τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
Ἡ περίοδος πού διερχόμεθα ὡς προετοιμασία γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἔχει, ἐκτός τῶν ἄλλων γιά ἐμᾶς τούς κληρικούς, καί περισσότερη πνευματική ἐργασία (ἐννοῶ κυρίως τήν ἐξομολόγησι καί καθοδήγησι, ἐπίσκεψι ἀρρώστων κλπ.) εἰς τρόπον ὥστε νά μήν μένη χρόνος γιά ἐνημέρωσι καί ἀπάντησι σέ διάφορα κείμενα πού δημοσιεύονται στό διαδίκτυο καί ἀλλοῦ.
Ἐπειδή ὅμως, μοῦ ἀπεστάλη ἕνα ἀντίγραφο κειμένου, τό ὁποῖο θέτει ὡς ἀπαραίτητο προϋπόθεσι γιά νά ἀποτειχισθῆ κάποιος τό νά ἔχει προηγουμένως πάρει τήν εὐλογία τοῦ γέροντός του καί πνευματικοῦ του πατρός, ἐθεώρησα ἀναγκαῖο νά γράψω κάποιες σκέψεις χάριν τῆς ἀληθείας, ὥστε νά ἀντιληφθῆ ὁ κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης τό εὐόλισθο καί ἀντιπατερικό αὐτῆς τῆς θεωρίας καί τό ὅτι ἀποτελεῖ μία ἁπλή δικαιολογία προκειμένου νά μήν πράξωμε ἐν καιρῷ αἱρέσεως ὅσα ἐθέσπισαν ἡ ἁγ. Γραφή καί οἱ ἅγ. Πατέρες.
