρότυπον γυναικείας μονής, προάγων τας μοναχάς εις τελειότητα. Επειδή δ΄ αύται πάσί εισιν αρχάριαι και πλήρεις ελαττωμάτων, τας μαστιγοί ο Κύριος πολύ συνεχώς, ίνα συνέλθωσι και νοήσωσι, ότι ήλθον να ζήσωσι μόνον δι΄ Αυτόν, ουχί δε δι΄ εαυτάς. Τούτο εγώ το ηννόησα και οφείλουσι πάσαι να το εννοήσωσι καλώς και ν΄ απαρνηθώσιν εαυτάς και υποταχθώσιν εις το θέλημα του Θεού εν πάση ταπεινότητι και υποταγή. Διότι μόνον ούτως θέλουσιν ευδοκιμήσει. Συνιστώ όμως να μη απελπίζωνται, αγωνιζόμεναι, διότι η θεία χάρις, η γινώσκουσα την εαυτών αγαθήν προαίρεσιν, δεν θέλει επιτρέψη να πειρασθώσιν υπέρ δύναμιν. Πάντως ο πειρασμός έσται κατά δύναμιν. Πεποίθατε επί Κύριον, ανδρίζεσθε και κραταιούσθω η καρδία υμών, διότι ο Θεός εστιν μεθ΄ υμών. Αμήν. Εύχομαι πάσαις υμίν τα άριστα. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μεθ΄ υμών. Αμήν. Επίσης εύχομαι, να εορτάσητε εν χαρά την Γέννησιν του Σωτήρος ημών. Αμήν.

Ο Πνευματικός Πατήρ

+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

ι΄. Ὁ Μέγας Φώτιος

Θά ἀναφερθοῦμε ἐν συνεχείᾳ, παρουσιάζοντας τήν ἀποτείχισι ὡς Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, στόν Μ. Φώτιο. Ὡς γνωστόν ὁ ἅγ. Φώτιος ἦταν ἐκεῖνος πού μέ τούς ἀγῶνες του ἔσωσε τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν ὑποταγή της στόν Παπισμό καί ἐπίσης,

ἦταν ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προήδρευσε τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἡ ὁποία ἐξέδωσε μεταξύ ἄλλων καί τόν ὑπό ἐξέτασι 15ο ἱερό Κανόνα. Ὁ ἴδιος λοιπόν τώρα, θά μᾶς ἐξηγήση αὐτόν τόν Κανόνα μέ τή διδασκαλία του, θά μᾶς πῆ ἄν εἶναι δυνητικός ἤ ὑποχρεωτικός, θά μᾶς ὁδηγήση ἀσφαλῶς στόν δρόμο τῆς ἀποτειχίσεως, πότε

δηλαδή αὐτή πρέπει νά γίνεται καί ὑπό ποίας προϋποθέσεις πρέπει νά ὑποτασσώμεθα στόν Ἐπίσκοπο. Ὑπάρχει εἰς τό θέμα αὐτό ἕνα χωρίον τοῦ ἁγίου τό ὁποῖον εἶναι τόσο σαφές καί ξεκάθαρο πού θά πρέπει κάποιος νά ἔχη ἰησουΐτικη εὐφυΐα καί παπική διπλωματία διά νά τό διαστρέψη. Εἶναι ἀπό τήν ιε΄ ὁμιλία του, ἡ ὁποία ἐκφωνήθηκε στόν ἄμβωνα τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας:

«Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί · φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ · φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως ἀγκίστρῳ μέν καί δελέατι ἰχθύες ἁλίσκονται, ὁμιλία δέ πονηρά καί τόν αἱρετικόν ἰόν ὑποκαθήμενον ἔχουσα πολλούς τῶν ἁπλουστέρων προσιόντας καί μηδέν βλάβος παθεῖν ὑφορωμένους ἐζώγρησε · φεύγειν

οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους. Ὀρθόδοξός ἐστιν ὁ ποιμήν, εὐσεβείᾳ ἐσφράγισται, οὐδέν τῆς αἱρετικῆς φατρίας ἐπισύρεται; Ὑποτάγηθι αὐτῷ, ὡς εἰς τύπον προκαθεζομένῳ Χριστοῦ · οὐκ ἐκείνῳ φέρεις τήν τιμήν, ἄν ἐξ ὅλης φέρῃς ταύτην τῆς ψυχῆς · Χριστός ταύτην ὑποδέχεται · μή περιεργάζου τά ἄλλα · Θεός ἐστιν ὁ τούτων ἐξεταστής · ἐκείνῳ τήν κρίσιν κατάλιπε, σύ δέ τήν ὑπακοήν, κατά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, καί καθαράν αὐτῷ τήν διάθεσιν ἐπεδείκνυσο» (ΕΠΕ 12, 400,31).

Ὁ ἅγιος εἶναι τόσο σαφής ὥστε ἀναφέρει καί τίς δύο περιπτώσεις τοῦ αἱρετικοῦ καί τοῦ ὀρθοδόξου ποιμένος. Τόν αἱρετικό τόν ὀνομάζει λύκο ἀπό τόν ὁποῖο πρέπει νά

ἀπομακρυνθῆς πάραυτα, ὡσάν μέ ἅλμα πού γίνεται ἐνστικτωδῶς, χωρίς διαδικασίες ἤ ἀποφάσεις Συνόδων «φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει» · προσθέτει ἀκόμη ὅτι δέν

πρέπει νά ἀπατηθῆς ἀπό τήν ἐξωτερική του ἡμερότητα καί ὅτι ἡ κοινωνία μέ αὐτόν εἶναι δηλητήριο φιδιοῦ. Ἀντιθέτως γιά τόν ὀρθόδοξο ποιμένα, ὁ ἅγιος θέτει κάποιες

προϋποθέσεις πού πρέπει νά τίς ἐξετάζη ἕκαστος καί μετά νά ὑποταχθῆ εἰς αὐτόν. «Εὐσεβείᾳ ἐσφράγισται, οὐδέν τῆς αἱρετικῆς φατρίας ἐπισύρεται». Δηλαδή νά ἔχη καθ’ ὅλα εὐσεβῆ πίστι καί ζωή καί νά μήν ἔχη κανένα αἱρετικό ψεγάδι. Αὐτά πρέπει νά τά ἐξετάζη ὁ κάθε ὀρθόδοξος ἄν δέν θέλη νά ὁδηγηθῆ στόν γκρεμό. Ἄν ὅμως, λέγει ὁ ἅγιος, ὁ ποιμένας ἔχη ὀρθόδοξο πίστι καί τήν κηρύττη μέ λόγια καί ἔργα, τότε πρέπει νά τόν θεωρήσης «ὡς εἰς τύπον προκαθεζομένῳ Χριστοῦ». Τήν τιμή πού ἀποδίδεις εἰς αὐτόν τόν ποιμένα τήν δέχεται ὁ Χριστός. Ὅλα τά ἄλλα, διδάσκει ὁ ἅγιος, πλήν δηλαδή τῆς πίστεως, νά μήν τά ἐξετάζωμε «μή περιεργάζου τά ἄλλα · Θεός ἐστίν ὁ τούτων ἐξεταστής».

Αὐτή ἡ διδασκαλία τοῦ Μ. Φωτίου εἶναι πολύ σαφής καί κατανοητή καί οὐσιαστικά καθιστᾶ τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας, ὄχι μόνο ὑποχρεωτικό, ἀλλά συγχρόνως καί ἄκρως ἀναγκαῖο σέ κάθε ἕνα ὁ ὁποῖος δέν θέλει νά κατασπαραχθῆ ἀπό τόν λύκο καί νά δηλητηριασθῆ ἀπό τό φίδι. Τώρα ἄν ἐμεῖς περιμένωμε τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου

διά νά φύγωμε ἀπό τόν λύκο, σημαίνει ἤ ὅτι ἀδιαφοροῦμε διά τήν σωτηρία μας ἤ ὅτι τήν θέλουμε μέν, ἀλλά χωρίς ἀγῶνα καί θυσία.

