ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ -- Του Φώτη Κόντογλου

Η βραδινή μυσταγωγία

Γιατί άραγε μού φέρνουνε βαθιά συγκίνηση καί φυλάγω κρυφά μέσα στήν καρδιά μου κάποια πράγματα πού δέν τά παρατηρεί κανένας; Κι άν βρεθεί κανείς νά τά προσέξει καί νά νιώσει κάτι απ' αυτά, ωστόσο δέν τό φανερώνει, γιά νά μήν τόν λογαριάσουν γιά άνθρωπο πού χάνει τόν καιρό μέ κάποια πράγματα πού δέν είναι σοβαρά, προπάντων στήν εποχή μας, πού θέλει νά είναι οι άνθρωποι θετικοί, δίχως αισθηματολογίες, δραστήριοι σέ χειροπιαστά πράγματα, πρό πάντων σέ ό,τι βγάζει χρήματα: "λεφτά, πολλά λεφτά!" ακούω συχνά νά λένε δίπλα μου, κι ανατριχιάζω, άν τύχει νά καθίσω σέ καμιά καρέκλα, κι άς βρίσκουμαι καί μίλια μακριά από τήν Αθήνα. Εδώ πιά, μέσα στή νέα ελληνική Βαβυλωνία, όπου νά σταθεί κανένας δέν ακούγει τίποτ' άλλο από κουβέντες γιά λεφτά. Κι άν τύχει νά ακούσει κανείς καί καμιά άλλη ομιλία, πάλι, σάν συλλογισθεί λίγο, θά δεί πώς κι εκείνη η κουβέντα στά λεφτά καταλήγει καί στά λεφτά αποβλέπει. Τόσο πολύ έχουνε ζαλισθεί οι άνθρωποι από τό χρήμα, πού τούς βλέπω σάν νά είναι άρρωστοι τόσο πολύ, πού αυτά τά λεφτά, πού τά λατρεύουνε όπως προσκυνούσανε οι Οβραίοι τό Μαλαματένιο τό Μοσχάρι, σάν τά αποχτήσουνε, από τήν πολλή χαρά τους δέν είναι σέ θέση νά τά χαρούνε, οι δυστυχισμένοι, σάν εκείνον τόν φλογερόν εραστή, πού από τό πολύ τό αίσθημα, σάν βρεθεί τέλος πάντων κοντά στήν αγαπημένη του, τά χάνει, χλωμιάζει, καί δέν τολμά νά τής μιλήσει!

Φύλαγε την καρδιά σου! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Όταν ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, του είπε να τον φυλάγει και να εργάζεται μέσα σ΄ αυτόν. Ήταν ένα δώρο θεϊκό ο παράδεισος, που έπρεπε να το προσέχει. Αλλά κι ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ένα δώρο του Θεού, το πιο μεγάλο και θαυμαστό για μας, που έχει ανάγκη από την προσοχή μας. Προσέχουμε την υγεία μας, φροντίζουμε για την μόρφωσή μας, αλλά πάνω απ΄ όλα το Άγιο Πνεύμα μάς παραγγέλλει να φυλάγουμε την καρδιά μας· «Πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν», γράφουν οι Παροιμίες (4: 23). Καρδιά στη γλώσσα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σημαίνει την έδρα της λογικής ζωής και γενικότερα τον όλο εσωτερικό άνθρωπο με τις νοητικές και ψυχικές του δυνάμεις. Σημαίνει το πιο καίριο, αλλά και το πιο ευαίσθητο σημείο της υπάρξεώς μας, απ΄ όπου ξεκινούν οι σκέψεις και οι ενέργειές μας και όπου καταλήγουν οι εντυπώσεις του έξω κόσμου. Γι΄ αυτό και ο Κύριός μας έλεγε ότι «τα εκπορευόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται» (Ματθ. 15: 18) και δίδασκε ότι η ρίζα όλων των κακών κρύβεται μες την καρδιά μας. Αν, λοιπόν, αυτήν ασφαλίσουμε και κρατήσουμε ελεύθερη, εξασφαλίζουμε πράγματι την ειρήνη και την ελευθερία μας.

Η Αλβανία μουσουλμανοποιεί με Αφγανούς τα χωριά της Βορείου Ηπείρου

 «Δώρο εξ ουρανού» για τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, στα σχέδιά του να «πνίξει» τα ελληνικά χωριά της Βορείου Ηπείρου με χιλιάδες πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, αλλοιώνοντας τη δημογραφική σύνθεση της περιοχής, ήρθε με την κατάληψη της εξουσίας στη μακρινή ασιατική χώρα από τους Ταλιμπάν.

Αυτό που δεν μπορεί να καταφέρει από το 2016, με πρόσχημα το λεγόμενο «σχέδιο ανάπλασης του παραλιακού μετώπου», στην Αδριατική, τους νόμους που θεσπίζει για τις περιουσίες των Ελλήνων και τις μετακινήσεις πληθυσμών από τον αλβανικό Βορρά, του το προσέφερε μέσα σε μία νύχτα η κατάρρευση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.

ΛΟΓΟΣ Β΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ -- Του Μακαριωτάτου και σοφωτάτου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Τυρομενίας του Κεραμέως.

Ευλογητός ο Θεός ο καταξιώσας ημάς διαδραμείν την κυκλικήν του χρόνου περίοδον και προς την κορωνίδα του έτους ελθείν, εξ ης ώσπερ αφ’ ύσπληγγος (αφετηρίας) αύθις του δρόμον του βιοτικού κατερχόμεθα τον αυτόν κύκλον δια πάσης της ζωής ημών ανελίττοντες, έως αν ο άπειρος ημάς εκείνος αιών διαδέξηται, ο διαστήματι χρόνου και ηλίου φορά μη μετρούμενος. Η μεν παρούσα ημέρα, (προκείσθω γαρ τω λόγω οίον ήδυσμα τοις φιλοκάλοις υμίν), κατά μεν το ιστορικώς γενόμενον και τελούμενον, αρχή της χρονικής υπάρχει ανακυκλήσεως, Ίνδικτα λεγομένη τη Ρωμαίων φωνή· ούτω γαρ εκείνοι τον ορισμόν ονομάζουσιν. Εβραίοις μεν γαρ αρχή του χρόνου νενόμισται ο Νισάν (Μάρτιος), παρ’ αυτοίς ούτως ονομαζόμενος, αρχή τυγχάνων της εαρινής ισημερίας και της κοσμογενέσεως, ως δηλοί των βοτάνων και θάμνων και δένδρων η βλάστησις. Ρωμαίοις δε πάλαι μεν ο Ιανουάριος ην του έτους αρχή· αφού δε ο Αύγουστος Καίσαρ τον Αντώνιον ετροπώσατο κατά τον Σεπτέμβριον μήνα, περιφανή ποιήσαι την νίκην βουλόμενος, μεταμείβει το Ρωμαϊκόν έθος και χαρίζεται τω μηνί τούτω τα πρεσβεία καθάπερ πρωτόλεια.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ


 

Τη Α΄ (1η) του μηνός Σεπτεμβρίου αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους.

Η Αγία του Θεού Εκκλησία εορτάζει σήμερον την Ινδικτιώνα, δια τρεις αιτίας· πρώτον, επειδή αυτή είναι αρχή του χρόνου· δια τούτο δε και παρά των παλαιών Ρωμαίων πολλά ετιμάτο εξ αρχαίων χρόνων. Ινδικτιών δε κατά την ρωμαϊκήν, ήτοι την λατινικήν γλώσσαν, θέλει να είπη ορισμός. Και δεύτερον εορτάζει ταύτην η Εκκλησία, επειδή κατά την σημερινήν ημέραν μετέβη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μέσα εις την Συναγωγήν των Ιουδαίων, και εδόθη εις αυτόν το βιβλίον του Προφήτου Ησαϊου, καθώς γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκά δ: 16), το οποίον ανοίξας ο Κύριος ημών, ω του θαύματος! ευθύς εύρε τον τόπον εκείνον, ήτοι την αρχήν του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου του Ησαϊου, εις το οποίον είναι γεγραμμένα δια τον Ίδιον τα λόγια ταύτα· «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. δ: 18-19).

ΛΟΓΟΣ Α΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ του εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου.

Θαυμασταί των Ορθοδόξων αι πανηγύρεις φαιδραί των Μαρτύρων αι μνήμαι, ανεπαίσχυντοι των ευσεβών αι ευωχίαι. Ουχ εορτάζομεν χρόνον τον αστάτως κινούμενον· ου σεβόμεθα ενιαυτόν την της ανθρώπων ζωής δαπάνην· ου προσκυνούμεν αιώνα τον εις φθοράν ημάς έλκοντα. Ου λατρεύομεν τη κτίσει· σύνδουλα γαρ τα γεγονότα. Ου θεραπεύομεν την ύλην· εξ ούκ όντων γαρ υπέστη. Ως γαρ αρχήν γενέσεως έσχε ταύτα, και φθοράς υπόκεινται τέλει. Ου σεβόμεθα ουρανόν· ως καπνός γαρ εστερεώθη. Ου σεβόμεθα στερέωμα· εκρυσταλλώθη. Ου σεβόμεθα το φως· λόγω γαρ εδημιουργήθη. Ου σεβόμεθα την σελήνην· σχήματι γαρ εκοσμήθη. Ου σεβόμεθα την γην· εξ ύδατος γαρ ανειλκύσθη. Ου σεβόμεθα το πυρ· υλικόν γαρ το στοιχείον. Ου προσκυνούμεν το ύδωρ· ρέουσα γαρ η φύσις. Ου λατρεύομεν τω χρόνω· ουχ έστηκε γαρ, αλλ’ αφίσταται. Ου σεβόμεθα την ημέραν· διατάξει γαρ γουλεύει. Πάντα χρόνω γηρά, και χρόνος μετά πάντα γηρά. Θεός δε μόνος παλαιότητος ανώτερος· και δείκνυσιν η της συντελείας ημέρα. Έλληνες μεν ουν και Ιουδαίοι αδελφοί ανομίας, του διαβόλου τα λάφυρα, της αμαρτίας τα έκγονα, της πλάνης τα θρέμματα, της δυσσεβείας η πώρωσις, της γεέννης οι ναυτολόγοι, οι όφεις της ασεβείας, οι υιοί της κατάρας.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ - ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ. ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ -- π. Γεώργιος. Αγγελακάκης


 https://agiooros.org/

Εαν συνεχίσεις να λες τα ίδια για τα εμβόλια, υπονομεύεις τη θέση σου..

 Η Δημοκρατία σε όλο το μεγαλείο της! Ο κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών Υγείας απειλεί τον καθηγητή κ. Κούβελα επειδή διατυπώνει τις επιστημονικές θέσεις.

Με μια απαράδεκτη και εμμέσως πλην σαφώς απειλητική επιστολή του προς τον καθηγητή Φαρμακολογίας, Δημήτρη Κούβελα, ο Κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, Θεόδωρος Δαρδαβέσης, τον προτρέπει να «διαφοροποιήσει την εμπλοκή του στο θέμα των εμβολίων για τον κορωνοϊό», καθώς «ταυτίζεται με το αντιεμβολιστικό κίνημα». Επίσης του επισημαίνει ότι εάν συνεχίσει την ίδια τακτική, υπονομεύει τη θέση του. Του συνιστά μάλιστα, ως εμβολιασμένος που είναι, να επικεντρωθεί στα θετικά του εμβολίου…

Ο  καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που  δεν κρύβει τις διαφωνίες του με τον τρόπο που εφαρμόζεται το εμβολιαστικό πρόγραμμα στη χώρα μας,  πρόσφατα βρέθηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας επειδή  είχε υποστηρίξει στα social media ότι το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο που υπέστη ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι μία από τις δυνητικές ανεπιθύμητες δράσεις του εμβολίου κατά του κορωνοϊού. Λόγω της τοποθέτησής του διερευνάται αν έχει διαπράξει το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Η έρευνα ανατέθηκε στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.

