Η ΑΠΟΤΕΙΧΗΣΗ του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ !

Το Δεκέμβριο του 1452 και ενώ ο Πρωτοσύγκελος πατήρ Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονός του Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας με αντιπρόσωπο του πάπα τον καρδινάλιο Ισίδωρο, στα πλαίσια της ενωτικής πολιτικής που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του πάπα, από τον ασφυκτικό τουρκικό κλοιό. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως. «Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!...» είπε ο Άγιος. Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τους τιμώρησε με προσωρινή εξορία στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

«Τιμή Ἁγίου μίμησις Ἁγίου»! Σήμερα ὑπάρχουν πολλές χιλιάδες ἱερεῖς (πάνω ἀπό 10.000) στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἐγώ ἔχω νά λειτουργηθῶ ἀπό τό Καλοκαῖρι τοῦ 2017, καθότι δέν ὑπάρχει κανείς ἀποτειχισμένος ἱερεύς στήν πόλιν τῶν Ἰωαννίνων καί θά πρέπῃ νά ταξιδέψω τοὐλάχιστον 3,5 ὧρες γιά νά βρῶ. Τοὐτέστιν, ἐνῷ βρίθει ὁ τόπος ἀπό ἱερεῖς πού λένε αὐτές τίς ἱστορίες γιά τήν ἀποτείχισιν τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ (ἄν κι ἐγώ τήν διαβάζω διά πρώτην φοράν!), ἐν τούτοις σχεδόν οὐδείς τόν μιμεῖται!

«Τοιοῦτος ἠμίν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς» -- π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ( Μνήμη Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου)


 

Tρία γνωρίσματα της Εκκλησίας -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δεν πρόκειται να επιχειρήσω εδώ μία θεολογική ή δογματική ανάλυση της έννοιας της Εκκλησίας. Θέλω απλά και πρακτικά να μοιρασθώ μαζί σας κάποιες σκέψεις που θα μας βοηθούν να νιώσουμε τι είναι η Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, τι μας προσφέρει η σχέση μαζί της και πως θα αξιοποιήσουμε την σχέση αυτή. Την δυσκολία  θα διασκεδάσει ίσως η προσαρμογή του θέματος σε τρεις εικόνες από την φυσική μας ζωή· τις εικόνες της οικογένειας, του στρατεύματος και του σχολείου. Η Εκκλησία είναι η ιερή οικογένεια του Θεού, όπου ζούμε την αγάπη και την προστασία του· είναι η «καλή στρατεία» (Α΄ Τιμ. 1, 18), όπου δια βίου στρατευόμαστε πειθαρχώντας στα δικά του παραγγέλματα· είναι το θείο σχολείο του, όπου μαθητεύουμε στις σωτήριες αλήθειες. Με την εφαρμογή αυτών των αληθειών θα αξιωθούμε κι εμείς μαζί με όλους τους αγίους να βρεθούμε στην ατέρμονη χαρά της θριαμβεύουσας Εκκλησίας του στον ουρανό. Αλλά ας μελετήσουμε τις τρεις αυτές εικόνες με την σειρά.                                                                                

α. Εκκλησία, η ιερή οικογένεια του Θεού

Λίκνο ζωής, αγκάλη στοργής και στέγη ασφαλείας η οικογένεια συνδέεται στενά και τρυφερά με τον καθένα. Τυχόν ψυχικοί τραυματισμοί κατά την παιδική ηλικία – που δυστυχώς δεν είναι άγνωστοι ούτε λίγοι στην εγωιστική εποχή μας – σημαδεύουν αρνητικά την ψυχή και την συνοδεύουν ως τα βαθιά της γεράματα. Αντίθετα η ανάπτυξη του ανθρώπου μέσα σε μία αρμονική οικογένεια τον εξοπλίζει με πολύτιμες δυνάμεις και αρετές. Προετοιμάζει και ευοδώνει την ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο. Τον αναδεικνύει ισορροπημένη και άρτια προσωπικότητα.  

