Εἰς τὰς ἡμέρας μας Ο ΙΟΥΔΑΣ ΞΑΝΑΖΗ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἐάν ὑπάρχει καί ἐπιζεῖ μιά ἀπαίσια καί τραγική μορφή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, αὐτή ἡ τρομακτική μορφή εἶναι σίγουρα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης. (Τό ὄνομά του δείχνει τήν καταγωγή του, καί σημαίνει: ἀπό τήν Καριώθ). Ἰούδας! Ὄνομα συνώνυμο τῆς προδοσίας. Τό ἀρχέτυπο τῆς πιό ἐπαίσχυντης πράξης στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἡ πιό προσβλητική λέξη στά στόματα τῶν ἀνθρώπων–κι αὐτῶν ἀκόμα τῶν παιδιῶν–ὅταν προφέρεται σάν ὕβρις: «Ἰούδα»! Ὄνομα καί πρόσωπο, πού προκαλεῖ ἀποστροφή καί ἀπέχθεια. Κι αὐτοί ἀκόμα οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές, δέν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τό πρόσωπό του. Ἀκόμα καί γιά τήν προδοσία του, σημειώνουν πολύ λίγες λέξεις. Ὁ μέν Ματθαῖος γράφει: «Τότε πορευθείς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρός τούς ἀρχιερεῖς εἶπε· τί θέλετέ μοι δοῦναι, καί ἐγώ ὑμᾶς παραδώσω αὐτόν; Οἱ δέ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. Καί ἀπό τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτόν παραδῶ» (ΙΣΤ΄ 14 – 16). Ὁ δέ Ἰωάννης, τόν ἀναφέρει μόνο σ’ ἕνα στίχο:

Εἰς τὴν Λέσβον ὁ Πάπας καὶ οἱ ἄλλοι ἄθεοι. Ὅλοι κερδίζουν, χαµένη ἡ Ὀρθοδοξία -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

1ον

1. Πνευµατικὸς ξεσηκωµὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001 

Δὲν µᾶς ἔφταναν τὰ ἄλλα πνευµατικὰ φαρµάκια καὶ δηλητήρια, µὲ τὰ ὁποῖα µᾶς πότισαν καὶ µᾶς ποτίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί µας ἡγέτες· µᾶς ἔλειπε ὁ πάπας, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν δόση καὶ νὰ αὐξήσει τὴν στενοχώρια καὶ τὴν θλίψη µας. Ἤθελαν νὰ βεβαιωθοῦν οἱ δικοί µας ἄθεοι, ὅσοι περιλαµβάνονται µέσα στὸν ὅρο αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαµᾶ, ἂν µετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη πάπα στὴν Ἑλλάδα, τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἐξακολουθοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ ἀντιπαπικὸ φρόνηµα, ὅπως φάνηκε τότε. Ἦταν τέτοιος ὁ πνευµατικὸς ξεσηκωµὸς γιὰ τὴν λανθασµένη ἀπόφαση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκ µέρους πολλῶν ἀρχιερέων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πλήθους µοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, πανεπιστηµιακῶν, σωµατείων καὶ χιλιάδων λαοῦ ποὺ πλαισίωσαν ὅλες τὶς ἀντιπαπικὲς ἐκδηλώσεις, ὁµιλίες, ἀγρυπνίες, συγκεντρώσεις, ὥστε στὴν κυριολεξία, ὅταν δυστυχῶς ἦλθε ὁ πάπας, τὸν ἔκρυψαν στὰ συνοδικὰ καὶ ἀρχιεπισκοπικὰ µέγαρα, φοβούµενοι τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἤµασταν ἡ µόνη Ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὅσες ἐπισκέφθηκε ὁ πάπας, ποὺ δὲν ἔγινε δηµόσια ἐµφάνιση τοῦ ποντίφηκα, καὶ παντοῦ ὅπου χρειάσθηκε νὰ κινηθεῖ, αὐτὸ ἔγινε µὲ τὴν συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνοµικῆς δύναµης.

Η αειφόρος δυστυχία να είσαι ευήθης και άθεος --- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

H αδράνεια της επισήμου Εκκλησίας αναφορικώς με την ανακοίνωση των δρακόντων υγειονομικών μέτρων ως προαπαιτούμενο προσβάσεως εις την Ναούς, συνιστά μείζον σκάνδαλο και εγείρει ιδιαίτατα ερωτηματικά δια την τρώση του πυρήνα του δικαιώματος του θρησκεύειν εις του πολίτες, την στιγμή την οποία άπαντα τα δικαιώματα συνθλίβονται σφοδρώς υπό την μέγγενη του ολετήρα του υγειονομικού προβλήματος.

Η πολιτεία, βυσσοδομεί κατά της ζώσης Ορθοδόξου Εκκλησίας συνεργεία των συνθηκολογημένης Επισήμου Εκκλησίας, εργαλειοποιώντας την δημόσια υγεία, υπό τις ερπύστριες της οποίας, καταλύεται άρδην, το δικαίωμα πρόσβασης και παρακολούθησης της Θείας Λειτουργίας, με αποτέλεσμα να εγείρονται και ακανθώδη και καίρια ερωτήματα δια την σύλληψη της έννοιας της Πίστεως.

ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ~ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΛΕΙΣΤΩΝ


 

Τη Ζ΄ (7η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Επισκόπου Μεδιολάνων.

Αμβρόσιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη κατά το έτος τμ΄ (340) εις Μεδιόλανα της Ιταλίας, όπου και δια τας πολλάς του αρετάς κατέστη Επίσκοπος και από των οποίων ως αστήρ φωτεινότατος κατηύγασεν άπασαν την οικουμένην με το φως της διδασκαλίας του εκπληρώσας εις εαυτόν την εντολήν του Κυρίου την λέγουσαν· «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ε: 16). Τούτο δε δεν είπε μόνον προς τους Αποστόλους ο Κύριος, αλλά και προς πάντας τους διαδόχους αυτών Αρχιερείς, οι οποίοι πρέπει να λάμπωσιν ως το φως κατά τας αρετάς, ίνα βλέποντες οι άνθρωποι την χριστομίμητον αυτών πολιτείαν δοξάζωσι τον Θεόν. Όσοι δε Αρχιερείς δεν φυλάττουσι τας εντολάς του Κυρίου, καν εγγράμματοι και διδάσκαλοι είναι, αλλοίμονον εις αυτούς! Διότι δεν είναι Ποιμένες, αλλά λύκοι άρπαγες προβατόσχημοι και θέλουν καταπατηθή ως άλας άχρηστον και ανωφελές· «ου γαρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλ΄ οι ποιηταί» καθώς λέγει ο θείος Παύλος (Ρωμ. β΄ 13).

Έλεγα να μη μιλήσω. «Η σιωπή είναι χρυσός» έμαθα! Τι κι αν διάβασα «το σιωπάν δοκεί συναινείν»;

Η τραγική σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας, και ιδιαίτερα οι καθημερινές επιθέσεις στην Εθνική μας συνοχή, στην Ελληνική Παιδεία και στην Ελληνική Οικογένεια, με έκαναν να αλλάξω γνώμη και να κάνω πράξη τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Κ. Παλαμά: «Όποιος στοχαστικός, σαν γιαταγάνι τον στοχασμό του αντρίκεια ας τον βγάζει. Δεν φτάνει να λάμπει μόνο η αλήθεια, πρέπει και να σφάζει»! Σκέφθηκα και στρατιωτικά, λόγω επαγγέλματος. Είπα, η σιωπή, με στρατιωτικούς όρους, σημαίνει συνεχής άμυνα, η οποία μπορεί, κατά το μείζον, να εξασφαλίσει το αήττητο. Το ζητούμενο όμως είναι η νίκη, η οποία είναι καθαρά θέμα επίθεσης! Λαλήσωμεν λοιπόν, αφού «ομοίωμα επλάσθημεν του Λόγου, αφού λαλεί εντός μας η θεία σκέψη, της ψυχής η άυλος ομιλία»! Ως ποντιακής καταγωγής, έμαθα να σέβομαι το ράσο και ιδιαίτερα τους μεγαλόσχημους ιερείς και ιεράρχες. Βλέποντας όμως την σημερινή Ελλάδα μας, με κάθε σεβασμό προς τους τίτλους και τα πρόσωπα, τολμώ να απευθύνω κάποια ερωτήματα στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο και τους Σεβασμιότατους Μητροπολίτες της χώρας μας (πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων): Έχετε αντιληφθεί ότι η ισοπέδωση των πάντων, η πολτοποίηση των εθνικών συνειδήσεων, η υπονόμευση των θεσμών, η διάβρωση των αξιών, η περιφρόνηση των αρετών, ο διασυρμός και ο εμπαιγμός των ελλήνων πολιτών, ο χλευασμός της ηθικής, ο πολιτικός φενακισμός, ο αδίστακτος αμοραλισμός των δημαγωγών και των επαγγελματιών του δήθεν προοδευτισμού και ο σύγχρονος ισλαμικός εποικισμός καταστρέφουν την ελληνορθόδοξη πατρίδα μας; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να κατανοήσετε ότι διαλύουν τους συνδετικούς κρίκους του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, κτυπώντας την οικογένεια και την παιδεία μας, τα μόνα εν ημίν αγαθά, αθάνατα και θεία;  Ως πότε θα μένετε βυθισμένοι στο θρόνο σας; Ως πότε θα καθησυχάζετε το λαό με λόγια πράα και ήρεμα, ότι η εκκλησία αγρυπνά και υπερασπίζεται τα δίκαιά της; Δεν βλέπετε ότι το Γένος ολόκληρο παρασύρεται σε Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη, μείζονα της πρώτης, πλην όμως άνευ Ομήρου και άνευ εξαμέτρων; Δεν ακούτε τους βαρύγδουπους ήχους από τα σκαρπίνια των γραβατωμένων δανειστών της Δύσης και από τις μπότες των πασάδων της Ανατολής, που ανεβαίνουν τα σκαλιά του εθνικού μας οικοδομήματος; Ποιος περιμένετε να αφυπνίσει και να κατηχήσει το λαό του Θεού; Μήπως πρέπει να κηρύξετε την εκκλησία σε διωγμό; Μήπως ακούτε ήδη τον θρήνο να ακούγεται πάνω στα τείχη και θεωρείτε την πτώση μας βεβαία; Αν είναι έτσι, τότε, γίνετε Έκτορες!

