Η ΑΠΟΤΕΙΧΗΣΗ του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ !

Το Δεκέμβριο του 1452 και ενώ ο Πρωτοσύγκελος πατήρ Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονός του Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας με αντιπρόσωπο του πάπα τον καρδινάλιο Ισίδωρο, στα πλαίσια της ενωτικής πολιτικής που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του πάπα, από τον ασφυκτικό τουρκικό κλοιό. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως. «Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!...» είπε ο Άγιος. Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τους τιμώρησε με προσωρινή εξορία στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

Η Δικηγορία σε «Γύψο» -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η πραξικοπηματική απόφαση της κυβερνήσεως να ανοίξουν άρον άρον τα δικαστήρια καθ’ υπαγόρευση των Τραπεζών  προκειμένου να διεξαχθούν συγκεκριμένες αποκλειστικά διαδικασίες οι οποίες αφορούν κατ’ ουσίαν την επίσπευση των πλειστηριασμών, δίχως να έχουν ερωτηθεί τα καθ’ ύλην αρμόδια θεσμικά όργανα που είναι η ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας, δεν καταλείπει ουδεμία αμφιβολία περί των «αγνών» προθέσεών της.

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ -- π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ -- Αθωνικά άνθη

«Ω Κύριε, ανήσυχος είναι η ψυχή μας, έως ου εύρη ανάπαυσιν εν Σοι».

Έμαθον δια της «Εκκλησίας», ότι εις τας Αθήνας αφίχθη τελευταίως ένας Γιόγκι και πολλοί έσπευσαν εις συνάντησίν του, «δια να μάθουν παρ’ αυτού την μέθοδον της κατακτήσεως της αληθούς χαράς και ευτυχίας», την οποίαν υπέσχετο «ο απόστολος ούτος του ανατολικού εξωχριστιανικού μυστικισμού». Οι Γιόγκι, ως γνωστόν, είναι μοναχοί βουδδισταί, οι οποίοι ακολουθούντες τας υποδείξεις του πρίγκηπος Σιντάρτα – τον οποίον ανεγνώρισαν ως Θεόν – αγωνίζονται δια την απαλλαγήν των από την εσωτερικήν δυστυχίαν των, δια μεθόδων τινών. Ο βουδδισμός στηρίζει όλην την περί λυτρώσεως θεωρίαν του και μακαριότητα – «νιρβάνα» -- εις την νέκρωσιν του αισθήματος της ζωής, της βουλήσεως. Και ως γνωρίζομεν εκ πληροφοριών, οι Γιόγκι, κάμνουν και ένα είδος «νοεράς προσευχής», περιερχόμενοι ούτω εις κατάστασίν τινα εκστάσεως. Δεν χωρεί καμμία αμφιβολία, ότι ο βουδδισμός, ως θρησκεία, είναι χάλκευμα του θρησκευτικού συναισθήματος και παραπλάνησις του σατανά.

Δοξαστικὸν τοῦ Πάσχα

Τη Ε΄ (5η) Μαϊου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Ειρήνη, η Αγία Μεγαλομάρτυς, ήτο μονογενής θυγάτηρ Λικινίου του βασιλίσκου και Λικινίας. Εγεννήθη εις την πόλιν Μαγεδών και ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306 – 337), ωνομασθείσα πρότερον Πηνελόπη. Επειδή δε ήτο ωραία και υπερέβαλλε κατά το κάλλος όλας τας συγχρόνους της κόρας, ο πατήρ της ο οποίος εφοβείτο δι’ αυτήν την ενέκλεισεν εντός υψηλού πύργου, τον οποίον επί τούτο έκτισε. Συνέκλεισε δε μετ’ αυτής και δεκατρείς ωραίας θεραπαινίδας, εν μέσω των οποίων η Ειρήνη διήγε μετά πλούτου πολλού και έχουσα θρόνον, τράπεζαν και λυχνίαν κατεσκευασμένα εκ χρυσού.

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ: ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΚΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ / ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ – ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ

«Αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού»

Αγαπητοί αδελφοί,

Χριστός Αληθώς Ανέστη.

