Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΜΑΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Εἶναι τό σαράκι τοῦ σύγχρονου κόσμου. Ταλαιπωρεῖ μικρούς και μεγάλους. Τρυπώνει στήν καρδιά τοῦ ὑπερήλικα γέροντα, πού ταράσσεται μέ τήν κάθε μικροαδιαθεσία, ἀλλά καί τοῦ μικροῦ μαθητῆ, πού ἀναστατώνεται ἀπό τίς ἀλλαγές τῶν σχολικῶν προγραμμάτων, τοῦ φοιτητῆ, πού πιέζεται ἀπό την ἐντατική μελέτη, καί τοῦ νεαροῦ ἐπιστήμονα, πού μελαγχολεῖ με τόν περιορισμό τῶν προοπτικῶν να βρεῖ μιά θέση, γιά τήν ὁποία τόσα χρόνια μόχθησε. Κατατρύχει τον «πετυχημένο» ἐπιχειρηματία, πού τρέχει καί δέν φθάνει νά διεκπεραιώσει τίς πολλές ὑποθέσεις, να προλάβει τίς ἀλλαγές τοῦ χρηματιστηρίου, γιά νά ἐπενδύσει συμφερώτερα τά κεφάλαιά του, ἀλλά και τόν φτωχό μεροκαματιάρη καί τον ταλαίπωρο ἄνεργο, πού ἀντιμετωπίζουν σοβαρό τό πρόβλημα τοῦ ἐπιούσιου, τῆς στέγης καί τόσα ἄλλα. Ἐπίσημοι καί ἀφανεῖς, μορφωμένοι καί ἀγράμματοι, φτωχοί και πλούσιοι, εἴμαστε ὅλοι ἐκτεθειμένοι στήν ἀγωνιώδη μέριμνα, στό ἄγχος, πού σωστά χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ ἀσθένεια τοῦ αἰώνα μας.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

1. Είναι «αντάρτες»

1. Εκθέσαμε πιο πάνω τα κριτήρια, με βάση τα οποία μπορεί να κρίνει κάποιος, ποια από τις δύο μερίδες, που διασπάστηκαν οι πιστοί το 1924, είναι η Εκκλησία του Χριστού. Επειδή όμως κάθε μια από τις δύο αυτές μερίδες εκτόξευσε εναντίον της άλλης ορισμένες κατηγορίες, ή πρόβαλε ορισμένα επιχειρήματα και διατύπωσε ορισμένους ισχυρισμούς αναφορικά με το σχίσμα που προκλήθηκε, νομίζουμε χρήσιμο να εκθέσουμε μερικά απ’ τα στοιχεία αυτά, με σύντομο σχολιασμό.

2. Μια πρώτη κατηγορία, που συνήθως διατυπώνουν οι Νεοημερολογίτες σε βάρος των πιστών που έμειναν πιστοί στο Παληό Ημερολόγιο, είναι ότι είναι αντάρτες! Την κατηγορία τους αυτή την θεμελιώνουν στα εξής επιχειρήματα:

---------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Απόφαση όχι απλής συνόδου Κολυμπαρίστικης προέλευσης και έμπνευσης, αλλά πανορθοδόξου εν πνεύματι Αγίω συνόδου θα είναι καθ΄ όλα έγκυρη. Μυστήρια υπάρχουν και θα υπάρχουν και στη νεοημερολογήτικη Εκκλησία, η αληθινή και καθαρή Εκκλησία είναι όμως στην Εκκλησία όσων έμειναν στη παράδοσή της κι ο νοών νοείτω. Άλλωστε παρατηρούμε, βλέπουμε πού οδηγεί η όλη κατάσταση μετά τη καινοτομία του 1924 κι εντεύθεν. Ότι συμβαίνει στα επί μέρους αυτό συμβαίνει και επί του όλου, είναι ένας ομόκεντρος κύκλος, ολοένα μεγαλώνει και δείχνει το μέγεθος του αποτελέσματος.. Από τα μικρά ανοίγματα μπαίνει ο εχθρός. Για αυτό δόθηκε εντολή, μικρή αλλά συμβολική, όταν χτιζόταν ο Ναός του Σολομώντα, να τοποθετηθούν πλέγματα στα παράθυρα, ώστε να μην εισχωρούν και να μη μολύνουν ούτε.. μύγες το ιερό! Αντίθετα παρατηρούμε ότι μέσα στην Εκκλησία όπως και εντός μας αφήνουμε μικρές οπές, ελάχιστα ανοίγματα απ΄ τα οποία μπαίνει ο εχθρός.. Αυτά τα ανοίγματα συνεχώς κάνουν οι καινοτόμοι, και φτάσαμε στον οικουμενισμό, οικοδομούν είτε ηθελημένα είτε αθέλητα το.. αντίχριστο πνεύμα ακόμη και εντός της Εκκλησίας!

