Ερμηνεία του ΙΕ' Κανόνα τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Α' καὶ Β' ἐπονομασθείσης Συνόδου -- Γράφει ο π. Νικόλαος Δημαράς

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἑρμηνεύει τὸ σχετικὸν χωρίον στὸ Πηδάλιον κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον: " Ἐὰν οἱ ρηθέντες πρόεδροι, (ἐπίσκοποι), εἶναι αἱρετικοί, καὶ κηρύσσουν τὴν αἵρεσίν τους δημόσια, καὶ γι’ αὐτὸ χωρίζονται οἱ ὑποκείμενοι σ’ αὐτούς, καὶ πρὶν νὰ γίνη ἀκόμα συνοδικὴ κρίσις γι’ αὐτὴν τὴν αἵρεσιν, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον γιὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς Ὀρθόδοξοι εἶναι ἄξιοι, ἐπειδὴ δὲν προξένησαν στὴν Ἐκκλησίαν σχίσμα μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν." Ἱερὸν Πηδάλιον, ἔκδ. 1886, σελ. 292. 

Τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ Διδασκάλους μιμήθηκαν καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες πού μαρτύρησαν ἐπὶ Βέκκου τοῦ Λατινόφρονος καὶ ἔγραψαν τὴν περίφημη ἐκείνη ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ τὸν Παλαιολόγον, ἡ ὁποία εἶναι θεολογικώτατη καὶ πλήρης Θείων ἀληθειῶν. Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μεταξὺ ἄλλων περιλαμβάνονταν καὶ τὰ ἑξῆς: " Ἐμπεριέχεται δὲ καὶ στὸν ΙΕ' Κανόνα τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Α' καὶ Β' ἐπονομασθείσης Συνόδου, ὅτι ὄχι μόνον ἀνεύθυνοι εἶναι ἀλλὰ καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἀποσχίζονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι προφανῶς αἱρετικοὶ καὶ διδάσκουν δημόσια, αἱρετικὰ διδάγματα, καὶ πρὶν νὰ ὑπάρξη συνοδικὴ καταδίκη τους, ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξος του Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν ἀναφορὰν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως, κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς ἀναίμακτου θυσίας, τὴν θεωροῦσε πάντοτε συγκοινωνίαν τελείαν μὲ τὸν μνημονευόμενον ἀρχιερέα καὶ τὸ φρόνημά του. Διότι ἔχει γραφεῖ στὴν ἐξήγησιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὅτι ἀναφέρει ὁ ἱερουργῶν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως ... καὶ ὅτι εἶναι κοινωνὸς αὐτοῦ καὶ τῆς πίστεως καὶ διάδοχος τῶν Θείων μυστηρίων ... (καί) ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία μὲ μόνην τὴν ἀναφορὰν αὐτοῦ, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ὀρθόδοξος ὁ ἀναφέρων". Δοκίμιον Ἱστορικόν, περὶ τοῦ σχίσματος τῆς δυτικῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς - καὶ τῶν ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδω γενομένων δολιοτήτων καὶ ἐκβιασμῶν εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων - συγγραφὲν ὑπὸ τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Καλλίστου Βλαστοῦ, Ἅγιον Ὅρος 1895, ἐπανέκδοσις 1991, σελ. 106-107. Οἱ Ἁγιορεῖτες οἱ ἐπὶ Βέκκου μαρτυρήσαντες κηρύσσουν, ὅτι ἐπαινοῦνται ὅσοι, πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης, ἀποσχίζονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι προφανῶς αἱρετικοὶ  καὶ διδάσκουν δημόσια αἱρετικὰ διδάγματα, καὶ πρὶν ὑπάρξει συνοδικὴ καταδίκη τους. Οἱ Ὁσιομάρτυρες ἔκοψαν τὸ μνημόσυνο τῶν Λατινοφρόνων πρὸ Συνοδικῆς διαγνώμης! Τοὺς Λατινόφρονες δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικάσει καμμία σύνοδος... Ἦταν βεβαίως καθηρημένοι καὶ ἀναθεματισμένοι οἱ Λατινόφρονες κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀλλὰ καί κατὰ τοὺς α' καὶ β' τῆς Γ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐκπίπτουν οἱ τοιοῦτοι τῆς ἱερωσύνης. Βλ. καὶ τὸν α' τῆς Ζ'. Βέβαια τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν τὸ πλήρωσαν μὲ τὴ ζωή τους!...

