ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΗΘΗΝ --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Καθώς προβάλλει η άνοιξη και η ατμόσφαιρα φωτίζεται κι αρωματίζεται από το ξύπνημα της φύσης, ένας άλλος αέρας, ένα αίσθημα ζωής και αισιοδοξίας αγγίζει του Έλληνα την καρδιά. Διότι ο πρώτος μήνας της άνοιξης, ο Μάρτης, είναι ταυτισμένος με την εθνική μας παλιγγενεσία, την ανάσταση του Γένους από την μακροχρόνια σκλαβιά. Έτσι, στις 25 Μαρτίου στην χαρά που μηνά για όλο τον κόσμο ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου προστίθεται για τους Έλληνες η χαρά για του Γένους την ανάσταση. Λιτά αλλά και δυναμικά απαθανατίζει την διπλή χαρά ο αείμνηστος συνάδελφος Γ. Γρατσέας στον ποιητικό χαιρετισμό:                          

Χαῖρε, Μαρία Δέσποινα,                                                                     
χαῖρε, ἁγνή Παρθένα,                                                                         
χαῖρε καί σύ ἀθάνατο,                                                                         
τρανό Εἰκοσιένα».
                                                                                                       
Αυτή η διπλή χαρά πάλλει στα στήθη των Ελλήνων κάθε χρόνο τον καιρό αυτό· εκδηλώνεται και ενισχύεται με τις διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις στις πόλεις και στα χωριά της χώρας μας αλλά και στο εξωτερικό, όπου ζουν Έλληνες. Έτυχε κατά το παρελθόν να βρίσκομαι στο εξωτερικό τέτοιες μέρες και πραγματικά συγκλονίσθηκα από την συγκίνηση και τον ενθουσιασμό των αποδήμων Ελλήνων. Ανεξίτηλη κρατώ στην καρδιά μου την εικόνα της κεντρικής πλατείας της Μελβούρνης στολισμένης με τα πορτραίτα των αγωνιστών του 1821.

Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου Βελεστινλή


Γιορτή Κατηχητικού Σχολείου Ι Ν Παναγίας Προυσιωτίσσης για την 25η Μαρτίου 1821


π. Γεώργιος Μεταλληνός -- Ο Παράδεισος και η κόλαση κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016

Αντίπα, επισκόπου Περγάμου, οσίων Φαρμουθίου και Τρυφαίνης.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Ἀντίπας ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διομιτιανοῦ (81 – 96 μ.Χ.). Ἦταν σύγχρονος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ὅταν ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἦταν ἐξόριστος στὴν Πάτμο. Στὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Ἀντίπας ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη πιστὸς ἱερέας καὶ μάρτυρας.
Ὡς ἀρχιερέας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ποίμανε τὸ λογικό του ποίμνιο μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ ἀρετή. Ὄντας Ἐπίσκοπος Περγάμου καί ἐνῷ ἦταν πολὺ γέρος, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ὅταν οἱ δαίμονες παρουσιάσθηκαν σὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπαν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ κατοικοῦν στὸν τόπο ἐκεῖνο ἐξαιτίας τοῦ Ἀντίπα.

Ιερά Λαύρα Σάββα του Ηγιασμένου --- «Φωνή βοώσα εκ της Ερήμου»

