ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (δι’ αυτής, λοιπόν, ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν) μάλιστα σ’ αυτόν τον καιρόν των Νηστειών οφείλουμε να κάμνομεν, χάριν της κοινής ωφελείας....

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά που είπεν ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλαν­θρώπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος εξηγητής της Πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλην την Παραβολήν για τον Άσωτον, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσευχώμεθα στον Απροσπέλαστον και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.

Ο Σωτήρ εδώ διαλέγεται όχι αντικειμενικώς, αλλά Παραβολικώς. Γι’ αυτό και για τον Πατέρα του ομιλεί σαν για κάποιον άνθρωπον, όπως και για τους δούλους, ομιλεί σαν να είναι τέκνο, για να δείξει την στοργήν του Θεού προς τους ανθρώπους. Κάποιος άνθρωπος, λέγει, είχε δύο υιούς. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγοριάς. Ποιοι ήταν αυτοί οι δύο υιοί; Ήσαν οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Ήσαν αυτοί που τηρούσαν τα θεία προστάγματα και οι παραβαίνοντες τις εντολές του Θεού.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Την παραβολήν του Ασώτου οι θείοι Πατέρες διέταξαν να αναγινώσκηται, κατόπιν από εκείνην του Τελώνου και Φαρισαίου, δια την εξής αιτίαν. Επειδή πολλοί, όντες εκ νεωτέρας ηλικίας εκδεδομένοι εις ασωτίας, εις μέθας και εις ασελγείας, και πίπτοντες εις βυθόν κακών, έρχονται εις απόγνωσιν, η οποία, κατά τους Πατέρας, είναι γέννημα της αλαζονείας, και από αυτήν την αιτίαν δεν θέλουσιν παντελώς να δοθώσιν εις επιμέλειαν αρετής, αλλά μάλιστα και πίπτουσιν εις τα ίδια και χειρότερα, στοχαζόμενοι δήθεν πως δι’ αυτούς δεν είναι έλεος, δια τούτο οι Άγιοι Πατέρες, φιλάνθρωπίαν και σπλάγχνα πατρικά δεικνύοντες και προς τους τοιούτους, και θέλοντες να τους αποσύρουν από την απόγνωσιν, την παραβολήν ταύτην, ως είπομεν, μετά την πρώτην ενέταξαν εδώ, βουλόμενοι να ανασπάσουν εκ ρίζης το πάθος της απογνώσεως, δεικνύοντες δια του Ασώτου, ότι είναι ανοικτά εις τους αμαρτωλούς όλους τα φιλάνθρωπα και υπεράγαθα σπλάγχνα του Θεού, και ότι δεν είναι καμμία αμαρτία, ήτις ημπορεί να νικήση την άπειρον του Θεού φιλανθρωπίαν. Ας ίδωμεν δε τώρα ποίοι είναι οι δύο υιοί, περί των οποίων ομιλεί το σημερόν ιερόν Ευαγγέλιον;

Δεύτερη Ζωή Δέν υπάρχει Γιά Τόν «El Diablo» -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Αυτούσια η ανακοίνωση του ΡΙΚ γιά τό τργούδι Eurovision (El Diablo, Κύπρος)


«Το τραγούδι το οποίο θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στον 65ο διαγωνισμό τραγουδιού της
Eurovision, εξιστορεί την περιπέτεια μιας κοπέλας που βρίσκει τον εαυτό της δέσμια σε μια σχέση εκμετάλλευσης μ’ έναν αλήτη, εξού και τον αποκαλεί «El diablo». Πρόκειται για την αιώνια πάλη του κακού με το καλό. Μέσα από αυτή την προβληματική σχέση με σύνδρομα Στοκχόλμης (To σύνδρομo της Στοκχόλμης είναι μια σύνθετη ψυχολογική κατάσταση κατά την οποία το θύμα αρχίζει και τρέφει συναισθήματα συμπάθειας ή/και αγάπης προς το θύτη του) και παρά την παράνοια που βιώνει, στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια, όπου αποζητά βοήθεια για έξοδο και αποτίναξη των δεσμών σε μια πορεία για ελευθερία. Ειδικά στις μέρες μας, ευελπιστούμε το τραγούδι και η σωστή του ερμηνεία να αποτελέσουν έμπνευση όχι μόνο για γυναίκες αλλά για οποιονδήποτε βιώνει παρόμοιες καταστάσεις.»
ΡΙΚ

Kyprianos Christodoulides
Εφόσον αυτόν (
el diablo) θέλουν, αυτόν θά πάρουν. Ο Θεός δέν θά τούς δυσαρεστήσει. Αργότερα όμως «Τῷ Δαυΐδ ῾Ιερεμίου. -Ἐπί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών.» (Ψ. 136). Καί τέλος «Ἐν τῷ Ἀδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Μήν πεί κανείς ότι ο Θεός είναι άδικος.

