O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 22 Μαρτίου 2014

Βασιλείου ιερομάρτυρος, πρεσβυτέρου της Αγκυρανών εκκλησίας, Καλλινίκης και Βασιλίσσης μαρτύρων, οσιομ.
Λουκά του εν Μυτιλήνη και Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης (1814).

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασίλειος ἔζησε καὶ μαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καὶ ἐπὶ ἡγεμόνος Ἀγκύρας Σατορνίνου ἢ Σατορνίλου. Οἱ εἰδωλολάτρες τὸν διέβαλαν στὸν ἔπαρχο ὅτι εἰρωνευόταν καὶ κατηγοροῦσε τὶς ἐνέργειες τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία. Γι’ αὐτὸ συνελήφθη καί, ἀφοῦ δὲν πείσθηκε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, βασανίσθηκε.
Ὅταν, λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ἔφθασε στὴν Ἄγκυρα ὁ Ἰουλιανός, ὁδήγησαν τὸν Ἅγιο Βασίλειο ἐνώπιόν του. Ὁ αὐτοκράτορας τὸν ρώτησε ἂν ἀρνεῖται τὸν Χριστό. Ὁ Ἅγιος μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία τοῦ ἀπάντησε ὅτι πιστεύει μόνο στὴν Τριαδικὴ Θεότητα καὶ λατρεύει τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Μετὰ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ ὁ βασιλέας ἔδωσε ἐντολὴ στὸν κόμητα Φλαβέντιο νὰ ἀποκόψει λουρίδες δέρματος ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ὁ Ἅγιος ἅρπαξε μὲ δύναμη μία λουρίδα τοῦ δέρματός του, τὴν ἀπέσπασε ἀπὸ τὸ σῶμα του καὶ τὴν ἔριξε στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰουλιανοῦ. Ἐκεῖνος ἐξοργίσθηκε καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸν κατακάψουν μὲ πυρακτωμένα σουβλιὰ καὶ νὰ τὸν τρυπήσουν παντοῦ.

Ἔτσι μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Βασίλειος, τὸ ἔτος 362 μ.Χ. καὶ ἔλαβε τὸ ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ.

Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, μας λέγει:

ΑΝ ΘΕΛΗΣ ΝΑ ΣΩΘΗΣ. 
                                                                                                            
 «Εφ᾽ όσον αγωνίζεσαι και υπομένεις να δουλεύης στον
Κύριον, τόσον και η διάνοιά σου καθαρίζεται. Μόνον να θέλης
ειλικρινώς την σωτηρία σου, αυτό είναι αρκετόν. Διότι ο Κύριος,  ως ισχυρός συνεργός, βοηθεί όσους εναγωνίως επιζητούν την σωτηρίαν της ψυχής τους». 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς ο θαυματουργός (Η αδικία εναντίον του και τα θαύματά του).

Η συντελουμένη αποστασία εις τους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας

Εάν ληφθή υπ΄ όψιν η λίαν κατάκριτος απόφασις και ενέργεια της Ιεραρχίας, ως τουλάχιστον εκ των αποτελεσμάτων της, σήμερον σαφώς αποδεικνύεται, καθ΄ ην η Εκκλησία της Ελλάδος συμμετέχει εις το λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών» ως ιδρυτικόν και τακτικόν μέλος αυτού, εν γνώσει αυτής, ότι τούτο εδράζεται και διακυβερνάται πάντοτε βάσει της αιρετικής οικουμενιστικής «θεωρίας των κλάδων»,  και ότι επί τόσα έτη ουδόλως διετέθη να μετακινηθή των αιρετικών θέσεών του εκ της εν αυτώ ορθοδόξου παρουσίας, τότε ολοκληρούται απολύτως η πεποίθησις της γνησίας ορθοδόξου συνειδήσεως δια την συντελουμένην αποστασίαν εις τους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας και του εξ αυτής υφισταμένου σήμερον σοβούντος «Ζητήματος Πίστεως» εν Αυτή. Που λοιπόν, κατά ταύτα, διακρίνεται εν τη πράξει και κατά τίνα τρόπον διασώζεται, εν προκειμένω, η ορθόδοξος ομολογία και το ορθόν φρόνημα τόσον των γεννητόρων του Διαγγέλματος του 1920, όσον και η τοιαύτη των αδιαμαρτυρήτως μέχρι σήμερον αποδεχομένων και πιστώς εφαρμοζόντων τούτο, η απαγγελομένη υπ΄ αυτών εν τω Συμβόλω της Πίστεως περί «Μίας, Αγίας…Εκκλησίας», «Φωτός εκ Φωτός», ήτοι περί της μίας εν Αυτή Αποκαλυφθείσης και ενυπαρχούσης Θείας Αληθείας και του «Ενός Βαπτίσματος» εν Αυτή; «Τις δύναται να φαντασθή την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της περιόδου εκείνης των Πατέρων, να κηρύσση εαυτήν οργανικόν μέλος ομοσπονδίας τινός, ενούσης Ευνομιανούς ή Ανομίους, Αρειανούς, Ημιαρειανούς, Σαβελλιανούς και Απολλιναριστάς; Βεβαίως ουδείς! Αλλά τουναντίον, ο α΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου δεν ομιλεί περί ενώσεως με τοιαύτας ομάδας, αλλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ αυτήν!».

Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος: Ἕλληνα, σὲ κατέστησαν Ραγιά! Ραγιὰ καὶ Βλάκα!