Η επιστολή του Κοσμήτορα του ΑΠΘ:

The Placing of the Honorable Sash of the Most Holy Theotokos

Although the historical accounts differ somewhat, the Deposition that is celebrated today took place most likely during the reign of Emperor Arcadius (395-408), when the precious Cincture of the Mother of God was brought from Zela of Cappadocia to Constantinople, and placed in the Church of the Theotokos in the section of Chalcopratia.

Apolytikion of Venerable Sash of the Theotokos in the Plagal of the Fourth Tone

O Ever-Virgin Theotokos, shelter of mankind, thou hast bestowed upon thy people a mighty investure, even thine immaculate body's raiment and sash, which by thy seedless childbirth have remained incorrupt; for in thee nature and time are made new. Wherefore, we implore thee to grant peace to the world, and great mercy to our souls.

Kontakion of Venerable Sash of the Theotokos in the Second Tone

Thy precious sash, O Theotokos, which encompassed thy God-receiving womb, is an invincible force for thy flock, and an unfailing treasury of every good, O only Ever-virgin Mother.

Τη ΛΑ΄ (31η) Αυγούστου, η ανακαίνισις του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω Νεωρίω.

Κατά τους χρόνους Μιχαήλ και Θεοδώρας των βασιλέων, εν έτει ωμβ΄ (842), έζη πατρίκιος τις, Αντώνιος καλούμενος, ο οποίος είχεν εν Κωνσταντινουπόλει οίκον σεμνόν, κείμενον εν τη αυλή και περιφερεία του Νεωρίου· είχεν ωσαύτως και Ναόν ένδοξον της Υπεραγίας Θεοτόκου απογυμνωθέντα εκ των αγίων Εικόνων παρά των πρώην εικονομάχων βασιλέων. Ο πατρίκιος λοιπόν ούτος, ανακαινίζων τον Ναόν, έκτισεν υποκάτω και λουτρόν προς σωματικήν του θεραπείαν· άνωθεν δε του λουτρού ετελείτο πάντοτε η του Θεού δοξολογία. Όθεν επεσκίασεν εις τον Ναόν τούτον η χάρις του Παναγίου Πνεύματος δια της Πανάγνου Μητρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ήρχισαν να γίνωνται εκεί ιατρείαι διαφόρων νοσημάτων. Τινές δε φιλόχριστοι παρεκάλουν τον πατρίκιον να επιτρέπη λούσιμον άπαξ της εβδομάδος εν τω λουτρώ εκείνω δι’ αγάπην των εν Χριστώ αδελφών και μάλιστα των ασθενών. Συναθροιζόμενοι λοιπόν εκεί οι ασθενείς Χριστιανοί ελούοντο μετά πίστεως και εθεραπεύοντο. Μέλλων δε να αποθάνη ο πατρίκιος αφήκε την Εκκλησίαν εκείνην της Θεοτόκου και το λουτρόν εις τους τυχόν ευρεθέντας φιλοθέους Χριστιανούς υπέρ ψυχικής αυτού σωτηρίας.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΗΠΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Στό πλαίσιο τῆς ἐµψυχούµενης ἀπό τίς ἡσυχαστικές πρακτικές παράδοσης εἶναι δυνατόν νά ἑρµηνευθεῖ  ἒγκυρα ἡ ἐθνική, κοινωνική, πολιτιστική, ἀλλά καί πολιτική ἱστορία τῆς Ἑλληνορθοδοξίας. Ἡ «Βυζαντινή» καί «Μεταβυζαντινή» διάρκεια δέν µπορεῖ νά ἀποτιµηθεῖ σωστά χωρίς γνώση τῆς πατερικῆς Θεολογίας, πού δέν εἶναι ἂσαρκη, στοχαστική-διανοητική θεολόγηση, ἀλλά καρπός εὒχυµος τῆς ἡσυχαστικῆς πράξης, ὡς ἂσκησης. 

1. Ὁ Ἡσυχασµός συνιστᾶ τήν πεµπτουσία τῆς ρωµαίικης (ὀρθοδόξου) παραδόσεως, ταυτιζόµενος µέ αὐτό πού περικλείει καί ἐκφράζει ὁ ὃρος Ὀρθοδοξία1 . Ὀρθοδοξία ἒξω ἀπό τήν ἡσυχαστική παράδοση εἶναι ἀδιανόητη καί ἀνύπαρκτη. Ἡ Ἡσυχαστική, ἐξ ἂλλου, πράξη εἶναι ἡ «λυδία λίθος» γιά τήν ἀναγνώριση τῆς αὐθεντικῆς χριστιανικότητος. Δέν ὑπάρχει Ἃγιος ἒξω ἀπό τήν ἡσυχαστική πράξη, ὃπως περίτρανα ἀποδεικνύει ἡ  ὑµνογραφία τῆς Ἐκκλησίας µας. Πρέπει δέ νά ἀποσαφηνισθεῖ, ὃτι ὁ Ἡσυχασµός νοεῖται κυρίως ὡς πορεία πρός τήν θέωση καί ἐµπειρία θεώσεως καί δευτερευόντως ὡς (θεολογική) καταγραφή αὐτῆς τῆς µεθόδου καί ἐµπειρίας. Τά κείµενα, ἐξ ἂλλου, στήν Ὀρθοδοξία, τήν αὐθεντική χριστιανικότητα, ἀκολουθοῦν τήν πράξη καί τήν περιγράφουν, ἀλλά ποτέ δέν τήν ὑποκαθιστοῦν. Οἱ «διάδοχοι» τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαµᾶ δέν βρίσκονται στήν ἀκαδηµαϊκή θεολόγηση, ἀλλά στήν ἀσκητική συνέχειά του. «Ὁ Ἡσυχασµός, ὡς ἀσκητική θεραπευτική ἀγωγή, ἦτο ἡ καρδία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τήν ἐποχήν τῶν Ἀποστόλων καί ἐκυριάρχει εἰς ὃλην τήν Ρωµαϊκήν βασιλείαν, Ἀνατολήν καί Δύσιν»2 .

Οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας εξωμότες και δωσίλογοι

Οι Αλβανοί ένα από τα πρώτα θέματα της Εξωτερικής Πολιτικής αναγόρευσαν το θέμα των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας. Προφανής ο λόγος.

Προβάλλουν συνεχώς ένα ανύπαρκτο θέμα ως αντίβαρο της ελληνικής Εθνικής μειονότητας που ζει στη χώρα τους. Όμως, η αλήθεια για τους Τσάμηδες και την Τσαμουριά όπως δημιουργήθηκε στο πέρασμα των αιώνων και όπως διαγράφεται από ιστορικές πηγές, είναι πολύ διαφορετική!

Ξένες Δυνάμεις προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των χρησιμοποίησαν το αλβανικό κρατίδιο και συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν, λόγω της σύγχυσης που επικράτησε στη χώρα μετά την κατάρρευση του κουμμουνιστικού καθεστώτος και στις προσπάθειες που καταβάλλει να βρει ερείσματα, για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα που της κληροδότησε ο «υπαρκτός Σοσιαλισμός».

Το ζείδωρο νόημα της νοεράς Προσευχής -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο Αύγουστος αποτελεί τον μεταβατικό μήνα ενόψει του Σεπτεμβρίου όπου άρχεται κατ’ ουσίαν η εκάστοτε επαγγελματική χρονιά, εξ αυτού του λόγου, κατά το τέλος του μηνός της ραστώνης και των διακοπών, εισερχόμεθα εις πυρετώδεις προετοιμασίας ένεκεν των επαγγελματικών ευκαιριών οι οποίες είθιστε να διανοίγονται κατά τον μήνα αυτό.

Ως είναι εύλογο και θεμιτό, ο καθείς εξ ημών, επιδιώκει, υπό τη σκέπη του θεού, να διασφαλίσει το καλύτερο δια τον ίδιο και την οικογένεια του, ενόψει της προπαρασκευή του χειμώνος, ασφαλώς όμως η χρονιά την οποία διανύουμε αποτελεί μία διαφορετική χρονιά, με ό,τι τούτο συνεπάγεται για την προσωπική εξέλιξή μας.

Τη ΛΑ΄ (31η) Αυγούστου, η ανάμνησις της εν τη αγία Σορώ καταθέσεως της ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ,

εν τω σεβασμίω αυτής Οίκω τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από της Επισκοπής Ζήλας επί Ιουστινιανού του βασιλέως, εν έτει φλ΄ (530), και η ανάμνησις θαύματος γεγονότος δια της επιθέσεως της Τιμίας Ζώνης επάνω εις την βασίλισσαν Ζωήν, την σύζυγον του εν βασιλεύσιν αοιδίμου Λέοντος του σοφωτάτου βασιλέως, εν έτει ωπστ΄ (886).                                                                                                                                   

Καθ’ όλον το έτος είμεθα υπόχρεοι να ευχαριστώμεν και να δοξάζωμεν πρώτον μεν την υπερτάτην και Παναγίαν Τριάδα, Πατέρα, Υιόν και Πνεύμα Πανάγιον, τον ένα και μόνον Θεόν, όστις μας έπλασε και ανέπλασε δια την πολλήν αυτού ευσπλαγχνίαν και αγαθότητα· δεύτερον δε την Υπερένδοξον και Αειπάρθενον Θεοτόκον, δι’ ης απηλαύσαμεν και απολαμβάνομεν τόσα αγαθά, τα οποία υπερβαίνουσι κατά τον αριθμόν τα άστρα του ουρανού και την ψάμμον της θαλάσσης. Εάν όλους τους άλλους Αγίους εορτάζωμεν χαρμονικώς και εγκωμιάζωμεν, διότι εφάνησαν προς τον Δεσπότην ευγνώμονες, φυλάττοντες τα άγια και σωτήρια προστάγματά του, πόσω μάλλον πρέπει να εορτάζωμεν την Υπέραγνον του Θεού Μητέρα, ήτις δια την πολλήν αγιότητα, ταπεινοφροσύνην και καθαρότητά της, τον έκαμε και έκλινεν ουρανούς, και εσαρκώθη απ’ αυτής, ίνα σώση τον άνθρωπον ο φιλάνθρωπος;

Παραθέτουμε τὴ δήλωσί του « Ὀρθόδοξου» Μητροπολίτη Ἰταλίας Πολύκαρπου μετὰ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα:

«Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο πῆγε πολὺ καλά. Ἦταν μιὰ πολὺ ἐγκάρδια συνάντηση ἑνὸς νέου μὲ τὸν ἀγαπημένο του πατέρα, μιὰ συνάντηση ἑνὸς ἐπισκόπου μὲ τὸν προκαθήμενο καὶ πατριάρχη του. Ὁ Ἅγιος Πατέρας εἶναι μεγάλη, γνήσια καρδιά. Ζήτησα τὴν παπικὴ εὐλογία του γιὰ τὸ ἔργο μου... Τὸ ταξίδι τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στὸν σωστὸ δρόμο... Πιστεύω ὅτι ὁ στόχος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδό τῶν πιστῶν...».

Σωτήρη Τσιόδρα, οφφίκιο μετανοίας και δημόσιας συγγνώμης χρειάζεσαι και όχι επιβράβευσης από τον οικουμενιστή Βαρθολομαίο --- Ρουμελιώτης Κ. Γεώργιος Μηχανολόγος Μηχανικός Πολιτικός Μηχανικός Καθηγητής

Εδημοσιεύθη πως, στις 31/8/2021  στο Πατριαρχείο ο κ. Βαρθολομαίος θα απονείμει "Οφφίκιο" στον κ. Σωτήρη Τσιόδρα, ο οποίος έχει οριστεί στην «πανδημία» επικεφαλής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας και εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας για το κορωνοϊό και σύμβολος του αφορισμένου Μητσοτάκη.