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν


 

Τη ΚΕ΄ (25η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου.

Γρηγόριος ο πάνσοφος και θαυμάσιος ανήρ εγεννήθη εις τα μέρη της Ανατολής εις χωρίον καλούμενον Αριανζός, κείμενον πλησίον της πόλεως Ναζιανζού, ήτις ευρίσκεται εις την δευτέραν των Καππαδοκών επαρχίαν περί το έτος τκθ΄ (329). Οι γονείς του ήσαν πλούσιοι, ευγενείς, έντιμοι και ενάρετοι. Η μεν μήτηρ αυτού ήτο ευσεβής από την αρχήν και Χριστιανή Ορθόδοξος, από γένος ευγενικώτατον, ο δε πατήρ ήτο ειδωλολάτρης πρότερον, αλλ’ ύστερον, αφού εγέννησε τον Άγιον Γρηγόριον, εμίσησε την ειδωλολατρίαν και προσήλθεν εις την ευσέβειαν· εκαλείτο δε και αυτός ομοίως Γρηγόριος, η δε γυνή ωνομάζετο Νόννα. Αύτη πρώτον μεν ήτο στείρα και άτεκνος, όθεν πολλάκις εδέετο του Παντοδυνάμου Θεού μετά πίστεως να της δώση παιδίον αρσενικόν και να του το αφιερώση, ως η Άννα τον Σαμουήλ, εξ αυτής της γεννήσεως και αναγεννήσεως.

Η ιερά μονή του Προύσου. -- Η τιμωρία του γερμανού.

Στο ιστορικό της μονής αναφέρεται ότι επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλές φορές. Η τελευταία όμως καταστροφή, πού μετέβαλε τα κτίρια σε σωρούς ερειπίων, έγινε το 1944 από τους γερμανούς. 

Μετά την καταστροφή των κτισμάτων, ένας αξιωματικός θέλησε να κάψει και την εκκλησία. Προσπάθησε πολλές φορές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ λοιπόν στεκόταν άπ' έξω κι έδινε διαταγές, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από το χέρι της Παναγίας. Μία αόρατη δύναμη τον έριξε με ορμή πάνω στο πλακόστρωτο. Το χτύπημα ήταν δυνατό, και ο γερμανός ανίκανος να σηκωθεί. Τον σήκωσαν οι στρατιώτες και τον έβαλαν πάνω σε ζώο για να τον μεταφέρουν στο Αγρίνιο. 
Έτσι ο ναός παρέμεινε αβλαβής, όπως διαφυλάχθηκε ακέραιος δια μέσου των αιώνων.
 

Δυστοπία ή ουτοπία -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

« Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ομιλία προς γυμνασιόπαιδες στην Πνύκα, 13 Νοεμβρίου 1838).

Είναι πρόδηλον, ότι βαίνουμε προς μία Νέα Τάξη πραγμάτων και εγκαθιδρύεται μία καινοφανή πραγματικότητα ερειδομένη εις την προσφυή και στερεότυπη πλέον φράση «επανακκινήσεως του κόσμου», με την εργαλειοποίηση της υγείας και το αφήγημα ότι το κράτος πατερναλιστικά δήθεν παρεμβαίνει αυτοκλήτως ίνα μας προστατεύσει.

Δια του βήματος τούτου επανειλημμένως έχω τονίσει μετ’ εμφάσεως και καταδείξει στεντορείως και μετ’ επιτάσεως τις πλείστες όσες αντιφάσεις περιέχει ο εγκλεισμός μας εν ονόματι της συγχρόνου μάστιγος του δημοφιλούς ιού, ο οποίος πλήττει σήμερον και δη εκ βάθρων την παγκόσμια κοινότητα.

Του Στέλιου Παπαθεμελή Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης :

Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.

