Μία κοινωνικὴ φωτογραφία ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Θεέ μου, ποῦ βαδίζουμε; Σέ τί γκρεμούς κατρακυλᾶμε; Σέ τί θάλασσες καταποντιζόμαστε; Ποιοί ἐχθροί ζήλεψαν τή χώρα μας καί χύμηξαν να τήν κατασπαράξουν; Ἡ ἄθλια φωτογραφία τοῦ περίγυρου, μᾶς ἀναγκάζει νά θυμηθοῦμε τό Σαιξπηρικό: «To be or not to be»? Νά ζοῦμε ἤ νά μη ζοῦμε; Ἀφορμή γιά τό σημερινό μου κείμενο, εἶναι τό καθημερινό «Ἀστυνομικό Δελτίο» τῶν ἐφημερίδων. Δέν ἔχω τήν πρόθεση νά κινδυνολογήσω, ἀλλά νά ἐκθέσω τήν παραβατική συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, γιά μιά μόνο μέρα. Γιατί, ἄλλο τό «ἐκθέτω» μιά σειρά πραγματικῶν κινδύνων, καί ἄλλο σημαίνει ἡ λέξη «κινδυνολογῶ», ἡ ὁποία, κατά τό λεξικό τοῦ Μπαμπινιώτη, σημαίνει «ἐπισημαίνω πιθανούς κινδύνους πρός ἐκφοβισμό». Σκοπός μας λοιπόν, δεν εἶναι, οὔτε ἡ ἐπισήμανση πιθανῶν καί ἀόριστων κινδύνων, πολύ δέ περισσότερο, ὁ ἐκφοβισμός. Ὅταν ὁ Χριστός χαρακτηρίζει τούς μαθητές Του, (καί ὅλους τούς χριστιανούς), «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων», τούς κάμνει προσεκτικούς, γιατί θά ᾽ναι γιά πάντα λίγοι μέσα σέ πολλούς καί σ’ ἐχθρικό περιβάλλον.

Παποκεντρική Παγκοσμιότης-Οικουμενισμός. (Ντοκιμαντέρ)


Να σηκωθούν να φωνάξουν οι πέτρες να ησυχάσουμε! -- Της κας Ιωάννας Ιωακειμίδου

Για να τα πάρουμε απ' την αρχή.

Ο Πατριάρχης λέει πως οι επίσκοποι πρέπει να κάνουν υπακοή, εκείνος ξέρει καλύτερα.
Οι επίσκοποι λένε πως οι ιερείς πρέπει να κάνουν υπακοή, εκείνοι ξέρουν καλύτερα.
Οι ιερείς λένε πως οι κοσμικοί δεν πρέπει να μιλούν, εκείνοι ξέρουν καλύτερα.
Οι κοσμικοί οι θεολόγοι λένε πως οι υπόλοιποι δεν πρέπει να μιλούν, εκείνοι ξέρουν καλύτερα.
Οι κοσμικοί οι μορφωμένοι δεν αφήνουν τους αμόρφωτους να μιλήσουν, οι αμόρφωτοι άντρες δεν αφήνουν τις γυναίκες να μιλήσουν και τελικά αφού είμαστε κι όλοι αμαρτωλοί και δεν υπάρχει αγιότητα στον κόσμο ας μη μιλήσει κανείς μας!

Να σηκωθούν να φωνάξουν οι πέτρες να ησυχάσουμε!

Όμως οι Άγιοι Πατέρες δεν είπαν ότι όταν διακινδυνεύει η πίστη ΜΟΝΟ ο αναμάρτητος ας φωνάξει. Το αντίθετο, επειδή είμαστε αμαρτωλοί στρεφόμαστε προς τον Θεό, ζητούμε την αλήθεια και ομολογούμε την αλήθεια, γιατί μόνο η αλήθεια σώζει τον άνθρωπο.

