Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος.

Καί δ συμβαίνει ατό πού πολλές φορές κούγαμε στό γ. ρος, τι δηλαδή ο Κανόνες ταν δέν τηρονται βγάζουν μάτια. ρχόμενοι, μετά πό σα νεφέρθησαν ς προλογικά, ες τόν ΙΕ΄ ερό Κανόνα τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου
πρέπει νά ναφέρωμε τι ατός νήκει στούς δογματικούς Κανόνες, τουλάχιστον κατά τό δεύτερο τμμα του. Ο δύο προηγούμενοι καί τό πρτο τμμα το παρόντος δύνανται
νά χαρακτηρισθον τι χουν κκλησιαστικό περιεχόμενο καί τι σχολονται μέ σωτερικά θέματα τς κκλησίας, φ’ σον ναφέρονται στήν μνημόνευσι το πισκόπου καί στήν πρό συνοδικς κρίσεως διακοπή της ξαιτίας προσωπικν σφαλμάτων το πισκόπου. Τό δεύτερο μως τμμα το ν λόγ Κανόνος χει δογματικό περιεχόμενο, πειδή μιλε διά τήν διακοπή τς μνημονεύσεως το πισκόπου πρό συνοδικς κρίσεως, φ’ σον ατός κηρύττει «γυμν τ κεφαλ π’ κκλησίας» αρεσι «κατεγνωσμένη παρά τν γίων Συνόδων Πατέρων». Τό τι τό δεύτερο ατό τμμα σχολεται καθαρά μέ τά θέματα τς πίστεως φαίνεται καί πό τήν κατάληξί του. ν δηλαδή ο δύο προηγούμενοι Κανόνες καί τό πρτο τμμα το παρόντος καθαιροσαν τούς κληρικούς καί φώριζαν τούς μοναχούς καί λαϊκούς πού διέκοπτον τήν μνημόνευσι το πισκόπου πρό συνοδικς κρίσεως, τό δεύτερο ατό τμμα διά τήν δια πρξι τς διακοπς δηλαδή τς μνημονεύσεως πρό συνοδικς κρίσεως, χι μόνο δέν τιμωρε τούς ποτειχιζομένους διά τς διακοπς τς μνημονεύσεως πό τόν πίσκοπο, λλά καί παιτε τιμή καί παινο κ μέρους τν ρθοδόξων ες τούς οτω πράττοντας. κ τούτου γίνεται ντιληπτό τι τό δεύτερο ατό τμμα χει καθαρά δογματικό περιεχόμενο καί σκοπό τήν περιφρούρησι τς πίστεως. ς κ περισσο ναφέρομε καί τήν παρξιν το σχίσματος, τό ποον πικαλονται ο δύο προηγούμενοι εροί Κανόνες καί τό πρτο τμμα το παρόντος, ν τό δεύτερο διά τήν δια πάντα πρξι τς διακοπς τς μνημονεύσεως, ναφέρει χι πλς τι δέν πάρχει σχίσμα στήν κκλησία, λλά μιλε καθαρά διά τήν δι’ ατο το τρόπου θεραπείαν το σχίσματος. Οτως λοιπόν χόντων τν πραγμάτων, καί πό τήν προϋπόθεσιν τι παρών Κανών κατά τό δεύτερό του τμμα εναι καθαρά δογματικός, δέν θά πρεπε κν νά μφιλοχωρήση μέσα μας σκέψις τι εναι δυνατόν νά μήν εναι συγχρόνως ν λόγ ερός Κανών ποχρεωτικός δι’ λους τούς ρθοδόξους. Καί τοτο διότι Κανών ατός περασπίζεται τήν πίστι διά τς διακοπς τς μνημονεύσεως καί νομίζω πώς δέν θά χη κανείς ντίρρησι, τι περάσπισις τς πίστεως εναι σέ λους τούς ρθοδόξους ποχρεωτική καί χι δυνητική.

Συνεχίζεται.