Θά ἀναφέρωμε καί ἕνα ἀκόμη τμῆμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ ἁγίου διά νά ἰδοῦμε ἀφ’ ἑνός μέν τήν αὐστηρότητά του εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν Παράδοσι πού

ἐγνώριζον ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι στήν ἐποχή του, ὅτι δηλαδή πρέπει νά φεύγωμε μακριά ἀπό τούς αἱρετικούς καί διεστραμμένους Ἐπισκόπους. Ἐπιπλήττει στήν ἐπιστολή αὐτή ὁ ἅγιος τόν ἀρχιεπίσκοπο Καισαρείας, διότι ἔγινε προδότης τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καί οἱ πιστοί τόν ἀπεστρέφοντο καί οὔτε «χαίρεται» δέν τοῦ ἔλεγον: «κακός ἐγένου φίλοις καί θείου προδότης δόγματος, καί τῆς σῆς ὁμολογίας πολέμιος, εἶτα διερωτᾷς,

τί δήποτέ σε οἱ εὐσεβεῖς ὡς ἐναγῆ ἀποστρέφονται, μηδέ τῆς κοινῆς ἀξιοῦντες προσρήσεως; (ὤ, τί σε δικαίως προσείπω;) φοβερόν ἡγοῦνται καί τό διά τοῦ “χαίρειν” κοινωνῆσαι τοῖς ἔργοις σου τοῖς πονηροῖς» (Ἐπιστ. κστ΄ Παύλῳ γεγονότι ἀρχιεπισκόπῳ Καισαρείας καί ἀποστήσαντι, ΕΠΕ 13, 290,25).

Καί ἀπό ἐδῶ φαίνεται ὅτι ἡ ἀποτείχισις ἦτο γνωστή, θά λέγαμε, καί στόν τελευταῖο ὀρθόδοξο καί τήν ἐφήρμοζαν ἐνστικτωδῶς οἱ Χριστιανοί, χωρίς νά ἔχη καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Καισαρείας.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

4 μητροπολίτες της Θράκης λαύροι, για προεκλογικά τερτίπια σε βάρος των χριστιανών 19.04.2012

Για τα πρόστιμα των αυθαιρέτων που καλούνται οι χριστιανοί να πληρώσουν κατά 100% και οι μουσουλμάνοι συντοπίτες κατά 20% μετά την σχετική τροπολογία Ετοιμάζουν κοινή εγκύκλιο διαμαρτυρίας που θα απευθύνεται σε όλα τα κόμματα και θα διερμηνεύει τα συναισθήματα αδικίας και περιφρόνησης των κατοίκων

Παντελεήμων Ξάνθης και Περιθεωρίου, Δαμασκηνός Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου, Δαμασκηνός Μαρωνείας και Κομοτηνής, Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης

Μια κίνηση που θα θορυβήσει κι εν όψει εκλογών κόμματα και κάθε νοήμονα άνθρωπο, ετοιμάζουν οι τέσσερις μητροπολίτες της Θράκης, οι οποίοι  διερμηνεύοντας τα αισθήματα των χριστιανών κατοίκων μετά την τροπολογία που ψηφίστηκε πριν λίγες εβδομάδες στο παραπέντε δίνοντας το προβάδισμα της αντιμετώπισης με θετικό τρόπο μόνο στους μουσουλμάνους κατοίκους. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής θα καταβάλλουν μειωμένο πρόστιμο κατά 80% στη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών τους ενώ οι χριστιανοί θα πρέπει να πληρώσουν τα πρόστιμα στο ακέραιο και κατά 100%  κάτι που συνθέτει μια οφθαλμοφανή αδικία και διαφοροποιεί την αντιμετώπισή τους δημιουργώντας καθεστώς διαφοροποιήσεων ανάμεσα σε Έλληνες πολίτες.  Έτσι πληροφορούμαστε ότι θα δοθεί στην δημοσιότητα από στιγμή σε στιγμή το γραπτό κείμενο που αναφέρεται ξεκάθαρα στο ζήτημα κι αποτυπώνει την βαρύνουσα θέση της Εκκλησίας και θα υπογράφεται από τους μητροπολίτες κ.κ. Παντελεήμονα Ξάνθης και Περιθεωρίου, Δαμασκηνό Μαρωνείας και Κομοτηνής, Άνθιμο Αλεξανδρουπόλεως Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης, Δαμασκηνό μητροπολίτη Ορεστιάδας - Διδυμοτείχου εκφράζοντας την αδικία που επιχειρείται βάση θρησκείας.  Το θέμα αυτό έθιξε μιλώντας στην εκπομπή «Καινούργια μέρα» της Δώρας Αυγέρη και του Βασίλη Κατσάρα στην ΕΤ3 και η αρχισυντάκτρια του «Χρόνου» Μελαχροινή Μαρτίδου, υποστηρίζοντας ότι όλα τα κόμματα συνέργησαν σε μια κατάφορη αδικία με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά και δημιουργεί σε μια εποχή στυγνής λιτότητας εκρηκτικές διαστάσεις αφού καλούνται οι μεν χριστιανοί να ξηλωθούν κανονικότατα πληρώνοντας την νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών που έκαναν, ενώ οι μουσουλμάνοι συμπολίτες τους εν ονόματι του Αλλάχ να πληρώσουν μόνο το 20!  Πραγματικά λεβέντικη η κίνηση των μητροπολιτών της περιοχής να αρθρώσουν λόγο και να θέσουν ένα ζήτημα που χρειάζεται  άμεσα διόρθωση οριζοντίως και καθέτως. Μ.Μ.

«Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου»

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος που απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήϊνο. 
Αλλά αφού αποτινάξη από επάνω του και μισήση κάθε επαφή και κάθε φροντίδα για όλα αυτά, επί πλέον δε και πριν απʼ όλα αφού μισήση και την ίδια την σάρκα του, ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος, ατενίζοντας πάντοτε στον ουρανό και αναμένοντας την εξ ύψους βοήθεια, καθώς το είπε ένας Άγιος : «Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου» (Ψαλμ. Ξβʼ 9). Και καθώς το είπε πάλι ο αείμνηστος εκείνος Προφήτης: «Εγώ δε ουκ εκοπίασα κατακολουθών σοι και ημέραν ή ανάπαυσιν ανθρώπου ουκ επεθύμησα, Κύριε» (Ιερεμ. Ιζʼ 16). 

Ο Θεός άκουσε την προσευχή του κι έκανε όπως του ζήτησε.

Ένας Άγιος Ερημίτης βρήκε μια φορά στον δρόμο ένα δυστυχισμένο επιληπτικό, που ούτε να νηστεύη ούτε να προσευχηθή μπορούσε. Ο Άγιος τον συμπόνεσε και παρακάλεσε τον Θεό να επιτρέψη να μπη σ' αυτόν το δαιμόνιο και να ελευθερώσει εκείνον τον δυστυχισμένο. Ο Θεός άκουσε την προσευχή του κι έκανε όπως του ζήτησε. Όσο λοιπόν το πονηρό πνεύμα τον βασάνιζε, τόσο ο Άγιος διπλασίαζε τη νηστεία και την προσευχή του. Και ο Θεός αμείβοντας την αυταπάρνησί του, τον απάλλαξε, ύστερα από λίγο καιρό, από την τυραννία του διαβόλου.

H κόλασις η εκφοβούσα ημάς

«Kαι πού εστιν η γέεννα, η δυναμένη λυπήσαι ημάς, πού εστιν η κόλασις η εκφοβούσα ημάς πολυμερώς; Tί εστιν η γέεννα προς την χάριν της αναστάσεως Aυτού, όταν εγείρη ημάς και ποιήση το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι την αφθαρσίαν;».