Είναι γνωστή η διήγηση του Ευαγγελίου όπου ένας άνθρωπος βρήκε εξερευνώντας τα λόγια του πλησίον του ανεκτίμητο θησαυρό και αμέσως πήγε και πούλησε όλο το βιός του για να αγοράσει εκείνο το χωράφι ώστε πλέον να είναι κτήμα του, δηλαδή τόπος κατοικίας μόνιμος, μέρος πάνω στο οποίο θα μπορέσει να υψώσει οικοδομή ασάλευτη και άσειστη, οικοδομή που θα αντέξει στους ανέμους και στους θυελλώδης πειρασμούς του Πονηρού αλλά και των οργάνων - οπαδών αυτού.

Ἄραγε τί ἄλλο πρέπει νά πάθουν γιά νά συνετισθοῦν; -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ὁ «Μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας π. Ε. Τρικαμηνᾶς», ἐνῷ ἔχει ἐξευτελισθῆ μέ τίς συνεχεῖς ἀνοησίες, τά ψεύδη, τίς φοβερές διαστροφές καί τήν ἐμπάθειάν του κατά τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ., ἐν τούτοις παραμένει ἀμετανόητος! Τίς πλᾶνες του διατρανώνουν οἱ ὀπαδοί του μέ ἀκόμη χειρότερες ἀνοησίες καί μέ ἀκόμη μεγαλυτέραν ἐμπάθειαν καί ἑωσφορικήν ὑπερηφάνειαν. Χάριν παραδείγματος, εἰς ἄρθρον του τήν 20-2-2018 (https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2018/02/blog-post_70.html),
ὁ π. Ε.Τ. ἔγραψεν ἐσφαλμένως ὅτι δῆθεν τό π.ἑ. παρεβίασε ὅρον τῆς Α' Οἰκ. Συνόδου εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα του 2018! Συγκεκριμένως, ἰσχυρίσθη ὅτι διά τό ἔτος 2018 ἡ ἰσημερία μέ τό π.ἡμ. ἦτο δῆθεν τήν 21ην Μαρτίου, καί ἄρα ἡ πανσέληνος, ἡ ὁποία, ὅπως ἔγραψεν ὁ ἴδιος, ἦτο τήν 18ην Μαρτίου, δῆθεν ἔπεφτε ΠΡΙΝ καί ὄχι ΜΕΤΑ τήν ἰσημερίαν, ὅπως ὁρίζει ὁ σχετικός Κανών τῆς Α' Οἰκ. Συνόδου. Ἀπό τό μένος του κατά τοῦ π.ἑ., συνεσκοτίσθη τόσον πολύ ὁ δυστυχής, ὥστε νά γράψῃ ἐσφαλμένως ὅτι τό 2018 ἡ ἰσημερία μέ τό π.ἡμ. ἦτο τήν 21ην Μαρτίου, ἐνῷ στήν πραγματικότητα ἦτο στίς 8 Μαρτίου, ἴσως δέ νά ἔχῃ πέσει καί στίς 7 Μαρτίου. Συνεπῶς, ἡ πανσέληνος, ἡ ὁποία ἦτο στίς 18 Μαρτίου μέ τό π.ἡμ., ἦτο ΜΕΤΑ τήν ἰσημερίαν (7 ἤ 8 Μαρτίου μέ τό π.ἡμ.), ὅπως ἀπαιτεῖ ὁ Κανών τῆς Α' Οἰκ. Συνόδου. ΔΕΝ ἦτο πρίν ἀπό τήν ἰσημερίαν, ὅπως ἐσφαλμένως ἔγραψε. Συνεπῶς, ὁλόκληρον τό ἄρθρον του ἦτο ἕν ψευδολόγημα κατά τοῦ π.ἑ. Ἔγραψα τότε σχόλιον εἰς τό ἱστολόγιον «ΠΠ» μέ τό ὁποῖον διώρθωσα τό λάθος τοῦ π.Ε.Τ. Πρός τιμήν των, τό ἐδημοσίευσαν, ἀλλά, δυστυχῶς, ἀντί νά συνετισθοῦν ἀπό τό πάθημά των νά σφάλλουν εἰς τόσον στοιχειώδη θέματα καί νά ζητήσουν καλοπροαίρετον διάλογον, ἐσυνέχισαν τίς διαστροφές των ἐναντίον τοῦ π.ἑ. μέ ἀκόμη μεγαλύτερον μένος. Καί τώρα, ὁ «Βασιλεύς τοῦ Ψεύδους καί τῆς Διαστροφῆς» συνεχίζει ἀκάθεκτος τήν ἀκατάσχετον ψευδολογίαν του, ἄν καί αὐτός ἐξευτελίσθη προσφάτως μέ τίς ἀνοησίες πού ἔγραψε εἰς τό παρόν ἱστολόγιον. Ἄραγε τί ἄλλο πρέπει νά πάθουν γιά νά συνετισθοῦν;

H σιωπή μας είναι απαράδεκτος!!!