   Αυτή η απονομή οφφικίου, υπό τις δεδομένες συνθήκες, αποτελεί όνειδος για τον Βαρθολομαίο που το απονέμει, αλλά και για τον παραλήπτη του, Σωτήρη Τσιόδρα.

  Μετά την πατριαρχική χειροθεσία μετ’ οφφικίου έρχεται και η χειροτονία και πάνδημη αποδοκιμασία  από το Λαό...  Μην ξεχνάτε το «Φωνή Λαού Οργή Θεού».  

Νέα σχολική χρονιά; Τα “όπλα”, στις επάλξεις και αγώνες για την ελληνική παιδεία… -- Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος-Κιλκίς

Η πιο άχαρη σχολική χρονιά πλησιάζει. Είναι η πρώτη φορά, μετά από τρεις δεκαετίες διδασκαλίας, που νιώθω, και πολλοί συνάδελφοι το συμμερίζονται, αγωνία, ακεφιά, «ακηδία» θα την ονόμαζα, χρησιμοποιώντας μια λέξη της νηπτικής θεολογίας. ( Η λέξη ακηδία παράγεται από το άλφα το στερητικό και το ρήμα κήδω-κήδομαι, που σημαίνει φροντίζω, μεριμνώ. Από δω και ο κηδεμών και η κηδεία. Ακηδία σημαίνει αμέλεια, αφροντισία. Κατά την «Κλίμακα» του αγίου Ιωάννου του Σιναϊτου, «ακηδία εστί πάρεσις ψυχής και νοός έκλυσις, ολιγωρία ασκήσεως, μίσος του επαγγέλματος…». Δηλαδή, παράλυση της ψυχής και ατονία του νου, αδιαφορία για την άσκηση και μίσος για τις υποσχέσεις που έδωσες…).

Από την μια το πυρίκαυστο καλοκαίρι. Οι φωτιές που «μαύρισαν» και τον τόπο και τις ψυχές μας. Μόνο αυτό έλειπε εν μέσω της φοβερής οικονομικής κρίσης. Και η καταστροφή χτυπάει και πονά τον απλό λαό, που το μέλλον του έγινε τέφρα και αποκαϊδια…

Η ευήθεια των Κοσμο-εξουσιαστών -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Όταν η λογική του παραλόγου έχει κατισχύσει της κοινής λογικής και οι θεσμοί εν Ελλάδι τουλάχιστον έχουν αντικατασταθεί από την «λοιμική» της στυγνής κομματοκρατίας, το Δημοκρατικό εποικοδόμημα πάσχει και κλυδωνίζεται εκ βάθρων.

Εξ αφορμής της πανδημίας και της εν γένει δημόσιας υγείας ή μάλλον κατά τον ορθότερο, εις το βωμό της δημόσιας υγείας, η Δημοκρατία έχει καταλυθεί και οι θεμελιώδεις αρχές της Συνταγματικής εννόμου τάξεως έχουν ανενδοίαστα ποδοπατηθεί, με αποτέλεσμα το κοινωνικό κράτος να έχει διολισθήσει προς μία ιδιότυπη μορφή δικτατορίας.

Νίκη και Δόξα! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η εξουθένωση του Σταυρού και η δόξα της Αναστάσεως είναι οι δύο άξονες της πορείας του Θεανθρώπου Κυρίου μας πάνω στη γη. Ταπεινώθηκε τόσο πολύ, ώστε έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ. 2, 8). «Χωρίς να έλθει σε επαφή με την ουσία του θανάτου, κατέβηκε στο χώμα του θανάτου», γράφει ο άγιος Αθανάσιος. Εντούτοις, συνεχίζει ο άγιος πατέρας, δεν παρέμεινε νεκρό το σώμα του. Κάτι τέτοιο «δεν ήταν δυνατόν, διότι αυτό (το σώμα του) είχε γίνει ναός ζωής. Γι΄ αυτό, πέθανε μεν ως θνητό, ανέζησε όμως λόγω της ζωής που είχε μέσα του». Η πιο εκφραστική εικόνα, όπου παρουσιάζεται ο Χριστός σταυρωμένος και αναστημένος ταυτόχρονα, είναι εκείνη την οποία καταχωρίζει ο άγιος απόστολος Ιωάννης στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο Ιησούς, ο «λέων» εκ της φυλής του Ιούδα (Γε. 49, 9), ο δυνατός βασιλιάς των βασιλιάδων και Κύριος των κυρίων εμφανίζεται με τη μορφή ενός αρνίου, το οποίο μάλιστα έχει δύο παράδοξα χαρακτηριστικά· Είναι «εσφαγμένο», σφαγιασμένο, αλλά και «εστηκός», στέκει όρθιο (Αποκ. 5,6). Ο συμβολισμός του Ιησού Χριστού ως αρνίου ξεκινά από την Παλαιά Διαθήκη.

Alexander, John, and Paul the New, Patriarchs of Constantinople

Saint Alexander was sent to the First Ecumenical Council in Nicaea as the delegate of Saint Metrophanes, Bishop of Constantinople (see June 4), to whose throne he succeeded in the year 325. When Arius had deceitfully professed allegiance to the Council of Nicaea, Saint Alexander, knowing his guile, refused to receive him into communion; Arius' powerful partisans threatened that they would use force to bring Arius into the communion of the Church the following day.

Μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος

H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.

------------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀλλοίμονον ἄν εἰς τόν «θαυμαστόν ἀνάποδον κόσμον» (Κωνσταντῖνος Βαθιώτης) τῆς σήμερον νομίζῃ κανείς ὅτι οἱ Σατανισταί πού κυβερνοῦν τόν κόσμον θά ἄφηναν τήν Ὀρθοδοξίαν ἀλώβητον! Ἀπ' ἐκεῖ ἤρχισαν (τό 1920 μέ τήν γνωστήν Ἐγκύκλιον) τό γκρέμισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ αὐτονοήτου γενικώτερον, φθάσαντες σήμερον εἰς τό ἔσχατον σημεῖον νά ἐπιβάλουν τό βασανιστήριον τοῦ ὑποχρεωτικοῦ «ἐμβολιασμοῦ», κατά παράβασιν τοῦ Συντάγματος, πολλῶν διεθνῶν συμβάσεων καί διακηρύξεων γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, τῶν νόμων, τῆς ἰατρικῆς δεοντολογίας, τῶν δύο προσφάτων ψηφισμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης κ.λπ. Πρό οὐδενός ὀρρωδοῦν πλέον οἱ Σατανισταί, διότι τώρα ἔχουν καί τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν τῆς διοικούσης «ἱεραρχίας».

Σηψαιμία και Πολύ-οργανική ανεπάρκεια --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο θάνατος παραμονεύει ένεκεν της ενδημούσης μισάνθρωπης λογικής της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων η οποία με πρόσχημα την δημόσια υγεία, ευθέως και ευθαρσώς, επεμβαίνει εις την υγεία και εν γένει εις την ψυχολογία των ανθρώπων.

Ο λόγος δια του οποίου καθίσταμαι τοσούτον οξύς, εν προκειμένω, ουδόλως έγκειται εις το γεγονός ότι προβοκάρω τις εξελίξεις, όλως τουναντίον θέτω ενσυνειδήτως το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων, υπό την έννοια, ότι βαίνουμε εις το μεταίχμιο των εσχατολογικών χρόνων, ως εκ τούτου, μέρος των σκοτεινών σχεδιασμών των κοσμο-εξουσιαστών καθίστανται συν τοις άλλοις και η πανδημία με όλες τις παγκόσμιες παραφυάδες, όπερ και τούτο σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις παγκοσμίως σφετερίζονται την υγεία δια να εξανδραποδίζουν την ανθρωπότητα, προσβάλλοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αμαυρώνοντας το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου.

How Cholera was stopped in Constantinople in 1910


«In the year 1910 an accursed disease once again befell Constantinople and its environs:  cholera. People were dying by the hundreds every day, making it impossible to bury such large numbers – regardless of their race and religion: Christians, Armenians, Muslims and Jews. The population especially of Constantinople, in dread and helplessness desperately sought its salvation.  The Temples of the Orthodox and the Armenians, the Mosques and the Synagogues were full to bursting every day, with their congregants begging with tears and desperation for divine intervention to put an end to the evil.  And yet, the accursed pestilence continued its destructive opus...

Αγαλλίαση της ψυχής και της καρδιάς -- Του Φώτη Κόντογλου

Το φετινό καλοκαίρι είναι ακατάστατο. Μα και οι λίγες μέρες που είναι καλοκαιρινές γεμίζουνε την ψυχή μας από κάποια αγαλλίαση που δεν την δίνει ποτέ ο χειμώνας. Η πλάση ημερεύει, τ’ άγρια τα βουνά δε φοβερίζουνε πια τον άνθρωπο, ούτε τα θυμωμένα σύννεφα, που στοιβιάζονται βαρειά το χειμώνα και γεμίζουνε τα θόλο του ουρανού. Το φως είναι καθαρό. Το πρωί σηκώνεσαι από τον ύπνο και γελά ο κόσμος του Θεού. Η μέρα είναι έμορφη σαν τον καλόν τον άνθρωπο. Οι αγέρηδες είναι αλαφροί κα χαροποιοί, ακόμη κι ο γέρο Βοριάς είναι τώρα σα παλληκαρόπουλο. Αντί να βγάζει εκείνα τα φοβερά μουγκρίσματα, σφυρίζει γλυκά στα κλαδιά των δέντρων και στα ξάρτια των καραβιών.

Όλα είναι ειρηνεμένα κι αναπαυμένα. Τα ζώα κι οι άνθρωποι ξαπλώνονται στον ίσκιο από κάτω από τα δέντρα ξέγνοιαστοι και κοιμούνται. Άλλοι πάλι κουβεντιάζουνε ως να τους πάρει ο ύπνος. Τη νύχτα τα παράθυρα των σπιτιών είναι ανοιχτά κι ο κόσμος κάθεται ως τα μεσάνυχτα στις βεράντες, στις αυλές, στις ταράτσες. Ακούγονται από παντού φωνές χαρούμενες.

Τη Λ΄ (30η) Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ του νέου.

Αλέξανδρος ο μακάριος πατήρ ημών, επειδή εξήσκει πάσαν αρετήν, εχρημάτισε πρωτοπρεσβύτερος του Αγίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τκε΄ (325), αντικατέστησε δε εις την εν Νικαία συγκροτηθείσαν αγίαν και Οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον τον Άγιον Μητροφάνην, μη δυνηθέντα ένεκεν ασθενείας και γήρατος να παρευρεθή εις αυτήν. Εν ταύτη λοιπόν τη Συνόδω ο θείος Αλέξανδρος πολύ ηγωνίσθη υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ελέγχων ο τρισμακάριος την του Αρείου κακοδοξίαν. Αφού δε η Σύνοδος ετελείωσε, παρεκάλεσεν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος όλους τους θεοφόρους εκείνους Πατέρας να έλθωσιν εις Κωνσταντινούπολιν, όπως ευλογήσωσιν αυτήν, τότε ούσαν νεόκτιστον. Τότε Άγγελος Κυρίου φανείς εις τον Άγιον Μητροφάνην είπεν εις αυτόν· «Επειδή συ πρεπόντως ευηρέστησας τω Θεώ, δια τούτο μετά δέκα ημέρας παραιτείς την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν και πορεύεσαι εις τα ύψη να λάβης παρά Θεού τον στέφανον· τον δε θρόνον της Εκκλησίας θα λάβη αντί σου και θα τον στολίση Αλέξανδρος ο συλλειτουργός σου».

Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, -- ῎Ας μελετήσουν αὐτὴν προσεκτικῶς οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς καὶ ἄς ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των!

