ΕΓΚΩΜΙΟΝ Επί τη ευρέσει της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου.

«Εκ σπέρματος όφεως», λέγει ο Ησαϊας, «εξελεύσεται έκγονα ασπίδων, και τα έκγονα αυτών εξελεύσονται όφεις πετάμενοι» (Ησαϊα ιδ:29). Τούτο σημαίνει, ότι από τον όφιν γεννώνται αι ασπίδες και τα γεννήματα αυτών γίνονται όφεις πτερωτοί, αληθής δε βεβαίως ο λόγος του Προφήτου. Ιδού το παράδειγμα ολοφάνερον. Πόθεν γεννάται ο Ηρώδης ούτος, όστις έρριψεν εις την φυλακήν τον Ιωάννην, τέλος δε τον εθανάτωσεν; Από τον πρώτον και τρομερόν εκείνον όφιν, όστις εθανάτωσε τας δεκατέσσαρας χιλιάδας των βρεφών, από τον πρώτον δηλαδή και μέγαν Ηρώδην.

Ύμνοι Τριωδίου -- Orthodox Hymns


Τη ΚΔ΄ (24η) Φεβρουαρίου, γέγονεν η πρώτη και Δευτέρα εύρεσις της τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού ΙΩΑΝΝΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 2019                                                                                                                                         

Η Τιμία αύτη και Αγγέλοις αιδέσιμος του θείου Προδρόμου Κεφαλή πρώτον μεν ευρέθη εν τω οίκω του Ηρώδου, δι’ επιφανείας και αποκαλύψεως του ιδίου Τιμίου Προδρόμου, εις δύο Μοναχούς, οι οποίοι μετέβαινον εις προσκύνησιν του ζωοδόχου Τάφου του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, έλαβε δε ταύτην παρά των Μοναχών εκείνων εις κεραμεύς και την μετέφερεν εις την Έμεσαν· αισθανθείς δε εκείνος, ότι δια της Αγίας Κάρας έλαβεν ευτυχίαν, ετίμα αυτήν εξαιρέτως και όταν έμελλε να αποθάνη, την αφήκεν εις την αδελφήν του, παραγγείλας εις αυτήν να μη την μετατοπίση ούτε να την δείξη εις άλλον, αλλά να την τιμά και να την προσκυνή.

η ΚΓ΄ (23η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΔΑΜΙΑΝΟΥ

του εν τοις ορίοις της κατά τον Άθω Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου κατά την τοποθεσίαν της Σαμαρείας ασκήσαντος και εν ειρήνη τελειωθέντος κατά το έτος ασπ΄ (1280).                                                                                                                                   

Δαμιανός ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών ο Εσφιγμενίτης ποίαν πατρίδα είχε και ποίους γεννήτορας, ο πανδαμάτωρ χρόνος ουδέν υπόμνημα άφησεν εις ημάς. Πιθανόν δε να εσώζοντο τοιαύτα, αλλ’ αι επάλληλοι καταδρομαί, πυρκαϊαί και ερημώσεις, ας κατά καιρούς υπέστη το πολύαθλον τούτο Κοινόβιον του Εσφιγμένου, εξηφάνισαν και απώλεσαν όχι μόνον τα ιερά αυτού κειμήλια και σκεύη της Εκκλησίας, αλλά και διαφόρους κώδικας, χρυσόβουλλα και διάφορα έγγραφα και μένει ήδη απογεγυμνωμένον των τοιούτων.

Eνός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου ¨Εκκλησιών¨) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ΄Ιδιας Πίστης και ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6ο  άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή !!!

Τη ΚΓ΄ (23ην) Φεβρουαρίου, η Αγία ΓΟΡΓΟΝΙΑ, η αδελφή Γρηγορίου του Θεολόγου, εν ειρήνη τελειούται.