Τι λόγο θα δώσουμε στον Θεό, αν αφήσουμε ανενόχλητους τους διαφθορείς της Δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας οικουμενιστάς, να ουνιτίζουν τα τέκνα της Ορθοδoξίας, «δι’ α Χριστός απέθανε»;

Η μεγάλη δυστυχία της εποχής μας δεν είναι ότι υπάρχουν οι τερμίτες οικουμενιστές, που καταστρέφουν την Εκκλησία, αλλά οι  «καλοί» χριστιανοί , που σιωπούν για το κακό που γίνεται στην Εκκλησία του Χριστού μας!

Μέγα πρόβλημα είναι η εξάπλωση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της οποίας θιασώτες είναι πολλοί επίσκοποι, όπως π.χ. ο Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος, ο Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, ο Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο Καναδά κ. Σωτήριος κ.α. Όταν και οι πέτρες φωνάζουν εναντίον της μεγάλης αυτής προδοσίας της Ορθοδοξίας, η σιωπή μας είναι απαράδεκτος!!!
------------------------------------
Ανώνυμος είπε...
Έχεις δίκιο αλλά τί μπορείς να κάνεις; Βιώνουμε τρομερές στιγμές. Αμφισβητείται και βλασφημείται ακόμη και το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, το κορυφαίο μυστήριο επειδή αποτελεί τον ομφάλιο λώρο της θνητής ανθρώπινης φύσης με τον Αθάνατο, από τον οποίο μεταγγίζεται Αθανασία η ανθρώπινη ασθενής φύση! Μας θέλουν από εκκεντρισμένα φυτά στην ελαία κατά τον Απόστολο Παύλο να γίνουμε αγριελιές!
-----------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 4 Μαΐου 2020 - 11:25 π.μ. «Έχεις δίκιο αλλά τί μπορείς να κάνεις;»

Ἀπάντησις: Μόνοι μας τίποτε δέν μποροῦμε νά καταφέρουμε! Ὅταν, ὅμως, ὁ Θεός ἰδῇ τόν ἰδικόν μας ἀγῶνα, θά παρέμβῃ καί θά σώσῃ Ἐκεῖνος τό «πλοῖον»! Ὅταν ἐμεῖς καθόμαστε σιωπηλοί καί ἄπραγοι μπροστά στήν λαίλαπα τῶν αἱρέσεων, συμπεριφορά πού ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτηρίζει ὡς «τό τρίτον εἶδος ἀθεϊας», νά μήν περιμένουμε βοήθειαν ἐξ Οὐρανοῦ! Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Ὥστε ὅτε περί Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν, ἐγώ τίς εἰμί; Ἱερεύς; Ἀλλ' οὐδαμοῦ. Ἄρχων; Καί οὐ δ’ οὕτως. Στρατιώτης; Καί ποῦ; Γεωργός; Καί οὐ δ' αὐτό τοῦτο. Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις;» (P.G. 99, 1321 B).
-------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...

Και ό Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ένας ήταν, όμως ήταν μέ Τον Ένα απόλυτα ενωμένος, και κατά τρόπο θαυμαστό ξεκίνησε την Επ-Ανάσταση τού Γένους.

Οστις έχει Πίστην ως τον κόκκον σινάπεως, εγείρει το βουνό τών θλίψεων που τον καταπλακώνουν από τους πειρασμούς, και το πετάει στη θάλασσα της εξαφάνισης, για νά χαίρει καί νά ζει ελεύθερος.

Μητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος : «ΕΙΣ ΜΙΑΝ, αγίαν, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ και Αποστολικήν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ»

Μετά τις αποφάσεις της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης το Σύμβολο της Πίστεως, δυστυχώς, έχει αλλοιωθεί. Ας προσεγγίσουμε πρώτα την έννοια και τον όρο «Μία» Εκκλησία.

Κατά την αντίληψη των Συνοδικών Αρχιερέων, όπως αυτή διατυπώθηκε στο Κολυμπάρι, τώρα πλέον δεν επικαλούμεθα την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού εκεί κάτω οι Σοφοί Προκαθήμενοι και οι λοιποί Συνοδικοί Σύνεδροι ανακάλυψαν και αναγνώρισαν, δυστυχώς, και άλλες «Εκκλησίες». Τώρα πλέον «Εκκλησία» δεν είναι μόνον η Ορθόδοξος, αλλά και η Ρωμαιοκαθολική και η Προτεσταντική και η Αγγλικανική και όποια άλλη!