Εκείνους που έχουν λησμονήσει ολότελα την ενάρετη ζωή που είναι αρεστή στο Θεό και δεν πιστεύουν τις σωστές και θεάρεστες διδασκαλίες, δεν πρέπει να τους μισούμε αλλά μάλλον να τους συμπονούμε, γιατί είναι βλαμμένη η διακριτική δύναμη της ψυχής τους και είναι τυφλή η καρδιά και η διάνοιά τους. Αυτοί χάνονται γιατί από άγνοια δέχτηκαν το κακό ως καλό και δεν γνωρίζουν το Θεό οι τρισάθλιοι και μωροί.
→ Αντώνιος ο Μέγας (Άγιος)
----------------------------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...
Μακάρι να φωνάξουν οι πέτρες, μήπως και ξεσηκωθούν και τους πάρουν αμπαριζα, και έρθουν σε συναίσθηση οι υποκριτές Εκκλησιαστικοί που κρατάνε τα σκήπτρα.
Εάν δεν γίνει κάτι συνταρακτικό, και δυναμικό, ως προς την Πίστη τότε θα γίνουμε η συνέχεια της Ιταλίας.
Δεν είναι τυχαίο που καίγεται δίπλα μας, καί γίνεται καθρέπτης μας.
Η Ιταλία καίγεται για το Φιλιόκβε και τις αιρέσεις τών Λατίνων, τούς κατατρώει το να "καταρασθε τόν Πάπα, αυτός θα είναι η αιτία", από τόν Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.
Και πολλοί γράφουν πως η Ιταλία είναι η συνέχεια από τους φίδινους- δίδυμους πύργους.
Άρα να περιμένουμε πολλά τα μέτρα στή συνέχεια, όσο τους αφήνουμε στο σβέρκο μας να μας έχουν την ανθρωπότητα πειραματόζωα.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns


Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.


Πηγή: telemaxos doumanis

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, ο Άγιος Μάρτυς ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ο εν Αιγύπτω την δοράν αφαιρεθείς τελειούται.

Νίκανδρος ο Άγιος Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284 – 305). Επειδή δε ήτο ανατεθραμμένος με την ευσέβειαν και προσκεκολλημένος εις την αγάπην των του Χριστού Μαρτύρων, δια τούτο έργον είχε να λαμβάνη κρυφίως τα ιερά Λείψανα των Μαρτύρων εκείνων, οι οποίοι απέθνησκον δια την ευσέβειαν και να ενταφιάζη αυτά εντίμως και σεβασμίως. Ιδών δε ποτε τα τίμια Λείψανα Αγίων τινών Μαρτύρων ερριμένα και ανεπιμέλητα, ήλθε δια νυκτός και λαβών αυτά τα ενεταφίασεν εις τόπον τινά ευλαβώς και κοσμίως. Ειδωλολάτρης όμως τις, κατά τύχην εκεί ευρεθείς, ιδών αυτόν τον διέβαλεν εις τον άρχοντα. Όθεν κρατηθείς ο Άγιος υπ’ εκείνου, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, διο και εξέδαραν αυτόν ως πρόβατον. Ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου

–Κύριε, είναι πολύ οδυνηρός ο τρόπος, που διαλέγεις μερικές φορές, για να μας επισκεφθείς, κι εμείς είμαστε τόσο αφιλόξενοι για το Πνεύμα σου το Άγιο! Εσύ, που ζητάς τη συντροφιά μας, άναψε μέσα μας τη φωτιά της δικής σου αναζήτησης! Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη σου, φλόγισέ την με την παρουσία σου και μάθε μας να ξεχύνουμε την ψυχή μας μπροστά σου όχι μόνο όταν οι θλίψεις μας συντρίβουν, αλλά πάντοτε, καθώς η λαχτάρα της συνάντησής σου και η αγωνία της σωτηρίας μας θα κάμπτει τα γόνατά μας.