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν. Στον πέλεκυ της αιρέσεως!

Ει τις των δοκούντων τοις θεοφόροις πατράσι σαλεύη τι, τούτο ουκέτι οικονομίαν κλητέον, αλλά προδοσίαν της πίστεως και περί το θείον ασέβεια.

(Μοναχός Ιωσήφ Βρυένιος).

Εδώ, προχθές στην Ανάσταση, ο Καρδινάλιος συλλειτουργεί μέ έναν άλλο προδότη της Ορθοδοξίας τον Βοστώνης(Η.Π.Α.) Μεθόδιο.

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των δέκα εννέα Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Γύρισαν την πλάτη τους στη σκέπη και προστασία της Οικοδέσποινας Γερόντισσας του Αγίου Όρους.

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Άνθρωπος και Θεάνθρωπος (Άγ. Ιουστίνος, Πόποβιτς) :

Η ανθρωπίνη σκέψις μωραίνεται δια της αμαρτίας, όπως και η αίσθησις. Ο μοναδικός ιατρός και το μοναδικόν φάρμακον από αυτήν την τρέλλαν είναι ο Θεάνθρωπος, διότι Αυτός είναι ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος. Εν Αυτώ και δι΄ Αυτού εδόθη και εξησφαλίσθη εις την ανθρωπίνην σκέψιν η δυνατότης της απείρου θείας τελειοποιήσεως. Αυτός έγινεν άνθρωπος ακριβώς δια να μη καταντήση τελικώς και ανεπανορθώτως ο πλανήτης ούτος, οδηγούμενος υπό γυμνού, του «καθαρού» ανθρωπίνου λόγου, ένα πλήρες τρελλοκομείον. Δεν έχετε παρατηρήσει ότι, όταν η ευρωπαϊκή ήπειρος απομακρυνθή από τον σαρκωθέντα Θεόν Λόγον, βυθίζεται εις την απανθρωπίαν, εις την παραφροσύνην, εις την πολιτισμένην ανθρωποφαγίαν, εις τους ολεθρίους πολέμους; Ένας άνθρωπος καταπίνει τον άλλον άνθρωπον, ένα έθνος το άλλο έθνος, μία φυλή την άλλην.

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ :

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Ἀπριλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ αἰσθήματα ἀπεριγράπτου πικρίας καί ἀφαντάστου ὀδύνης ἀναγκάζομαι μέσα στήν παγχαρμόσυνον πασχάλιον περίοδον, τήν λαμπροφόρον καί φωτοειδῆ, νά ὑψώσω ὡς ἔσχατος διάκονος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας διά μίαν εἰσέτι φοράν φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας, ὡς δικαιοῦμαι ἐκ τῆς θεσμικῆς μου εὐθύνης, διά τά ὅ,σα ἀσεβῆ, ψευδέστατα, πλαστογραφημένα, βλάσφημα καί κατασκευασμένα κατά τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προέβαλε καί αὖθις, κατά τήν προλαβοῦσα Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2012 ἀπό Μ. Τρίτης (10/4) ἕως καί Μ. Παρασκευῆς (13/4) ὁ τηλεοπτικός δίαυλος ΣΚΑΪ, ἰδιοκτησίας τοῦ ὁμίλου Ἀλαφούζου, διευκρινίζων τά ἀκόλουθα:..

1. Ἀσφαλῶς ἡ θεόσδοτος ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἡ καί συνταγματικῶς κατοχυρωμένη ἐν Ἑλλάδι, κέκτηται τήν δυνατότητα ἀρνήσεως τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί μάλιστα δύναται νά ἀμφισβητήσῃ μέ πάντοτε βέβαια εὐπρεπῆ ἀντιρρητικόν τρόπον, τήν Θεία Ἀποκάλυψιν καί νά διαδόσῃ τάς σχετικάς ἀπόψεις ἀναλαμβάνουσα βεβαίως ἐλευθέρως καί τάς σχετικάς πνευματικάς συνεπείας. Ὁ κραταιός λόγος τοῦ Σωτῆρος Κυρίου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Ματθ. ιστ΄ 24) κατοχυρώνει τά ἀνωτέρω.