Γοργονία η μακαρία Μήτηρ ημών, η αδελφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, πατρίδα είχε την Ναζιανζόν της Καισαρείας, καθώς και ο αδελφός της θείος Γρηγόριος· και ο μεν πατήρ αυτής ωνομάζετο και αυτός Γρηγόριος, η δε μήτηρ της Νόννα, ήτις ήτο Χριστιανή εκ γονέων και προγόνων· ο πατήρ αυτής ήτο από γονείς ειδωλολάτρας και αυτός ο ίδιος έμεινεν ικανόν καιρόν εις την πλάνην της ειδωλολατρίας, αλλά η ευλογημένη Νόννα η σύζυγός του μετεχειρίσθη πολλούς τρόπους, έως ότου τον έφερεν εις την Χριστιανικήν ευσέβειαν· διότι ήτο άνθρωπος αγαθής προαιρέσεως και προτού ακόμη γνωρίση την αλήθειαν και δι’ αυτό δεν αφήκεν ο Θεός αφώτιστον μίαν τοιαύτην αγαθήν ψυχήν.

Ἡ μεγάλη ἀποστασία

Ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸν ἀντιαιρετικὸ πατερικὸ θησαυρὸ καὶ νὰ ἀποδοθοῦν σὲ παρόμοιους ἀγῶνες, ἀκολουθώντας ταπεινὰ τὰ βήματα, ποὺ χάραξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια, ἐπιστροφὴ καὶ ἐγκεντρισμὸ στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία, δυστυχῶς μιὰ ἀθεολόγητη ὁμάδα ἀναξίων μεγαλόσχημων κληρικῶν καὶ θεολόγων πράττει τὰ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα πρὸς ὅσα ἐντέλλεται ὁ Κύριός μας, τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ γενικὰ ἡ ἱερὰ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅλοι ἔχουμε καταστεῖ μάρτυρες αὐτῆς τῆς ἀποστασίας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, παρακολουθώντας τὶς συνεχῶς πυκνούμενες ἐπισκέψεις μεταξὺ αἱρετικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, τοὺς ἐναγκαλισμούς, τὶς συμπροσευχές, τὰ θυμιατίσματα, τὰ «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», τὴν πρόταση χειρῶν πάπα καὶ Πατριάρχου ὡς σύμβολο ἑνότητος καὶ νίκης, τὴν ἀναγνώριση  τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησιῶν», τὴν ἀναγνώριση τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΖΕΒΙΝΑ και των μαθητών αυτού και Οσίων Πατέρων ημών ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ, ΜΩΥΣΕΩΣ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ.

Ζεβινάς, Πολυχρόνιος, Μωϋσής και Δαμιανός οι Όσιοι Πατέρες ήσαν και ούτοι εκ της Συρίας, αναφέρει δε και τούτους ο σύγχρονος αυτών Θεοδώρητος. Και ο μεν θείος Ζεβινάς, κατασκευάσας επί όρους τινός κελλίον, υπεβάλλετο εν αυτώ εις ασκητικούς αγώνας μέχρι γήρατος. Υπερέβαλε δε όλους τους Οσίους του καιρού του κατά την υπομονήν, την οποίαν είχεν εν τη αγία προσευχή, ούτως ώστε, επειδή ένεκα του γήρατος δεν ηδύνατο να προσεύχηται όρθιος, προσηύχετο και εδοξολόγει τον Θεόν, ο αοίδιμος, στηριζόμενος επί της βακτηρίας του.

Κάποτε ο Αββάς Μωϋσής πολεμήθηκε πάρα πολύ από τους λογισμούς της πορνείας.

Μη δυνάμενος να καθίση στο κελλί του, έφυγε και εξομολογήθηκε τους λογισμούς του στον Αββά Ισίδωρο. Ο Γέροντας τον παρεκάλεσε να επιστρέψη στο κελλί του. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ακούση την σύσταση απαντώντας στον Αββά Ισίδωρο. «Δεν αντέχω πλέον, Αββά». Τότε ο Αββάς Ισίδωρος τον πήρε κοντά του και ανέβηκε στην στέγη του κελλιού και του λέγει:                                                           
– Κοίταξε προς δυσμάς.                                                                                        
Πράγματι εκοίταξε με προσοχή προς τα εκεί και είδε πλήθος δαιμόνων να προκαλούν ταραχή και να θορυβούν με το να κάνουν πόλεμο.                  
Του λέγει ο Αββάς Ισίδωρος.                                                                                
– Τώρα κοίταξε προς Ανατολάς.                                                                         
Όταν εστράφη προς ανατολάς ο Αββάς Μωϋσής είδε αναρίθμητα πλήθη αγίων Αγγέλων, που περιεβάλλοντο με δόξα.                                                    
Είπε τότε προς τον Μωϋσήν ο Γέροντας.                                                            
– Να! αυτούς που βλέπεις είναι εκείνοι, που στέλνει ο Κύριος να βοηθήσουν τους αγίους που αγωνίζονται. Αυτοί προς δυσμάς είναι αυτοί που μας πολεμούν. Περισσότεροι είναι οι σύμμαχοί μας. Γι’ αυτό έχε θάρρος.            
Τότε ο Αββάς Μωϋσής γύρισε στο κελλί του ευχαριστώντας τον Θεό.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Φεβρουαρίου, μνήμη των Οσίων Πατέρων ημών ΙΩΑΝΝΟΥ, ΜΩΗΣΕΩΣ, ΑΝΤΙΟΧΟΥ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ.