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν Τόπω Αγίω!


 

Κοινωνικός Μηδενισμός -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο κλοιός της πανδημίας, σφίγγει ως δια μαγείας ενόψει της ελεύσεως του Αγίου Πάσχα, καίτοι εφαρμόστηκαν τουλάχιστον τους τρεις πρώτους μήνες, δρακόντεια μέτρα εγκλεισμού και ελέγχου της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών, πλην των πολυπληθών πορειών υπέρ του ενός Ισοβίτου ή άλλης υφής ζητήματα, περί του ασύλου του Πανεπιστημίου κτ.

Εν άλλος λόγοις δηλαδή, βιώσαμε την λογική του παραλόγου, την πρόδηλη Συνταγματική αποψίλωση του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων, ήτοι αφενός της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας των πολιτών και εξ ετέρου την απαγόρευση της θρησκευτικής τους ελευθερίας.

Τη ΙΓ΄ (13η) Απριλίου μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΑΡΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.

Μαρτίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Ρώμης μακάριος Επίσκοπος, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κώνσταντος Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη χμα΄ - χξη΄ (641- 668), όστις εφονεύθη εις τας εν Σικελία Συρακούσας, εντός του λουτρού του λεγομένου Δάφνη, δεχθείς τραύμα εις την κεφαλήν δια τινος κάδου, υπό του Ανδρέου Τρωϊλου. Ούτος λοιπόν ο θεσπέσιος Μαρτίνος, δια την Ορθόδοξον Πίστιν ωδηγήθη βιαίως από της Ρώμης εις την Κωνσταντινούπολιν, μετ’ άλλων δυτικών Επισκόπων, κατά προσταγήν του βασιλέως και πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας υπέμεινε μετ’ εκείνων καθ’ οδόν ο μακάριος, έως ότου φθάσωσιν εις Κωνσταντινούπολιν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ μεταναστευτικὴ τραγωδία τῆς Εὐρώπης!


Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ κ. Σερένα Νομικοῦ δημοσίευσε ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο γιὰ τὴν κατάσταση στὴ Σουηδία, λόγῳ τοῦ μεταναστευτικοῦ, ἡ ὁποία ἀντικατοπτρίζει τὴν τραγῳδία τῆς εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου. Διαβάστε ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα: «Οἱ συνθῆκες στὴ Σουηδία ἔχουν ἐπιδεινωθεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ μετὰ τὸ ξέσπασμα τῆς πανδημίας.

Ο νοών νοείτω....

… Ας έλθουμε όμως και σ΄εκείνους τους γέροντες, που έχουν το χάρισμα του πνευματικού. Υπάρχουν παλαιοημερολογίτες πνευματικοί, που εξομολογούν πιστούς νεοημερολογίτας χωρίς να τους θεωρούν αιρετικούς και να τους υποχρεώνουν να αποτειχισθούν. Και για να μη δημιουργήσουμε προστριβές στις συμπαθέστατες τάξεις των παλαιοημερολογιτών, αναφερόμεθα σε δύο κεκοιμημένους πνευματικούς, τον π. Νεόφυτο Καλοφούντη και τον π. Νήφωνα Αστυφίδη, οι οποίοι κάτω από το πετραχήλι τους ανέπαυσαν πολλές ψυχές νεοημερολογιτών. Ο π. Νεόφυτος μάλιστα κατά τα πρώτα έτη του σχίσματος ακολουθούσε αυστηρή τακτική έναντι των νεοημερολογιτών και δεν τους εδέχετο στην εξομολόγησι, μέχρις ότου τον επετίμησε ο ίδιος ο Κύριος λέγων· «Γιατί διώχνεις τα παιδιά μου;». 

(Περιοδικό «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» αριθμός τεύχους 391).