Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

δ΄. Τό ὅτι θά μνημονεύωμε «ἄχρι καιροῦ» μέ τελευταῖο ὅριο τό «κοινό ποτήριο».

Αὐτό τό ἐπιχείρημα φαίνεται ἐξωτερικά ὅτι δέν ἀναιρεῖ τόν 15ον ἱερό Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, διότι τό «ἄχρι καιροῦ» δηλώνει ὅτι κάποτε θά ἐπέλθη ὁ

καιρός τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως. Τό «ἄχρι καιροῦ», ὅμως, ἄν τό μεταφέρωμε στήν πρακτική τῶν Πατέρων, θα τό μεταφράζαμε μόνο καί μόνο ὡς ἐκκλησιαστική Οἰκονομία. Ἀλλ’ ὅμως ἡ ἐκκλησιαστική οἰκονομία, ἐλάχιστες φορές χρησιμοποιήθηκε (ὅταν ἐπρόκειτο περί αἱρέσεως) καί αὐτές τίς φορές γιά ἐλάχιστο χρόνο, καί κυρίως ὅταν ὑπῆρχε ἀμφιβολία ἤ ἐλπίδα μετανοίας τῶν αἱρετικῶν. Ὡς ἐκ τούτου στήν πρᾶξι σήμερα τό «ἄχρι καιροῦ» μεταφράζεται «εἰς αἰῶνα αἰῶνος».

Διότι, ὅταν χρειάζεται κάποιος νά δώση τήν ὁμολογία του καί νά ὑποστῆ τίς συνέπειές της, καί αὐτό συνεχῶς το ἀναβάλλει καί δέν τό πράττει, εἶναι φυσικό νά μήν τό πράξη ποτέ. Ὁπότε τό «ἄχρι καιροῦ» καταντᾶ μία δικαιολογία, ὅπως κάποιες πρόχειρες δικαιολογίες περί ἀσθενείας, νοσηλείας πού καταθέτωμε εἰς τό δικαστήριο προκειμένου να ζητήσωμε ἀναβολή διά κάποια δίκη. Τό δέ «κοινό ποτήριο» εἶναι πάλι ὅριο τό ὁποῖον αὐθαιρέτως ἐθέσαμε ἐμεῖς, ἐνῶ οὔτε ὁ ὑπό ἐξέτασιν ἱερός Κανών, οὔτε κάποιος ἄλλος πού ἀναφέρεται στήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς ἀναφέρει κάτι τέτοιο. Ὅλοι οἱ ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται στήν ἐξέτασι τοῦ φρονήματος τῶν αἱρετικῶν, προκειμένου νά ἔχωμε μέ αὐτούς ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία.

Συνεχίζεται.

Η Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος που απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήϊνο. 
Αλλά αφού αποτινάξη από επάνω του και μισήση κάθε επαφή και κάθε φροντίδα για όλα αυτά, επί πλέον δε και πριν απʼ όλα αφού μισήση και την ίδια την σάρκα του, ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος, ατενίζοντας πάντοτε στον ουρανό και αναμένοντας την εξ ύψους βοήθεια, καθώς το είπε ένας Άγιος : «Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου» (Ψαλμ. Ξβʼ 9). Και καθώς το είπε πάλι ο αείμνηστος εκείνος Προφήτης: «Εγώ δε ουκ εκοπίασα κατακολουθών σοι και ημέραν ή ανάπαυσιν ανθρώπου ουκ επεθύμησα, Κύριε» (Ιερεμ. Ιζʼ 16). 
2. Είναι μεγάλη εντροπή, αφού εγκατελείψαμε όλα τα προηγούμενα, μετά την κλήσι που μας έκανε ο Κύριος και όχι κανείς άνθρωπος, να φροντίζωμε για κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορεί να μας φανή χρήσιμο την ώρα της μεγάλης μας ανάγκης, δηλαδή του θανάτου μας. 
Αυτό ενοούσε ο Κύριος, όταν ωμίλησε για τον άνθρωπο που «εστράφη εις τα οπίσω και δεν είναι εύθετος εις την βασιλείαν των ουρανών» (Λουκ. Θ΄62). 

Ευχές!

Είθε αυτό το Δεκαπενταύγουστο, όπως κάθε χρόνο, να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αναφοράς  της ψυχής μας στο παμφίλτατο και στοργικό πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου μας! 

Καλή Παναγιά! 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

Του Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου : «Ο Οικ. Πατριάρχης θέλει να είναι ο χωροφύλακας της Ορθοδοξίας»

Η καθαίρεση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων από τόν Πατριαρχικό του Θρόνο εκκλησιολογικά πάσχει!

Ένας Ιεράρχης, ο οιοσδήποτε Επίσκοπος της πιο μικρής εκκλησιαστικής Κοινότητος, εφ΄όσον έχει κανονική εκλογή, δεν στερείται και δεν εκπίπτει του Θρόνου του παρά μόνον έπειτα από δικαστικές διεργασίες. Δηλ. απαγγέλλεται κατηγορία, διενεργούνται ανακρίσεις, απολογείται, δικάζεται και καταδικάζεται από δωδεκαμελή τουλάχιστον Σύνοδο Ιεραρχών. Κατά της Πρωτοδίκου καταδικαστικής Αποφάσεως έχει τό δικαίωμα να ασκήσει Έφεση!
Δικάζεται λοιπόν και από Δευτεροβάθμιο, πολυπληθέστερο, Συνοδικό Δικαστήριο και τότε μόνον στερείται του Θρόνου του ή και της Αρχιερωσύνης, όταν η καταδικαστική Απόφαση του εκκλησιαστικού Δικαστηρίου καταστεί τελεσίδικος! 
Στην περίπτωση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Ειρηναίου ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν έγινε!
Με μιά ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ Απόφαση της Πατριαρχικής Συνόδου των Ιεροσολύμων, όπισθεν της οποίας εκρύπτετο η καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου καί άρα συνετελέσθη μία αντικανονική ανάμειξη παραγόντων ξένης εκκλησιαστικής Δικαιοδοσίας, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εξέπεσε του Θρόνου Του, με μια δεύτερη δε ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ και πάλι ΑΠΟΦΑΣΗ στερήθηκε και της Αρχιερωσύνης Του!
Για μας είναι και παραμένει ο κανονικός και νόμιμος Πατριάρχης Ιεροσολύμων!

