Η Αίρεσις

Κάθε Αίρεσις είναι βλασφημία εναντίον του αγίου Πνεύματος.
Η Αίρεσις δεν βλασφημεί μόνον το δόγμα περί του αγίου Πνεύματος ή την ενέργειάν του, αλλά βλασφημεί το άγιον Πνεύμα εις την ολότητά του.
Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ο άγ. Φλαβιανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πού εσφράγισε την ομολογία δια την αληθινήν πίστιν με το αίμα του, προσφέρει την Απόφασιν της τοπικής συνόδου της Κων/λεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς, με τα ακόλουθα λόγια:

«Ό Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης έξ' όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του εφανερώθη σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξίαν του Απολλιναρίου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τας βλασφημίας των, ανυποχωρήτως, ο οποίος επιπροσθέτως ουδέ την ιδικήν μας συμβουλήν εσεβάσθη και διδασκαλίαν και δεν κατεδέχθη να συμμορφωθή με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών δια την ολοκληρωτικήν απώλειά του ωρίσαμεν δια του Κυρίου, του υπ' αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος από κάθε ιερατικόν τάγμα και από την κοινωνίαν μαζί μας, και από την δια-κυβέρνησιν μοναστηρίου και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι μετά απ’ αυτά θα τον συναντήσουν ή θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί εις το επιτίμιον της ακοινωνησίας διότι δεν απεμακρύνθησαν από την συναναστροφήν του».

Αυτή η απόφασης είναι εν παράδειγμα από την γενικήν άποψιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας όσον άφορα τους αιρετικούς. Η απόφασις αυτή έγινε δεκτή απ’ όλην την Εκκλησίαν και εκυρώθη από την οικουμενικήν σύνοδον της Χαλκηδόνος. Η αίρεσις του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωσί του όπως ομολογεί η Εκκλησία.

Αγίου  Ιγνατίου (Μπριαντσιανίνωφ)

Oi Άγιοι της Εκκλησίας μας και η τυρρανία του Πάπα.

Πρεσβύτερου Ἀθανασίου Μηνᾶ

Τώρα ποὺ τελείωσε τὸ συνέδριο στὴν Κύπρο, γιὰ τὸ δῆθεν πρωτεῖο τοῦ Ποντίφηκος τῆς Ῥώμης, μπορεῖ κάποιος, στὸν ἀπόηχο, νὰ ἀσκήσει καλόπιστη κριτικὴ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις καὶ τὰ σχόλια τῶν συνέδρων, ἐνάντια σὲ ἐκείνους ποὺ διαφώνησαν καὶ διαφωνοῦν ἕως τέλους, μὲ αὐτὲς τὶς ἄτακτες τακτικές τους. Καὶ τοῦτο, διότι ἡ δισχιλιετὴς Ὀρθόδοξος Παράδοσις μᾶς διδάσκει ὅτι τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τοῦ Πάπα, ἀποτελοῦν Κλῆρος καὶ Λαὸς μὲ Κεφαλὴ τὸν Χριστόν.

Τα παιδιά της νέας γενεάς πείθονται το ένα μετά το άλλο, ότι ο πατριωτισμός είναι διαστροφή, η απότισις τιμής εις τους ήρωας του έθνους προγονοληψία και ο πολιτισμός ένας χρεωκοπημένος τρόπος ζωής.

St. Panteleimon

His parents were Eustorgius, a pagan, and Saint Eubula. They named him Pantaleon, which means in all things like a lion, but when he converted to Christianity, he changed his name to Panteleimon, which means all-merciful. He learned about Christianity from the priest who later baptized him, Saint Hermolaus. Hermolaus was living with two other priests, Hermippus and Hermocrates; the three were "survivors of the massacre of 20,000 Christians in 303.

Ο Άγιος Παντελεήμων

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια. Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο  που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.