Μέχρι χθες γνωρίζαμε, ότι η Εκκλησία είναι Μία, η Ορθόδοξος, εκ της οποίας αποσχίσθηκε η Ρώμη, εξ αυτής δε προήλθαν οι Παλαιο-καθολικοί, οι Αγγλικανοί και οι Προτεστάντες.    Μέχρι χθες όλες αυτές οι αποτμήσεις, τα κομμάτια και τα «αποκόμματα»,  ονομάζονταν «Χριστιανικές Ομολογίες». Από σήμερα, δυστυχώς, στην Κρήτη,  έλαβαν τον τίτλο «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»! Αναγνωρίσθηκαν ως «Εκκλησίες»!
------------------------------

Marinos Ritsoudis είπε...

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ο Καλαβρύτων και ορθά τα ερμηνεύει, και τους υποστηρίζει με την μη διακοπή τού μνημοσύνου.

Κατά τα άλλα απασφάλισε, με τουφεκιές προς το κεφάλι του.

Ποτέ άλλοτε όλα τα ουαί τής υποκρισίας δεν είχαν τόσους αποδέκτες, τόση ταύτιση με την αντίχριστη εξουσία.

Symeon the New Theologian on Repentance

Why is repentance so central to a Christian way of life? It is because the aim of Christian life is to be perfected in virtue through God’s grace so we can return to Paradise with eternal life in His kingdom. Repentance is the path to perfection. We need to remember that there will a Judgment that must be faced. Saint Symeon points out what Paul writes, “We must appear before the judgment seat of Christ, so that each one may receive good or evil, according to what he has done in the body (2Cor 5:10).”

Saint Symeon says, 

Let us repent with all our heart and castaway not only our evil deeds, but also the wicked and unclean thoughts of our hearts and obliterate them in accordance with that which is written: ‘Rend your hearts and not your garments (Joel 2:13).’ Tell me: what use is it if we distribute all our goods to the poor, but fail to make a break with evil and to hate sin? What [use is it] if, while we do not actively commit bodily sin, we mentally engage in shameful and unclean thoughts and invisibly commit sin and are governed controlled by restrain passions of the soul?

Διάρρηξη των στεγανών κλισέ των αυτονόητων συνειρμών! -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Αθηνών

Η Σημαία που αγαπώ, έχει έναν λευκό Σταυρό και θα την Υπηρετώ μέχρι να με βρουν Νεκρό- Ε Λ Λ Α Σ

Πού θα ανάψουμε Κεριά ; Στην Αγιά Σοφιά
Χτυπούν Λαλούν Καμπαναριά, θυμάμαι την Αγιά Σοφιά
και την Λιτή Γλυκιά Κυρά που την ελένε Ελευθεριά
Ελευθεριά θα 'ρθει ξανά!!!!
Νύν, εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών!

Ο ιδεασμός καθίσταται αρρήκτως συνυφασμένος με την Ελπίδα, η οποία αρύεται από την πορεία του Ελληνικού έθνους και από το αίμα το οποίο ιστορικά έχει εν γένει χυθεί αλλά ας πούμε χρονικά, αρχής γενομένης εκ της ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους μέχρι σήμερον.

Τὸ Στήριγµα ὅλων µας

Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ Μητέρα μας, ἡ Βασίλισσα τῆς καρδιᾶς μας. Τὴν ἀγαποῦμε, διότι πιὸ πολὺ μᾶς ἀγαπᾶ Έκείνη. Ποιὸς ἄνθρωπος πιστὸς μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δὲν τὴν ἐπικαλέσθηκε; Ποιὸς δὲν τὴν ὕμνησε; Ποιὸς θεοφόρος Πατέρας δὲν μίλησε γιὰ Αὐτήν. Εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἡ Μητέρα μας. Ἦταν τὸ στήριγμα τῶν Ἀποστόλων. Τὸ στήριγμα τῶν Ἁγίων. Τὸ στήριγμα ὅλων τῶν πιστῶν. Εἶναι ἡ Μεσίτρια μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Εἶναι ἡ Mόνη, ποὺ ὑπερβαλλόντως εὐχαρίστησε τὸν Θεόν.