Απάντηση στήν "αυτούσια ανακοίνωση" τού
RIK:

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΡΟΤΕΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, καλάμοις οξέσι σφαγέντος.

Προτέριος ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν τη Αλεξανδρεία Εκκλησίας εν έτει υν΄ (450), κατά τους χρόνους των αοιδίμων βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας· ότε δε συνεκροτήθη η Τετάρτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος εν έτει υνα΄ (451), ανέβη και αυτός εις την Κωνσταντινούπολιν μετά των άλλων Αλεξανδρινών Επισκόπων και Πρεσβυτέρων και πολύ ηγωνίσθη κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Αλεξανδρείας Απολινάριος, όστις ανήλθεν εις τον επισκοπικόν θρόνον μετά τον Μονοφυσίτην Διόσκορον τον εν τη Τετάρτη Οικουμενική Συνόδω καθαιρεθέντα, εδέχθη τον θρόνον της Αλεξανδρείας ο θείος ούτος Προτέριος, προβληθείς υπό πάσης της Συνόδου. Επειδή δε οι Μονοφυσίται και ακόλουθοι του Ευτυχούς εποίουν ταραχάς εις την Αλεξάνδρειαν και ηπείλουν ότι θα εμποδίσωσι την μεταφοράν του σίτου εξ Αλεξανδρείας εις Κωνσταντινούπολιν, δια τούτο ο βασιλεύς Μαρκιανός διέταξε να μεταφέρωσι τον σίτον εκ του εσωτερικού της Αιγύπτου δια του Νείλου εις το Πηλούσιον και όχι εις την Αλεξάνδρειαν.

Η Ελλάς, κράτος πολυεθνικόν!

Καθ΄ ην στιγμήν η Ελλάς υποχωρεί και ταπεινούται εις κάθε τομέα, εφ΄ όλης της γραμμής των εθνικών θεμάτων, και ενώ εκδηλούται γενική διάλυσις και παρακμή της Χώρας, έχομεν τώρα το συμπλήρωμα: Δια νομοσχεδίου νομιμοποιούνται οι μετανάστες εις την Χώραν μας! Συνεπώς ανατρέπεται η δημογραφική τάξις και νοθεύεται η πληθυσμιακή αναλογία εις την χώραν μας. Η Ελλάς αποδεχομένη την τοιαύτην εξέλιξιν και νομιμοποιούσα  την πανσπερμίαν των ξένων, μετατρέπεται εις χώραν μεταναστών,  λαθρομεταναστών και γενικώς αλλοδαπών! Δεν είχομεν αμφιβολίαν δια την πορείαν αυτήν του ολέθρου. Από 34 ετών επετράπη εις τους Αλβανούς να κατακλύσουν ανεξελέγκτως την Χώραν. Άκρα αβρότης επεδεικνύετο προς αυτούς, και όταν ακόμη επεδίδοντο εις πρωτοφανείς κακουργίας κατά των Ελλήνων. Εις την απορίαν, διατί ενεργούν κατ΄ αυτόν τον τρόπον αι αρχαί, εδόθη κατά τα τελευταία έτη απάντησις, όταν απεκαλύφθη ότι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις εχρηματοδοτούντο αφειδώς από την Αμερικήν και την Ευρώπην δια την υποδοχήν και εγκατάστασιν των λαθρομεταναστών, όπερ εκρατήθη μυστικόν. Ήδη το έγκλημα συμπληρούται δια του νέου νομοσχεδίου. Η Πατρίς μας μετατρέπεται εις πολυεθνικόν Κράτος, με όλας τας εντεύθεν τραγικάς συνεπείας. Όταν θα κληθώμεν να αντιμετωπίσωμεν τας συνεπείας αυτάς, μάλλον θα είναι αργά. Ίσως θα είναι αργά και όταν οι μειοψηφούντες Έλληνες θα ζητήσουν από τους συνεργούς να δώσουν λόγον των πράξεών των…

