O ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2015

Στάχυος, Απελλού, Αμπλία, Νικολάου.

Καὶ οἱ πέντε ἄνηκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλοι τους ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοὶς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδία μεταξὺ τῶν σῳζόμενων ποὺ ἄκουγαν ἀπ’ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.
Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.
Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.
Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.

Προσευχὴ «ἄοκνος καὶ ἀκόρεστος» --- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, κόρος δέν ὑπάρχει. Ὁ ἐραστής τοῦ Θεοῦ ξεχνᾶ τόν κόσµο καί τά τοῦ κόσµου. «Τοῦτό ἐστι ὄντως τό ἰδεῖν τόν Θεόν, τό µηδέποτε τῆς ἐπιθυµίας κόρον εὑρεῖν» (ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης). ∆έ χορταίνεις ν’ ἀτενίζεις καί νά συνοµιλεῖς µέ τόν Θεό. Καί µόνο ἡ ἀγάπη καί ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς, εἶναι προσευχή χωρίς λόγια. Εἶναι στιγµές πού σιγοῦν τά χείλη, ἀλλά προσεύχεται ἡ καρδιά. Ὁ Θεός, καί χωρίς νά µιλᾶµε, µᾶς ἀκούει. «Κἄν ἀφέλης τό τῆς φωνῆς ὄργανον, καί σιωπώντων ἀκούει ὁ Θεός» (∆΄ Μακ. Ι΄ 18). Ἡ προσευχή ἑνώνει τή γῆ µέ τόν οὐρανό, ἀλλά καί τόν οὐρανό τόν ἑνώνει µέ τή γῆ. Ἡ «ἄοκνος καί ἀκόρεστος προσευχή», ὅπως τή λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίµακος (Λόγος ΚΖ), εἶναι ὑπέρβαση τοῦ κόσµου καί µέθεξη Θεοῦ. «Ἰησοῦ µνήµῃ ἑνωθήτω τῇ πνοῇ σου καί τότε γνώσει ἡσυχίας ὠφέλειαν», σηµειώνει ὁ ἴδιος.

Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τους Παπόφιλους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας;

Ἔφθασεν ὁ καιρὸς, μετά την πτώση των δειλοκάρδιων μοναχών των 19 Μονών του Αγίου Όρους,  δι᾽ όλους τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ εκφρασθούν ευθαρσώς καὶ νὰ τερματίσουν τὸ κίβδηλον εἶδος Ὀρθοδοξίας, ποὺ καλεῖται Οἰκουμενιστικὴ Ὀρθοδοξία. Διότι εἶναι μία προδοσία τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μία άρνησις αὐτῆς ταύτης τῆς οὐσίας της. Εἶναι πλέον καιρὸς νὰ βγάλωμεν «ἀπὸ τὴν ἀποθήκην» τὰ Θεῖα τῆς Πίστεως Δόγματα, ὅπου τὰ ἐξώρισαν οι Πατριάρχαι Ἀθηναγόρας και Βαρθολομαίος, νὰ τὰ φέρωμεν εἰς τὸ φῶς, καὶ νὰ τὰ διακηρύξωμεν μὲ κάθε μέσον, εἰς κάθε χώραν. Ἔχομεν ἀνάγκην αὐτῶν εμείς, ἔχουν ἀνάγκην αὐτῶν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καὶ οἱ Προτεστάνται. Ἂς μὴ προσφέρωμεν εἰς τὸν κόσμον τὴν Ψευδῆ Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία καλεῖται «Ὀρθόδοξος» Οἰκουμενισμός.  Αὐτὸς ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐξισώνει τὴν πλάνην μὲ τὴν ἀλήθειαν. Ἂς προσφέρωμεν, ἀντιθέτως, ακεραίαν τὴν παραδοσιακήν, αυθεντικήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία μόνη ὁδηγεῖ εἰς τὴν σωτηρίαν.

Ὁ Οἰκουµενισµὸς ὡς ἰουδαΐζουσα αἵρεσις ---- Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ

1. Ἰουδαΐζουσαι τάσεις µέσα εἰς τὸν Χριστιανισµόν

Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς παναίρεση. Αὐτὸ σηµαίνει ὅτι ἀποτελεῖ σύνοψη καὶ συµπερίληψη ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἔχει στοιχεῖα ἀπ᾽ ὅλες τὶς αἱρέσεις, ἀναµειγνύει καὶ συγκιρνᾶ ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἐπαναφέρει τὸν συγκρητισµὸ τῶν ρωµαϊκῶν χρόνων, δικαιολογεῖ καὶ προάγει τὴν πολυπολιτισµικότητα καὶ τὴν πολλαπλότητα τοῦ θρησκευτικοῦ φαινοµένου, τὰ ὁποῖα κατήργησε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. Οὐσιαστικῶς οἱ ἀντίθεες καὶ ἀντίχριστες δυνάµεις ἐπιδιώκουν νὰ ἐκδικηθοῦν τὸν Χριστιανισµό, νὰ πάρουν τὴν ρεβάνς· δὲν µπόρεσαν τότε, ἐκπροσωπούµενες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, νὰ τὸν νικήσουν µὲ τὴν θανάτωσή του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, γιατὶ ἀναστήθηκε, καὶ τὸ εὐαγγέλιό του κηρύχθηκε καὶ ἐξαπλώθηκε ἐν ριπῇ ὀφθαλµοῦ σ᾽ ὁλόκληρη τὴν οἰκουµένη, κατὰ θαυµαστὸ τρόπο, ἐπιτυγχάνοντας τὴν πνευµατικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων, ἐκχριστιανίζοντας τὸν κόσµο. Ἐπιχειροῦν τώρα µὲ δόλια καὶ ὕπουλα µέτρα νὰ ἀποχριστιανίσουν τὸν κόσµο, νὰ καταργήσουν τὴν «καινὴ κτίση», τὴν Νέα Ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπαναφέρουν τὴν παλαιὰ «Νέα Ἐποχή» τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ «ἰουδαΐζειν», ἡ τάση δηλαδὴ νὰ κρατήσει ὁ Χριστιανισµὸς πολλὰ ἰουδαϊκὰ στοιχεῖα καὶ νὰ καταστεῖ µία ἰουδαΐζουσα αἵρεση, ἕνα παρακλάδι τοῦ Ἰουδαϊσµοῦ, ὅπως εἶναι τὸ Ἰσλάµ, ἔχει καταγραφῆ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία.

Eφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος»: Σήμερον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μετά των Αρχιεπισκόπων και των Επισκόπων κηρύσσει την καταφρόνησιν των Ιερών Κανόνων και την ένωσιν των εκκλησιών εις επίπεδον προκαθημένων εκκλησιών.

Εάν το Συντονιστικόν Κέντρον της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν επρωταγωνίστει εις την νόθευσιν της Πίστεως και του Ορθοδόξου φρονήματος έπρεπε να συγκαλέση ειδικήν Σύνοδον δια να καθαιρέση τους Οικουμενιστάς Ιεράρχας. Αλλά πώς να το πράξη, όταν το ίδιο το Συντονιστικόν κέντρον της Ορθοδοξίας εξισώνει την Μίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την Ορθόδοξον με τον Παπισμόν, τον Προτεσταντισμόν και τον Αγγλικανισμόν, δηλαδή με την πλάνην – την αίρεσιν. Αλλά σήμερον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν έχει σχέσιν με το Οικ. Πατριαρχείον του 1848.

Ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης έγραψε ένα σχόλιο για το Φαναριώτικο ντελίριο σε Ουνίτικο Ναό

Φαναριώτικο ντελίριο σε Ουνίτικο Ναό: "Αυτά κάνουν! Η οικουμενιστική μεταπατερικη αγαπολογία, ξεσκεπάζεται!" (Αποκαλυπτικό βίντεο) 

Σχολίασε ο π.Νικόλαος Μανώλης:  “Σαν δεν ντρέπεται!!! Απαράδεκτος!!! Αλλά... ποιός πατριαρχικός νομίζετε είπε κάποτε όταν ρωτήθηκε από έναν γέροντα (που γνώριζε τον πατριαρχικό αυτόν από παιδί) "Πάτερ μου, είδα σε φωτογραφία πως φίλησες το χέρι του πάπα! Γιατί πάτερ μου;" εκείνος λοιπόν ο μέγας πατριαρχικός (πριν γίνει επίσκοπος), απάντησε: "Μα γέροντα, το χέρι που μας δίνει τόσα χρήματα δε θα φιλούμε;".
Την Κυριακή, 25 Οκτωβρίου του 2015, ο Σεβασμιότατος κ. Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, Μητροπολίτης Προύσης και γραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, παρακολούθησε τη Θεία Λειτουργία στον ουνίτικο (Arbereshe) Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Μύρων Lungro (Επαρχία Cosenza - Καλαβρία - Ιταλία)!!!!!!!
Αν αντέχετε ακούστε και τα 2:51''

Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν.

Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)·  πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. Είχε το πλήρωμα της χάριτος εν τη συλλήψει· διότι, επελθόντος του Αγίου Πνεύματος επ΄ αυτήν, συνέλαβεν αυτή τον Θεόν Λόγον εν τη αχράντω κοιλία της. Είχε δε μετά την σύλληψιν το πλήρωμα της χάριτος· διότι σύσσωμος ανήλθεν εις Ουρανόν ως Μήτηρ του Θεού Λόγου μετά τον θάνατόν της προς τον Μονογενή Υιόν Της.

Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου :

«... Ο φιλοπαπισμός (στον οποίο οδηγεί ο Οικουμενισμός) κατάντησε πιο σιχαμερός κι’ απ’ αυτόν τον παπισμό, αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα. Σαν μαγνήτης τραβά όλο το πνευματικό πύον της Ελλάδος. 
Στον Αθηναγόρα και στους περί αυτόν και μετ’ αυτού βρίσκουν προστασία όλοι οι ανήθικοι, για να πυκνώσουν τις τάξεις των προδοτών της Ορθοδοξίας. Θράσος και κολακεία, υποκρισία και δωροδοκία, ιδού τα όπλα του θεατρίνου του Φαναρίου....» 
!

(εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», Φεβρουάριος 1966)