π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.


ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Σάββατο, 10 Μαρτίου 2018

Κοδράτου μάρτυρος και των συν αυτώ 5 μαρτύρων, Αναστασίας Oσ. της Πατρικίας.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Ἄνεκτος, Παῦλος, Διονύσιος, Κυπριανὸς καὶ Κρήσκης ἦταν φίλοι καὶ μαρτύρησαν κατὰ τὸν διωγμὸ τῶν αὐτοκρατόρων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) ἢ Οὐαλεριανοῦ (253 – 259 μ.Χ.) στὴν Κόρινθο, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Ἑλλάδος ἦταν ὁ Ἰάσων. Στὸ Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Β’ ἀναφέρεται ὅτι ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ὅσοι μὲν εἶχαν συλληφθεῖ σφαγιάζονταν, ὅσοι ὅμως ἔφευγαν κρύβονταν στὰ ὄρη, γιὰ ὅσο διάστημα χρειαζόταν. Ἔτσι καὶ ἡ μητέρα τοῦ Κοδράτου, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Κορινθίων, ἔφυγε γιὰ τὸ ὄρος καὶ κρυβόταν. Καὶ καθὼς ἦταν ἔγκυος, γέννησε υἱὸ ποὺ τὸν ὀνόμασε Κοδράτο. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ἔζησε γιὰ λίγο, πέθανε, ἐγκαταλείποντας τὸν υἱό της βρέφος.

Η Παναγία της Τήνου


Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από την ιστορική ημέρα, που ο επίσκοπος Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επαναστάσεως. Στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου, που φαντάζει κάτασπρο πάνω στο νησάκι της Τήνου, η μοναχή Πελαγία, ύστερα από τη βραδινή προσευχή αποσύρθηκε στο κελλί της να ησυχάσει. Ενώ είχε αποκοιμηθεί, ένοιωσε ξαφνικά μιαν άρρητη ευωδία, κι αμέσως άκουσε την πόρτα του κελλιού να ανοίγει με πάταγο. Μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, που άστραφτε σαν βασίλισσα, μπήκε μέσα και στάθηκε απέναντι από το κρεβάτι της. 
- Σήκω γρήγορα, της είπε. Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πως στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά είναι χωμένη χρόνια τώρα η εικόνα μου. Να φροντίσει να τη βγάλει και να χτίσει το σπίτι μου. 
Η γερόντισσα ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά από ταπείνωση δεν υπάκουσε στην εντολή.
 

25η Μαρτίου --- ‘‘Ζήτω η Ελλάς’’


Ανησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος.  Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων!  Ποίος θα το εφαντάζετο;  Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι!  Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γης. 

Γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ 2017 Γενεσίου της Θεοτόκου (Παναγίτσα) Νικαίας


Από το βιβλίο ¨ο κατάδικος ΖΕΚ-18376¨ που αφορά την ζωή του γερ. Αρσενίου


“ο π. Αρσένιος είπε ήρεμα:
-Πολύ έντονη αντίθεση έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σας. Έντονη και μισάδελφη. Είναι δύσκολη, βαριά, αφόρητη η ζωή μέσα στο στρατόπεδο. Γνωρίζουμε που θα καταλήξουμε. Γιʼ αυτό έχουμε γίνει τόσο σκληροί. Όλα μπορούμε, αν θέλουμε, να τα εξηγήσουμε και να τα δικαιολογήσουμε. Σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να κακοποιούμε και να σφάζουμε.
Σάς άκουσα να κατηγορείτε την εξουσία, το σύστημα, τους ανθρώπους. Κι εμένα με κουβαλήσατε εδώ μόνο και μόνο για να βρείτε ένα σύμμαχο, πού θα σας βοηθήσει να
ενοχοποιήσετε την άλλη πλευρά. Λέτε, λοιπόν, πως ο κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα.
Ας ανατρέξουμε σε όσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα όσιά του. Ποιος φταίει γιʼ αυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα θερίζουμε ότι σπείραμε…
Ας θυμηθούμε, τι παράδειγμα έδιναν στο λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, και προπαντός, τι παράδειγμα δίναμε εμείς, οι κληρικοί.
Ήμασταν οι χειρότεροι απʼ όλους!

Σταυρός, η χαρά του κόσμου


Μας λέγει ο Απ. Παύλος «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Δηλ. Μη γένοιτο ποτέ εγώ να καυχηθώ δια τίποτε άλλο, παρά δια το ότι για εμένα έλαβε δούλου μορφή και σταυρώθηκε δια την σωτηρία μου ο Ιησούς Χριστός. Μόνο καύχημά μου είναι του Κυρίου ο σταυρικός θάνατος, δια της πίστεως δε στον θάνατο αυτού έχει νεκρωθή και έχει χάσει την δύναμή του ως προς εμέ ο κόσμος. Αλλά και εγώ έχω νεκρωθή ως προς τον κόσμο.
Η Εκκλησία μας ώρισε την τρίτη Κυριακή των νηστειών να εορτάζουμε την προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, όπου εις τους αίνους ψάλλουμε: «Εκκλησίας εδραίωμα, βασιλέων κραταίωμα, μοναζόντων καύχημα, και διάσωσμα, συ ει Σταυρέ πανσεβάσμιε• διο προσκυνούντές σε, και καρδίας και ψυχάς, φωτιζόμεθα σήμερον, θεία χάριτι, του εν σοι προσπαγέντος, και το κράτος του δολίου καθελόντος, και την αράν αφανίσαντος».