Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΚΑΛΩΣΥΝΗΣ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Ἡ ἰσχυρότερη ἀξία μέσα στούς αἰῶνες, ἀπό ὅσες ἀξίες μπόρεσε νά διακρίνει τό ἀνθρώπινο πνεῦμα, θεωρεῖται ἡ καλωσύνη. Τήν σέβονται ὅλοι οἱ πολιτισμοί, πρωτόγονοι καί σύγχρονοι, τήν ὑμνοῦν οἱ καλλιτέχνες, τήν προβάλλουν οἱ ἀρχηγοί. Ὅσοι τήν πολέμησαν ἔμειναν ἀπαράδεκτοι μέσα στήν ἱστορία. Ἡ καλωσύνη παρέμεινε τό ἄκρο κάθε θρησκείας, ἡ κορυφή κάθε φιλοσοφίας, τό “τέλος” κάθε κοινωνίας. Κι ὅμως, γιά τήν Ἐκκλησία, για τήν ἱερή κοινωνία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ καλωσύνη κατέχει μία δεύτερη θέση. Τό Εὐαγγέλιο, πού πρῶτο γνώρισμα ἔχει τήν ἀγάπη, πρῶτο αἴτημα δέν ἔχει τήν καλωσύνη, ἀλλά τήν πίστη. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ χρυσός κανόνας «ὅ σύ μισεῖς ἑτέρῳ μή ποιήσῃς», τό ζενίθ τῆς ἠθικῆς φιλοσοφίας, κρίνεται ἀνεπαρκής γιά τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος τόν συμπληρώνει μέ τήν θετική του διατύπωση· «Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς» (Ματθ. 7, 12· πρβλ. Λουκ. 6, 31).
--------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ἀπό τά ὡραιότερα κείμενα τοῦ ἀγαπητοῦ Καθηγητοῦ Στέργιου Σάκκου. Ἡ κεντρική του ἰδέα, ὅτι ἡ καλωσύνη χωρίς τήν πίστιν εἶναι ἀπάτη, μοιάζει πολύ μέ αὐτό πού ἔλεγε ὁ πνευματικός του, π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιά τούς ἀγαπολόγους Οἰκουμενιστάς, ὅτι «ἡ ἀγάπη χωρίς τήν Ἀλήθειαν εἶναι ἀπάτη». Εἴθε ὁ Θεός ν' ἀναπαύσῃ καί τούς δύο.

Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερημώσες (7ον)


Λόγος Πανηγυρικός εις τα Εισόδια της Θεοτόκου -- Ηλία Μηνιάτη Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων (1669-1714)

«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος   Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')

Ιδού η μεγαλύτερα θυσία, όπου να έγεινε προς τον Θεόν, αφού εκτίσθη ο κόσμος. Μαρία, η αειπάρθενος κόρη, εις την ηλικίαν τριών χρόνων προσφέρεται να αφιερωθή προς τον Κτίστην, εις τον ναόν της Ιερουσαλήμ. Καθώς δεν εστάθη άλλο ένα τελειότερον πράγμα, έτσι δεν εστάθη άλλη μία τιμιωτέρα προσφορά και εις τον Θεόν πλέον ευπρόσδεκτος. Όθεν, όταν εγώ με ευλαβητικήν θεωρίαν στοχάζομαι την σεβάσμιον ταύτην είσοδον, φαίνεται μοι να βλέπω ένδοξον αλη­θινά και λαμπράν πανήγυριν εδώ κάτω εις την γην, μέσα εις την αγίαν πόλιν άλλ' όμως και άλλην ενδοξοτέραν και λαμπροτέραν φαν­τάζομαι εκεί επάνω εις τον ουρανόν, μέσα εις τον παράδεισον. Βλέ­πω εδώ να προπορεύωνται λαμπαδηφόροι παρθένοι, πανηγυρίζουσαι χαρμασύνως την αειπάρθενον και εκεί αστραπομόρφων αγγέλων ταξιαρχίαι να χορεύουσιν, υμνολόγουσαι φαιδρώς την εν σώματι καθαρωτέραν των Ασωμάτων.

ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ... ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ... -- Orthodox Hymns


Kέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε
Εσέ προεικόνισαν αι ρήσεις των Προφητών και τα αινίγματα, και του παλαιού Νόμου τα σύμβολα, δηλαδή τα εν τη Σκηνή ευρισκόμενα Άγια, τουτέστιν η Κιβωτός της Διαθήκης η κεκαλυμμένη πάντοθεν με χρυσίον: ήτοι με την αστράπτουσαν αίγλην της παρθενίας· καθώς γαρ το χρυσίον τιμιώτερόν εστι πάντων των άλλων μετάλλων· ούτω και η παρθενία είναι τιμιωτέρα κοντά εις Εσέ πάντων των άλλων χαρισμάτων· Εσέ προετύπωνεν η Στάμνος του Μάννα, η Ράβδος του Ααρών, αι Πλάκες της Διαθήκης, το Ιλαστήριον, το χρυσούν Θυμιατήριον, και τα λοιπά. Εσέ προετύπωναν των Προφητών αι ρήσεις και τα αινίγματα: ήτοι ο Τόμος ο καινός του Ησαϊου, εν ω εγράφη ο Λόγος του Θεού με το δάκτυλον του Θεού: ήτοι με το Πνεύμα το Άγιον· η Πύλη του Ιεζεκιήλ, ήτις και εν τη εισόδω και εν τη εξόδω του Κυρίου κεκλεισμένη διέμεινε· το αλατόμητον Όρος του Δανιήλ, από το οποίον εκόπη λίθος άνευ χειρός: ήτοι εγεννήθη ο ακρογωνιαίος λίθος Χριστός άνευ συνουσίας ανδρός· η Άμπελος η ευκληματούσα του Ωσηέ, και ο καρπός αυτής ευθηνών· το Τείχος το αδαμάντινον του Αμώς, εν ω ίστατο ως ανήρ ο του Θεού Υιός· το επ΄ εσχάτων εμφανέν Όρος του Κυρίου, και μετεωρισθέν υπεράνω των βουνών του Μιχαίου· το κατάσκιον Όρος του Αββακούμ· η όλη χρυσή Λυχνία του Ζαχαρίου, επάνω εις την οποίαν ήτον το λαμπάδιον και οι επτά λύχνοι, και αι επτά επαρυστρίδες τοις λύχνοις, και δια να ειπώ καθολικώς, κέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε, και προ Σου ο εκ Σου σαρκωθείς Θεός Λόγος.

Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΛΑΤΩΝΟΣ.

Πλάτων ο μέγας και θαυμάσιος Μάρτυς ήτο από την Άγκυραν της Γαλατείας εν έτει 296, υιός γονέων ευγενών Ορθοδόξων, αδελφός δε του Αγίου Αντιόχου (ίσως του εορταζομένου κατά την εικοστήν τετάρτην του Δεκεμβρίου). Ούτος γεννηθείς και ανατραφείς με πάσαν σπουδήν και μάθησιν, εφαίνετο εις όλους συνετός και σοφώτατος. Μη υποφέρων δε να βλέπη την ασέβειαν αυξανομένην και την του Χριστού πίστιν σμικρυνομένην από τας τιμωρίας των δυσσεβών τυράννων, ηγωνίζετο ακαταπαύστως και ενεδυνάμωνε τους Χριστιανούς εις την ευσέβειαν.

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων


Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.


Ανδραποδώδες φρόνημα -- Γράφει ο κ. Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Η δυναμική της φαιάς προπαγάνδας ορισμένων εκ των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, αποβλέπει ακριβώς εις την διαστρέβλωση της αντικειμενικής πραγματικότητας, αναλόγως με την επιβολή συγκεκριμένης «κομματικής» ή «επιχειρηματικής» πολιτικής γραμμής, ακριβώς δια να προκληθεί η συσκότιση της αληθείας και η σύγχυση εις την κοινωνία.
Σταχυολογώ ένα συμβάν το οποίο απασχόλησε την επικαιρότητα, αναφορικώς με την φερόμενη ως «ακτιβιστική δράση» των νέων κορασίδων, οι οποίες διακωμώδησαν ιταμώς και επαισχύντως, τον, εί μη τι άλλο, ανυπερθέτως Ιερό θεσμό της παρελάσεως, εκδηλώνουσες, εν ταυτώ δε, την έκδηλον απαξία και πρόδηλον περιφρόνηση των, προς την αιματοβαμμένη σημαία των Ελλήνων.