Ὅλοι μας πιστεύουμε ὅτι οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μέ τήν αἵρεσιν, κεκριμένην ἤ μή, κολάζονται - Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Οὐδέποτε μπόρεσα νά καταλάβω ΓΙΑΤΙ ἐμεῖς πρέπει νά λύσουμε πλήρως αὐτό τό ζήτημα. Ὅλοι μας πιστεύουμε ὅτι οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μέ τήν αἵρεσιν, κεκριμένην ἤ μή, κολάζονται. Αὐτό κηρύττουμε πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν καί γι' αὐτό ἀποτειχιστήκαμε. ΓΙΑΤΙ πρέπει ὁπωσδήποτε νά ξεκαθαρίσουμε καί τό τί γίνεται ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ; Καί ἄν ἀκόμη τό ξεκαθαρίζαμε, τότε ΠΟΙΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΗΤΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ;;; Ὁ Διάβολος ἔστησεν αὐτήν τήν παγίδα καί κατέστρεψε τόν ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ Πατρώου Ἑορτολογίου. Ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης ἀντέδρασε διά πολλῶν κειμένων. Ἰδού μερικά ἀποσπάσματα ἀπό αὐτά τά κείμενα:

«Μία Ἐκκλησία τότε μόνον ἔχει κῦρος καὶ τὰ μυστήρια αὐτῆς ἁγιαστικὴν χάριν καὶ ἐνέργειαν, ὅταν αὕτη συστηθῇ ἢ ἀναγνωρισθῇ ὑπὸ τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τότε μόνον αὕτη ἀπόλλυσι τὸ κῦρος αὐτῆς καὶ τὴν ἁγιαστικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τὰ Μυστήρια Αὐτῆς, ὅταν Αὕτη διὰ μίαν κακοδοξίαν κηρυχθῇ αἱρετικὴ ἢ Σχισματικὴ ὑπὸ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας, ἧς τὴν ἔγκυρον γνώμην καὶ τελεσίδικον ἀπόφασιν διερμηνεύει ἡ Οἰκουμενικὴ καὶ Πανορθόδοξος Σύνοδος...

Καὶ ἂν οἱ Κανόνες θεωροῦν ἱεροσυλίαν τὸν ὑποβιβασμὸν τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, πόσῳ μᾶλλον θεωροῦνται ἱερόσυλοι οἱ τολμῶντες ἄνευ οὐδεμιᾶς ἁρμοδιότητος καὶ ἐκκλησιαστικοῦ κύρους νὰ κηρύττωσιν ἄκυρα τὰ Μυστήρια μιᾶς ἀνεγνωρισμένης Ἐκκλησίας...

Ἐντεῦθεν συνάγομεν τὸ συμπέρασμα, ὅτι μία ἀνεγνωρισμένη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τότε μόνον ἀπόλλυσι τὴν ὀρθόδοξον ἔννοιαν καὶ τὸ κῦρος τῶν θείων Μυστηρίων, ὅταν ἀναγνωρισθῇ καὶ αὕτη αἱρετικὴ ἢ σχισματικὴ ὑπὸ Πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης νὰ ἀφαιρέσῃ ἐξ αὐτῆς τὴν Χάριν καὶ τὸ Θεῖον κῦρος τῶν Μυστηρίων, διότι καὶ μόνη Αὕτη δικαιοῦται νὰ παρέχῃ ταῦτα εἰς Αὐτήν. Κατὰ ταῦτα, ἐπειδὴ τὴν ἁγιαστικὴν Χάριν καὶ τὸ κῦρος τῶν θείων Μυστηρίων δὲν παρέχει ὁ τελῶν ταῦτα Ἐπίσκοπος ἢ ὁ Ἱερεύς, ὅστις εἶναι μόνον ἁπλοῦν μέσον καὶ ὄργανον μεταδοτικὸν τῆς Χάριτος, ἀλλ᾿ ἡ ὀρθόδοξος ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, ἐν ὀνόματι τῆς ὁποίας τελοῦνται ταῦτα, ἡ τυχὸν ἀντορθόδοξος ἀντίληψις εἴς τινα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, ἰάσιμα κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἐφ᾿ ὅσον αὕτη δὲν κρίνεται καὶ δὲν καταδικάζεται ὑπὸ ἐγκύρου Συνόδου, δὲν δύναται νὰ μειώσῃ, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ ἀφαιρέσῃ, τὴν ὀρθόδοξον ἔννοιαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ κῦρος τῶν ἐν ὀνόματι ταύτης τελουμένων μυστηριακῶν πράξεων.