Ὁ Ἐμφύλιος δέν τελείωσε

ΘΑ ΗΘΕΛΑ νά ἀπευθύνω ἀπό αὐτό ἐδῶ τό βῆμα ἔκκληση στόν κύριο Δημήτρη Κουφοντίνα νά…

… διακόψει τήν ἀπεργία πείνας καί δίψας μέ αἴτημα τήν μεταγωγή του στίς φυλακές Κορυδαλλοῦ. Ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα, κοντεύει νά νικήσει, ἀκόμη καί ἄν τό αἴτημά του στό τέλος ἀπορριφθεῖ. Ἐνῷ θά ἔπρεπε νά εἶχε χάσει καί μέ διαφορά. Ὄχι μόνο γιατί ἀφαίρεσε ἀδίστακτα ἀνθρώπινες ζωές. Ἀλλά διότι ἡ ἀπαίτησή του στηριζόμενη στήν νομοθεσία τῆς ἀστικῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ πλέον ἐπίσημη ὁμολογία, ὅτι τήν ἀναγνωρίζει ὡς πολίτευμα. Ἐνῶ ὡς μέλος τῆς 17 Νοέμβρη ὑποτίθεται ὅτι ἀγωνιζόταν γιά νά τήν ἀνατρέψει. Θέλω νά θυμίσω ὅτι αὐτήν τήν ἀστική κοινοβουλευτική δημοκρατία καί τούς νόμους της τήν κατήγγειλε ἐπανειλημμένως ὁ κύριος Κουφοντίνας μέ τίς προκηρύξεις τῆς ὀργάνωσης, οἱ ὁποῖες τυπώθηκαν καί ἐκδόθηκαν σέ βιβλίο ἀπό τίς ἐκδόσεις Κάκτος (Χατζόπουλος). Θέλω νά θυμίσω ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κουφοντίνας καί τά μέλη τῆς 17Ν δήλωσαν, ἄν θυμᾶμαι καλά, «πολιτικοί κρατούμενοι» ὅταν συνελήφθησαν ἀπό τόν Χρυσοχοΐδη καί ἀρνήθηκαν νά ἀπολογηθοῦν στόν ἀνακριτή, μέ τό ἐπιχείρημα, ὅτι δέν ἀναγνώριζαν τήν Ἑλληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία καί τούς νόμους της. Ἔ, λοιπόν τούς ψηφισμένους νόμους αὐτῆς τῆς μισητῆς πρός τόν κρατούμενο αὐτόν δημοκρατίας ἐπικαλεῖται τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ὁ γενναῖος κύριος Κουφοντίνας γιά νά ἐπιτύχει τήν μεταγωγή του στόν Κορυδαλλό πού λαχταρᾶ –ἴσως γιατί ἐκεῖ περνᾶ ζάχαρη (τόσο ἥρωας). Κανονικά λοιπόν, μέ τό πού ἔθεσε τήν ὑπογραφή του κάτω ἀπό ἔγγραφο πού διατύπωνε τό αἴτημα τῆς μεταγωγῆς πρός τόν δικαστικό συμβούλιο τῆς φυλακῆς του, μέ τό πού πῆρε τό ἔγγραφό του ἀριθμό πρωτοκόλλου καί μέ τό πού τέθηκε ἐπί τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ ἡ σφραγίδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὁ κύριος Κουφοντίνας θά ἔπρεπε νά σηκώσει εὐθαρσῶς τό χέρι καί νά ἀναγνωρίσει: «Ὁμολογῶ, ἔχασα! Δολοφόνησα τόσους γιά νά ἀνατρέψω αὐτήν τήν δημοκρατία καί τώρα ἐμπράκτως τήν ἀναγνωρίζω! Συμβιβάζομαι.». Ἐάν ἔκανε αὐτήν τήν αὐτονόητη δήλωση τό παλαιό μέλος τῆς 17 Νοέμβρη καί προσέφερε σέ ἀντάλλαγμα γιά τήν μεταγωγή του τήν δημοκρατική μεταμέλεια, ἴσως καί νά μήν χρειαζόταν νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τά θύματά του. Ἡ ἀναγνώριση τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θά ἐμπεριεῖχε αὐτονοήτως καί τήν συγγνώμη πρός τά θύματα.