Προς  ὅσους ἀσκοῦν τὸν μοναχικὸν βίον καὶ εἶναι στερεωμένοι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοὺς καὶ περιποθήτους ἀδελφούς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος σᾶς ἠξίωσε νὰ πιστεύσετε εἰς Αὐτόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε καὶ σεῖς τὴν αἰώνιον ζωὴν μαζὶ μὲ τοὺς ῾Αγίους. ᾿Επειδὴ δὲ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀρειανόφρονες, οἱ ὁποῖοι περιέρχονται τὰ Μοναστήρια διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, παρὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἁπλοϊκούς, ὡσὰν ἀπεσταλμένοι τάχα ἀπὸ ἡμᾶς, ὑπάρχουν δὲ μερικοί, οἱ ὁποῖοι διαβεβαιώνουν μὲν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ ὑποχωροῦν καὶ προσεύχονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν ἴδιον τόπον· κατ᾿ ἀνάγκην λοιπὸν ἔσπευσα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσαν μερικοὶ σταθερώτατοι ἀδελφοί, νὰ σᾶς γράψω, ὥστε νὰ φυλάσσετε ἀκεραίαν καὶ ἀνόθευτον τὴν εὐσεβῆ Πίστιν, τὴν ὁποίαν διατηρεῖ εἰς σᾶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ δώσετε ἀφορμὴν σκανδαλισμοῦ εἰς τοὺς ἀδελφούς. Διότι, ὅταν μερικοὶ ἰδοῦν σᾶς τοὺς πιστοὺς εἰς τὸν Χριστὸν νὰ συγκεντρώνεσθε μὲ αὐτοὺς καὶ νὰ κοινωνῆτε μαζὶ τους, ὁπωσδήποτε θὰ θεωρήσουν τοῦτο ὅτι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ, καὶ ἔτσι θὰ πέσουν εἰς τὸν βόρβορον τῆς ἀσεβείας. Διὰ νὰ μὴ συμβῇ λοιπὸν τοῦτο, ἀποφασίσατε, ἀγαπητοί, αὐτοὺς μὲν ποὺ φανερὰ πιστεύουν εἰς τὴν ἀσέβειαν νὰ ἀποστρέφεσθε, ἀπ᾿ αὐτοὺς δέ, ποὺ νομίζουν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν ἀρειανικὴν διδασκαλίαν, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς ἀσεβεῖς, νὰ φυλάττεσθε· καὶ μάλιστα ἐκείνων ποὺ ἀποστρεφόμεθα τὴν πίστιν, αὐτοὺς πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν ἀπὸ τὴν κοινωνίαν. ᾿Εὰν δὲ κανεὶς προσποιῆται μὲν ὅτι ὁμολογεῖ ὀρθὴν Πίστιν φαίνεται δὲ ὅτι κοινωνεῖ μὲ ἐκείνους, αὐτὸν νὰ παροτρύνετε νὰ ἀποφεύγῃ αὐτὴν τὴν συνήθειαν· καὶ ἐὰν μὲν ὑποσχεθῇ, νὰ τὸν θεωρῆτε ἀδελφόν, ἐὰν δὲ ἐπιμένῃ μὲ πεῖσμα, αὐτὸν νὰ τὸν ἀπομακρύνετε. Διότι ἐὰν πράττετε ἔτσι θὰ διατηρήσετε καθαρὰν τὴν Πίστιν, καὶ ἐκεῖνοι βλέποντες σᾶς θὰ ὠφεληθοῦν, ἐπειδὴ θὰ φοβηθοῦν μήπως θεωρηθοῦν ὡς ἀσεβεῖς καὶ ὅτι πιστεύουν τὴν διδασκαλίαν ἐκείνων.

Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, PG τ. 26, στλ. 1185-1188.

῾Η νεοελληνικὴ ἀπόδοσις ἀπὸ ΕΠΕ, Μ. ᾿Αθανάσιος, τ. 10, σελ. 312-315, Θεσσαλονίκη 1976.  ῾Η ᾿Επιστολὴ δημοσιεύεται ἀσχολίαστος, διότι ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτῆς.

Τί συμβολίζει τὸ κερί;

Ὅλοι οἱ πιστοὶ πάντοτε ἢ στὴν Ἐκκλησία ἢ στὸ σπίτι μας ἀνάβουμε μία τοὐλάχιστον λαμπάδα ἢ ἕνα κερί. Ὅμως γιατὶ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ἀνάβουμε τὸ κερί; Τί συμβολίζει; Λέγει ὁ Κύριος: «Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε» (Ἰω. ιβ´, 36). «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ» (Ἰω. ιβ´ 46). Δηλαδὴ ἕως ὅτου μὲ ἔχετε μεταξύ σας, ποὺ εἶμαι τὸ φῶς, πιστεύετε στὸ φῶς, γιὰ νὰ γίνετε παιδιὰ τοῦ φωτός, ὁλόκληροι φωτισμένοι ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἁγιότητος. Ἐγὼ ἦλθα στὸν κόσμο, διὰ νὰ εἶμαι φῶς πνευματικὸ δι᾽ αὐτόν, διὰ νὰ μὴ μείνη στὸ ἠθικὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ πιστεύουν σ᾽ ἐμένα. Πρέπει νὰ γίνουμε φῶς Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ φῶς συμβολίζει τὸ κερί. Στὸ περιοδικὸ «Κοντὰ στὸν Χριστό» διαβάζουμε μία πλήρη ἑρμηνεία τοῦ συμβολισμοῦ τοῦ κεριοῦ:

π. Θεόδωρος Ζήσης : Θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές

Ενώ ο Σταυρός είναι η σημαία μας μέσα στο Βυζάντιο, δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μία απαράδεκτη προσπάθεια βλασφημίας του αγίου Σταυρού, απορρίψεως του Τιμίου Σταυρού. Όχι μόνο δεν σέβονται πλέον και πολλοί Έλληνες τον Τίμιο Σταυρό, αλλά μερικοί μεθοδεύουν να διώξουν το Σταυρό από τις αίθουσες των δικαστηρίων, από τις αίθουσες των σχολείων, να διώξουν το Σταυρό από τα εθνόσημα της αστυνομίας… Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι όπως πάμε, θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές. Μέχρι τώρα ο Θεός μάς προστάτευε γιατί δεν ντρεπόμασταν να ομολογούμε ότι είμαστε Χριστιανοί… Παρακολουθείτε τον τελευταίο καιρό πόση συζήτηση γίνεται για τα θρησκευτικά σύμβολα. Και έχουν ξεσηκωθεί οι εκκλησιομάχοι όλοι, στους οποίους εκκλησιομάχους όμως εμείς δίνουμε δύναμη, μερικές φορές τους ανεβάζουμε και στην εξουσία με την ψήφο μας, όλοι λοιπόν αυτοί οι εκκλησιομάχοι τώρα μεθοδεύουν, προγραμματίζουν με υπουργικές αποφάσεις, με σχολικές αποφάσεις, με εκπαιδευτικές αποφάσεις να φύγουν τα θρησκευτικά σύμβολα, ακόμη και ο Τίμιος Σταυρός. Και ποια σχέση έχουν όλα αυτά με το Γένος μας των Ρωμηών, των Ορθοδόξων;

Η απαξίωση της ελευθερίας, ως εφαρμογή της διαφωτισμικής φεουδαρχίας -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Στην εποχή μας πολλοί άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι, έως τώρα, βρισκόμασταν σε ένα προστάδιο εφαρμογής ενός συστήματος διακυβερνήσεως, με ηγεμονική αρχή μια παγκόσμια φεουδαρχία, ενώ, όπως φαίνεται, από αυτά που βιώνουμε σήμερα με πρόσχημα τη διατήρηση της σωματικής μας υγείας, εισήλθαμε, πλέον, στην πλήρη εφαρμογή της.

Η ευρωπαϊκή φεουδαρχία, από την εποχή του 18ου αι., που οι φεουδάρχες πλήρωναν τους φιλοσόφους του Διαφωτισμού να διαφωτίζουν ή μάλλον να παραπλανούν τους ανθρώπους ότι η υποταγή τους στη Φεουδαρχία και τους ηγεμόνες της αποτελεί την πλέον ικανοποιητική μορφή ελευθερίας, έθετε τα θεμέλια ενός συστήματος, κατά το οποίο μια ολιγαρχία ηγεμόνων όχι μόνο θα κατεξουσίαζαν τους λαούς, αλλά και ότι οι λαοί θα διαπαιδαγωγούνταν και θα διαφωτίζονταν κατάλληλα, έτσι ώστε να αποδέχονται αυτόν τον κατεξουσιασμό ως ένα ίνδαλμα ελευθερίας.

Beheading of the Holy and Glorious Prophet, Forerunner and Baptist John

The divine Baptist, the Prophet born of a Prophet, the seal of all the Prophets and beginning of the Apostles, the mediator between the Old and New Covenants, the voice of one crying in the wilderness, the God-sent Messenger of the incarnate Messiah, the forerunner of Christ's coming into the world (Esaias 40: 3; Mal. 3: 1); who by many miracles was both conceived and born; who was filled with the Holy Spirit while yet in his mother's womb; who came forth like another Elias the Zealot, whose life in the wilderness and divine zeal for God's Law he imitated: this divine Prophet, after he had preached the baptism of repentance according to God's command; had taught men of low rank and high how they must order their lives; had admonished those whom he baptized and had filled them with the fear of God, teaching them that no one is able to escape the wrath to come if he do not works worthy of repentance; had, through such preaching, prepared their hearts to receive the evangelical teachings of the Savior; and finally, after he had pointed out to the people the very Savior, and said, "Behold the Lamb of God, Which taketh away the sin of the world" (Luke 3:2-18; John 1: 29-36), after all this, John sealed with his own blood the truth of his words and was made a sacred victim for the divine Law at the hands of a transgressor.

ΛΟΓΟΣ Β΄ Εις την αποτομήν της Τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου.

«Και ευθέως αποστείλας ο βασιλεύς σπευκουλάτωρα, επέταξεν ενεχθήναι την καφαλήν αυτού» (Μάρκου στ:27).                                                                                                                                                                            

Θαύμα φαίνεται και παράδοξον άκουσμα, πως ο Ηρώδης απετόλμησεν ή να είπω καλλίτερα ετυφλώθη, ώστε να αποκεφαλίση τοιούτον καρπόν στείρας, τον οποίον δια να δείξη ο Θεός πόσης τιμής είναι άξιος προμηνύει δι’ Αγγέλου αυτόν τον καρπόν, ότι εγεννήθη, δια να θρέψη πολλάς ψυχάς. Εφάνη εις τον κόσμον, δια να αρπάση πολλούς από την απάτην του κόσμου. Αυτόν θερίζει παράκαιρα ο Ηρώδης και παρανομώτατα, όπου δεν ήγγιξε τινός, όχι με το έργον, αλλ’ ουδέ με την σκιάν. Αυτόν όπου ήτο εις τους αμαρτωλούς συγχώρησις, εις τους μετανοούντας διδασκαλία, εις τους δικαίους τελείωσις, και απλώς ειπείν εις πάντας διδασκαλείον αγιωσύνης και τελειότητος. Τον τοιούτον, λέγω, πως ετόλμησε να αποκεφαλίση ο Ηρώδης; Θαύμα το έχουσιν οι πολλοί, αλλ’ εγώ δεν το νομίζω πράγμα παράδοξον, διδαχθείς από τον φωστήρα των Νυσσαέων, όστις γράφει ότι όλη η ζωή του ανθρώπου είναι ένας καιρός αρμόδιος δια να αγαπά τον Θεόν, και να απομακρύνηται και να χωρίζηται παντάπασιν από τον διάβολον· εκείνος δε όστις παύση εις ολίγον διάστημα της ζωής από του να αγαπά τον Θεόν, έξω γίνεται φωτός, και της αγάπης Αυτού κεχώρισται· εκείνος όστις χωρισθή του Θεού εξ ανάγκης γίνεται έξω και του φωτός· όθεν ενούται με τον διάβολον, όστις παίρνει μέσα εις τα ιδικά του βάραθρα τούτον τον χωρισμένον από της αγάπης και του φωτός του Θεού, και ακολουθεί εις αυτόν σκότος και διαφθορά, πανωλεθρία και θάνατος. Και λοιπόν τι παράδοξον είναι, αν ίσως και τυφλός ο Ηρώδης, χωρισμένος της προς τον Θεόν αγάπης, δουλωμένος από το σκότος της προς την Ηρωδιάδα μανίας, αποτολμά να κάμη τοιούτον φόνον;

Χωρίς ἄλλοθι… --- του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Συνεχίζονται τά ἀποκαλυπτήρια πού ξεκίνησαν πέρσι λόγω τῆς φερόμενης ὡς πανδημίας. Πού δέν εἶναι ἀπλῶς ἀποκαλυπτήρια ἀσφαλῶς, ἀλλά μία σαρωτική καί ἐν μέσω κρότων ἀλυσιδωτή κατάρρευση ἀπό κάθε λογής μάσκες καί παραπετάσματα. Καί κατάρρευση βεβαίως κυρίως γιά τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, γιατί σέ ἐκείνον τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας τά πράγματα ἦταν δεδομένα καί μόνο ἀσύγγνωστα ἀφελεῖς μποροῦσαν πιά νά περιμένουν κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τήν τόση συνειδητή (καί πολυκομματικά ὁμόφωνη) ἀθλιότητα καί ἐπομένως νά ἐκπλαγοῦν.

Στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο ὅμως, ἀκόμη καί οί γνῶστες τοῦ τί πραγματικά κρύβεται ἐδῶ καί πολλά χρόνια στά διαβρωμένα ἀπό τήν ἐκκοσμίκευση, τόν οἰκουμενισμό καί τίς τόσες ἄλλες παρεμφερεῖς παθογενεῖς αἰτίες νοσηρά του ὑπόγεια, νομίζω πώς τέτοια κατάντια, τέτοια ἀπερίγραπτη κουτρουβάλα, τέτοια ἀποκαθήλωση προσώπων καί καταστάσεων, τέτοιο συνεχή, ἐπιταχυνόμενο καί κυρίως ἀπροσχημάτιστο κατήφορο, αὐτά – σέ τέτοια τουλάχιστον ἔκταση καί σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα – οὔτε καί οἰ ἴδιοι οἱ γνῶστες μποροῦσαν νά τά φανταστοῦν.

ΛΟΓΟΣ Α΄ Εις την αποτομήν της τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδίξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού ΙΩΑΝΝΟΥ. (εκ του «Νέου Θησαυρού» )

Προ της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ήτο ηγεμών της Ιουδαίας αλλόφυλός τις, Αντίπατρος ονόματι, αλλόφυλοι δε ελέγοντο όσοι δεν ήσαν εκ της θρησκείας των Εβραίων. Ούτος λαβών γυναίκα την θυγατέρα του βασιλέως της Αραβίας, Κύπρον λεγομένην, εγέννησεν εξ αυτής τέσσαρας υιούς, Φάσαιλον, Ηρώδην, Ιώσηπον και Φερώραν· και ο μεν Φάσαιλος εγένετο ηγεμών των Ιεροσολύμων, και ολίγον καιρόν ηγεμονεύσας εφονεύθη υπό των Πάρθων. Ο δε Ιώσηπος ετελεύτησεν ιδιώτης. Ομοίως δε και ο Φερώρας, φθονηθείς υπό του αδελφού αυτού Ηρώδου, απέθανε φαρμάκω. Ο δε Ηρώδης ούτος, τέταρτος υιός του Αντιπάτρου, πρώτον μεν εγένετο ηγεμών της Γαλιλαίας· μετά δε τον θάνατον του αδελφού του Φασαίλου, επήγε και προσεκύνησε τον Καίσαρα της Ρώμης Αύγουστον, και παρέλαβε την ηγεμονίαν της Ιουδαίας. Επί του Ηρώδου τούτου εγεννήθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εκ της Παρθένου Μαρίας, διότι έπρεπε να πληρωθή η προφητεία του πατριάρχου Ιακώβ η λέγουσα:

Απολυτίκιον Αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου


 

Τη ΚΘ΄ (29η) Αυγούστου, η αποτομή της τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού ΙΩΑΝΝΟΥ.

Ιωάννης ο μέγας Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου ήτο υιός Ζαχαρίου του Αρχιερέως και της Ελισάβετ, εξ επαγγελίας του Αρχαγγέλου Γαβριήλ γεννηθείς, απεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Ηρώδου Αντύπα, διότι ήλεγχεν αυτόν δια την παράνομον μίξιν μετά της Ηρωδιάδος. Ούτος εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Χριστού, ότι είναι ο μέγιστος πάντων των εκ κοιλίας μητρός εξελθόντων και ο εκλεκτότατος των Προφητών. Ούτος εσκίρτησεν εκ κοιλίας μητρός του, εκήρυξε δε τον Χριστόν και εις τους ζώντας εν τη γη άνω και εις τας ψυχάς των τεθνεώτων εν τω Άδη κάτω. Ούτος είναι ο μέγας Ιωάννης εκείνος, ο οποίος ήτο ενδεδυμένος την αγιότητα εκ κοιλίας μητρός του, ο οποίος είχεν εγκάτοικον εν τη ψυχή του την παρθενίαν και καθαρότητα, και ηγάπησεν εγκαρδίως την σωφροσύνην, ο οποίος ήσκεισε την νηστείαν και ατροφίαν και κακουχίαν και έγινεν αλλότριος πάσης συναναστροφής μετά των ανθρώπων, ο οποίος κατώκησεν εις την έρημον, και συνανεστρέφετο μετά των αγρίων θηρίων, και εκαλύπτετο με τρίχας καμήλου και έζωνε την οσφύν του με ζώνην δερματίνην, ο οποίος είχε τροφήν ετοίμην και αυτοσχέδιον ως τα πετεινά, και ο οποίος ηξιώθη να υπερβή τους όρους της φύσεως, και να βαπτίση τον καθαρόν και αμόλυντον Χριστόν τον πάσης επέκεινα φύσεως. Αυτός, ο τοσούτος και τηλικούτος Άγιος, επειδή εμελέτα πάντοτε τον θείον Νόμον, όλα τα του κόσμου ενόμιζε δεύτερα και κατώτερα της τηρήσεως του θείου Νόμου.

Σεξουαλικὴ ἀγωγὴ εἰς τὰ σχολεῖα!

Τῆς κας Ἑλένης Νινίκα, μητρὸς καὶ ἐκπαιδευτικοῦ

Ἀπὸ τὸ ἑπόμενο σχολικὸ ἔτος θὰ εἰσαχθεῖ στὰ σχολεῖα ἡ «Σεξουαλικὴ ἀγωγή». Τὰ προγράμματα σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης ποὺ προωθοῦνται στὴν ἐκπαίδευση εἶναι τὰ λεγόμενα «συμπεριληπτικοῦ τύπου»[1]. Τὰ προγράμματα αὐτὰ ἔχουν ὡς ἀρχή τους ὅτι ὅλα εἶναι ἀποδεκτὰ στὸ σὲξ καὶ γιὰ ὅλα πρέπει νὰ εἶναι ἐνήμερα τὰ παιδιὰ ἀπὸ τρυφερὴ ἡλικία χωρὶς νὰ λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν ἡ ὡριμότητα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον ἢ ὄχι κάθε παιδιοῦ γιὰ τὰ θέματα αὐτὰ οὔτε οἱ ἀρχὲς καὶ οἱ πεποιθήσεις τῆς οἰκογένειάς του.

Κατευθυντήριες ἀρχὲς γιὰ τὰ προγράμματα αὐτὰ εἶναι οἱ σχετικὲς ὁδηγίες τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (WHO) καὶ τῆς UNESCO[2] μὲ σκοπὸ (ὑποτίθεται) νὰ προληφθοῦν σεξουαλικὲς κακοποιήσεις, βιασμοί, σεξουαλικῶς μεταδιδόμενα νοσήματα, ἀνεπιθύμητες κυήσεις καὶ ἐν γένει τὰ παιδιὰ καὶ οἱ ἔφηβοι νὰ ἔχουν σωστὴ ἐνημέρωση.

Ο αείμνηστος Ιωάννης Κορναράκης προς τον κ. Βαρθολομαίον: Σας εγοήτευσε η υποβολή του όφεως!

Επιλέξατε να επαναλάβετε το ιστορικό λάθος του παρελθόντος, της καταφυγής στη σκέπη και προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα! Και το έγκλημα έγινε! Καταφύγατε στη σαρκωμένη αίρεση! Ζητήσατε τη βοήθεια του Πάπα! «Πέσατε στην αγκαλιά του Πάπα»! Συλλειτουργήσατε, συμπροσευχηθήκατε, ανταλλάξατε λειτουργικό ασπασμό αγάπης και υποσχεθήκατε αμοιβαία δέσμευση, για «πλήρη και τελική ένωση»! Ενεργήσατε ως κάτοχος κύρους Οικουμενικής Συνόδου, ως μονοκράτωρ Πάπας του ορθοδόξου χώρου! Η τραγική αυτή επιλογή σας, να προσφύγετε στην προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα έχει εντούτοις το νοηματικό βάρος, αλλά και τις συνέπειες του αμαρτητικού παραπτώματος της αδαμικής παραβάσεως. Επαναλάβατε, με την τραγική σας επιλογή, το αξιολογικό έγκλημα της αρχεγόνου αυτής πράξεως. Μεταξύ του θελήματος του Θεού και του δικού σας, του καταπτοημένου από το αδιέξοδό σας, θελήματος, προτιμήσατε την αθέτηση του πρώτου! Μεταξύ της αμωμήτου Ορθοδοξίας, της κιβωτού της αποκεκαλυμμένης αληθείας και της παπικής αιρετικής κακοδοξίας, προτιμήσατε την τελευταία! Επιλέξατε την εμπλοκή σας στην αίρεση, ως σωτήρια λύση της στηρίξεως του εγκοσμίου οικουμενικού σας κύρους! Σας εγοήτευσε η υποβολή του όφεως! Στρέψατε την πλάτη σας στην αγιοπνευματική πατερική παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού και αδιαφορήσατε για τις ανυπολόγιστες ευθύνες σας, τις οποίες έχουν ήδη καταγράψει οι αθετηθέντες, από την επιλογή σας, Ιεροί Κανόνες, στη χρεωστική, εις βάρος σας, μερίδα του βιβλίου του ουρανού!

Ἐγκώμια στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου -- Του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο τὸ μέγα, ποὺ συντελεῖται γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό σου, ἱερὴ Μητέρα καὶ Παρθένε; «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θὰ σὲ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σὺ εἶσαι ἄξια γιὰ μακαρισμό!

Καὶ νὰ ποὺ ὅλες οἱ γενιὲς Σὲ μακαρίζουν. Ἐσένα εἶδαν οἱ θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ σὲ μακάρισαν οἱ βασίλισσες, δηλαδὴ οἱ ψυχὲς τῶν δικαίων, καὶ θὰ σὲ ὑμνοῦν αἰώνια. Γιατί Σὺ εἶσαι ὁ θρόνος ὁ βασιλικός, στὸν ὁποῖον παραστέκονται Ἄγγελοι κοιτάζοντας τὸν Βασιλέα καὶ Δημιουργὸ νὰ κάθεται ἐπάνω του.