Μη καθεύδετε! Ξυπνήστε! Εγερθείτε! Θυμώστε! Μιλήστε!

Ο λόγος που χτυπά και που θυμώνει, ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει!

ΑΝΑΛΑΒΑΤΕ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ ΣΑΣ!

Πριν θρηνήσει η Ραχήλ τα τέκνα αυτής! Πριν ακουσθεί ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων!

Γιατί τότε θα είναι πολύ αργά…

Νίκος Ταμουρίδης                                                                                               

 Αντιστράτηγος (ε.α) – Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ

Ο Πάπας της Ρώμης ως εκπρόσωπος ΜΚΟ

Η επίσκεψη του επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα διαφημίστηκε όσο λίγες, και σίγουρα θα άφηνε θετικές εντυπώσεις στους πολίτες της χώρας μας αν ο Πάπας Φραγκίσκος περιοριζόταν στα του οίκου του – δηλαδή, στην πνευματική καθοδήγηση του ποιμνίου του.

Όμως, ο Ποντίφικας, ερχόμενος εδώ, έκανε δηλώσεις που ταιριάζουν περισσότερο σε εκπρόσωπο  ΜΚΟ -οι οποίες δεν παύουν να κουβαλούν εδώ πληθυσμούς ισλαμιστών εποίκων-, αλλά και υπουργού της κυβέρνησης που δικαιολογεί τις επιλογές της και προετοιμάζει τους πολίτες για τις επόμενες κινήσεις της. Παρουσίασε τους ισλαμιστές εποίκους σαν νέους «Οδυσσείς», υπερασπίστηκε τη Συμφωνία των Πρεσπών και μίλησε, εναρμονισμένος με την κεντρική παγκόσμια «γραμμή», για θέματα όπως η κλιματική αλλαγή. Στη συνέχεια, ο Πάπας πήγε να… επιθεωρήσει τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης Μεταναστών στη Λέσβο, λες και ήταν κυβερνητικό στέλεχος που πραγματοποιεί επίσκεψη σε χώρο ο οποίος υπάγεται στις αρμοδιότητες του υπουργείου του.

Απαιτείται η ψυχή ενός Ιερεμίου, δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

Απείρως δριμύτερος χειμών, από της εποχής εκείνης του θείου Χρυσοστόμου, κατέλαβε την Εκκλησίαν, με την άρσιν του Αναθέματος (άρση ακοινωνησίας), της Ανατολικής Εκκλησίας κατά του Παπισμού, υπό του Αθηναγόρου την 7ην Δεκεμβρίου του 1965, δια της οποίας εχαρακτηρίζετο ως πεπλανημένη η πορεία, της προ αυτής Εκκλησίας των Αγίων Πατέρων και Ι. Συνόδων, και με την εισαγωγήν εις τα ιερά Δίπτυχα του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα, όχι μόνον, αλλά και … «πασών των Ανατολικών και Δυτικών ομολογιών»! Ω της συμφοράς! Απαιτείται η μεγαληγορία ενός Μωϋσέως, η δύναμις λόγου ενός Δαβίδ, η ψυχή ενός Ιερεμίου, η καρδιά ενός Απ. Παύλου, η γραφίς ενός Μ. Βασιλείου δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!

Ποιος ήταν Eκκλησία;

Τι μας διδάσκει η Παράδοση; Ποιος ήταν Eκκλησία;

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ή ο Ιωάννης Καλέκας ο λατινόφρων;

O άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Μητροφάνης και η υπόλοιπη ιεραρχία;

Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής ή όλα τα Πατριαρχεία της εποχής του;

O άγιος Κύριλλος ή ο Νεστόριος;

Reading from the Synaxarion:

Nicholas the Wonderworker, Archbishop of Myra

This Saint lived during the reign of Saint Constantine the Great, and reposed in 330, As a young man, he desired to espouse the solitary life. He made a pilgrimage to the holy city Jerusalem, where he found a place to withdraw to devote himself to prayer. It was made known to him, however, that this was not the will of God for him, but that he should return to his homeland to be a cause of salvation for many. He returned to Myra, and was ordained bishop. He became known for his abundant mercy, providing for the poor and needy, and delivering those who had been unjustly accused. No less was he known for his zeal for the truth. He was present at the First Ecumenical Council of the 318 Fathers at Nicaea in 325; upon hearing the blasphemies that Arius brazenly uttered against the Son of God, Saint Nicholas struck him on the face.