-------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 1:24 π.μ., 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 7:42 π.μ.: «άρα στον 15ο εμπεριέχονται όλες οι δυνατές περιπτώσεις. ... δηλώνει ότι ή θα κοινωνείτε μ’αυτόν είτε όχι. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ τα δέχεται ... Δημήτριε, ακόμη περιμένω να μου εξιστορήσεις τα χαμένα μου επεισόδια ... Λοιπόν, όσα χωρία κι αν μου δείξεις δε κερδίζεις τπτ!»

Σχόλιον: Λοιπόν, ἀδερφέ, ἐκτός ἀπό πεπλανημένος, εἶσαι καί πολύ θρασύς! Ζητεῖς νά ξαναπιάσω ἀπό τήν ἀρχήν ἕν θέμα γιά τό ὁποῖον ἔχω γράψει πολλά ἄρθρα καί ἑκατοντάδες (ἴσως καί χιλιάδες) σχόλια, προκειμένω νά πείσω ἐσένα! Καί πῶς θά σέ πείσω ὅταν ὁ ἴδιος ὁμολογεῖς ὅτι δέν δέχεσαι τά χωρία πού σοῦ παρέθεσα ἀπό τό ἱερόν Εὐαγγέλιον, τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων; Λές νά ἔχω χρόνον γιά πέταμα; Ὅταν διαβάζῃς τόν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ μέ τά μεροληπτικά «γυαλιά» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συμπεραίνῃς ὅτι αὐτός δῆθεν σέ καλύπτει καί ὅτι δῆθεν «δέχεται» καί τούς μή ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσιν, τότε ἀντιλα;μβάνομαι ὅτι χρειάζεσαι νά μάθῃς ἀνάγνωσιν καί θεολογίαν. Ἐπιγραμματικῶς, σοῦ λέγω ὅτι ὁ Κανών ἐγράφη μόνον γιά τούς ἀποτειχισμένους, διότι αὐτό ἦτο τό θέμα τῆς τότε ἐποχῆς. Οἰ μή ἀποτειχισμένοι δέν ἐμπίπτουν στό θέμα του. Ὁ Κανών αὐτός δέν ἀποτελεῖ γενικόν καί πλήρη ὁδηγόν γιά τό τί δέον γενέσθαι ἐν καιρῷ κηρυσσομένης αἱρέσεως. Ἄλλωστε, δέν ἐχρειάζετο κἄν νά ἐκδώσῃ ἕνα τέτοιο κανόνα ἡ ΑΒ Σύνοδος, πού ν' ἀναφέρεται καί στούς μή ἀποτειχισμένους δηλαδή, καθότι ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν, τῶν Συνόδων καί τῶν Πατέρων (τήν ὁποίαν σοῦ παρέθεσα, ἀλλά ὁμολογεῖς ὅτι δέν δέχεσαι!) εἶναι κρυσταλλίνη ἐπ' αὐτοῦ: ἡ ἐν γνώσει κοινωνία μέ τήν αἵρεσιν σέ καθιστᾶ ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ! Λοιπόν, φρόντισε πρῶτα νά μάθῃς ἀνάγνωσιν, ἀδερφέ, κατόπιν νά ἐξετάσῃς τό ἐνδεχόμενον νά δεχθῇς τήν διδασκαλίαν τῶν Γραφῶν, τῶν Συνόδων καί τῶν Πατέρων, τοὐτέστιν νά γίνῃς Ὀρθόδοξος, καί μετά κουνᾶς καί σ' ἐμᾶς τούς ταλαιπώρους τό δάκτυλον γιά ἔλλειψιν ταπεινώσεως, ὅπου ὁμολογῶ ὅτι εἶναι τό μόνον σωστόν πού ἔγραψες.