The Great Martyr Theodore the Tyro

On the Saturday of the first week of Great Lent, we commemorate an event which occurred in the year 356—a miracle of Great Martyr Theodore the Tyro ("the Recruit"), which continues to have great significance for Orthodox Christians even today, perhaps especially today.
*   *   *
Fifty years after the death of St Theodore, the emperor Julian the Apostate (361-363), wanting to commit an outrage upon the Christians, commanded the city-commander of Constantinople during the first week of Great Lent to sprinkle all the food provisions in the marketplaces with the blood offered to idols. St Theodore appeared in a dream to Archbishop Eudoxius, ordering him to inform all the Christians that no one should buy anything at the marketplaces, but rather to eat cooked wheat with honey (koliva).
In memory of this occurrence, the Orthodox Church annually celebrates the holy Great Martyr Theodore the Recruit on the first Saturday of Great Lent. On Friday evening, at the Divine Liturgy of the Presanctified Gifts following the prayer at the ambo, the Canon to the holy Great Martyr Theodore, composed by St John of Damascus, is sung. After this, kolyva is blessed and distributed to the faithful. The celebration of the Great Martyr Theodore on the first Saturday of Great Lent was set by the Patriarch Nectarius of Constantinople (381-397).
*   *   *
The Life of Great Martyr Theodore the Tyro ("the Recruit")
Commemorated on February 17
Загрузить увеличенное изображение. 363 x 450 px. Размер файла 52236 b.
 St. Theodore the Tyro
St. Theodore the Tyro
The Holy Great Martyr Theodore the Recruit (Tyro) was a soldier in the city of Alasium of the Pontine district (northeast province of Asia Minor, stretching along the coast of the Euxine, i.e. the Black Sea), under the command of a certain Brincus. They commanded him to offer sacrifice to idols. St Theodore firmly confessed his faith in Christ the Savior in a loud voice. The commander gave him several days to think it over, during which time St Theodore prayed.
They charged him with setting a pagan temple on fire, and threw him into prison to be starved to death. The Lord Jesus Christ appeared to him there, comforting and encouraging him. Brought to the governor, St Theodore boldly and fearlessly confessed his faith, for which he was subjected to new torments and condemned to burning. The martyr Theodore climbed onto the fire without hesitation, and with prayer and gave up his holy soul to God.

This occurred in about the year 306 under the Roman emperor Galerius (305-311). Unharmed by the fire, the body of St Theodore was buried in the city of Euchaita, not far from Amasium. His relics were afterwards transferred to Constantinople, to a church dedicated to him. His head is in Italy, in the city of Gaeto.

Είπε ο αββάς Μωυσής:

Περί Προσευχής

Εάν επιθυμείς να προσευχηθείς, όπως πρέπει, μη λυπήσεις καμιά ψυχή, αλλιώς, χαμένος ο κόπος σου”.

Να μη θέλεις οι υποθέσεις σου να προχωρούν, όπως εσύ νομίζεις, αλλά όπως αρέσει στον Θεό. Έτσι θα είσαι ατάραχος και θα ευχαριστείς στην προσευχή σου τον Θεό”.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:

«γώ διάβασα καί περί ερέων καί περί σεβν,
αρετικν καί θέων· τά βάθη τς σοφίας ρεύνησα·
λαι α πίστεις εναι ψεύτικες· τοτο κατάλαβα
ληθινόν, τι μόνη πίστι τν ρθοδόξων Χριστιανν
ενε καλή καί γία, τό νά πιστεύωμεν καί νά
βαπτιζώμεθα ες τό νομα το Πατρός, το Υο
καί το γίου Πνεύματος. Τοτο σς λέγω τώρα ες
τό τέλος· νά εφραίνεσθε που εσθε ρθόδοξοι
Χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς σεβες καί
αρετικούς, πού περιπατον ες τό σκότος».

Τώρα τό σκότος τῶν αἱρέσεων εἶναι φῶς.


Ἀκόμη καί πατριάρχαι συμπροσεύχονται
μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους.