2. Ἡ ἔντονος διαμαρτυρία καί ἔνστασίς μου κατά τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΣΚΑΪ πού ἡ ἕδρα του εὑρίσκεται ἐντός τῆς κανονικῆς μου δικαιοδοσίας εἰς Ν. Φάληρον Πειραιῶς, συνίσταται εἰς τό γεγονός ὅτι ὁ συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός ἐξεζήτησε τήν συνεργασίαν μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί συνέπραξεν μετ’ Αὐτῆς δι’ ἕναν ὄντως ἱερόν σκοπόν, τήν ἀνακούφισιν τῶν ἐνδεῶν καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν πού πλήσσονται ἀπό τήν ἐνσκήψασα οἰκονομικήν κρίσιν. Παρά δέ τό γεγονός ὅτι καί κατά τήν περυσινήν περίοδον τῆς Μ. Ἑβδομάδος τοῦ 2011, εἶχε μόνος αὐτός ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων τῆς Χώρας προβάλλει τά ἴδια κατεσκευασμένα ἐπιστημονοφανῆ ντοκυμαντέρς παραγωγῆς τοῦ γνωστοῦ σιωνιστικοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Τέλ-Ἀβίβ, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ Μακαριωτάτου Προκαθημένου Αὐτῆς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, τοῦ νουνεχοῦς, σοφοῦ καί γεραροῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός, ἀπεδέχθη διαβεβαιώσεις τῶν ἰθυνόντων τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου, ὡς καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὅτι δέν θά ἐπαναληφθῆ ἡ εἰς βάρος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καί τοῦ Παναγίου Προσώπου τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς ἀήθης καί χυδαία ἐπίθεσις. Διά τόν λόγον δέ αὐτόν, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δεικνύουσα πάντοτε τήν μακρόθυμον καί ἐπιεικῆ Αὐτῆς διάθεσιν ἐνισταμένη κατά μεθοδειῶν καί ὄχι κατά προσώπων, ἐχώρησεν εἰς συνεντεύξεις πού προεβλήθησαν ὑπό τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί μάλιστα ἡ ἐλαχιστότης μου ἐνεφανίσθη τήν Μ. Τρίτην 2012 εἰς τήν πρωϊνήν ζώνην τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ κατά τήν διαδικασίαν διανομῆς 5.000 δεμάτων ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως πρός ἐμπεριστάτους ἀδελφούς τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τοῦ Πειραιῶς καί ὡμίλησεν εὐφήμως διά τήν ἀνθρωπιστικήν προσπάθειαν τοῦ ἐν λόγῳ διαύλου.

3. Ἑπομένως ἡ μετ’ ὀλίγας ὥρας ἀπό τό ἑσπέρας τῆς Μ. Τρίτης 2012 βάναυσος καί σκληρά ἐπίθεσις κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν πίστεως, προσβάλλει καταφώρως καί τούς διακόνους τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζων αὐτούς ὡς δῆθεν προβάλοντας καί διακονούντας ἰδεοληψίας καί ψεύδη.