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος -- του Φώτη Κόντογλου

Σήμερα που γράφω, μέρα Tετάρτη, 29 Aυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Eσπερινό κατανυκτικά σ' ένα παρεκκλήσι, κ' ήτανε μοναχά λίγες γυναίκες και δυο-τρεις άνδρες. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία του πάλι με λίγους προσκυνητές. Tα μαγαζιά ήτανε ανοιχτά, όλοι δουλεύανε σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της θρησκείας μας. Aληθινά λέγει το τροπάρι του "Mνήμη δικαίου μετ' εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Kυρίου, Πρόδρομε". Mε εγκώμια και με ευλάβεια γιορτάζανε άλλη φορά οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Πρόδρομο, αλλά τώρα του φτάνει η μαρτυρία του Kυρίου. Aυτή η μαρτυρία θ' απομείνει στον αιώνα, είτε τον γιορτάζουνε είτε δεν τον γιορτάζουνε οι άνθρωποι, είτε τον θυμούνται είτε τον ξεχάσουνε. K' η μαρτυρία είναι τούτη: πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος είναι "ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων" δηλ. "ο πιο μεγάλος απ' όσους γεννηθήκανε από γυναίκα" κατά τα λόγια του ίδιου του Xριστού. Γι' αυτό κ' η Eκκλησία μας ώρισε να μπαίνει το εικόνισμά του πλάγι στην εικόνα του Xριστού στο εικονοστάσιο της κάθε ορθόδοξης εκκλησιάς.

Moses the Black of Scete

Saint Moses, who is also called Moses the Black, was a slave, but because of his evil life, his master cast him out, and he became a ruthless thief, dissolute in all his ways. Later, however, coming to repentance, he converted, and took up the monastic life under Saint Isidore of Scete. He gave himself over to prayer and the mortification of the carnal mind with such diligence that he later became a priest of exemplary virtue. He was revered by all for his lofty ascetical life and for his great humility. Once the Fathers in Scete asked Moses to come to an assembly to judge the fault of a certain brother, but he refused.

Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;

πιμένουν αὐτοὶ ἀκριβῶς οἱ «κατ᾽ ὄνομα χριστιανοὶ» νὰ θέλουν, ὅπως ὁ Ἰούδας, νὰ ρυθμίσουν τὴν ζωή καὶ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας, ὅσων δηλαδὴ γνήσια πιστεύουν στὸν Χριστό. Εἶναι οἱ ἐκσυγχρονιστὲς καὶ οἰκουμενιστές, ποὺ τίποτε δὲν βρίσκουν στὴ ζωή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὀρθό. Θέλουν τὴν Ἐκκλησία κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τους. Νὰ πορεύεται ὄχι κατὰ τὸ αἰώνιο θέλημα τοῦ θείου της Ἱδρυτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὶς δικὲς των ἐπιθυμίες καὶ ὀρέξεις. Καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό», κατηγοροῦν τὴν ἐγκράτεια καὶ εὐλάβεια σὰν καλογηρισμὸ καὶ πολεμοῦν τὴν ἀγωνιστικότητα καὶ τὸ γενναῖο φρόνημα σὰν «ταλιμπανισμὸ» καὶ ἀκρότητα. Ἰοῦδες καὶ αὐτοί, λαθρεπιβάτες τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, θέλουν νὰ ὑποκλέψουν τὴν γνησιότητα τῶν κανονικῶν ἐπιβατῶν της. Ὁπότε γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Θὰ ἀνεχθεῖ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ρυθμίζουν Ἰοῦδες τὴν ζωή του;

322% αύξηση σε αιφνίδιους θανάτους στην Κάλυμνο το πρώτο 6μηνο του 2021 – Όλοι εμβολιασμένοι

Καταγγελία: «322% αύξηση σε αιφνίδιους θανάτους στην Κάλυμνο το πρώτο 6μηνο του 2021 – Όλοι εμβολιασμένοι»!

«Η Κάλυμνος είχε κατά μέσο όρο 176 θανάτους κατά μέσο όρο, ή 88 το εξάμηνο την προηγούμενη δεκαετία. Το προηγούμενο εξάμηνο του 2021 που συμπίπτει με την επιχείρηση “Ελευθερία” η Κάλυμνος κατέγραψε 284 αιφνίδιους θανάτους από “φυσικά αίτια” δηλαδή 322% πάνω από το μέσο όρο της δεκαετίας και όλοι εμβολιασμένοι. Όλοι εμβολιασμένοι! Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κινητοποιήσει τον εισαγγελέα και την δικαστική εξουσία», κατήγγειλε σήμερα γιατρός, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Στέφανο Δαμιανίδη.

Η καταγγελία δημιουργεί πολλά ερωτήματα, καθώς παρατηρείται όντως αύξηση θανάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες τον τελευταίο καιρό. Αύξηση η οποία χρονολογικά συνδέεται με την έναρξη των εμβολιαστικών προγραμμάτων. 

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Ο «ΜΕΙΖΩΝ ΕΝ ΓΕΝΝΗΤΟΙΣ» -- Του αειμνήστου Στεργίου Ν. Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Ασκητική και αυστηρή φαντάζει η αγία μορφή του. Κι είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που λιγότερο απ’ οτιδήποτε άλλο εκτιμά και ανέχεται η εποχή μας. Αγαπάμε, βλέπετε, πολύ σήμερα την άνεση κι έχουμε μεταλλάξει σ’ έναν ακόρεστο ευδαιμονιστή τον εαυτό μας, δεν τολμούμε να του αρνηθούμε καμμία επιθυμία. Εκείνος είχε τη δύναμη να διεισδύει στο βάθος των πραγμάτων, να ξεπερνά τα προσχήματα, να ανακαλύπτει και να αποκαλύπτει την αλήθεια. Κι εμείς, αλίμονο, δεν έχουμε το κουράγιο, ίσως ούτε και τη διάθεση, να αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια. Σήμερα, όμως, που το ημερολόγιό μας θυμίζει τη μορφή του και μάλιστα στην υπέρτατη ώρα του μαρτυρίου του – Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου – είναι μία ευκαιρία να μελετήσουμε κάποια στοιχεία τής πράγματι ενδιαφέρουσας προσωπικότητάς του. Ο Ιωάννης είναι μιά φυσιογνωμία πολυσύνθετη, θα λέγαμε, παρ’ όλη την απλότητα και ασκητικότητα της ζωής του. Με βάση τα στοιχεία, που μας προσφέρουν τα ιερά κείμενα, τα Ευαγγέλια, μπορούμε να ξεχωρίσουμε στην ιστορία του έντονα ορισμένα χαρακτηριστικά, που δείχνουν και την προσωπικότητά του. 

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΝΑΙ στη Συγκέντρωση του Συντάγματος στις 29 Αυγούστου κατά της επιβολής εμβολιασμών

ΔΗΛΩΣΗ Kομμάτων και Κινημάτων ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο Ελληνικός Λαός είναι ενάντια σε όλα τα μέτρα που επιβάλλονται για προστασία της  υγείας του και αντιβαίνουν σε θεμελιώδεις κανόνες του Συντάγματος και τους αντίστοιχους κανόνες  του Διεθνούς Δικαίου που θέσπισε η παγκόσμια κοινότητα και  ισχύουν, μετά τις εμπειρίες των ειδεχθών εγκλημάτων κατά του ανθρώπου από τα καθεστώτα του φασισμού, του εθνικοσοσιαλισμού και άλλων μορφών αυταρχισμού, καθώς και των πολεμικών πράξεων του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Η Κυβέρνηση  χωρίς να αναλαμβάνει εκείνη την Ευθύνη του σε πειραματικό στάδιο εμβολίου  και  χωρίς να είναι δημοσιοποιημένα τα στοιχεία που αυτό περιέχει, με  τεκμηριωμένα  πλέον ανεξέλεγκτες  παρενέργειες,  επιβάλλει  υποχρεωτικά τον   εμβολιασμό του Λαού, ενώ  παράλληλα  απαλλάσσει με νόμο των ευθυνών  αυτών που το προτείνουν  και το διαχειρίζονται.

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''


 

Ο Θεσσαλονίκης θείος Γρηγόριος επάνω εις το όνομα της Παρθένου, πανηγυρίζων εις την εορτήν και λέγων·

«Και το όνομα, φησί, της Παρθένου Μαριάμ· τούτο δε ερμηνεύεται «Κυρία» παρίστησι δε και το αξίωμα της Παρθένου, και το βέβαιον της Παρθενίας και εις το εξής αδιάπτωτον, και το εξηλλαγμένον αυτής του βίου και δια πάντων ηκριβωμένον και, ως ειπείν, παναμώμητον· κυρίως γαρ ούσα και φερωνύμως Παρθένος, πάσαν είχε την της αγνείας παντελή πανκτησίαν. Παρθένος ούσα και το σώμα και την ψυχήν, και τας της ψυχής δυνάμεις και τας του σώματος αισθήσεις πάσας μολυσμού παντός υπερανωκισμένας πλουτούσα, και τοσούτο κυρίως τε και βεβαίως και, ως ειπείν, κεκυρωμένως και τοις πάσιν ασύλως τον άπαντα χρόνον, ώσπερ η κεκλεισμένη πύλη τα εντεθησαυρισμένα, και το εσφραγισμένον βιβλίον οφθαλμοίς άψαυστα τηρεί τα εγγεγραμμένα.

Τη ΚΗ΄ (28η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΜΩΥΣΕΩΣ του Αιθίοπος.

Μωϋσής ο μακάριος και εν Οσίοις πατήρ ημών ήτο Αιθίοψ, ως δε ήτο φυσικόν μέλας κατά την χροιάν του σώματος. Αλλά και κατά την ψυχήν ήτο ομοίως το πρότερον, διότι τον Χριστόν δεν εγνώριζεν, αλλ’ ήτο αλλόφυλος και κακότροπος άνθρωπος. Ήτο δε πρότερον δούλος ενός πολιτικού ανδρός, ο οποίος και τον απέβαλε δια την πολλήν κακίαν και ληστρικήν και μοχθηράν γνώμην του. Επειδή δε ήτο ληστής και εφόνευε χωρίς αιτίαν τον τυχόντα, έχων με ένα βοσκόν έχθραν μεγάλην, διότι τον ημπόδισε να κάμη κακόν τι, εβουλεύθη να θανατώση τον βοσκόν εκείνον. Όθεν μαθών ότι ευρίσκετο αντίπερα του ποταμού Νείλου, όστις τότε είχε πλημμυρήσει, κρατήσας με τους οδόντας την μάχαιράν του και το επανωφόριόν του τυλίξας εις την κεφαλήν του, επέρασε τον ποταμόν κολυμβών. Εννοήσας δε ο βοσκός τον ερχομόν του, άφησε τα πρόβατά του και έφυγεν, ο δε Μωϋσής, επειδή δεν εύρε τον βοσκόν να τον φονεύση, καθώς εμελέτησεν, εκλέξας τέσσαρας κριούς παχείς και εκλεκτούς από την μάνδραν του πτωχού εκείνου τους έσφαξε, και έπειτα δέσας αυτούς με σχοινίον, το οποίον είχε δεδεμένον εις την μέσην του, επέρασε πάλιν τον Νείλον ποταμόν κολυμβών.

Οι οικουμενισταί είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι»

Ο δαίμων της υπερηφανείας έχη φθείρει τα νοήματα  των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών, και ούτε γνωρίζουν τι λέγουν ή «περί τίνων διαβεβαιούνται», τούτο δεν σημαίνει ότι η Αγία Εκκλησία μας οφείλει να παρακολουθήση την έξαλλον και πεπλανημένην πορείαν των. Aλλοίμονον, αν η δογματική, ηθική και πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει αιώνιον κύρος. Τότε δεν θα είχομεν Εκκλησίαν με τον αιώνιον Χριστόν ως Κεφαλήν, αλλά ομάδας παρανοϊκάς. Οι οικουμενισταί που νομίζουν ότι οι καιροί μας επιβάλλουν αλλαγήν εις την δογματικήν, ηθικήν και πνευματικήν διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι», αξιολύπητα όντα, δουλεύοντα εις τον δαίμονα της οιήσεως. Εστερημένοι της αισθήσεως, της «νικησάσης τον κόσμον πίστεως», έχουν θορυβηθή από τα εκπληκτικά έργα των υιών των ανθρώπων και αρχίζουν να εντρέπωνται δια τα «παλαιά», που διδάσκουν οι Πατέρες. Εντεύθεν, εμφανίζονται ελευθερίως σκεπτόμενοι και ζώντες και προσαρμοζόμενοι εις τας αμαρτωλάς ιδιοτροπίας του κόσμου, που ζητεί «αγάπην» και «ένωσιν» των ανθρώπων και κάμνει το ευαγγέλιον του αιωνίου Θεού υπόθεσιν λογοτεχνίας και προσωπικών μωριών.