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 1:36 μ.μ.

Τελικῶς, δέν ἔχεις καταλάβει κἄν ποιό εἶναι τό θέμα τοῦ «διαλόγου»! Εἰς τήν σημερινήν ἀπάντησίν μου πρός τόν κ. Τόμπρον (βλ. προηγουμένην ἀνάρτησιν, ὅπου ἐσχολίασες κι ἐσύ), ἐξήγησα ἐν ὀλίγοις τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἡ εἰσαγωγή τοῦ «Καλανταρίου τῶν Λατίνων» εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀνεμένετο νά προκαλέσῃ σχίσμα, διό καί ἐπί 3,5 αἰῶνες οἱ Ὀρθόδοξοι τήν ἀπέρριπταν. Εἶδες πουθενά σ' αὐτούς τούς λόγους νά ὑπάρχῃ κάποιος ἔρωτας γιά τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον; Ἄν «εἶδες», τότε θά ἦταν ὅπως καί στήν περίπτωσιν τοῦ 15ου Κανόνος τῆς ΑΒ, ὅπου «εἶδες» νά «δέχεται» καί τούς μή ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσιν. Ἀλλά, γιά κάποιον πού γνωρίζει στοιχειωδῶς ἀνάγνωσιν, δέν μπορεῖ νά ἰδῇ κανένα ἔρωτα τῶν Ὀρθοδόξων γιά κανένα ἡμερολόγιον! Ἑπομένως, ποίαν θέσιν ἔχει τό τρικαμηνικόν ψευδο-επιχείρημα περί Μακεδονικοῦ ἡμερολογίου; Οὐδεμίαν! Ἁπλῶς, ἐλλείψει ἐπιχειρημάτων καί λόγῳ ὑπερτροφικοῦ ἐγωϊσμοῦ, πού δέν σᾶς ἀφήνει νά ἰδῇτε τήν πλάνην σας, σκιαμαχεῖτε καί ἀερολογεῖτε. Τέλος, τέλος!

Εξαιρετικό: ο Δρ. Ιω. Μάζης αποδομεί το φαινόμενο της Mετανάστευσης.


 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ -- Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Την Α’ Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβό της. Η Ορθοδοξία γιορτάζει τη Νίκη της. Ζώντες και Τεθνεώτες, θριαμβεύουσα και Στρατευομένη Εκκλησία, όλο το Σώμα του Χριστού, πνευματικά εορτάζει. Η Νίκη αυτή περιγράφεται στο «Συνοδικό της Ορθοδοξίας», που διαβάζεται κατά την Λιτανεία των Αγίων Εικόνων. Εκεί φαίνεται, ποια είναι η Ορθοδοξία. Δεν πρόκειται για μια Ιδεολογία, για κάποιο «Κοινωνικό Σύστημα» ή Φιλοσοφία, για κάποια εγκόσμια Πολιτική, που επεκράτησε και θριαμβολογεί για τη συντριβή των αντιπάλων της. Όχι! Η Ορθοδοξία είναι ο νέος τρόπος ζωής και υπάρξεως, η ΧΡΙΣΤΟΖΩΗ, που εισήχθη στην ιστορία με τη Σάρκωση του Αιώνιου Λόγου του Θεού.

ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ~ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΛΕΙΣΤΩΝ


 

Τη ΙΗ΄ (18η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΥΜΕΝΙΟΥ Επισκόπου Γορτύνης του θαυματουργού.