4. Εἶναι διϊστορικῶς ἀποδεδειγμένο τό ἄσβεστον μῖσος καί ἡ τρομακτική ἐμπάθεια πού ἀδιαπτώτως τρέφουν ἀπό γενεάς εἰς γενεάν οἱ ραββίνοι τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ οἱ ὁποίοι μιμούμενοι κατά πάντα τούς προπάτορας αὐτῶν Ἄννα, Καϊάφα καί τά μέλη τοῦ Συνεδρίου ἀνασταυρώνουν διά τῶν ψευδολογιῶν, τῶν πλαστογραφημένων, χαλκευμένων καί κιβδήλων στοιχείων εἰς κάθε μετρητή στιγμή τοῦ χρόνου τό Πανάγιον Θεανδρικόν Πρόσωπον τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐνστερνιζόμενοι πλήρως τήν Καμπαλά καί τό Ταλμούδ μέ τό ἐξόχως φρικιαστικό σατανιστικό τους περιεχόμενο καί μή ἀνανήπτοντες καί μή διερωτώμενοι διά ποῖον ἔγκλημα ἐκολάσθη ὁ λαός των διά δισχιλιετοῦς ἐξορίας ἐκ τῆς «γῆς τῆς ἐπαγγελίας» καί διατί ἔπαυσεν ἡ βασιλεία καί ἡ ἀρχιερωσύνη εἰς τόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ; Πλήρης ἀπόδειξις καί διά τούς τυχόν ἀφελεῖς ἀποτελοῦν τά προβληθέντα ἀπό τόν τηλεοπτικόν δίαυλον κατασκευάσματα τοῦ Σιωνιστικοῦ καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ.

5. Ὑφέρπει διάδοσις καί φήμη εἰς τούς δημοσιογραφικούς χώρους ἀκόμη καί ἐντός τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ὅτι ὁ ἔγκυρος καί ἀξιολογώτατος δημοσιογράφος κ. Ἀ. Παπαχελᾶς, γνωστός καί ὡς προσκεκλημένος τῆς διαβοήτου Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, διευθυντής τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ὁμίλου κ. Ἰ. Ἀλαφοῦζος, ἐχρηματοδοτήθησαν ἀπό τόν Σιωνιστικό καί διεθνές Ἑβραϊκό λόμπυ διά νά προβάλουν τά ἀναίσχυντα καί ἀνιστόρητα καί φαιδρά ψεύδη του, μέ τόσα χρήματα πού καλύπτουν τήν λειτουργία τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου δι’ ὅλον τόν χρόνον. Ἀσφαλῶς ἡ φήμη αὐτή δέν ἀποδεικνύεται καί τό ἄν εἶναι ἀληθής ἤ ὄχι τόγνωρίζουν μόνον οἱ ἴδιοι καί ἐκείνοι πού τυχόν ἐπλήρωσαν καί ἀσφαλῶς προσωπικῶς δηλώνω ὅτι δέν τήν υἱοθετῶ. Παραμένει ὅμως ὡς ζητούμενο, τό ὁποῖο ὀφείλουν νά διευκρινήσουν δημοσίᾳ οἱ κ. Ἀλαφοῦζος καί Παπαχελᾶς διά ποίους λόγους μόνοι αὐτοί ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων εἰς τήν ἰδιαιτέρως εὐαίσθητον περίοδο τῆς Μ. Ἑβδομάδος καί παρά τήν συνεργασίαν των μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τίς προβαλόμενες εὐχές των διά καλό Πάσχα, προέβαλαν τά τραγικά καί ἐπονείδιστα κατασκευάσματα πού ἀπομειώνουν τό Πανάγιον Πρόσωπον τοῦ ὑπέρ ἡμῶν Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου. Τό ἔκαμαν ἀπό σχετική ἰδεολογική σύγκλιση; Ἔχουν τήν ὑποχρέωση κατόπιν τῶν ἀνωτέρω νά ἀπαντήσουν δημοσίᾳ διά νά γνωρίζῃ πλέον καί ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία ἐάν διέπονται οἱ συγκεκριμένοι ἀπό ἀντιχριστιανική ἀντίληψη.