Επιθυμούμεν δια του παρόντος να εκφράσωμεν τον βαθύτατον πόνον, την θλίψιν και την αγωνία μας δι΄ όσα εσχάτως συμβαίνουν εις βάρος της αμολύντου φιλτάτης Ορθοδοξίας από τα όργανα της παναιρέσεως του Αντίχριστου Οικουμενισμού.                                                                                                     
Αναγκαζόμεθα να λύσωμεν την ερημητικήν σιωπήν και υψώνομεν την ταπεινήν μας φωνήν με όλους τους εναπομείναντας αγωνιζομένους Ορθοδόξους ιεράρχας, ιερείς, μοναχούς, μοναχάς και λαϊκούς αδελφούς: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η Χάρις του Θεού μάς αξίωσε να έχωμεν προστάτας και οδηγούς εις τον μοναχικόν μας βίον τον εκ βρέφους Ηγιασμένον Όσιον Σάββαν και τον Άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν, πρωτοστάτας εις τον αγώνα κατά των Μονοφυσιτών και Εικονομάχων. Τα όσα διαδραματίζονται με υποκινητάς δυστυχώς «Ορθοδόξους» Πατριάρχας και Αρχιερείς είναι προ πολλού έξω από τα όρια της ανοχής και υπομονής μας. Η Ορθοδοξία μας εμπαίζεται, καταπατείται και διαστρέφεται εκ των έσω, και δυστυχώς οι περισσότεροι σιωπούν.                                                                                                                          
Οι προαναφερθέντες Άγιοι Πατέρες μας, των οποίων βιώνουμε καθημερινώς την χαριτόβρυτον παρουσίαν, μας καλούν τώρα παρά ποτέ να βαδίσουμε ακλινώς και ανδρείως «επί τα ίχνη αυτών», άγρυπνοι φρουροί της πίστεως εις την επί 1500 και πλέον έτη Θεόκτιστον ταύτην έπαλξιν της Ορθοδοξίας. Η Ιερά και Σεβασμία Λαύρα του Αγίου Σάββα καυχάται εν Κυρίω, διότι αποτελεί λίκνον του Μοναχισμού και είναι μητέρα και τροφός πλήθους Οσιομαρτύρων, Ομολογητών και Ιεραρχών ανά τους αιώνας. Όλοι οι Άγιοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι, οι καλώς τον αγώνα τελέσαντες και την πίστιν τηρήσαντες, δεν υπήρξαν, όπως βλασφήμως εγράφη, «ατυχή θύματα του αρχιεκάκου όφεως!», αλλά πλήρεις Πνεύματος Αγίου, ζώντες και μετά θάνατον, όπως το διαλαλεί σιωπηλά το άφθορον σκήνωμα του Αγίου Σάββα. Από αυτούς εμάθαμεν ότι τον αιρετικόν Πάπαν και τους λοιπούς δυσσεβείς και αμετανοήτους αιρετικούς ούτε τους λιβανίζομεν, ούτε τους πολυχρονίζομεν, ούτε τους τιμώμεν, τουναντίον βδελυττόμεθα και καταδικάζομεν τας φρενοβλαβείς αυτών δοξασίας. Θα αρκούσε και μόνον η επίσκεψις εις τους Αγίους Τόπους της Παλαιστίνης, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, οι υπέρμαχοι της ψευδενώσεως μετά των Λατίνων και του αδιακρίτου αγαπητισμού, το ύπουλον, δόλιον και αδιάλλακτον του πλήθους των Ουνιτών και λοιπών κατ΄ όνομα Χριστιανών, με τους οποίους, όπως υποστηρίζουν, είμεθα ένα και το αυτό.                                                                                 
Αδελφοί «ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. α: 7). Ο καιρός μάς καλεί εις μετάνοιαν και πεπαρρησιασμένην ομολογίαν πίστεως.                                                                       
Κανείς ας μη φανή λιποτάκτης και προδότης. Γίνωμεν πιστοί και παραμείνωμεν Ορθόδοξοι άχρι θανάτου, ίνα λάβωμεν τον στέφανον της ζωής, «ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις εν αληθεία αγαπώσιν Αυτόν». Ευλογημένη και Αγία Μ. Τεσσαρακοστή.                                                                        

Μετά θερμών αγωνιστικών χαιρετισμών και εγκαρδίων εν Κυρίω ευχών

Αρχιμ. Ευδόκιμος,
Πνευματικός της Ιεράς Λαύρας Σάββα του Ηγιασμένου και άπαντες οι Σαββαϊται Πατέρες. 

Η σημασία του Δόγματος στους διαλόγους με τους ετεροδόξους για την εν Χριστώ ενότητα -- Του Καθηγητού κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη

 «Πρὶν προχωρήσουμε στὴν πραγμάτευση τοῦ θέματός μας κρίνουμε σκόπιμο νὰ δώσουμε κάποιες ἐννοιολογικὲς διευκρινίσεις. Λέγοντας δόγματα τῆς πίστεως ἐννοοῦμε ἐκεῖνες τὶς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, ποὺ ἀμφισβητήθηκαν καίρια στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ διατυπώθηκαν μὲ κάθε σαφήνεια κατεξοχὴν ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἢ ἀπὸ Συνόδους, οἱ ὁποῖες ἔγιναν ἀποδεκτὲς καὶ βιοῦνται στὸ ἑξῆς ἀναμφισβητήτως ἀπὸ τὴ δογματικὴ συνείδηση(1) τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Τέτοιες Σύνοδοι εἶναι λ.χ. ἡ λεγόμενη Η΄ Οἰκουμενική, ἐπὶ Μ. Φωτίου τὸν Θ΄ αἰώνα, ποὺ καταδίκασε τὸ Filioque, ἀλλὰ καὶ οἱ Σύνοδοι ποὺ δικαίωσαν τὴ δογματικὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ γιὰ τὸ χαρακτήρα τοῦ θείου Φωτὸς καὶ τῆς θεοποιοῦ Χάριτος. Τὰ δόγματα τῆς πίστεως θεμελιώνονται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ στὴν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψη, καὶ χαρακτηρίζονται τόσο γιὰ τὴν αἰωνίως ἀδιαμφισβήτητη  ὀρθότητά τους ὅσο καὶ γιὰ τὴ διαχρονικὴ ἐπικαιρότητά τους. Ἐξαιτίας τοῦ ἀλάθητου χαρακτήρα τους, τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, δὲ μποροῦν νὰ τροποποιηθοῦν ἀπὸ κανένα θεσμικὸ φορέα, οὔτε πολὺ περισσότερο ἀπὸ κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο, ὅσο σημαντικὸ καὶ ἂν εἶναι αὐτό. Ἂν κάποιος «δόγμα ἔχει διεστραμμένον, κἂν ἄγγελος ἦ, μὴ πείθου»(2), συνιστᾶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Οὔτε σὲ ἄγγελο τοῦ Θεοῦ δηλαδὴ θὰ πρέπει νὰ ὑπακούει κανείς, ὅταν αὐτὸς διδάσκει διεστραμμένη πίστη. Ἀντίθετα, ὁ πιστὸς ὀφείλει νὰ προσέχει στοὺς λόγους ἐκείνου, ποὺ ὀρθοτομεῖ τὴν ἀλήθεια, ἀκόμη καὶ ὅταν συμβαίνει αὐτὸς νὰ ἔχει ἀνακόλουθη ὡς πρὸς τοὺς λόγους του ζωή. «Εἰ δὲ ὀρθὰ διδάσκει», σημειώνει ὁ ἴδιος Ἅγιος, «μὴ τῷ βίῳ πρόσεχε, ἀλλὰ τοῖς ρήμασι»(3) Τὰ δόγματα τῆς πίστεως εἶναι ἀπολύτως καθοριστικὰ γιὰ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν.

ΤΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! -- Ο Ελληνισμός, η Ορθοδοξία και ο πολιτισμός μας για πάντα θα μας καθοδηγούν

Στην εποχή της πολύπλευρης κρίσης, η ελληνορθόδοξη παιδεία, ο διαχρονικός ελληνικός πολιτισμός και η συνειδητοποίηση της εθνικής μας ταυτότητας είναι τα στηρίγματά μας. Για να βγούμε από το τέλμα και για να ξεπεράσουμε τη διάχυτη απαισιοδοξία, πρέπει να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και να καταλάβουμε πού πηγαίνουμε χωρίς αλαζονεία αλλά και χωρίς ηττοπάθεια.

Η ιδεολογία του συριζαϊσμού δεν έχει ελληνικά θεμέλια. Η κυβερνώσα Αριστερά δεν πιστεύει στην ορθόδοξη παράδοση ούτε στην Ιστορία μας. Αρνείται τη συνέχεια του Ελληνισμού, φέρνει απίθανους ξένους για να διευθύνουν τα φεστιβάλ μας, μετατρέπει τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία σε χώρο καλλιέργειας ουτοπικών διεθνισμών. Τα πρόσωπα, τα οποία έχουν οριστεί σε θέσεις ευθύνης, δεν συνειδητοποιούν τον πολύτιμο θησαυρό που έχουν στα χέρια τους. Δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εκτιμήσουν τις ρίζες μας, οι οποίες καθοδηγούν και το μέλλον μας.