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

“As I find you, so will I judge you”

St. Basil the Great and St. John Chrysostom commented on the following saying of our Lord, “As I find you, so will I judge you,” (Ezekiel 33:20) saying that forgetting to practice the smallest of the Commandments of our Lord is all that is sufficient to send one to Gehenna and exclude us from the kingdom of heaven.

Think about this for a moment. How many of us are ignoring the reality of our sinfulness?  How many blame others for our shortcomings? How much time to spend complaining about what others do?  Do we spend the same amount of time thinking about our own actions?

Iερά Μητρόπολις Μονεμβασίας και Σπάρτης : Ανακοίνωσις

Ἐν Σπάρτῃ τῇ 17ῃ Ἰουλίου 2012

Ἀξιότιμον

Κύριον Γεώργιον Καλαντζῆν

Γενικόν Γραμματέα Θρησκευμάτων

Εἰς Ἀθήνας

Ἀγαπητέ μου κ. Γενικέ,

Πρόσεξα ἀπό τό διαδίκτυο ὅσα εἴπατε στά «ΝΕΑ» γιά τήν πρόταση τοῦ ΚΕΠΕ πού ἀφορᾶ στήν περικοπή τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν, τήν ὁποία χαρακτηρίσατε ὡς ἀσύμφορη.

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά καταγράψω ἐδῶ κάποιες προσωπικές μου παρατηρήσεις γιά τό ἴδιο θέμα, ἀλλά ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία.

α) Τό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό ἔργο πού ἐπιτελεῖ ἡ Ἐκκλησία μέ τρόπο ἀξιοθαύμαστο δέν πρέπει νά τό συσχετίζουμε μέ τή μισθοδοσία τοῦ κλήρου. Εἶναι δυνατό οἱ κληρικοί μας, οἱ γενναῖοι αὐτοί συμπαραστάτες στόν πόνο καί στή δοκιμασία τοῦ λαοῦ μας, νά σκεφτοῦν ἐκδικητικά καί νά ἀποφασίσουν νά ἀναστείλουν τήν ὅποια προσφορά τους, ἐπειδή ἡ Πολιτεία μέ ἐνδεχόμενη -ἀχαρακτήριστη- ἀπόφασή της θά κόψει τόν μισθό τους;

Εἶναι δυνατό νά φανταστοῦμε ἕναν πατέρα 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ο ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ 1946-49

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων


Ο κατά κανόνα προκλητικός Πρωθυπουργός των Σκοπίων Νίκολα Γκρούεφσκι δήλωσε προ ημερών ότι θα αποφύγει να εκφράζει δημοσίως απόψεις, οι οποίες πιθανόν να δίνουν άλλοθι στην Ελλάδα και να αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση για το όνομα.

Όμως η δήθεν καλή του διάθεση διανθίσθηκε από τις συνήθεις εθνικιστικές κορώνες της σκοπιανής προπαγάνδας περί «μακεδονικής μειονότητος» στην Ελλάδα και για το δικαίωμα επιστροφής των «πολιτικών προσφύγων του Ελληνικού Εμφυλίου», όπως ακριβώς είπε. Ας θυμηθούμε ποιούς εννοεί.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Δι΄ αυτό οι «Βίοι των Αγίων» δεν είναι άλλο, παρά η ζωή του Σωτήρος Χριστού, η επαναλαμβανομένη εις κάθε άγιον, ολίγον ή πολύ, κατά τούτον ή εκείνον τον τρόπον. Ή, ακριβέστερον, είναι η ζωή του Χριστού παρατεινομένη δια των αγίων, η ζωή του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του Θεανθρώπου Ιησού, ο Οποίος δι΄ αυτό και έγινεν άνθρωπος, δια να μας δώση και μεταδώση («παραδώση») ως άνθρωπος την θείαν ζωήν Του, δια να αγιάση και απαθανατίση και αιωνιοποιήση με την ζωήν Του ως Θεός, την ιδικήν μας ανθρωπίνην ζωήν επί της γης. «Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ. 2,11). Όλα αυτά τα κατέστησε δυνατά και πραγματοποιήσιμα δια τον ανθρώπινον κόσμον ο Θεάνθρωπος Χριστός, από τότε που έγινεν άνθρωπος και «κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος», δηλαδή έγινε κοινωνός της ανθρωπίνης μας φύσεως και τοιουτοτρόπως αδελφός των ανθρώπων, αδελφός κατά σάρκα και αίμα (πρβλ. Εβρ. 2, 14, 17). Γενόμενος άνθρωπος αλλά παραμένων Θεός, ο Θεάνθρωπος έζη την αγίαν, αναμάρτητον, θεανθρωπίνην ζωήν επί της γης και δια της ζωής Του, του θανάτου Του και της αναστάσεώς Του, κατήργησε τον διάβολον και το κράτος του θανάτου. 

Συνεχίζεται.