Ευμένιος ο αοίδιμος πατήρ ημών εκ νεαράς ηλικίας υπέβαλεν εαυτόν εις πολλάς σκληραγωγίας και ασκήσεις και πολλήν επιμέλειαν μεταχειρισθείς, απέκτησεν ακραν ταπείνωσιν· δια τούτο  και ηξιώθη να γίνη Επίσκοπος της κατά την νήσον Κρήτην Γορτύνης και εν ταυτώ ηξιώθη να λάβη θεόθεν και την των θαυμάτων χάριν και δύναμιν. Όθεν μίαν φοράν με ανημμένας λαμπάδας κατέκαυσεν ένα δράκοντα, όστις ώρμησε κατ’ αυτού· πορευθείς δε εις την Ρώμην, κατεφώτισεν αυτήν με τας θείας διδασκαλίας του ως λαμπρός φανός και με σημεία και θαύματα τους εκεί πιστούς εστερέωσεν. Από την Ρώμην δε αναχωρήσας μετέβη εις Θηβαϊδα, και χωρίς να θέλη παρευθύς διέλυσε την ξηρασίαν, ήτις επεκράτει εις εκείνα τα μέρη, δια της προσευχής του· εκεί λοιπόν ευρισκόμενος, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού. Οι δε εν τη Θηβαϊδι κατοικούντες απέστειλαν το άγιον αυτού λείψανον εις την ιδικήν του πατρίδα και την ποίμνην αυτού, ήτοι εις την Γορτύνην, το οποίον και ενεταφιάσθη εις ένα τόπον ονομαζόμενον Ράξος, ένθα ευρίσκεται έως του νυν και το σεπτόν λείψανον του θείου Κυρίλλου.  

Καθυστερημένη απάντηση πρός ευαίσθητον Θεματοφύλακα -- του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

https://kyprianoscy.blogspot.com/2021/09/blog-post_17.html

Εισαγωγικό σημείωμα (Κυπριανός Χριστοδουλίδης 17/9/2021)

Οφειλομένη, άν καί καθυστερημένη, απάντηση. Στήν περί συκοφαντίας καταγγελία, που μου καταλογίζει ο π. Βολουδάκης, δέν απαντώ μέ αδιαφορία. Καί συμπληρώνω, δέν είμαι υπεύθυνος τού πώς απομαγνητοφωνεί ο κάθε δημοσιογράφος αυτά που προφορικά (τηλεφωνικά) λέγω. Βλέπε λεπτομέρειες  https://kyprianoscy.blogspot.com/2021/09/blog-post_15.html

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ (Φεβρουάριος 2013)
Ο ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης αποκαθιστά την συκοφαντία

ΜΗΤΕΡΑ ΜΙΛΑ ΣΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΣΤΗ 19ΧΡΟΝΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ || 16/9/21


 

***********

 (ΔΧ: Pfizer: 20% οἱ παρενέργειες!!! Σέ πολλά σημεῖα.) 

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Pfizer: Τό ποσοστόν τῶν παρενεργειῶν εἶναι μικρόν, μόνον 20%!!! Τοὐτέστιν, ὅπως ἐπισημαίνουν οἱ γιατροί καί οἱ δημοσιογράφοι στό παρόν βίντεο, διαρρηγνύοντες δικαίως τά ἱμάτιά των, στούς 100 πού «ἐμβολιάζονται» οἱ 20 θά ἔχουν παρενέργειες και αὐτό θεωρεῖται «μικρόν» ποσοστόν!!! Μᾶς κοροϊδεύουν κατάμουτρα, σκεπτόμενοι προφανῶς ὅτι ἐφόσουμε «ἐκλέγουμε»(;;;) κόκκινους, γαλάζιους καί πράσινους Τσίπρες, ἄρα εἴμεθα ἠλίθιοι, ὁπότε, μαζί μέ τά χιλιάδες ἄλλα ψεύδη, θά χάψουμε καί αὐτό τό χοντράδι!