Σταυρώσιμον και Αναστάσιμον Πάσχα διαλεκτική ζωής και θανάτου π. Γ. Μεταλληνού

1. Το ερώτημα που αναδύεται την Μεγάλη Παρασκευή, εἶναι: Γιατὶ ἔπαθε ὁ Θεάνθρωπος καὶ ἔφθασε μέχρι θανάτου, «θανάτου δὲ Σταυροῦ» —δηλαδὴ σταυρικοῦ— ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «…Τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅς διὰ Πνεύ ματος Ἁγίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι». (Ἑβρ. 9,14). Τίποτε τὸ ἀκάθαρτο πνευ ματικὰ δὲν μπορεῖ νὰ πλησιάσει τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ». Ἐν ταῖς λαπρότησι τῶν Ἁγίων Σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος;… Καθάρισον, Κύριε, τὸν ρύπον τῆς ψυχῆς μου καὶ σῶσόν με ὡς φιλάνθρωπος», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Δὲν ὑπάρχει, ἐξ ἄλλου, κανεὶς καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτία, «ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς» (Ἰώβ 14, 45). Αὐτὴ εἶναι ἡ συνείδηση ὅλων τῶν Ἁγίων μας. Ὅλη ἡ ἁγιότητά μας δὲν εἶναι παρὰ «ράκος ἀποκαθημένης» (Ἡσ. 64, 6) ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὅλη ἡ ἀρετή μας δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαλείψει οὔτε μία ἁμαρτία μας. Τὸ ἐρώτημα —ἀδυσώπητο, ὁπωσδήποτε— εἶναι: Τί μᾶς σώζει; Τί μᾶς καθαρίζει; Τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀπαντᾶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ λος. Οἱ προχριστιανικὲς θυσίες (Ἰουδαίων καὶ Ἐθνικῶν) ὡς «τύπος» καὶ «σκιά» «τῶν μελλόντων ἀγαθῶν», προετοίμαζαν γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς μόνης ἀληθινῆς λυτρωτικῆς θυσίας». Ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίας» (Ἑβρ. 10, 4). Εἶχε μὲν καὶ τὸ αἷμα τῶν ζώων μιὰ σχετικὴ καθαρτικὴ δύναμη, γι᾽ αὐτὸ καὶ «ἡγίαζε πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα». Τὴν δύναμη βέβαια αὐτὴ δὲν τὴν εἶχε ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Από πότε Μακαριώτατε ο αιρεσιάρχης «Πάπας» έγινε «ποιμένας και διάκονος της αγάπης και της αλήθειας»;

…Συνεχίζοντας την προσφώνησή Του ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος ο Β΄προς τον «Πάπα» αναφέρει: «Ως ποιμένες της αγάπης και της αλήθειας, ας προσευχηθούμε διαπύρως…». Ερωτώμεν και πάλιν: Από πότε Μακαριώτατε ο αιρεσιάρχης «Πάπας» έγινε «ποιμένας και διάκονος της αγάπης και της αλήθειας»; Πώς μπορεί να είναι φορέας αληθείας, καθ’ όν χρόνον είναι ταυτόχρονα φορέας μιας σωρείας αιρέσεων και πλανών; Και πώς μπορεί να είναι φορέας αγάπης, καθ’ όσον έπαυσε πλέον να είναι φορέας της αληθείας; Διότι είναι αδύνατον να έχει κανείς την αγάπη ως άκτιστη ενέργεια του αγίου Πνεύματος, εάν δεν έχει ταυτόχρονα και την αλήθεια. Αφού λοιπόν κατά την άποψη Υμών ο «Πάπας» είναι φορέας της αγάπης και της αλήθειας και αφού δε βρίσκετε σ’ αυτόν καμία πλάνη, αλλά μόνον αγάπη και αλήθεια, τότε τι εμπόδισε Υμάς να προχωρήσετε στην μυστηριακή διακοινωνία μ’ αυτόν; Επίσης προτρέπει τον Πάπα: «ας προσευχηθούμε διαπύρως…». Οι άγιοι Πατέρες ουδέποτε διενοήθησαν να ζητήσουν τις προσευχές των αιρετικών, τους οποίους ως λύκους βαρείς απέκοπταν από την Εκκλησία και συνοδικώς αναθεμάτιζαν.

Η δεύτερη πολιορκία και η έξοδος του Μεσολογγίου

Αμέσως άρχισε την πολιορκία της πόλεως, η οποία μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: α) 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και β) 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις 11 Απριλίου 1826. Χωρίς σημαντική βοήθεια από τους υπόλοιπους Έλληνες, λόγω του εμφυλίου πολέμου, και έχοντας να αντιμετωπίσουν υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, οι 12.000 ψυχές του Μεσολογγίου αντιστάθηκαν καρτερικά επί ένα χρόνο. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμελής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό.

ΔΗΜ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=12203