Τι δε να είπω δια τον Οσιομάρτυρα Ευθύμιον τον Ηγούμενον του Βατοπαιδίου, και τους μετ’ αυτού δώδεκα Οσιομάρτυρας Μοναχούς;

Ούτοι, επειδή ήλεγξαν κατά πρόσωπον ως αιρετικούς τόσον τον λατινόφρονα βασιλέα Μιχαήλ τον Παλαιολόγον, όσον και τον λατινόφρονα Βέκκον τον Πατριάρχην, ο μεν Ευθύμιος, δεθείς με άλυσιν, κατεποντίσθη υπ’ αυτών εν τη θαλάσση του Καλαμιτζίου, οι δε δώδεκα Μοναχοί εκρεμάσθησαν παρ’ αυτών εν τω καλουμένω Φουρκοβουνίω.         

Συναξ. Πεντηκοσταρίου σελ. 424

Pimen the Great

Saint Pimen was from Egypt and shone forth in the ascetical life in Scete in the fourth century; he was renowned for his discretion. Many of his sayings and deeds are preserved in the Paradise of the Fathers and the Sayings of the Fathers.

ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ -- Αθωνικά άνθη

Ουδέν σύνθημα είναι τόσον επικίνδυνον σήμερον, όσον είναι το της ενότητος. Σήμερον η ενότης αποτελεί πόθον και απαίτησιν όλων των λαών. Πόθον, διότι η ενότης ευρίσκεται εις τα βάθη της ανθρωπίνης ψυχής. Απαίτησιν, διότι μόνον δια της ενότητος των λαών, δύναται να αποφευχθή ο διαγραφόμενος κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου. Ποίος τολμά να αντιτεθή εις το σύνθημα τούτο, χωρίς να θεωρηθή ως εχθρός της παγκοσμίου οικογενείας;  Εχαρακτηρίσαμεν το σύνθημα της ενότητος ως επικίνδυνον. Εξηγούμεθα. Αν πρόκηται περί ενότητος, εις το επίπεδον της συνεργασίας και συνυπάρξεως των εθνών και ανοχής, των μεταξύ των καθεστωτικών διαφορών, παρά τον πρόσκαιρον χαρακτήρα της εκβιαζομένης αυτής ενότητος, ουδέν, ίσως, το κακόν υπάρχει. Αν όμως το σύνθημα της ενότητος περιλαμβάνη τον θρησκευτικόν βίον των λαών, όπως ακριβώς και επιζητείται, το πράγμα είναι απατηλόν και ολέθριον, δι’ αυτήν την ιδίαν ανθρωπότητα.

Η εκ Δυσμών "εικόνα" τής Αγίας Τριάδος --- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 


«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον ;»


Απαράδεκτη φωτογραφία καί φωτο-εικόνας. Τό φιλιόκβε από τήν πίσω πόρτα. Τό περιστέρι δέν είναι ο Ών ! Ο Πάπας είναι ταπεινός καί μετριόφρων, συνεπώς, δέν μπορούσε νά υποκλέψει τήν θεότητα Πνεύματος αγίου.


Αυτή δόθηκε στήν αγία Έδρα (!) καί κάθε φορά που αποφθέγγεται ο ιστάμενος επ΄ αυτής Pontifex Maximus, τότε λαλεί τό Πνεύμα τό άγιον. Γιά νά τόν (καί μάς) πληροφορήσει αυτό που δέν άκουγε, όντας " τυφλός τά τ' ὦτα τόν τε νοῦν τά τ' ὄμματ᾽ εἶ ". Άκουγε τόν υποβολέα τού σκότους, τόν ενδεδυμένο ενεργό κτιστόν φώς. Δέν άκουγε τό εν δυνάμει Αγίας Τριάδος φώς εκ Φωτός, Φώς τό οποίον ελάλει - όντως παράδοξο - καί άκουγε ο ενανθρωπήσας Υιός καί Λόγος τού Θεού :

Τη ΚΖ΄ (27ην) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΟΙΜΕΝΟΣ.

Ποιμήν ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αιγύπτου, αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μεθ’ όλων των αδελφών του εγένετο Μοναχός. Η δε μήτηρ αυτών, εκ της μητρικής φιλοστοργίας κινηθείσα, επήγεν εις την Σκήτην ίνα τους ίδη, και επειδή οι υιοί της έκλεισαν την θύραν του κελλίου των, έκλαιεν έξω με πόνον καρδίας και εφώναζεν. Ο δε αββάς Ανούβ, εις εκ των αδελφών, λέγει προς τον Ποιμένα· «Τι να κάμωμεν εις την γραίαν ταύτην»; Τότε ο Ποιμήν ήλθε πλησίον της θύρας και λέγει εις αυτήν έσωθεν· «Διατί κλαίεις γραία;» Η δε, ακούσασα την φωνήν του Ποιμένος, είπε· «Θέλω να σας ίδω, τέκνα μου, διότι κατά τι θα βλάψω εγώ, εάν μόνον σας ίδω; Δεν είμαι εγώ η μήτηρ σας; Δεν ευρίσκομαι τώρα εγώ εις βαθύ γήρας;» Ο δε Ποιμήν απεκρίθη εις αυτήν· «Που θέλεις να μας ίδης εις τούτον ή τον άλλον κόσμον;» Η δε μήτηρ αυτών, εννοήσασα το νόημα των λόγων του Ποιμένος, μετά χαράς ανεχώρησε χωρίς να τους ίδη. Ο δε άρχων της χώρας εκείνης ηθέλησέ ποτε να ίδη τον αββάν Ποιμένα και συλλαβών τον ανεψιόν του δια τινα ατακτήματα, τα οποία ούτος διέπραξεν, έρριψεν αυτόν εις την φυλακήν λέγων, ότι, εάν έλθη ενταύθα ο θείος του αββάς Ποιμήν ίνα τον ίδω, ευθύς θα απολύσω τον ανεψιόν του. Τούτο μαθών ο Ποιμήν δεν ηθέλησε να υπάγη εις τον άρχοντα. Η δε μήτηρ του δεσμώτου επήγεν εις τον αδελφόν της Όσιον Ποιμένα και τον παρεκάλει να προσέλθη εις τον εξουσιαστήν, ίνα λυτρώση τον ανεψιόν του. Ο Ποιμήν όμως ουδέ απόκρισιν της έδωκεν. Όθεν η αδελφή του μεμφομένη αυτόν έλεγε μεγαλοφώνως· «Άσπλαγχνε, ελέησόν με, ότι μοι είναι μονογενής υιός και άλλον δεν έχω». Ο δε Ποιμήν εμήνυσε εις αυτήν δια τινος αδελφού ταύτα· «Αναχώρησον και φύγε εντεύθεν, διότι ο Ποιμήν δεν εγέννησε τέκνα». Ο δε εξουσιαστής εμήνυσεν εις τον Ποιμένα· «Δια μόνου καν του λόγου πρόσταξον και εγώ ευθύς τον ελευθερώνω». Αλλ’ ο Ποιμήν του εμήνυσε ταύτα· «Εξέτασον αυτόν κατά τους νόμους, και ει μεν είναι άξιος θανάτου, θανάτωσον αυτόν, ει δε και δεν είναι, ποίησον ως θέλεις». Τότε ο άρχων, θαυμάσας την ακρίβειαν της πολιτείας του Αγίου, απέλυσε τον ανεψιόν του. Ερωτήσαντος δε τινος ποτέ τον αββάν Ποιμένα ούτω· «Εάν ίδω την αμαρτίαν του αδελφού μου, να καλύψω αυτήν;» Ο Ποιμήν απεκρίθη:

Ιωάννης Μάζης και Παν.Ήφαιστος: Casus Belli, Σκληρή Ισχύς, Διζωνική Ομοσπονδία


 

Toυ κοιμηθέντος Γέροντος Χρυσοστόμου των Σπετσών:

Τις δύναται να φαντασθή την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της περιόδου εκείνης των Πατέρων, να κηρύσση εαυτήν οργανικόν μέλος ομοσπονδίας τινός, ενούσης Ευνομιανούς ή Ανομίους, Αρειανούς, Ημιαρειανούς, Σαβελλιανούς και Απολλιναριστάς; Βεβαίως ουδείς! Αλλά τουναντίον, ο α΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου δεν ομιλεί περί ενώσεως με τοιαύτας ομάδας, αλλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ αυτήν!». Εν τούτοις, η Ορθόδοξος Εκκλησία, Ήτις είναι «άθικτος παρθένος, Εκκλησία χιονόσωμος….σώφρων, άμωμος, ερασμία», ερρίφθη «εις τον κλίβανον» της φρικώδους ταύτης παναιρέσεως, δια της συμμετοχής εις την ειδικήν, δια την παναίρεσιν ταύτην λειτουργία της Λίμα, κατά την Έκτην Σύνοδον του Π.Σ.Ε. εις Βανκούβερ του Καναδά! (εφημ. Ορθόδοξος Τύπος 30-9-1983). Εάν εις τα ως άνω αναφερόμενα «υπαγορεύματα του διαβόλου» είχον αντισταθή οι Ποιμένες, ίσως δεν είχομεν φθάσει εις τον σωρείτην των βλασφημιών κατά του Αγίου Πνεύματος, εκ μέρους των «Φρουρών» της Ορθοδοξίας, προβαινόντων εις φιλαιρετικάς σχέσεις μετά των ετεροδόξων και κατακρημνιζομένων εις τα βαθέα σκότη της οικουμενιστικής πλάνης, όπου απαντούν τον βασικόν λίθον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, τον αιρεσιάρχην πάπαν, τύπον του Αντιχρίστου!

-------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ποῦ εἶναι οἱ «σχολιασταί» τῶν 0,60 εὐρώ ἀνά «σχὀλιον» νά κατηγορήσουν τόν μακαριστόν π. Χρυσόστομον ὡς «σχισματικόν», δανειζόμενοι «ἐπιχειρήματα» ἀπό τήν Οἰκουμενιστικήν φαρέτραν τοῦ «ἀντι-οικουμενιστοῦ» π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου;

Πρωτοφανές! Ψεύτικη παραίτηση του Μητροπολίτη Θήρας

Πλαστή παραίτηση μητροπολίτη έκανε δεκτή (για μερικές ώρες) κατά τη χθεσινή της συνεδρίαση η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Συγκεκριμένα, κατά την πρώτη συνεδρίαση του Αυγούστου ο Αρχιεπίσκοπος παρουσίασε στα μέλη της ΔΙΣ μια επιστολή σύμφωνα με την οποία ο μητροπολίτης Θήρας Επιφάνιος εξέφραζε την επιθυμία να παραιτηθεί και να αποσυρθεί στο μοναστήρι, όπου ήταν ηγούμενος, στην Αμοργό.

Τα μέλη της ΔΙΣ επικύρωσαν το έγγραφο και έκαναν δεκτή την απόφαση, ενώ με τη λήξη των εργασιών έγινε προφορικά γνωστό το γεγονός στους δημοσιογράφους και ακολούθησαν οι σχετικές δημοσιεύσεις σε μέσα ενημέρωσης.