«Βόμβες» για το Εμβόλιο mRNA Κατά του Κορονοϊού από τον Δρ. Δημήτρη Αντωνίου


 -------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Αὐτό τό βίντεο ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχουν πῆ οἱ «εἰδικοί» (Τσιόδρας, Σύψα, κ.ἄ.). Ἐμπρός, λοιπόν, ἄς βγοῦν νά διαψεύσουν ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, βεβαίως, τά ὅσα ἀνατρεπτικά λέγει ὁ κ. Ἀντωνίου!

Τ’ Αγνάντεμα -- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Επάνω στον βράχον της ερήμου ακτής, από παλαιούς λησμονημένους χρόνους, ευρίσκετο κτισμένον το εξωκκλήσι της Παναγίας της Κατευοδώτρας. Όλον τον χειμώνα παπάς δεν ήρχετο να το λειτουργήση. Ο βορράς μαίνεται και βρυχάται ανά το πέλαγος το απλωμένον μαυρογάλανον και βαθύ, το κύμα λυσσά και αφρίζει εναντίον του βράχου. Κι ο βράχος υψώνει την πλάτην του γίγας ακλόνητος, στοιχειό ριζωμένο βαθιά στην γην, και το ερημοκκλήσι λευκόν και γλαρόν, ως φωλιά θαλασσαετού στεφανώνει την κορυφήν του.

Όλον τον χρόνον παπάς δεν εφαίνετο και καλόγηρος δεν ήρχετο να δοξολογήση. Μόνον την ημέρα των Φώτων κατέβαινεν από το ύψος του βραχώδους βουνού, από το λευκόν μοναστηράκι του Αγίου Χαραλάμπους, σεβάσμιος, με φτερουγίζοντα κάτασπρα μαλλιά και κυματίζοντα βαθιά γένεια, ένας γέρων ιερεύς "ως νεοττός της άνω καλιάς των Αγγέλων" δια να λειτουργήση το παλαιόν λησμονημένον ερημοκκλήσι. Εκεί ήρχοντο τρεις-τέσσαρες βοσκοί, βουνίσιοι, αλειτούργητοι, αλιβάνιστοι, ήρχοντο με τις φαμίλιες των, τις ανέβγαλτες και άπραχτες, με τα βοσκόπουλά των τ' αχτένιστα και άνιφτα, που δεν ήξευραν να κάμουν τον σταυρόν τους, δια ν' αγιασθούν και να λειτουργηθούν εκεί· και εις την απόλυσιν της λειτουργίας ο γηραιός παπάς με τους πτερυγίζοντας βοστρύχους εις το φύσημα του βορρά, και την βαθείαν κυμαινομένην γενειάδα, κατέβαινε κάτω εις τον μέγαν απλωτόν αιγιαλόν, ανάμεσα εις αγρίους θαλασσοπλήκτους βράχους, δια να φωτίση κι αγιάση τ' αφώτιστα κύματα.

Η ποικιλία δεκτικότητος στους Ορθοδόξους πιστούς

Στην πνευματική ζωή, δηλαδή στον χώρο που το άγιον Πνεύμα προσφέρεται να βιωθή, ήγουν στους Ορθοδόξους πιστούς, υπάρχει ποικιλία δεκτικότητος. Η δεκτικότης εκάστου προσδιορίζεται, βέβαια, «κατά το μέτρον της πίστεως» αλλά και από τις καταβολές, την έκταση και το είδος της παιδείας, και των παγίων διαθέσεων της ψυχής (δηλ. ποσόν πίστεως, χωρητικότης νου, ευφυϊα, αφυϊα, μετριότης, μεγαλόνοια, μικρόνοια, καλλιέργεια, ή μη, του νου στην θεολογία, φιλοσοφία, αποκλίσεις της ψυχής προς την φιλανθρωπίαν, την πρακτικήν ζωήν ή τον θεωρητικόν βίον).

μ.θ.δ.