«Τό ἀντιρατσιστικὸν » νομοσχέδιον -- Τοῦ κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν Παν. Ἰωαννίνων

Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς Βουλευτὰς τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς

Ἀξιότιμοι Κύριοι/αι Βουλευταί, Σχετικῶς μὲ τὸ ὑπὸ ψήφισιν «ἀντιρατσιστικὸν» νομοσχέδιον, ἐξ ὅσων γνωρίζω, ἡ νέα ἐκδοχή του δὲν διαφέρει οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὴν προηγουμένην, διὰ τοῦτο σᾶς ἱκετεύω νὰ μὴ τὸ ψηφίσητε.
Διότι ἂν ψηφισθῆ, πιστεύω ὅτι θὰ ὁδηγήση τὴν Ἑλληνικὴν κοινωνίαν εἰς διάλυσιν! Οἱ κακοὶ πάντοτε θὰ ἐκτοπίζουν τοὺς καλούς! Ποῖος σωστὸς ἄνθρωπος θὰ ἐπιλέξη νὰ γίνη κληρικός, πολιτικός, δημοσιογράφος, ἐκπαιδευτικός, δικαστής, δικηγόρος κ.λπ. ἂν τοῦ ἀπαγορεύηται νὰ λέγη τὴν ἀλήθειαν; Τί θὰ ἀπαντᾶ, παραδείγματος χάριν, ὁ διδάσκαλος εἰς τὴν ἀκόλουθον ἐρώτησιν τοῦ μαθητοῦ: «Τί εἶναι τὸ Ἰσλάμ, Κύριε;»
Δὲν θὰ πρέπη νὰ εἴπη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ὅτι πρόκειται διὰ μίαν θρησκείαν μίσους, ἡ ὁποία προτρέπει τοὺς πιστούς της νὰ φονεύουν τοὺς «ἀπίστους»;  Ἄν, ὅμως, εἴπη τοιοῦτον τί, θὰ καταδικασθῆ διὰ «ρατσισμόν»!
Κληρικοὶ πάλιν θὰ γίνωνται μόνον οἱ Οἰκουμενισταί, διὰ τοὺς ὁποίους ἅπασαι αἱ αἱρέσεις καὶ θρησκεῖαι εἶναι «διαφορετικοὶ δρόμοι», διὰ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεόν! (Πατριάρχης Ἀθηναγόρας).
Γενικῶς, μόνον οἱ ψεῦται, οἱ συμβιβασμένοι, οἱ ὑποκριταί, οἱ προδόται, οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι θὰ καταλαμβάνουν τὰς ὡς ἄνω θέσεις! Τοιουτοτρόπως, θὰ ἔχωμεν μίαν ἐφαρμογὴν τοῦ γνωστοῦ ἀπὸ τὴν Οἰκονομικὴν Ἐπιστήμην νόμου τοῦ Gresham, συμφώνως πρὸς τὸν ὁποῖον «τὸ κακὸν χρῆμα ἐκτοπίζει ἀπὸ τὴν κυκλοφορίαν τὸ καλόν»!
Τὸ Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύει τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, θὰ κηρυχθῆ ἐκτὸς νόμου! Ἀναλαμβάνετε αὐτὴν τὴν εὐθύνην ἔναντι τῆς Ἱστορίας, τῆς ἐπιβολῆς δηλαδὴ αὐτοῦ τοῦ χειρίστης μορφῆς καὶ ἄνευ προηγουμένου Φασισμοῦ καὶ τῆς ἀποσυνθέσεως τῆς κοινωνίας;

 Μετὰ τιμῆς
Δημήτριος Χατζηνικολάου Ἀν. Καθηγητὴς Παν. Ἰωαννίνων