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἄν ἦτο ἀληθινή Ἱεραρχία, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά ἐπεκοινώνει μέ τό συνεπίσκοπόν του γιά νά τόν ἐρωτήσῃ μήπως τοῦ συμβαίνει κάτι μέ τήν ὑγείαν του κ.λπ. Ἐπειδή, ὅμως, πρόκειται διά ψευδο-ιεραρχίαν, τόν ἀντιμετώπισαν ὡς ἕνα ἄγνωστον εἰς αὐτούς πολίτην πού κατέθεσεν ἕν αἴτημα, τό ὁποῖον καί ἐνέκριναν.

The Holy Martyrs Adrian and Natalie

The holy Martyrs Adrian and Natalie confessed the Christian Faith during the reign of Maximian, in Nicomedia, in the year 298. Adrian was a pagan; witnessing the valor of the Martyrs, and the fervent faith with which they suffered their torments, he also declared himself a Christian and was imprisoned. When this was told to his wife Natalie, who was secretly a believer, she visited him in prison and encouraged him in his sufferings. Saint Adrian's hands and feet were placed on an anvil and broken off with a hammer; he died in his torments. His blessed wife recovered part of his holy relics and took it to Argyropolis near Byzantium, and reposed in peace soon after.

Η δυνατότητα της απελευθερώσεως του σαρκικού ανθρώπου από τα δεσμά της δαιμονικής βίας ως πρόβλημα αυτογνωσίας. --- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Το πρόβλημα της απελευθερώσεως του σαρκικού ανθρώπου, από τον τυραννικό και θανάσιμο εναγκαλισμό του με τη δαιμονική βία, δεν ήταν πρόβλημα μιας απλής υπερβάσεως της αδυναμίας του να αποτινάξει το δαιμονικό αυτό ζυγό. Δεν είχε ο άνθρωπος αυτός απλώς ανάγκη από μια ενίσχυση των εξασθενημένων, από την πράξη της παραβάσεως της εντολής του Θεού, ψυχοσωματικών του δυνάμεων, για να επιχειρήσει τήν προσπάθεια της απελευθερώσεώς του από την τυραννία της δαιμονικής βίας.

Αυτό το έννοιωθε και ο ίδιος ο σαρκικός άνθρωπος, αφού εβίωνε ανελέητα τις πολυποίκιλες, καταστροφικές γι’ αυτόν, συνέπειες της δουλωτικής υποταγής του στις απαιτήσεις της βίας αυτής. Καταλάβαινε, με βαθειά ασφαλώς πικρία, ότι η λύτρωσή του ήταν ήδη, ως νοητική σύλληψη, στη σχηματική της επιβαλ¬λομένη διαδικασία, ένα σύνθετο πρόβλημα, δηλωτικό του συμπλέγματος μεγάλου πλήθους νοητικών και συλλογιστικών αδιεξόδων, που του συνειδητοποιούσαν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της πρακτικής της υλοποιήσεως.

Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας -- Του Φώτη Κόντογλου

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα ή ν’ αποκτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τα ‘χουνε στην ανάγκη τους.

Και καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούνε την ελπίδα τους στα χρήματα και στ’ άλλα πλούτη. Άλλα τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πώς έχουνε την ελπίδα τους στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέλφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη; Στη ζωή μου είδα πώς οι τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί είναι οι περισσότεροι, κι’ απορεί κανένας πώς μπορούνε να συμβιβάσουν μία ζωή συμφεροντολογική, με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει: «Μη φροντίζετε για το τι θα φάτε και για το τι θα πιείτε και για το τι θα ντυθείτε. Κοιτάξετε τα πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, κι’ όμως ο Πατέρας τους ο ουράνιος τα θρέφει. Κοιτάξετε με πόση μεγαλοπρέπεια είναι ντυμένα τα αγριολούλουδα, που κι’ ο ίδιος ο Σολομώντας δεν στολίσθηκε σαν αυτά τα τιποτένια λουλούδια. Λοιπόν, αν για το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα λουλουδίζει κι’ αύριο το καίγουνε στον φούρνο, φροντίζει ο Πατέρας σας που είναι στον ουρανό, ποσό περισσότερο θα φροντίσει για σάς, ολιγόπιστοι;».

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΔΡΙΑΝΟΥ και ΝΑΤΑΛΙΑΣ.

Ανδριανός ο Άγιος Μάρτυς και Ναταλία η σύζυγος αυτού η μετ’ αυτού συμμαρτυρήσασα κατήγοντο εκ της Νικομηδείας, ακμάσαντες κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει 298. Κατά δε την δευτέραν περίοδον της βασιλείας του Μαξιμιανού του διώκοντος τους Χριστιανούς, συνελήφθησαν είκοσιτρεις Χριστιανοί, οι οποίοι εκρύπτοντο εντός σπηλαίου, και ετιμωρήθησαν δια τιμωριών διαφόρων. Τούτους λοιπόν ηρώτησε και ο Άγιος Αδριανός προ του μαρτυρίου του ούτω· «Διατί, ω αδελφοί, υπομένετε τας ανυποφόρους ταύτας βασάνους και τας δεινάς ταύτας τιμωρίας;» Οι δε απεκρίθησαν· «Ημείς υπομένομεν ταύτα, ίνα κερδήσωμεν εκείνα τα αγαθά, τα οποία είναι ητοιμασμένα παρά Θεού εν τοις ουρανοίς δια τους πάσχοντας υπέρ της αγάπης του, και τα οποία ούτε ώτα δύνανται να ακούσωσιν, ούτε λόγος να παραστήση». Ταύτα ακούσας ο μακάριος Αδριανός κατενύχθη υπό της θείας χάριτος, και είπεν εις τους γραμματείς, οίτινες έγραφον τα ονόματα των μελλόντων να μαρτυρήσωσι Χριστιανών· «Γράψατε και το όνομά μου μεταξύ των άλλων ονομάτων, επειδή νομίζω και εγώ ηδονήν το να αποθάνω μετ’ αυτών δια την αγάπην του Χριστού».

Το πιστοποιητικό του κορονοϊού και οι παρενέργειές του

Το υποχρεωτικό πιστοποιητικό εμβολιασμού. Τα προσωπικά δεδομένα των ασθενών.

(Το υποχρεωτικό πιστοποιητικό εμβολιασμού) Προσπάθησα πολλές φορές, έχοντας στο ιατρείο μου κάποιον ασθενή ο οποίος δε θυμάται τα φάρμακα που παίρνει, μέσω της εφαρμογής της συνταγογράφησης να δω το ιστορικό του και την πλήρη φαρμακευτική του αγωγή. Στην προσπάθειά μου αυτή συνάντησα μια αυστηρή προειδοποίηση ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται διότι αποτελούν προσωπικά δεδομένα των ασθενών που μόνο με την έγκρισή τους μπορούν να γίνουν γνωστά σε κάποιο ιατρό πέραν αυτού που τα συνταγογράφησε. Είναι λοιπόν προσωπικά δεδομένα τα φάρμακα που λαμβάνει ο καθένας μας.

Ομιλεί ο Σατανάς : Όλα επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων

Η δύναμις του Σατανά έγκειται εις αυτήν την φωτοφάνειάν του, εις τας περί αγάπης Θεού και του πλησίον θεωρίας του, εις τα δάκρυά του υπέρ της Εκκλησίας του Χριστού! Εις τας τάσεις δημιουργίας μιας «νέας και υγιούς τάξεως πραγμάτων», εις τον πόθον της άρσεως του «σατανικού» σχίσματος των Εκκλησιών, εις το ενδιαφέρον δια την αναπροσαρμογήν του Ευαγγελίου εις τα σύγχρονα δεδομένα, εις την αναψηλάφησιν θεολογικών, ηθικών και Εκκλησιαστικών θεμάτων, διότι ναι μεν – ομιλεί ο Σατανάς – οι άγιοι Πατέρες ορθώς εδογμάτισαν, αλλά η πρόοδος του κόσμου, αι ανάγκαι της νέας κοινωνίας, η ύψωσις της διανοητικής στάθμης των ανθρώπων, η ασύλληπτος εξέλιξις του τεχνικού πολιτισμού, όλα ταύτα, εν πάση περιπτώσει, επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων…. 

---------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἰδού ἕν ἐξαιρετικόν παράδειγμα τοῦ σατανικοῦ αὐτοῦ κηρύγματος διά γραφίδος τοῦ Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη εἰς τήν Διδακτορικήν του Διατριβήν ἐν ἔτει 1970, διό καί τό 1991 ἐκρίθη ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ Διαβόλου ὡς ὁ πλέον «κατάλληλος» νά γίνῃ «πατριάρχης», διά νά ὁδηγήσῃ τούς ὀρθοδόξους εἰς τήν κόλασιν μέσῳ τῶν αἱρέσεων πού διδάσκει καί ἐφαρμόζει, μέσῳ τῶν σχισμάτων πού δημιουργεῖ, μέσῳ τῶν ψευδο-αγίων πού «ἀνακηρύττει» κ.λπ.:

«Δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά έχῃ διατάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶ ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν . . .» [σ.σ. ὅπως ὁ κλέπτης, ἀντί νά συμμορφωθῇ μέ τόν νόμον πού τιμωρεῖ τήν κλοπήν, ζητεῖ τήν κατάργησίν του!]. Βλ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, «Περί τήν Κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ», Ἀνάλεκτα Βλατάδων, Ἀριθ. 6, Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1970, σ. 73.

Πως διασώθηκε με θαύμα ο τάφος του Πατροκοσμά

 


Το μαρτύριο του Πατροκοσμά

Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν τελικά στο Βεράτι και με το πρόσχημα ότι θα τον οδηγήσουν στον Κούρτ Πασά, πλάι στην όχθη ενός ποταμού κοντά στο Κολικόντασι του φανέρωσαν ότι είχαν διαταγή να τον σκοτώσουν. Ο Άγιος με χαρά δέχθηκε την απόφαση και γονατιστός προσευχήθηκε στο Θεό ευχαριστώντας Τον γιατί θα αξιωνόταν να θυσιάσει για Εκείνον τη ζωή του.

Οι Τούρκοι κρέμασαν σε ένα δέντρο τον Ιερομάρτυρα και Ισαποστόλο άγιο Κοσμά τον Αιτωλό στις 24 Αυγούστου 1779, στα εξήντα πέντε του χρόνια! Κατόπιν, έδεσαν στο τίμιο λείψανό του μια βαριά πέτρα και το έριξαν στο ποτάμι για να μη βρεθεί ποτέ.

Πολέμαρχος Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο ήρωας πρωταγωνιστής του 1821. -- Γράφει ο Μυργιώτης Παναγιώτης, Μαθηματικός

Δεν είναι απολύτως εξακριβωμένος ο τόπος γέννησης του Καραϊσκάκη . Αποτελεί σημείο  διεκδίκησης και διαμάχης. Τον θεωρούν τέκνο τους το χωριό Μαυρομμάτι Καρδίτσας ,και η Σκουληκαριά. Άρτας. Η επιτροπή που συνέστησε το Υπουργείο Εσωτερικών το 1927, προκειμένου να επιλύσει το θέμα της γενέτειράς του, κατέληξε στην επίσημη αναγόρευση του Μαυρομματίου ως γενέτειρας του Καραϊσκάκη. Παρ' όλα αυτά το 1997, στα πλαίσια του σχεδίου Καποδίστριας, αποφασίστηκε να δοθεί το όνομα «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στον νεοσύστατο δήμο του νομού Άρτας στον οποίο υπάγεται έως σήμερα η Σκουληκαριά και το 2005 με προεδρικό διάταγμα καθιερώθηκε επίσημα στη Σκουληκαριά δημόσια εορτή τοπικής σημασίας, προς τιμή του Καραϊσκάκη, εντείνοντας περαιτέρω τη διαμάχη ως προς τον τόπο γέννησης του ήρωα. Μας φέρει θυμίζει σε παράφραση το αρχαίο :ανδρών επιφανών πάσα γη ,,,γενέτειρα.