Δυστυχώς τώρα, μολονότι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς τιμᾶται ὡς ἅγιος, ὅπως καί πολλοί ἄλλοι Ἅγιοι, πού ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ διδασκαλία τους περί τοῦ ὅτι οἱ ἄλλες θρησκεῖες καί οἱ αἱρέσεις, ὁδηγοῦν στό σκότος καί στήν ἀπώλεια δέν ἰσχύουν. Φῶς καί ἐλπίδα σωτηρίας ὑπάρχουν σε ὅλες τίς θρησκεῖες καί ὅλες τις αἱρέσεις· ὁ Θεός θά τούς σώση ὅλους, γι᾽ αὐτό καί
τίποτε δέν μᾶς ἐμποδίζει νά προσευχώμαστε ὅλοι μαζί. Οἱ ἱεροί κανόνες, πού ἀπαγορεύουν τίς συμπροσευχές εἶναι ξεπερασμένοι, ζοῦμε τώρα σε ἄλλη
ἐποχή, τήν μεταπατερική, κατά τήν βλάσφημη θεωρία τῆς  Ἀκαδημίας αἱρετικῶν σπουδῶν τοῦ Βόλου. Αὐτή τήν ἄποψη διετύπωσε σέ νεανική του μελέτη γιά
τούς ἱερούς κανόνες ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί τήν ἐφαρμόζει «ἀγαλλομένῃ ψυχῇ» περισσότερο ἀπό τούς προκατόχους του
Ἀθηναγόρα καί Δημήτριο. Ποιός θά ξεχάση τήν βλάσφημη ὑποδοχή τοῦ πάπα Βενέδικτου στό Φανάρι τό 2006, ὅπου καταπατώντας σύνολη τήν Ἀποστολική
καί Πατερική Παράδοση, και τήν νεώτερη σύσταση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ «τόν πάπαν νά καταρᾶσθε», ἐξύμνησαν καί εὐλόγησαν τόν πάπα μέ τόν Χριστολογικό ὕμνο «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»  τόν ἐθυμίασαν δύο διάκονοι Ὀρθόδοξοι, τοῦ ἔψαλαν ἀπολυτίκια συντεθέντα ἀπό ὑμνογράφο Ἁγιορείτη, ἀνάξιο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὑβριστή τῶν ἀναιρεθέντων Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἀπό τόν λατινόφρονα πατριάρχη Βέκκο, τόν εἰσήγαγαν μέσα εἰς τόν ναό ἐνδεδυμένον με ἄμφια καί καθήμενον ἐπί θρόνου, τόν ἠσπάσθησαν ὡς κανονικό και ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο καί τοῦ ἐπέτρεψαν νά εὐλογήση τό ὀρθόδοξο ποίμνιο; Τό βλάσφημο αὐτό καί κακό παράδειγμα τοῦ Φαναρίου ἐξαπλώνεται σιγά σιγά στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης καί τηρεῖται, ἰδιαίτερα στήν Ὀρθόδοξη Διασπορά ἀπό πολλούς «ὀρθοδόξους» ἐπισκόπους  καί ἄλλους κληρικούς. Τίκρῖμα πού ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑπέρμαχος καί μητέρα τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων καί τῶν ἱερῶν κανόνων, γίνεται τώρα καταστροφεύς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως!

"Ο.Τ."

Η ΚΑΤΑΙΓΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ


ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ πνευματικῆς καταιγίδας προσλαμβάνει πλέον τό ἀντικανονικό, ἀντιπατερικό καί ἀνορθόδοξο φαινόμενο τῶν συμπροσευχῶν, ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. ὉἈντίχριστος  προετοιμάζει τόν ἐρχομό του καί συγκεντρώνει τίς δυνάμεις του. Σχεδόν οἱ πάντες ἔχουν
ὑποκύψει εἰς τά κελεύσματά του, πού ἔχουν ὡς στόχο νά προσβάλουν, νά διώξουν καί εἰ δυνατόν, νά ἀφανίσουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὁποία ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὄχι ἁπλῶς μόνη ἐλπίδα σωτηρίας γιά τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί μόνη δύναμη, πού δέν πρόκειται νά νικηθῆ καί νά προσκυνήση τόν Ἑωσφόρο, ἀφοῦ «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18). φθονερός καί ἀρχέκακος ὄφις, δόλιος καί πανοῦργος, ἀφοῦ ἀπέτυχε διά τῶν αἰώνων εἴτε μέ τούς ἐσωτερικούς διωγμούς εἴτε μέ τήν ἐσωτερική διάβρωση τῶν αἱρέσεων καί τῆς πλάνης νά διαλύση τήν Ἐκκλησία,
χρησιμοποιεῖ τώρα, ἴσως τό ἔσχατο ὅπλο, τήν ἀγάπη, τό κατ᾽ ἐξοχήν γνώρισμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί φορώντας τήν μάσκα, τό προσωπεῖο τοῦ ἀγαπῶντος μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τίς διαιρέσεις καί τά σχίσματα ὅλοι οἱ Χριστιανοί, αἱρετικοί καί ὀρθόδοξοι, καί νά ἀγαπηθοῦμε, νά ἑνωθοῦμε, νά συμπροσευχώμαστε.Θαυμᾶστε τό μέγεθος τῆς διαστροφῆς καί τῆς ὑποκρισίας!

"Ο.Τ."