6. Γνωρίζω καλῶς, ὅτι θά σπεύσουν κατευθυνόμενοι καί καλά ἀμοιβόμενοι κάλαμοι νά μέ χαρακτηρίσουν γραφικό, φονταμενταλιστή, συνωμοσιολόγο, σκοταδιστή, ἀκραῖο, παράλογο διότι τόσο πολύ πιστεύουν εἰς τήν ἐλευθερία ἐκφράσεως καί εἰς τήν δημοκρατία ἐνῶ διαπνεόνται βαθύτατα ἀπό φασιστικά ἰδεώδη, θεωροῦντες ὡς ἀλήθεια μόνον ὅτι ἐκείνοι πιστεύουν καί ἀποδέχονται, διά τήν εὐπρεπῆ καί ἐκ λόγων εὐθύνης διαμαρτυρίαν μου. Ἐάν ἤμην φονταμενταλιστής ὡς μέ καθυβρίζουν δέν θά διεμαρτυρόμην μέ ἐπιχειρήματα εὐπρεπῶς, ἀλλά εἶχα τήν «δυνατότητα» καί τήν «γνώση» νά ἀντιμετωπίσω «ἄλλως» τήν ἐπίθεση. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ Κυρίου μου ἐπί τοῦ Σταυροῦ: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι» (Λουκ. ΚΓ 34) καί ὁ λόγος τοῦ λιθοβολιθέντος Πρωτομάρτυρος Στεφάνου «Κύριε μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. Ζ 60) μέ συνέχουν καί μέ καθοδηγοῦν.

7. Ἐκ πάντων τῶν ἀνωτέρω ἀνιδρύεται καί ἕτερον συναφές μεῖζον θέμα διά τάς ἐλλογιμωτάτας Καθηγητρίας καί ἐλλογιμωτάτους Καθηγητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποίοι ὑπογράψαντες εἰς τό γνωστό ψήφισμα πέραν τῶν ἄλλων στρεβλώσεων τῶν λόγων μου καί τῶν πράξεών μου ὡς λ.χ. ὅτι ὁμιλῶν κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητισμοῦ πού ὁμογενοποιεῖ τήν ἀποκαλυφθεῖσαν θεόθεν Ἀλήθεια μέ τό σατανικόν ψεῦδος, δῆθεν ἀντιτίθεμαι εἰς τούς διά πανορθοδόξων ἀποφάσεων διεξαγομένους θεολογικούς διαλόγους τούς ὁποίους καί ὑποστηρίζω ἐντός τῶν κανονικῶν πλαισίων κινουμένους, ὡς ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει σχετικῶς ἀποφασίσῃ (Ὀκτώβριος 2010) μέ κατηγοροῦν ὅτι ἀναιτίως καί δίχα ποιμαντικῆς συνέσεως ἀναφέρομαι εἰς τούς λειτουργούς καί ἐκπροσώπους τοῦ Σιωνισμοῦ. Τίθεται λοιπόν δι’ αὐτούς τό κρίσιμον ἐρώτημα συμφωνοῦν μέ τάς ἀνωτέρω κακουργίας τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Σιωνισμοῦ καί ἄν ὄχι ἀναμένομεν ὅλοι τό ἀντίστοιχον ψήφισμα ὡς ἀποδεικτικόν τῆς θεολογικῆς των εὐαισθησίας. Ἄλλως δυστυχῶς συντάσσονται μετ’ αὐτῶν καί βεβαίως ἡ κρίσις «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἐνδεχομένως ὅμως τό θέμα δέν προσφέρεται διά τακτοποίησιν συγγενικοῦ προσώπου πρώτου βαθμοῦ εἰς μεγαλώνυμον χώραν τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης.

Ὅθεν κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δηλώνω εἰς τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τὀν φιλόχριστον λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, Φαλήρου, Δραπετσώνας καί Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη ὅτι παύω οἱανδήτινα συνεργασίαν μετά τοῦ Ραδιοτηλεπτικοῦ Σταθμοῦ ΣΚΑΪ καί τοῦ Ὁμίλου Ἀλαφούζου καί πατρικῶς προτρέπω νά τιμωρήσουν αὐτούς μή φιλοξενοῦντες τό τηλεοπτικόν καί ραδιοφωνικόν των σῆμα εἰς τάς οἰκίας αὐτῶν.

Μετ’ εὐχῶν

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