Παραιτήθηκε γιατί βλέπει ένα σάπιο, ανεπίστρεφο, χειραγογούμενο σύστημα. Η Ένωση Δικαστών καί Εισαγγελέων ουρά τού Κουφοντίνα...

 

Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, παραιτήθηκε από μέλος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) μετά την τελευταία ανακοίνωση της ΕΔΕ (24.2.2021) η οποία αφορούσε τον κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ειδικότερα, ο κ. Ντογιάκος απέστειλε επιστολή στην ΕΔΕ, στην οποία αναφέρει ότι με την επίμαχη ανακοίνωσή της «έγινε ευθεία και σαφής παρέμβαση σε συγκεκριμένη υπόθεση υπέρ συγκεκριμένου καταδίκου».

Η ΕΔΕ, αναφέρει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, με την εν λόγω ανακοίνωσή της με την οποία ζητάει από την Πολιτεία «να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα, παρέβλεψε ότι:

Διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

 


Θεοτόκε μου, τὸ ὑπερπόθητον ὄνομα· οὐδὲν γὰρ τῆς σῆς βοηθείας ὀχυρώτατον τρόπαιον. Σὺ γὰρ ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· σὺ τὴν κτίσιν ἐνέπλησας παντοίας εὐεργεσίας. Τὰ οὐράνια εὔφρανας, τὰ ἐπίγεια ἔσωσας· τὸ πλάσμα κατήλλαξας, ἐξιλάσω τὸν Πλάστην· τοὺς Ἀγγέλους ὑπέκλινας, τοὺς ἀνθρώπους ἀνύψωσας· τὰ ἄνω τοῖς κάτω δι’ ἑαυτῆς ἐμεσίτευσας· μετεσκεύασας ἄριστα τὸ πᾶν πρὸς τὸ βέλτιον. Διὰ Σοῦ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀψευδῆ τὰ σύμβολα κατέχομεν· διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

 Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ο λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Ἐπὶ Πατριάρχου, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶν Θ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως. Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

(T.L.G., Concilia Oecumenica (ACO): Synodus Constantinopolitana et Hierosolymitana anno 536: Tome 3, page 72, line 4 Ἔκθεσις πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας. Καὶ Πρακτικὰ Συνόδων, τόμος Β΄, σελ. 333).

Λόγος εις την παραβολήν της Κυριακής του ΑΣΩΤΟΥ διαλαμβάνων και περί Μετανοίας. (Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου)

Μέγα κακόν είναι, Άγιοι Πατέρες και ευλογημένοι Χριστιανοί, η απόγνωσις και τοιούτον κακόν, ώστε γίνεται αιτία κολάσεως εις τον άνθρωπον. Στερέωμα και θεμέλιον των αμαρτιών όλων αύτη η απόγνωσις είναι. Διότι όταν αμαρτήση τις και σφάλη μεγάλως εις τον Θεόν, έπειτα δε να μη έλθη εις μετάνοιαν και εις εξομολόγησιν, αλλά να απογνωσθή τελείως και να λέγη, ότι σωτηρίαν δεν ευρίσκει, τι άλλο μεγαλύτερον και χειρότερον κακόν είναι απ’ αυτό; Πολλοί των ανθρώπων εκολάσθησαν απ’ αυτήν την απόγνωσιν, όπως οι Εβραίοι οίτινες εσταύρωσαν τον Χριστόν, καθώς και αυτός ο Ιούδας. Διότι εάν και τοσαύτην ασέβειαν εποίησεν ο Ιούδας, και επρόδωσε τον Χριστόν εις θάνατον, εν τούτοις εάν ήθελε μετανοήσει και προσδράμει εις τον Χριστόν και είπη ότι έσφαλε, πάλιν θα τον εδέχετο ο Χριστός και θα τον εσυγχώρει. Όμως δεν μετενόησεν ο ταλαίπωρος, αλλ’ έπεσεν εις απόγνωσιν, και είπεν ότι πλέον σωτηρίαν δεν έχει· δια τούτο επήγε και εκρεμάσθη και εκληρονόμησε την αιώνιον κόλασιν. Όχι δε μόνον ο Ιούδας, αλλά και άλλοι πολλοί ήσαν και είναι έως την σήμερον, οίτινες διαπράττουν αμαρτίας, έπειτα δεν μετανοούν εις ό,τι κακά έκαμαν, αλλά και πάλιν εάν μετανοήσουν τους δέχεται ο Θεός.