 Ἕλληνα, ἐσὺ ποὺ ἄφησες τὴν καρδιά σου ἀφύλακτη καὶ σὲ ἐκυρίευσε ἡ θρησκευτικὴ ἀδιαφορία, ἄκουσέ με κι ἐσύ: Πληρώνοντας τὸ τίμημα τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸ δρόμο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ  ἔγινες δοῦλος ὄχι μόνον τῶν παθῶν σου, ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτικῶν σου ἐπιλογῶν! Ἔτσι ὅμως οἱ  ὁδηγοί σου, τὰ πολιτικά σου ἰνδάλματα, σὲ ἀποχαύνωσαν! Σὲ κατέστησαν Ραγιά! Ραγιὰ καὶ Βλάκα!
(Ορθόδοξος Τύπος 21/3/2014)


(σ.σ.):
Με έκαναν ραγιά και βλάκα τα πολιτικά μου ινδάλματα, διότι ο «Ποιμένας» μου με εγκατέλειψε. «Oρφανοί εγενήθημεν, ουχ υπάρχει πατήρ». Θρήνοι Ιερεμίου Ε:3.
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξες εσύ όταν αντιπροσώπευες την «Εκκλησία» της Ελλάδος στις Συνελεύσεις του αντίχριστου Π.Σ.Ε.!
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξες εσύ και οι αδελφοί σου «Αρχιερείς» προδότες της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξες εσύ και οι όμοιοί σου «Αρχιερείς» όταν δέχεσθε την Ορθοδοξία ισότιμο μέλος του Π.Σ.Ε. διότι πρώτα  κυρίευσε εσάς η θρησκευτική αδιαφορία και μετά ακολουθήσαμε εμείς.
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξε εσύ και οι όμοιοί σου «Αρχιερείς» όταν δέχεσθε την αιρετική διδασκαλία των «αδελφών Εκκλησιών» που εξομοιώνει την αιρετική Παπική παρασυναγωγή με την Ορθόδοξη Εκκλησία (Μπαλαμάντ 24 Ιουνίου 1993).
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξες εσύ και οι όμοιοί σου «Αρχιερείς» όταν δέχεσθε μετά από 15 αιώνες τους Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους (Σαμπεζύ Νοέμβριος 1990).
Τον δρόμο της αποστασίας μου, τον άνοιξες εσύ και οι όμοιοί σου «Αρχιερείς» που γράψατε στα παλαιά σας υποδήματα την φωνή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (τον Πάπα να καταράσθε), και κοινωνείτε ομονοούντες με τον λατινόφρονα παπόδουλο Οικουμενιστή, τον εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού της «κ.» Βαρθολομαίο : Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου…..
Αυτός είναι, λοιπόν, ο Χριστιανισμός, ον εκήρυξεν ο Κύριος, ο μέγας Παύλος, και διηρμήνευσαν απλανώς οι ευρόντες την «πράξιν εις θεωρίας επίβασιν» άγιοι Πατέρες;

Ἡ Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.


Η Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ     ἀπὸ τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστούς. Βρισκόμαστε καταμεσῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ἡ κόπωση στὸν πνευματικό μας ἀγώνα ἀρχίζει νὰ εἶναι ἐμφανής. Ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μᾶς μισεῖ καὶ ἀποζητᾶ τὴν καταστροφή μας, προσπαθεῖ νὰ ματαιώσει τὴν ἄσκησή μας. Νὰ βάλλει στὸ  νοῦ μας σκέψεις, οἱ ὁποῖες θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ διακοπὴ τοῦ ἀγώνα μας, ὅπως λ.χ. ἀρκεῖ ὁ  ἀγώνας ποὺ κάναμε ὡς τώρα καὶ πρέπει νὰ «χαλαρώσουμε». Ἔρχεται ὅμως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία  νὰ μᾶς ἐνδυναμώσει, προβάλλοντας γιὰ προσκύνηση τὸ τρομερότερο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Τίμιο Σταυρό. Προσκυνώντας τὸ «σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 30), τὸν Σταυρό, διαλύονται οἱ δαιμονικὲς σκέψεις μας καὶ ἀντλοῦμε δύναμη καὶ κουράγιο, γιὰ νὰ συνεχίσουμε ὡς τὸ τέλος τὴν πνευματική μας προσπάθεια. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπὸ αὐτόν, γίνεται ἄτρωτη πανοπλία, μὲ τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ ἀποκρούομε τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι ἀνεξάντλητη καὶ γι’ αὐτὸ φρόντισε ὁ διάβολος νὰ ὑποβάλλει τὴν  ἀποστροφὴ τῶν αἱρετικῶν πρὸς αὐτόν. Ἂς προσέλθουμε, ἀδελφοί μας, μὲ πνεῦμα κατάνυξης καὶ  ἂς τὸν ἀσπασθοῦμε, γιὰ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς ἄτρωτοι στὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἀπ’ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου, γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα!

"Ο.Τ."

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗΝ ΜΙΑΝ ΔΗΛΩΣΙΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Μήπως τὸ Φανάριον ἐπιδιώκει νὰ θέση ἐκτὸς Ἐκκλησίας
ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὴν φιλοοικουμενιστικήν γραμμήν του;
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ὁμιλίας του εἰς τὴν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ Φανάριον, ἐζήτησεν ἀπὸ τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας (προφανῶς τῆς Ἑλλάδος) νὰ γίνουν αὐστηρότεροι ἔναντι τοῦ Ποιμνίου, τὸ ὁποῖον ἀμφισβητεῖ τὰς ἀποφάσεις Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων εἴτε κατὰ τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους εἴτε κατὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις εἴτε εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων ἢ εἰς ἄλλας συνδιασκέψεις.