Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης : Ξέρετε πόσοι κληρικοί και πόσοι θεολόγοι υπάρχουν σήμερα οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα; Και οι οποίοι εμφανίζονται ως ορθόδοξοι!

Οι Πατέρες διεκρίθησαν για τους αγώνες τους εναντίον των αιρετικών. Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει όμως ότι «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. 20,30). Ξέρετε πόσοι κληρικοί και πόσοι θεολόγοι υπάρχουν σήμερα οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα; Και οι οποίοι εμφανίζονται ως ορθόδοξοι! Και οι οποίοι διεκδικούν να αποκτήσουν οπαδούς και μαθητάς. Γι’ αυτό θα πρέπει ο ποιμένας, ο επίσκοπος, ο πρεσβύτερος, ο διάκονος να προσέχει όχι μόνο τους φανερούς αιρετικούς, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί από την Εκκλησία, αλλά να προσέχει και τους κρυφούς αιρετικούς οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα. Κι αν υποθέσουμε ότι ο οικουμενισμός δεν είναι μία καταδικασμένη αίρεση, είναι μία αίρεση η οποία διαστρέφει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. «Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν»..

Οι οικουμενισταί κληρικοί είναι ανάμεσά μας. Πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι και θεολόγοι. Γέμισαν οι θεολογικές σχολές από θεολόγους οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα και αλλάζουν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. 

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». Μήπως τον καιρό αυτό δεν μας απησχόλησε μία τέτοια διεστραμμένη διδασκαλία, η οποία διατυπώθηκε σε μία Μητρόπολη, που έχει σχέση με τους Πατέρας. Η ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος όπου στην «Ακαδημία» έκαναν λόγο να ξεπεράσουμε τους Πατέρες, τους οποίους σήμερα η Εκκλησία τιμά και δοξάζει και λέει τόσους ύμνους. Λαλούντες διεστραμμένα εξ υμών αυτών θεολόγοι του Βόλου, με την προστασία του Μητροπολίτου τους, διαστρέφουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας και λένε «να ξεπεράσουμε τους αγίους Πατέρας», «δεν τους χρειαζόμαστε πλέον τους αγίους Πατέρας». Κι ανάμεσά μας λοιπόν. Μην παρεξηγούνται ορισμένοι όταν επισημαίνουμε αυτές τις διαστροφές ακόμη και των θεωρουμένων ορθοδόξων κληρικών, πατριαρχών και αρχιεπισκόπων. Το είχε όμως προφητεύσει ήδη ο Απόστολος Παύλος: «Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν».

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

5. Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ δύο ἀποτειχίσεις τοῦ 20ου αἰῶνος

Kατά τήν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνος ἐκδηλώθηκε μία μεγάλη αἵρεσις εἰς τήν Ὀρθοδοξία, ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί αὐτή εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ὑπάρξουν δύο ἀποτειχίσεις, ἡ μία ἡ λεγομένη τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καί ἡ δευτέρα ἐντός τοῦ ἁγ. Ὄρους ἀπό τούς μοναχούς, κατά τά ἔτη 1970-1973. Ἄν θά θέλαμε νά ἀξιολογήσωμε τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐν σχέσει μέ τίς παλαιότερες αἱρέσεις καί εἴμεθα εἰλικρινεῖς μέ τούς ἑαυτούς μας, θά ἔπρεπε νά ὁμολογήσωμε ὅτι αὐτή ἔχει προξενήσει τήν μεγαλυτέρα ζημία στήν Ὀρθοδοξία, ὄχι τόσο διότι ἔχει μεταφέρει τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας σέ ἄλλες αἱρέσεις καί σέ ἄλλα στρατόπεδα, ἀλλά κυρίως διότι ἔχει μεταλλάξει ριζικῶς τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων, σέ σημεῖο πού νά μήν γνωρίζωμε πλέον τά ὅρια τῆς Ὀρθοδοξίας καί

τῆς Ἐκκλησίας, τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στούς αἱρετικούς, τά καθήκοντα τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στήν αἵρεσι πού ἐκδηλώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, τά ὅρια τῆς ὑπακοῆς πρός τούς ποιμένας ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί, κυρίως, νά μήν γνωρίζωμε τήν προσωπική εὐθύνη τοῦ καθενός ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, ὡς πρός τήν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως καί τό κόστος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖται νά καταβάλη ὁ καθένας, προκειμένου νά κατασταλῆ ἡ αἱρετική πυρκαϊά.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Father Athanasios Mitilinaios : Apocalypse Chapter 4

Revelation 1: 4-7

The three offices of Christ and the faithful: prophetic, priestly and royal.