Προφητική φωνή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. (Αφιερωμένη σε όσους συγχέουν την Εκκλησία με την Ιεραρχία)

Ούτε εκ του υπουργείου ούτε εκ της Συνόδου αναμένομεν γενναίον τι  δια την Εκκλησίαν. Η τελευταία μάλιστα απεδείχθη ανίκανος όλως, αφ΄ ης ημέρας ιδρύθη εν Ελλάδι, να διαπράξη αγαθόν τι υπέρ της Εκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα και έβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα όλως τον αληθή αυτής προορισμόν και θεωρήσασα εαυτήν μέχρι τούδε απλούν εργαστήριον δεσποτάδων και  παπάδων, ους στρατολογούσα συνήθως εκ της κοινωνικής υποστάθμης, άνευ ελέγχου παιδείας και ηθικής, εξαποστέλλει αυτούς ουχί ως ποιμένας, αλλ΄ ως λύκους βαρείς, μη φειδομένους του ποιμνίου του Κυρίου. Παρά τοιούτου σωματείου επαναλαμβάνομεν και πάλιν, ότι ουδέν απολύτως αγαθόν  έχομεν να προσδοκώμεν. Πάσας τας ελπίδας ημών αναθέτομεν εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εκείνων, οίτινες ακμαίον έτι διασώζοντες αυτοί το θρησκευτικόν αίσθημα και κηδόμενοι της τιμής και αξιοπρεπείας της Εκκλησίας και της  θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του Έθνους ημών θέλουσι και δύνανται να συντελέσωσιν εις ανύψωσιν του εκκλησιαστικού γοήτρου και εις αναρρίπισιν του θρησκευτικού παρ΄ ημίν αισθήματος.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ  7-4-1888.

«Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα…» -- Φώτης Κόντογλου

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμά μας, την παράδοσή μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνη τίποτα που να θυμίζη σε ποιο μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοί ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχη τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.

------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Διαχρονικός ο Κόντογλου, πιο διαχρονικός δε μπορούσε να γίνει! Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στα φοβερά χρόνια της Οθωμανικής κατοχής, τότε που οι μισοί Έλληνες εκτουρκίστηκαν και ένα λείμμα τους κράτησε τις πατρογονικές παραδόσεις, τότε που κι αυτό το λείμμα κινδύνευε να αφανιστεί ο εθνομάρτυρας ξυπνούσε συνειδήσεις. Ίδρυε ναούς, σχολεία, επανέφερε ολόκληρες οικογένειες στη πίστη του Χριστού που για το φόβο της σφαγής, των ονειδισμών, της πρόσκαιρης γλύκας των γήινων είχαν αρνηθεί το ζωοδότη τους. Σήμερα, ένας άλλος ασκητής διέκρινε την εσωτερική πτώχευση του Έλληνα, και προσπάθησε να επαναφέρει εις εαυτόν αυτή τη φυλή που τιμήθηκε όσο καμιά άλλη από το Θεό Λόγο του Πατρός. Διαχρονικός ο λόγος του και πνευματικά αρτισμένος, για ακόμη λιγότερο λείμμα χριστοφόρο, το άλλο δυστυχώς ελεύθερα επέλεξε το λύμα.

Sophia & her three daughters: Faith, Hope, and Love

These Saints were from Italy and contested for the Faith about the year 126, during the reign of the Emperor Hadrian. Faith was twelve years old, Hope, ten, and Love, nine; each was tormented and then beheaded, from the eldest to the youngest. Their mother Sophia mourned at their grave for three days, where she also fell asleep in peace; because of her courageous endurance in the face of her daughters' sufferings, she is also counted a martyr. The name Sophia means "wisdom" in Greek; as for her daughters' names, Faith, Hope, and Love (Charity), they are Pistis, Elpis, and Agape in Greek, and Vera, Nadezhda, and Lyubov in Russian.