Ο Όσιος Ποιμήν τότε… και ο «γέροντας» Σωφρόνιος της μικτής Μονής του Έσσεξ Αγγλίας τώρα…

Ποιμήν ο Όσιος πατήρ ημών, κατήγετο εκ της Αιγύπτου, αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μεθ’ όλων των αδελφών του εγένετο Μοναχός. Η δε μήτηρ αυτών, εκ της μητρικής φιλοστοργίας κινηθείσα, επήγεν εις την Σκήτην ίνα τους ίδη, και επειδή οι υιοί της, έκλεισαν την θύραν του κελλίου των, έκλαιεν έξω με πόνον καρδίας και εφώναζεν. Ο δε αββάς Ανούβ, εις εκ των αδελφών, λέγει προς τον Ποιμένα· «Τι να κάμωμεν εις την γραίαν ταύτην»; Τότε ο Ποιμήν ήλθε πλησίον της θύρας και λέγει εις αυτήν έσωθεν· «Διατί κλαίεις γραία;» Η δε, ακούσασα την φωνήν του Ποιμένος, είπε· «Θέλω να σας ίδω, τέκνα μου, διότι κατά τι θα βλάψω εγώ, εάν μόνον σας ίδω; Δεν είμαι εγώ η μήτηρ σας; Δεν ευρίσκομαι τώρα εγώ εις βαθύ γήρας;» Ο δε Ποιμήν απεκρίθη εις αυτήν· «Που θέλεις να μας ίδης εις τούτον ή τον άλλον κόσμον;» Η δε μήτηρ αυτών, εννοήσασα το νόημα των λόγων του Ποιμένος, μετά χαράς ανεχώρησε χωρίς να τους ίδη.

Tι πιστεύει ο ιατρός κ. Κυπρινός Χριστοδουλίδης:

Unknown είπε...
Άρα ο κ.Κυπριανός ακολουθεί μια καινοτομία (ΓΟΧ Καλλινίκου) που είναι χειρότερη από τον Οικουμενισμό!
13 Μαρτίου 2020 - 5:30 μ.μ.

Απάντηση
Ο Κυπριανός πιστεύει αυτά τά οποία «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, ...»

Μάς φόρτωσαν τήν καινοτομία κι εμείς πέσαμε στήν παγίδα τους. Γνώριζαν ότι θά γίνουμε κομμάτια : έγκυρα ή άκυρα Μυστήρια, δυνάμει ή ενεργεία, αίρεση ή σχίσμα, έγκυρες ή άκυρες χειροτονίες ιερέων καί τώρα θρησκευτικά ή πολιτικά νομικά πρόσωπα. Έπεται συνέχεια, ενώ αγνοείται τό βασικότερο καί ουσιωδέστερο : Η αλλαγή τού εκκλησιαστικού χρόνου. Χρόνου τόν οποίον αγίασαν οι πατέρες της Εκκλησίας, δόθηκαν τά Δόγματα Πίστεως καί τόσα άλλα, ότι «ο άνθρωπος αγιάζει τόν χρόνο καί όχι ο χρόνος τόν άνθρωπο». Άν παύσουν νά υπάρχουν άγιοι, τότε αρχίζει η "φαγωμάρα" καί γινόμαστε καθώς έχουμε γίνει.
Δέν χρειάζεται νά γράψω τίποτα περισσότερο : «19 ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ.» (Παροιμίαι, κεφ. 10)