John to the seven churches that are in Asia: Grace to you and peace from him who is and who was and who is to come, and from the seven spirits who are before his throne, and from Jesus Christ the faithful witness, the first-born of the dead, and the ruler of kings on earth. To him who loves us and has freed us from our sins by his blood and made us a kingdom, priests to his God and Father, to him be glory and dominion for ever and ever. Amen. Therefore, glory belongs to the One who incarnated, who became a faithful witness, who shed His blood to wash us from our sins because He loves us. So to Him, Jesus Christ, be glory and power forever and ever, as we read at the end of John’s introduction to the book of the Revelation. Again, the Word of God took on flesh. The Word became flesh. He proved to be the Faithful Witness, “o martys o pistos,” and the Firstborn from the dead, only because He loved us. He shed His blood to wash our sins only because He loved us. There was no other reason God did this. 

Μέγας Αντώνιος : Το μυστικό της ευτυχίας η μέτρια ζωή

Ὅσον μετριότερα ζεῖ κανείς, τόσο εὐτυχέστερος εἶναι (εὐδαίμων), γιατὶ δὲν φροντίζει γιὰ πολλά, γιὰ δούλους, γεωργοὺς καὶ ν᾿ ἀποκτήσει ζῷα.

Διότι ὅταν προσηλωνόμαστε σ᾿ αὐτὰ καὶ περιπέσομε ἀργότερα στὶς δυσχέρειες ποὺ τὰ ἐπακολουθοῦν, κατηγοροῦμε τὸ Θεὸ (ὡς αἴτιον).

Ἀπὸ τὴν αὐθαίρετη αὐτὴ ἐπιθυμία μας (τὸν πλοῦτο), ποτίζεται ὁ θάνατος καὶ ἔτσι πλανημένοι μένομε στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, χωρὶς νὰ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ο άνθρωπος, όταν ενσωματωθή με όλην την υπόστασίν του εις τον Χριστόν και πληρωθή όλος δι΄ Αυτού, τότε αποκτά την θεανθρωπίνην αίσθησιν και συνείδησιν της πανενότητος του μακροκόσμου. Και φλέγεται από την συναίσθησιν ότι όλοι είναι υπεύθυνοι δι΄ όλα: οι πόνοι όλων των όντων είναι πόνοι ιδικοί μου, αι θλίψεις όλων των κτισμάτων είναι θλίψεις ιδικαί μου. Οι πάντες εν τω Χριστώ συνιστούν εν θεανθρώπινον σώμα, την Εκκλησίαν, και ο Χριστός είναι η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας (Κολ. 1,18). Αυτός δίδει την στοχαστικότητα εις την σκέψιν και την αισθητικότητα εις την αίσθησιν παντός χριστιανού, ο Ίδιος καθολικοποιεί την αίσθησιν και την συνείδησιν του κάθε μέλους της Εκκλησίας, ώστε να ζη «συν πάσι τοις αγίοις», εφ΄ όσον ζη εν τω Θεανθρώπω Χριστώ. Δι΄ αυτό και υπάρχει εν τη Εκκλησία η θεανθρωπίνη φιλοσοφία της καθολικής ενότητος (πανενότητος) και η θεανθρωπίνη αίσθησις αυτής.                                                     Από την διάσπασιν και την κατάτμησιν της αισθήσεως και της συνειδήσεως σώζεται ο άνθρωπος μόνον δια της θεανθρωπίνης ζωής. Τοιουτοτρόπως σώζεται και από την εγωϊστικήν απομόνωσιν, η οποία δεν είναι άλλο τι παρά ιδιότυπος σατανισμός. Διότι ο Σατανάς είναι το πλέον απομεμονωμένον ον εις όλους τους κόσμους. Αυτός έχει χάσει τελείως το αίσθημα της πανενότητος του μακροκόσμου. Πράγματι ο Σατανάς είναι Μόνος εν απολύτω εννοία. Δι΄ αυτό ο εγωϊσμός των ανθρώπων, η εγωϊστική απομόνωσίς των, η αποκοπή των από την πανενότητα του μακροκόσμου δεν είναι άλλο τι παρά μία ορμή προς τον σατανισμόν. Διότι ο Σατανάς είναι Σατανάς, επειδή η αυτοσυνειδησία του και η αυτοαίσθησίς του είναι τελείως αποκεκομμέναι από τον Θεόν και από όλα τα άλλα όντα και κτίσματα.