Ιωάννης, Μωϋσής, Αντίοχος και Αντωνίνος οι Όσιοι Πατέρες ημών ηγωνίζοντο εις τα όρη της Συρίας κατά τον Ε΄ αιώνα. Και ο μεν Ιωάννης έγινε μαθητής και γνώριμος του Οσίου Λιμναίου, όστις ησκήτευσεν εις το όρος Τάργαλα, ως προείπομεν κατά την κβ΄ (22αν) του παρόντος μηνός. Είτα αναβάς εις τινα ράχιν αυτού ψυχροτάτην, ήτις έκειτο εις το βόρειον μέρος, διήλθεν εκεί εικοσιπέντε έτη, ασκεπής και άστεγος· η δε τροφή του ήτο άρτος και άλας, εφόρει ένδυμα από τρίχας αιγός, είχε δε το σώμα του δεδεμένον με βαρύτατα σίδηρα, υπό των οποίων καταβαρυνόμενος και υπό των ακτίνων του ηλίου καταφλεγόμενος δεν ηθέλησε ποτέ να έχη, ο γενναίος ούτος αγωνιστής, ουδεμίαν άνεσιν και παρηγορίαν από τας κακοπαθείας ταύτας.

Λόγος στην Παραβολή του Ασώτου -- Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (δι’ αυτής, λοιπόν, ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν) μάλιστα σ’ αυτόν τον καιρόν των Νηστειών οφείλουμε να κάμνομεν, χάριν της κοινής ωφελείας....

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά που είπεν ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλαν­θρώπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος εξηγητής της Πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλην την Παραβολήν για τον Άσωτον, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσευχώμεθα στον Απροσπέλαστον και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.

Ο Σωτήρ εδώ διαλέγεται όχι αντικειμενικώς, αλλά Παραβολικώς. Γι’ αυτό και για τον Πατέρα του ομιλεί σαν για κάποιον άνθρωπον, όπως και για τους δούλους, ομιλεί σαν να είναι τέκνο, για να δείξει την στοργήν του Θεού προς τους ανθρώπους.

Βουλευτικά δάνεια

Γιατί όφειλαν να έχουν απαγορευτεί οι χορηγήσεις σε πολιτικούς

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Τις τελευταίες ημέρες μάθαμε ότι οι τράπεζες, ακόμη κι αν είναι χρεοκοπημένες, δίνουν σε βουλευτές -αν είναι και υπουργοί ακόμη καλύτερα- ασύλληπτα ποσά, απλά για να καταναλώσουν. Διότι είναι γνωστό ότι η χώρα δεν πάσχει από επενδύσεις, από κατανάλωση πάσχει.
Με αυτό το σκεπτικό ο κ. Πολάκης έλαβε 100.000 ευρώ για να τα καταναλώσει όπως νομίζει, υποθηκεύοντας ξανά το ήδη υποθηκευμένο σε τράπεζα σπίτι του. Υποθέτω ότι αν του τελειώσουν τα 100.000 του κ. Πολάκη, αλλά οι καταναλωτικές του ανάγκες συνεχίσουν να υπάρχουν, θα βρεθεί μια τράπεζα να του δώσει ό,τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος υποθηκεύοντας το ακίνητο για τρίτη φορά. Και αυτό βεβαίως θα μπορεί να συνεχίζεται εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν, καθώς όλοι είναι ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι. Γνωστά αυτά.