Η επηρμένη παπική οφρύς αγιάσθηκε (θεέ μου συγχώρα) ευρούσα 13 ελλείπουσες ημέρες. Μάς τίς έκρυψεν ο άγιος Θεός, γιά νά τίς βρεί ο Πάπας, παρότι μέ ακρίβειαν μαθηματικήν δέν εξακριβώνεται ούτε η πρώτη ανατολή τού Ηλίου ούτε η Θεία Γέννησις ούτε - μέ τίς 13 παπικές ημέρες - η Σταύρωσις τού Κυρίου.
«8 Ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία.» (2Πτ. Επιστολή, κεφ. γ)΄. Βλέπε καί Ψαλμός ΠΘ΄(89): «3 μὴ ἀποστρέψῃς ἄνθρωπον εἰς ταπείνωσιν· καὶ εἶπας· ἐπιστρέψατε υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. 4 ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί.»
(μτφ. Παν. Ν. Τρεμπέλα : "4 Χάρισέ μας, Κύριε, λίγες σταγόνες χρόνου από τόν ωκεανό τής θεότητός σου. Διότι χίλια έτη γιά σένα είναι σάν τήν χθεσινή μέρα που πέρασε, καί ακόμη πιό λίγο, σάν τό τρίωρο τής νυκτερινής φρουράς.").

Ο ροζ φιλελευθερισμός -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Ορθόδοξος Χριστιανός Ροντ Ντρέχερ μίλησε τον περασμένο μήνα στη Ρώμη με το εξαιρετικά επίκαιρο θέμα: «Αντισταθείτε στη ροζ δικτατορία τού φιλελευθερισμού». Το “ξετρύπωσε” ο φίλος, λόγιος καιδόκιμος μεταφραστής Ευάγγελος Νιάνιος που μάς το εφοδίασε επισημαίνοντας ότι: «ετερόφωτοι Διαφωτιστές, δισέγγονα τού Λένιν, Νεοδεξιοί και εγχώριοι προκύψαντες  Homos SOROSensus συρρικνώνουν την ελληνική παρουσία στα τελευταία διακόσια χρόνια. Μιλάμε για εκείνους που ξεπούλησαν την Μακεδονία στους αλβανοσλάβους των Σκοπίων και τούς «άλλους» που το «τιμούν» υπερηφάνως με το ρωμαϊκό επιχείρημα Pacta sunt servanda που όμως προϋποθέτει ότι η συμφωνία να είναι έγκυρη, όπερ ασφαλώς δεν συμβαίνει εν προκειμένω!
   Έχουμε κατά τον Ντρέχερ δύο βασικά πράγματα που μας ξεχωρίζουν από την προ-κομμουνιστική Ρωσία και την προ-ναζιστική Γερμανία:

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Ἐφ' ὅσον ὁ Οἰκουμενισμός, προφανῶς, ὑπάρχει στήν πραγματικότητα καί ὄχι στή φαντασία μας καί ἐπιπλέον ἀποτελεῖ, σύμφωνα (καί) μέ τά ἀνωτέρω, τερατώδη παναίρεσητόν ὁποῖον ὅμως ἀναντιρρήτως πρεσβεύουν καί διακηρύσσουν, ἤ ἀνέχονται καί βεβαίως κοινωνοῦν μετά τῶν φορέων του ΟΛΟΙ οἱ σύγχρονοι Ποιμένες τῶν λεγομένων ἐπισήμων ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν,  ὅπως τεκμαίρεται ἀπό δημοσίους λόγους καί πράξεις των, εἶναι δυνατόν, σύμφωνα μέ τήν ὁμόφωνη σχετική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων νά θεωρεῖται ἡ ἐκκλησία στήν ὁποία ὅλοι αὐτοί ἀνήκουν Ὀρθόδοξη καί οἱ ἴδιοι ἀληθινοί Ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἰδού ἡ ἀπορία!